Daj mi Panie!

                                                chwilkę ciszy i spokoju świętego

                                                pozwól usiąść na kamieniu potoku

                                                i ujrzeć słońce przez drzewa

                                                     Daj mi Panie!

                                                wody prosto ze źródła

                                                widoku pola z wiatrakiem

                                                i łąki zielonej bez końca

                                               Nie dla mnie rzeka szeroko rozlana,

                                               tajga wielka, nieznana

                                              i wiatr szumiący na szczytach...

     To spełniło się w wielokrotnie, a nawet miałem taką intencję:

20.02.2013(ś)          ZA  PEŁNYCH  SPOKOJU     

   Przez całą dobę duchową nie czułem obecności Szatana, a to wielka łaska Boga, bo w sercu trwała cisza i nawet nie napłynęła myśl o „bojowości”, a na Mszy św. klęczała przede mną czwórka małych dzieci. Zbawiciel bardzo lubił otaczać się tymi świętymi istotami. 

   Od ołtarza płynęły zalecenia Boga: „Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą popełnia swoimi rękami. Zobaczył Bóg czyny ich /../ ulitował się /../, i nie zesłał niedoli, którą im zagroził”. Jon 3, 1-10

    Psalmista dodatkowo wołał ode mnie: „Sercem skruszonym nie pogardzisz, Panie. /../ Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz". Ps 51

    Dobrze, że wcześniej odmówiłem całą modlitwę, bo trzęsłem się z zimna. Podczas powrotu do domu śpiewałem powtarzając: „Jezu Chryste! Panie miły, Baranku bardzo cierpliwy!”

    „Jezu mój! Panie!

     Jak wielką łaską jest cierpliwość, skruszenie i pogoda w sercu.

      Dziękuję za prowadzenie każdego dnia”.

    Pierwotna intencja brzmiała: „za cierpliwych”, ale napłynęło, abym zajrzał do słownika, gdzie trafiłem na wyjaśnienie dotyczące cierpliwości. Takim właśnie byłem całą dobę, a u mnie to rzadkość. Nawet przez chwilkę nie miałem najmniejszego niepokoju, ucisku w nadbrzuszu (objaw działania złej energii od ludzi lub demona) oraz zamętu w myślach.

    W ramach dzisiejszego postu duchowego - w intencji pokoju na świecie - przez 36 godzin wypiłem tylko dwie gorzkie kawy, ale po latach nie jest to już wielkie wyrzeczenie. Owoce tego umartwienia poznam w pełni po śmierci... 

                                                                                                                          APeeL