Już dawno nie spałem tak smacznie przez 7 godzin...podziękowałem Panu Jezusowi za ten dar i przebudzenie się (zwyczaj w Afryce). Wczoraj męczyłem się z zapisami, a teraz wszystko zrobiłem w ciągu godziny i w wielkiej radości pojechałem na Mszę św. o 6.30...śpiewając po drodze jak zadowolone dziecko.
Przed kościołem wzrok zatrzymał wielki wizerunek Pana Jezusa z Najśw. Sercem, a mnie wypowiedziało się: „dzień dobry”...
Psalmista wołał ode mnie: „Śpiewajcie Panu pieśń nową, albowiem uczynił cuda (...) Pan okazał swoje zbawienie (...) Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, cieszcie się, weselcie i grajcie. (...) na oczach Pana, Króla, się radujcie". Ps 98
Dzisiaj Pan Jezus powiedział do swoich Apostołów: "Idźcie i głoście: Bliskie jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie". Mt 10, 7-13
Usiadłem w ławce, gdzie zostałem zalany, a nawet oślepiony światłem słonecznym, które nagle wpadło przez witraż. Ten znak zdarza się i jest nieprzypadkowy, ale przeważnie po Eucharystii. Światło kojarzy się ze Światłem Ewangelii i wiary oraz Duchem Świętym.
Kapłan tuż przed czytaniem Ewangelii, głosem nie budzącym sprzeciwu krzyknął: "proszę zamknąć drzwi do kościoła...tak jak było wcześniej"! Cały czas były otworzone ze względu na zaduch.
Tuż przed Konsekracją wydał polecenie odwrotne: "proszę otworzyć drzwi kościoła"! Jeżeli spojrzeć na to z zaświatów to pomysł był demoniczny. Po Mszy św. wyszedłem z kościoła i popłakałem się, bo poczułem cierpienie Boga Ojca.
Szatan nienawidzi Słowa (Ewangelii) oraz Eucharystii, która sprawia, że Królestwo Boże jest w nas i daje zbawienie. Na tym tle zobacz tych, którzy kucają („klękają”), pukają się w pierś („żegnają”), wchodzą w szortach do świątyni, malują kościół w czasie Mszy św. oraz kapłanów żartujących na końcu tego Misterium (Mszy św.).
Wracałem smutny w całkowitym milczeniu, które daje pokój i z nikim nie rozmawiałem. Pojechaliśmy na groby rodziny, a w drodze zatrzymałem się, bo żona chciała narwać kwiatów, ponieważ dzisiaj będzie święcenie wianków.
W środku pól ujrzałem piękno naszej ziemi ojczystej. Wiał przyjemny wiatr chłodzący ciało, śpiewały ptaki, a we wszystkich mijanych gniazdach są małe bociany. W tym roku jest wielki urodzaj na te ptaki...
„Panie Jezu! Nie nadaję się już do tego życia, ale pragnę żyć tylko dla Ciebie, dla głoszenia i szerzenia Twojego Królestwa”... APEL