Podczas wyjścia na Mszę św. - w intencji żony - przytuliłem ją w sercu, bo ma dzisiaj rocznicę urodzin. Córka - po wczorajszymi „przymilaniu się” - poprosiła o 20 tys. Ja mogę dać jej wszystko, ale dary muszę wydzielać, ograniczać ("karać"), bo czekam na jej prośbę.
Dałem jej te pieniądze, a łzy zalały oczy, bo część z nich wyda na lek, który spowodował jej uzależnienie. Ojciec płacze, bo musi karać własne dziecko. Poprzednio dawałem jej z serca, ale nie wolno tego czynić! Córka wychodzi, a żona też ma łzy w oczach.
Jak wielki ból sprawia karanie z miłości. W ten sposób miałem pokazane cierpienie Boga Ojca, który zna nasze potrzeby, ale dla naszego dobra nie może dać nam tego, o co prosimy. W tym bólu „spojrzał” na mnie Pan Jezus w koronie cierniowej.
Wielkie jest morze cierpień związanych z miłością...szczególnie, gdy ojciec musi z tego powodu karać własne dziecko, a pomyśl o cierpieniu Najświętszego Serca Boga Ojca!
Pan Jezus uzdrawia chorego od 38 lat (sadzawka Betesda)...”Chcesz być zdrowy”? Każde słowo trafia do mojego serca i duszy. Sam poprosiłem: „Panie Jezu! Uzdrów moją córkę, daj jej światło i łaskę wiary, zalej Twoją Miłością serce córki i żony”...
Przed chwilką rozmawiałem z pacjentką, która w krótkim czasie stała się inwalidką niezdolną do pracy, z trudem chodzi (uszkodzenie mózgu) i jest bliska niesamodzielności. Wczoraj pokazano dziecko z porażeniem kończyn dolnych oraz niesprawną, której konduktor wyrzucił wózek z pociągu!
Wychodzę w ciemność i uciekam przed śledzącymi, bo „naloty” wynikają z dzisiejszych obrad Sejmu RP, a jako terrorysta zagrażam spokojnym obradom czerwonych i różowych, bardzo przejętych dobrem ojczyzny...czyli własnym. Wszystko wywalczyli fałszywym skokiem Bolka przez płot. Całkiem ich pokręciło!
Muszę załatwić sprawę w Izbie Lekarskiej, a mam dyżur. Udało się zamienić dopiero o 12.00 i dobrze, bo wielu potrzebujących miałoby kłopot, ponieważ ode mnie zależy ich byt (zwolnienia, leki, nagłe choroby).
Miałem "szczęście" zabrać się z kolegą lekarzem, który ma napady opilstwa sennego (miał już wypadek). Jego żona była z nami i wciąż go "budziła"...przypominała, aby nie zasnął! Po powrocie czekał na mnie zdenerwowany syn, bo cofnięto mu ubezpieczenie w ZUS-ie.
Nadal w kościele brak wody święconej...jeszcze nie wiem, że tak będzie stale. Pan Bóg pokazuje uzależnienie naszych dusz od innych; Msze św. i modlitwy, wyrzeczenia, cierpienia zastępcze.
Przepływa cały świat: Kosowo, Czeczenia, powiązana gospodarcze i polityczne różnych krajów. Oto tankowiec pękł na pół...katastrofa ekologiczna i straszliwa powódź w Wenezueli.
To tylko migawki z jednego dnia życia, a nawet z kilku godzin. W ręku mam art. o wolontariacie. Jakże zależymy od innych, a jest to okazja do udzielania miłosiernej pomocy, bo "jedni drugich brzemiona noście"...
APeeL