Jakże Pan jest dobry, bo po ciężkiej pracy - w przychodni i dyżurze w pogotowiu - dał odpocznienie...przybył tylko jeden pacjent i prosił o skierowanie do specjalisty. Z radia popłynie informacja o tragedii w Tatrach, gdzie lawina śnieżna przysypała wycieczkę idącą na Rysy! Wiele ofiar nie udało się odnaleźć!
Po pracy zastałem pusty dom, ponieważ żona wyjechała na zakupy, a ból rozłąki zalał moje serce, bo zawsze czeka na mnie. Zważ na później odczytaną intencję, bo w każdej mam namiastkę cierpienia tych, za których ofiarowuję dany dzień mojego życia.
W nagłych błyskach przepłynęły obrazy tego cierpienia na świecie: marynarze, wyjeżdżających za pracą, uwięzieni, chorzy w szpitalach, rozdzieleni przez los...w tym przez śmierć najbliższych! Na szczycie tej rozłąki jest rozłąka prawdziwa z Najświętszym Bogiem Ojcem, który czeka na nas z taką samą tęsknotą...jak ojciec ziemski na swoje małe dziecko.
Trafiłem na Mszę św o 17:00, gdzie była też żona po wyjeździe na zakupy. Radość zalała duszę i serce. Zrozumie to każdy starszy człowiek, przecież cieszy nawet odnalezienie pieska! Kapłan mówił o Zbawicielu, który narodził się dla naszego oswobodzenia...to początek końca niewoli!
Właśnie dzisiaj Syn Boży zagubił się (Ewangelia: Mk 3,31-35), ponieważ nauczał w Świątyni. Zewnątrz czekała na Niego Matka Boża, aby Go przywołać. Pan powiedział: "któż jest moją matką" i spoglądając na siedzących dokoła rzekł: "Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką".
Popłakałem się po Eucharystii i klęczałem w czasie późniejszej świętej ciszy, tak potrzebnej po każdym zjednaniu z Panem Jezusem! Wróciła niepotrzebna śmierć w Tatrach z niewyobrażalnymi cierpieniami bliskich, którzy wiedzą, że dziecko zginęło, a nie ma zwłok! Teraz w telewizji popłynie reportaż o samotnej matce z dzieckiem - żyjących straszliwej biedzie!
W telewizji pokazano trzy siostry rozdzielone w dzieciństwie. Zmarł sąsiad za ścianą, a z jego emerytury żyła rodzina syna (bezrobotni). On pił i palił jeszcze po dwóch udarach. Poszedłem i wydałem kartę zgonu, ponieważ było już pogotowie.
Właśnie przyszła synowa z zepsutym telefonem, a jest to środek do komunikacji z bliskimi. Wielką karą jest pozbawienie takiego kontaktu. Jeszcze więzienie, a także apel o wskazanie zabójców syna, którego zabito w czasie powrotu do domu.
Ja w tym czasie zadziwiony "duchowością zdarzeń" kręciłem głową. Śmierć to jakby szczyt bólu rozłąki. Na ten czas w "Rycerzu Niepokalanej" (luty 2003) trafię na słowa "Wróć..., synu, wróć z daleka". Teraz, gdy to przepisuję (25.01.2025) są to słowa z mojego serca, ponieważ od lat nasz syn nie daje znaku życia...
APeeL