Zbudziło mnie miauczenie kotka, zważ jakie możliwości ma świat nadprzyrodzony, bo to był czas na Mszę świętą poranną. Przy okazji kotek skorzystał, ponieważ rzuciłem mu kawałek kiełbasy. Nakarmiłem też gołębie oraz dwa inne psy.
Serce zalał pokój z poczuciem bliskości Boga Ojca, Jego Obecności, a zarazem wdzięczność za nasycenie nas wszystkich. Żywności nie zabrakłoby na świecie, ale wiele gruntów leży odłogiem, niszczy się uprawy w różny sposób, ponadto ludzie nie chcą się dzielić, ale dorabiać...w tym czasie ludzie inni z głodu, także dzieci.
W Słowie (Wj 16,1-5.9-15) synowie Izraela zaczęli szemrać na pustyni w obawie o śmierć z głodu. Wypominali Mojżeszowi czas, gdy w Egipcie zasiadali przed garnkami mięsa i jadali chleb do sytości! Pan przemówił tymi słowami: "Słyszałem szemranie Izraelitów (..) O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem.
"Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: Co to jest? - gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm."
Łzy zalały oczy z zawołaniem do Deus Abba: "Ty, Panie nakarmisz każde stworzenie". Jakby na znak żona poprosiła o pieniądze na zakupy! Jakże to wszystko ułożone! W sercu popłynie pieśń: "Nakarm na Panie Swoim Świętym Ciałem".
Obecnie takim chlebem jest Eucharystia. Dzisiaj pracuję od 10:15, ale to tylko zwiększyło nawał ludzi...nic nie dało postanowienie pracy wg "rozkładu". Ledwie żywy wyszedłem o 18:00!
APeeL