Podwyższenie Krzyża Świętego
Podczas przejazdu do kościoła - kwiatek przy wizerunku Pana Jezusa - dotkną mojej głowy, a dodatkowo przywitały mnie gołębie...bardzo lubię ten znak pokoju. Zły chciał mnie oszukać i „zwolnił” wczoraj z tego nabożeństwa, a teraz łzy zalały oczy. Wczoraj postawiłem kwiaty pod krzyżem i wszystko wyczyściłem, a nie wiedziałem o dzisiejszym święcie.
Jakże Bóg cieszy się z tych, którym nie chce się przyjść lub mają przeszkody. Ciało ciągnie ziemia ("sen, wypoczynek"), a nasza dusza spotkania z Panem Jezusem (Eucharystii-Chleba Życia).
Mojżesz wywyższył węża, a to znak służby zdrowia. Dziwne, bo w samochodzie znalazłem wyschniętego zaskrońca! Kapłan mówił piękne kazanie o historii krzyża, który wówczas był narzędziem poniżenia.
Krzyżem jest samotność, niedostatek, przemijanie (w rozumieniu, że śmierć kończy nasz byt) i nieskończoność cierpień. Ilu te cierpienia przyjmuje i ofiarowuje Bogu (uświęca)? Zwykły człowiek nie pojmie Miłości Boga Ojca, który dla naszego zbawienia (odkupienia grzechu pierwszych rodziców) oddał na haniebną śmierć własnego Syna!
Po Eucharystii wołałem z płaczem: „Tato! Dlaczego tutaj jestem? Przyjmij ten dzień mojego życia, dla Ciebie, w Twojej potrzebie”. W pokoju lekarza dyżurnego słuchałem dodatkowo transmisji Mszy św. z kościoła Św. Krzyża w W-wie, gdzie kapłan udzieli mi błogosławieństwa. Św. Paweł mówił, że mam szczycić się tylko krzyżem Zbawiciela. To prawda. Ja wiem, że dzięki śmierci Pana Jezusa będę zbawiony. Wokół są żyjący dla śmierci.
Nagle ze słuchania Mszy św. wyrywają do zgonu oraz trafiłem do straszliwej biedy (chata pod strzechą), gdzie była ciężko chora kobieta (częstoskurcz) i jej syn (zapalenie płuc). Zabrałem oboje do szpitala. Blisko tej chaty wzrok zatrzymał krzyż Pana Jezusa i przejeżdżałem obok figury Matki Bożej.
Po czasie zabrałem chłopca, który przyjechał po matkę wracającą pociągiem...wpadł do rowu i złamał rękę. Przybyło też trochę chorych: półpasiec, choroba wrzodowa, krwawienie z nosa, biegunka, przestraszenie...
Większość ludzi martwi się o jutro, a mało kto o wieczność. Taka jest nasza mądrość. Personel palił ognisko do którego wrzuciłem drzewo zniszczone przez korniki, natknąłem się na muchomora i drzewo ususzone wraz z korzeniami. Wokół butelki po wódce i piwie. Piorunochron nie zwisa, ale jest wbity w ścianę w wielu miejscach.
Zapisuję to dla poszukujących znaków Boga, a w/w są symbolem różnych rodzajów śmierci...właśnie wypadł mi krzyżyk, a w ręku znalazła się gałązka cierniowa. Wielu nie przyjmuje lub odrzuca krzyż Pana Jezusa. Takich czeka śmierć lub oczekiwanie na miłosierdzie Boga Ojca.
Moją modlitwę zakończę na dalekim wyjeździe. Po powrocie położyłem się, ale ponownie napłynęła bliskość Boga Ojca. Zerwałem się, padłem na kolana i wołałem do rozgwieżdżonego nieba: „Tato! Ojcze! Tatusiu! Tato!” Mojej tęsknoty nie wypowiesz żadnym językiem świata. Może to potwierdzić tylko serce matki, która straciła dziecko.
Na ten moment mam w ręku „Vox Domini” z wizerunkiem Serca Pana Jezusa i Jego słowa: "O! jakaż słodycz Twojej miłości, jakiż w Twym Sercu zbytek czułości”...
Podziękowałem Bogu za ten dzień.
APeeL