Jadę do pracy i słucham modlitwy, której towarzyszy piękna pieśń: "Popatrz Matko jak Cię kocha lud”...aż nie chce się wychodzić z samochodu.
Około g. 9.00 podczas badania pacjenta tęsknota za Panem Jezusem osiągnęła szczyt, bo przypomniał się wczorajszy spektakl o Panu Jezusie...o Jego łagodności i zwracaniu się do rozmówców: „dobry człowieku"...
Przesuwają się ludzie starzy oraz strapieni różnymi kłopotami, a ja jestem z nimi. Właśnie tłumaczę żonie alkoholika, że on nie chce pić, cierpi, jest chory i lepszy od niejednego.
Około godziny 11°° nastąpił nagły miłosny zalew serca. Nie mogę tego wytłumaczyć, bo to jest tak jak oblanie kogoś wiadrem wody. To nie jest nasza zwykła miłość. To wyraźne działanie Ducha Świętego. Ta miłość w jednej sekundzie jednoczy moje serce z innymi ludźmi. Nie da się tego wyrazić ludzkim językiem!
Jak mam wytłumaczyć staruszce, że dom i kawałek „swojej” ziemi jest jej niepotrzebny. Mówię, że wystarczy pani jedna koszula, łyżka, laska i różaniec! Tak jej mówię, bo wiem, że jest wierzącą, ale ona tego nie przyjmuje.
Dzisiaj powtarzam nagraną piosenkę „Białe róże”, która stała się łącznikiem z Jezusem i dawała ukojenie. W tęsknocie wołałem w sercu (zapisałem to)...
<< Białe róże, ludzkich dusz blask to znak Twój, Panie.
Białe róże dla Ciebie Jezu, biała chustka dla Twej Twarzy.
Jezu mój! Jezu! nie zostawię Cię!..nie..nie..nie! >>.
W chwilach działania Ducha Świętego staję się cichy, skłonny do milczenia, pełen pokoju wewnętrznego, na granicy smutku za grzechy moje, a także innych. Wówczas widzę rozdźwięk między tym jakim jestem, a jakim mógłbym być! Napada mnie żal z powodu mojej nędzy.
Teraz zaczynam dyżur w pogotowiu z wolną chwilą, a Zły przypomina mi pierwszy kontakt seksualny i chce mnie wciągnąć w rozmyślania, ale nie idę na to! To jest coś innego niż wyrzut sumienia...
Pędzimy z pacjentką do szpitala, a ja wołam: „Panie Jezu nie pragnę Twoich pociech...możesz je zabrać wg Twojej Woli - pragnę milczenia. Tylko ono sprawi, że nie powiem złego słowa. Wiem, że sam nie poradzę sobie z tą wadą!"
Wróciłem z wyjazdu, zapomniałem o modlitwie i przez godzinę gadałem!
APEL