św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty
Pan Bóg może powołać każdego i tak uczynił Syn Boży w stosunku do poborcy podatkowego Mateusza (celnika), który zostawił wszystko i poszedł za Jezusem. Wyobraź sobie, że czyni to dzisiaj szef urzędu skarbowego lub jakiś ważny człowiek. Wszyscy kiwaliby głowami i pukali się w czoło. Masz wszystko i zostawiasz dla służenia Bogu.
To trwa dotychczas, a ja jestem tego przykładem. Moje powołanie nie było nagłe, bo miałem rodzinę i do obecnego stanu dochodziłem latami. Zapyta ktoś na czym dzisiaj polega moje całkowite oddanie się Bogu Ojcu?
Moje powołanie polega na modlitewnym wstawianiu się do Boga i hierarchii Królestwa Niebieskiego za wskazanych w intencjach, które są podawane każdego dnia mojego życia...poprzez tzw. „duchowość zdarzeń”. Ponadto daję świadectwo wiary z tak przeżytego dnia.
Opracowanie tej pięknej intencji kończę w nocy 28.09.20016, bo mam zaległości. Tuż po przebudzeniu ok. 4.00 przypomniano mi o odmówieniu litanii do św. Józefa, którą otrzymałem jako „pokutę” po ostatniej spowiedzi, ale w książeczce była zaznaczona litania do Najświętszego Sakramentu.
Padłem na kolana i przed wielkim zdjęciem Monstrancji (z „Super expressu”) trzymanej przez ciemnoskórego o. Bashoborę odmówiłem tą litanię jako pierwszą. Pan zarazem pokazał mi o. Johna jako przykład godnego powołania do uzdrawiania mocą Jezusa.
Tam też były słowa pasujące do mojej spowiedzi: „Dziękuję Ci, że przebaczyłeś moje grzechy, umierając za mnie na krzyżu.” Obecnie czyni to powołany do tego kapłan-spowiednik. Później odmówiłem litanię do św. Józefa, gdzie są zawołania za nas wszystkich. Nie rozumieją tego szkodzący mojej osobie, ponieważ wołam do Boga także za nich.
Na Mszy św. porannej św. Paweł (Ef 4, 1-7.11-13) zaleca „abyśmy postępowali w sposób godny powołania (…) znosząc siebie nawzajem w miłości”. Można powiedzieć, że to jest program dla całej ludzkości, ale my nie realizujemy go nawet jako katolicy!
Dalej stwierdza to, co wiem, że wszystko jest prawdziwe w naszej wierze...”Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich (…) Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego”.
Popłakałem się podczas Eucharystii, gdy siostra śpiewała pieśń: „Chwal Imię Pana swego, chwal Jego Moc”, gdzie padały słowa o tym, że Bóg kieruje naszym losem, opiekuje się nami i chroni nas. Eucharystia odwracała się w ustach wielokrotnie.
Padłem umęczony po odnowieniu kuchni i kłopotach z komputerem, ale wróciłem na Mszę św. wieczorną w intencji zaginionego syna na której popłakałem się z powodu Dobroci Boga Ojca.
APEL