opr.05.05.2010
Na Mszy Świętej uwagę zwróciła wierna, która przed Eucharystią wykonała piękny i głęboki pokłon wyrażający pokorę i uniżenie. To święta chwilka, która wymaga godnego zachowania i najwyższego hołdu z naszej strony. Muszę tak czynić oprócz klękania.
Łzy zalewały oczy, ponieważ przeszywały mnie sekundowe błyski Miłości Bożej. Kapłan podał mi trójkątną Św. Hostię, a bardzo lubię ten znak Boga. Padłem na kolana przed obrazem Trójcy Świętej. W oka mgnieniu doszło do całkowitej przemiany mojego serca, które krzyczało;
„Jezu! Jezu! przyjmij to cierpienie za wszystkich odwróconych! Ojcze! To Twoje dzieci, każde inne...to bracia często zaćmieni, pozbawieni Twojego Światła; ważni, kłótliwi, równi, ale między swoimi. Jezu! pęknie mi serce”.
W drodze z kościoła w powietrzu płynęły 3 mewy. Skądże u nas? W smutku uczyłem się grać na akordeonie piosenki ze słowami o Bogu, naszym Ojcu, który kocha nas, prowadzi i "czas nam wyznacza"! Ilu w to wierzy na świecie, a nawet w moim miasteczku nad rzeczką!?
Z transmitowanej mszy radiowej płynął śpiew „idziemy z radością na spotkanie Pana”, a kapłan mówił; „Boże obdarz nas siłą Swego Ducha”...
W pracy z kasety płynęła pieśń; „Wielbić Pana chcę. On źródłem życia jest. Wielbić Pana chcę, radosną śpiewać pieśń”. Na ten moment wszedł pijak i powiedział: „Szczęść Boże”. Nie byłem pewny intencji, ale potwierdzi ją śpiewana przez siostrę organistkę ta właśnie pieśń; „Wielbić Pana chcę”.
Dzisiaj, gdy to opracowuję mówiłem do pani, która klęka przed Eucharystią, aby tak czyniła, ale trzeba żegnać się w pełni, a nie niedbale. W domu trafiłem na słowa Pana Jezusa przekazane „negowanej” V. Ryden, że Bóg jest Duchem. Z tego wynika, że postawa zewnętrzna jest bardzo ważna, ale cześć powinniśmy oddawać Bogu Ojcu głównie w sercu.
Dzisiaj, gdy to edytuję (22.10.2016) dodam jeszcze Słowa Pana Jezusa z tego przekazu, że: << Niektórzy nie posiadają żadnego wspomnienia o swoim Bogu (…) >> Taka jest prawda i to zapominanie narasta...
APEL