Prosiłem Boga Ojca w Imię Pana Jezusa, aby ułożyły się sprawy zagarniętego spadku po rodzicach (nie chcę chodzić po sądach) oraz napadu na mnie we własnym samorządzie lekarskim.
W natchnieniu odczytałem, że mój udział w spadku mam sprzedać, ale okazyjnie (w 2/3 ofiarować mojej rodzinnej miejscowości, ponieważ są to dwa domy w rynku). Rano udało się napisać pismo z którym pojadę do burmistrza.
Przysłano też pismo z Sądu Administracyjnego dotyczące mojej sprawy zawodowej...dziwne, bo dziwne. Nie zwrócono uwagi na to, że mam być badany w psychuszce, ale zajęto się przewodniczącym, który nie ma specjalizacji.
To jest śmieszne, ponieważ komisja która badała mnie w 2008 roku i zawiesiła mi prawo wykonywania zawodu lekarza była bez przewodniczącego! To „Proces” Franza Kafki...sam jestem ciekaw jak się zakończy! Pech, bo nie umarłem, a koledzy nie chcą powiedzieć słowa; "przepraszam".
Na początku nabożeństwa do Serca Pana Jezusa siostra organistka zaśpiewała wstrząsającą pieśń; „Jezu dobry i Cichy, serca pokornego”. Popłakałem się i później podziękowałem jej z głębi serca. Tam jest prośba do Pana Jezusa, aby uczynił moje serce według Serca Swego.
Krzyczałem tylko: „Jezu! Jezu!”, a serce chciało pęknąć! Podczas śpiewanej litanii do Serca Pana Jezusa wzrok przykuł obraz Trójcy Świętej ze światłem wpadające przez witraż na Ojca, Syna i Ducha Świętego. Tuż przed błogosławieństwem Monstrancją prowokator przy drzwiach świątyni krzyknął; "Alleluja i do przodu"...
Później przy okazji na YouTube wysłucham pieśni; „Mój mistrzu” w wykonaniu Jacka Sadowskiego ze wstrząsającymi scenami filmu o Panu Jezusie.
Mszę św. wysłuchałem na placu kościelnym, gdzie wzrok zatrzymał cień wielkiego krzyża Pana Jezusa. Eucharystia zwinęła się i zamieniła w mannę z nieba. Przykro mi, bo była tylko garstka wiernych!
APeeL