Do godziny 8.00 mam dyżur w „Pomocy nocnej”, ale napływa wielkie pragnienie bycia w kościele i przystąpienie do Eucharystii. „Nie! nie wolno” opuszczać stanowiska pracy dla Boga, a właściwie dla siebie, bo to dar Boga.
Dobrze, że posłuchałem natchnienia, bo dyspozytorka zwolniła kolegę z pogotowia, który dojeżdża! W przychodni trafiłem na straszliwy nawał chorych...istny front! Na jego szczycie była badana moja wytrwałość. W gabinecie jest pacjentka, której trzeba poświęcić więcej czasu, a tu:
- dzieciątko 3 miesięczne do kontroli
- chwiejący się na nogach z nieznanego powodu
- niewidomy z wysoka gorączką
- telefony i prośby!
Sama pacjentka była zadziwiona, bo podczas jej pobytu przez gabinet przewinęło się dziesięciu chorych z problemami. Powinni zobaczyć to mądrusie z mojej Izby Lekarskiej w Warszawie, którzy zapomnieli jak wyglądają słuchawki!
Po wszystkim trafiłem na Mszę św. wieczorną, gdzie w serce wpadły słowa kapłana „o mieć lub być” i "patrzyli" apostołowie Piotr oraz Paweł. Po Eucharystii nie mogę opuścić świątyni tak mi było tam dobrze...zostałem z jakąś babcią, ale kościelny-oborowy dzwonił kluczami: tak zawsze wygania rozmodlonych!
W TV trwała dyskusja o kapłanach porzucających sutanny. Trwa śmiertelny bój duchowy. Jak wielkie udręki doznaje dalej od nas i od szatana Pan Jezus...znam to z własnego życia. Z drugiej strony Polak ewangelizujący w Peru (od 25 lat) stwierdza, że tam ludzie są prości i religijni.
„Patrzy” tablica „Ojciec ubogich”. Ile znaków daje nam Bóg w każdej chwilce. Dobro, oddanie, służba ludziom i Bogu, dążenie do świętości. Nagle napływa w błysku rycina w której dusza jest wznoszona skokowo ku świętości...wzrosty i upadki ze stałym wznoszeniem się.
Jan Paweł II z próbą zamachu, ks. Jerzy Popiełuszko, skrzywdzeni w stanie wojennym, solidaryzujący się i ofiarni, którzy przekazują datki na ratowanie służby zdrowia. Moje serce trwało w tym pragnieniu jeszcze następnego ranka. Po Mszy św. nie mogłem wyjść z kościoła i pozostałem na następnej! Ta słabość zamieniła się w moc...rady, posługi i świadectwa wiary.
Nie znoszę pochwał i odpowiadam na nie żartami:
- Och! takiego lekarza nie będziemy mieli, naprawdę...
- Och! jestem dr Bylejakim...tu leży doktór świętej pamięci, a wokół jego pacjenci.
Moją radością jest pomaganie innym, a wielu jest krzywdzonych i bezradnych. Dam tylko przykład jednej pacjentki, która miała jechać do ZUS-u. Zadzwoniłem do Centrali w Warszawie i wszystko przekazałem, a moje zaświadczenie wysłałem faxem.
Komu trzeba radzę, bo ludzie są zagubieni duchowo:
- Syn ma 28 lat, a pani drży o jego powrót! Proszę przekazać go Matce Bożej, prosić o pokój...przecież można zgłupieć. Dodatkowo wybierze pani mu żonę pasującą do pani, a nie do niego!
Jeszcze o 16.00 walono do drzwi gabinetu...”niech pan się zlituje”! Cały zrobiłem się czerwony, bo jeszcze miałem dwie wizyty domowe! Udało się. Padłem w domu o 19.30! Nie jest łatwo być! Czy Pan Jezus miał lekko? Czy skarżył się? Czy narzekał?
Wiem, że nikomu nie odmówił, a jest to zapisane w wizjach Marii Valtorty w „Poemacie Boga-Człowieka” oraz w książce C. A. Amesa "Oczami Jezusa" (musisz zdobyć)…
APeeL