Zdziwiłem się natchnieniem, aby opracować ten zapis dotyczący odkrycia, że Bóg Ojciec ma Serce. To był początek mojego nawrócenia.
Wówczas w śnie ujrzałem pielęgniarkę z różańcem, ale w sekundzie przenikłem jej fałszywą duszę! Pomyślałem, że tacy nadzy jesteśmy dla Stwórcy...przed Jego Majestatem.
Co chwilkę do duszy napływała pieśń; „Abba Ojcze, Abba - Ojcze”, a Szatan pytał po swojemu;
-
A kto stworzył Boga?
-
A kto stworzył diabła (upadłego Archanioła)?...odpowiedziałem?
Nagle przypomniałem sobie właśnie przeczytane słowa Pana Jezusa, że Bóg ma Serce! „Serce Boga...Serce Boga". Moje na ten czas zalała nieopisana radość...nawet przypomniałem sobie wizję kropelki św. Krwi Jezusa, która wpadła wówczas do mojego serca.
Zawsze mówimy o Sercu Pana Jezusa i Matki Bożej...prawie nigdy o Sercu Ojca! działki, w nędznej budzie...tych chwil nie oddałbym za całe złoto świata! „Ojcze mój! Ojcze nasz! Ojcze wszystkiego, nic i nikt Cię nie ogarnie...Jesteś tak blisko i tak daleko...jakbyś nie istniał!
-
Dlaczego oddaliłeś mnie od Siebie?
-
Dlaczego tyle lat błądziłem i dlaczego większość musi błądzić?
Wieczór, a ja nadal trwałem w modlitewnym skupieniu i nie mogłem opuścić działki; „Boże Ojcze przyjmij - w Swoim Miłosierdziu i daj Twoją Światłość - wszystkim dobrym ludziom, którzy mnie otaczają. Mów do nich przeze mnie...spraw, aby ujrzeli Prawdę, daj im łaskę wiary, niech dowiedzą się o Tobie, Ojcze! Jezu mój, przyjmij ich, przecież w Twoim Sercu zmieszczą się wszyscy!”
W takim stanie zmysły są wyciszone, nie istnieją pokusy świata. Nawet nie muszę czynić żadnego wysiłku ku dobru! To Dobro i Miłość Boża zalewały moje serce, duszę, myśli, uczucia i słowa. Nie istnieje świat, a każdy jest mi najbliższym bratem...im gorszy wróg, tym bliższy memu sercu!
Normalny człowiek nigdy nie pojmie tego rozumowo. W takim stanie wołam; „Ojcze mój...Nieskończenie Dobry i Miłosierny! Dlaczego takiemu nędznikowi ja dajesz Niebo, już tutaj na ziemi! Wiem, wiem, że czeka mnie korona cierniowa, a później chwała...tak się Tam trafia!”
Wprost nie mogłem wrócić do domu. Czym może odpłacić się taki nędznik...naciąłem słoneczników i postawiłem pod krzyżem Pana Jezusa. W takim stanie na ziemi, nic nie ukoi tęsknoty za Bogiem! W takich chwilach nie wypada być z niewiastą. Pan Jezus zabrał mi „pragnienie bycia z żoną”...zgodnie z moją prośbą o zachowanie czystości.
W dłonie wziąłem jej rękę i w sercu odmawiałem: „Ojcze nasz”, a ona wiedziała, że patrzy na nas Niebo z Aniołami cieszącymi się zachowaniem czystości. Zgasiłem światło, przytuliłem ją, a w tym czasie zawołałem; „Matko, Ty byłaś czysta przez całe życie! Jezu, Ty byłeś czysty przez całe życie...święci, wielu z was było czystych. Siostro Faustynko...ty też byłaś czysta przez całe życie. Z każdym skurczem serca łzy zalewały oczy...na koniec zawołałem; „Boże, Ojcze mój pragnę, aby moje mieszkanie było Twoją Świątynią!"
-
Idziesz spać, ale twoją duszę przekaż Aniołom!
-
Och, jakże to piękne!
„Jezu mój oddaję Ci moją duszę na czas snu”, a myśl uciekła do Ostatniej Wieczerzy, bo to mogło dziać się o tej porze! W śnie znalazłem się wśród niezliczonych rzesz klęczących ludzi, gdzie przenikałem ich smutne serca, serca oczekujących na Eucharystię. Zacząłem tam głośnio odmawiać „Ojcze nasz”.
Tak jest, gdy oddajesz duszę na czas snu Zbawicielowi...to było jej połączenie z Królestwem Bożym! Pozbywasz się marnych przyjemności z tysiącami tysięcy drobnych wyrzeczeń. To tak mało, ale większość nawet nie drgnie w tym kierunku. W nocy ludzie robią zło, którego nigdy nie zrobiliby przy świetle. Tak jest pokazana światłość i ciemność...także duchowa!
Nagle znalazłem się przed głównym wejściem do Watykanu, gdzie ujrzałem Jana Pawła II wchodzącego przez rozchylone drzwi...do pomieszczenia rozświetlonego przez piękny żyrandol, który oznacza Światłość siejącą łagodne światło.
Zerwałem się tuż przed północą i z latarką wszedłem do pokoju żony, a ona w ciemności modliła się na kolanach! „Jezu mój”!
APeeL