Poranek zacząłem od Mszy św. dziękczynnej Matce Bożej za wczorajszą pomoc, w pracy na dyżurze w pogotowiu (dwa dni z rzędu) oraz w przychodni. Z Realisty TV popłynie obraz operacji zniszczonej stopy oraz ratowanie tonącego.
Wreszcie mechanik zabrał samochód do reperacji, a pracownik gospodarczy wręczył mi sumę na „prowiant”. Mam także koniak dla syna, bo właśnie załatwia ostatecznie studia. Nabieram benzynę dla syna, ale mam mało pieniędzy...w innej kieszeni znalazłem potrzebną sumę!
Pomogłem obcemu człowiekowi zepchnąć zepsuty samochód z trasy pod kościół, gdzie naprawił go mechanik. Syn wszystko załatwił, a ja pojechałem zreperowanym samochodem do kościoła, a właśnie zerwała się wichura i ulewa.
W kościele „patrzyła” stacja drogi krzyżowej: „Szymon pomaga nieść krzyż Panu Jezusowi” oraz składający Ciało Zbawiciela do grobu. Rano zaprosiłem Pana Jezusa do mojego domu i przypomniałem sobie o tym wieczorem podczas spożywania r y b y !
Przesuwają się zdarzenia: blankiet wpłat „na misje”, adopcja serca, działanie antyterrorystów w Moskwie, otrzymujący pomoc w opiece społecznej oraz w pogotowiu. Teraz, gdy mam edytować ten zapis (16.03.2020) czuć swąd spalenizny i słychać pędząca na sygnałach straż pożarną. Zadziwiony jestem także po latach, bo przysłano też prośby; o przekazanie 1% podatku dla Caritas Polska, a także jakąś sumę dla Polskiej Fundacji dla Afryki.
Dzisiejsze Msze Św. (dwie) ofiaruje Matce Bożej i Panu Jezusowi, bo wiele jest potrzeb na całym świcie. To dzień także za przestraszona żonę (egzaminy syna), za zakładników w Moskwie, głodnych w Afryce, za zdradzonych, porzuconych i czekających na rentę (rodziny bez środków do życia).
ZUS za nasze pieniądze wybudował piękne centrale, a chorych kieruje się do pracy przy 3 milionach bezrobotnych. Od wczoraj promują „dzień Kotana”...120 ośrodków dla bezdomnych, narkomanów i chorych na AIDS. W sercu Matka Teresa z Kalkuty, a nawet M. M. Kolbe. Ludzie będą mogli wykupować mieszkania komunalne.
Właśnie płynie pieśń; ”Pomóż mi”... APeeL