Mnie jest bardzo ciężko jako lekarzowi-katolikowi, który pragnie przyjmować tych, którzy mnie szukają...takim przykładem jest nerwica i ludzie przestraszeni różnymi sprawami. Pokój otrzymujemy w Eucharystii, a ludzie pragną substancji chemicznych. Rano było tylko dwóch pacjentów, a później zrobił się nawał z wieloma nasłanym przez demona...

   Teraz zaczynam dyżur w pogotowiu...od koronki do Miłosierdzia Bożego i od razu trafiłem do rozmodlonej babci otoczonej obrazami...z dusznością. Przed wejściem zauważyłem zabitego gołąbka, którego jej siostra zaczęła skubać (bieda).

   W tym czasie pojawili się towarzysze od „towarzyszenia”...w moim stanie jest to straszliwa udręka, ponieważ pragnę intymności. Tak już zostanie, bo bezbożnicy nie mogą pojąć mojej łaski wiary, która jest traktowana jako kamuflaż.

    Nie mieści im się w głowie, że lekarz codziennie uczestniczy w Mszy św. Zawsze wchodzą do gabinetu jako pierwsi. To też pewna forma fałszu z witaniem się i zaskakiwaniem, a ja nie chciałbym ich widzieć. „Panie Jezu! Ty też tak cierpiałeś wśród swoich”.

    Teraz wiem, że to mam wyznaczone od Boga. W ten sposób stałem się „obcy”, a jest to wynik oddania się w mojej posłudze lekarza jednostki wojskowej.  Nie wiem jak czują się koledzy, którzy biegają za mną...oszukani przez władzę wciąż okupacyjną.

    Właśnie biją dzwony kościelne, napłynął obraz mojego ukwieconego krzyża, a łzy zalały oczy. Zacząłem modlitwę w intencji tego dnia, a w sercu pojawił się o. Kolbe. Natomiast w art. „Ostatnia Wieczerza” były słowa o Górze Oliwnej, gdzie „pianie kogutów oznajmia nadejście dnia /../ w którym umarł Chrystus”. 

     Późnym wieczorem przybyła kobieta, która podczas mycia okien spadła doznając zmiażdżenia łokcia. Wcześniejsza zmiana kolejki wyjazdowej sprawiła, że mogę dodatkowo modlić się. 

   Po powrocie z wyjazdu, w środku nocy czytałem wstrząsające słowa Pana Jezusa z „Prawdziwego Życia w Bogu”: „Pokutujcie. /../ Uwielbiajcie Mnie. Nie szukajcie własnych korzyści, ale Moich. /../ Błogosławcie swoich prześladowców /../ Uważajcie Mnie za swego Zbawiciela /../". 

   Przypomniało się ostatnie wezwanie do chorej mieszkającej naprzeciwko kościoła, gdzie trwała właśnie adoracja Najświętszego Sakramentu! Jakże Pan Bóg mnie obdarza przeżyciami duchowymi, smutkami i radościami nie z tej ziemi! Jak wielki mam dar, że to wszystko przeżywam już ”tu i teraz”...„Jezu mój”.

    Zgasiłem światło, przeżegnałem się wodą święconą, zrobiłem krzyżyk na czole, a nad ranem wyjechaliśmy do porodu i znak krzyża - wg zalecenia Pana Jezusa - uczyniłem trzema palcami (znak Trójcy Świętej). 

    Z serca wyrwało się ponowne wołanie: Panie Jezu! Panie mój! Proszę Cię w intencji cierpiących za innych. Proszę, abyś wyjednał dla nich łaskę u Boga Ojca”. W tym czasie moje oczy spotkały się z Oczami Pana Jezusa z Całunu...

     Kończę ten zapis, a śpiewa mi śpiewający aktor Andre Hubner-Ochodlo. Serce rozrywa ból, gdy śpiewa żydowska piosenkę. Wiedz, że naród wybrany to moi prawdziwi bracia. Ja żyję wśród Polaków, ale sercem jestem z Panem Jezusem przy nich. 

    „Dziękuję Ci, Panie Jezu za łaskę wiary, za łaskę w współcierpienia z Tobą”...

                                                                                                                                     APeeL