Ten świat jest odwróceniem Prawdziwego. Np. poród; ciało rodzi się w bólach i odwrotnie śmierć ciała jest „porodem” duszy.
Jako lekarz znam to z codziennej pracy. Babcia chciała i nie mogła umrzeć przez kilka lat! Bardzo cierpiała z powodu samego leżenia…spróbuj tylko jednej nocy! Na końcu dawałem jej małe dawki morfiny w tabletkach (nie wpadła w żaden nałóg)…mogła spać bez bólu.
Inna, całkowicie zdeformowana z przewlekłym reumatoidalnym zapaleniem stawów…żyła około 10 lat od momentu określenia, że „śmierć chyba tuż tuż”. Inni chcą żyć, a „dusza rwie się do Nieba”…dużo jest nijakich; mają dość tego życia, a nie pragną wieczności.
Zapamiętaj; celem naszego życia jest zbawienie (powrót duszy do Nieba). Ja znam to pragnienie, ponieważ pojawia się po każdej Komunii Świętej. Ciało na nic się nie przyda: w prosektorium nie zamrożono zwłok kobiety, a mężczyzna zmarł w lesie (po kilku dniach zostały tylko kości i tatuaż).
Na dyżurach w pogotowiu mamy pokój w piwnicy z dwoma łóżkami i stołem. Ciężko jest nawet wypocząć, bo jest duszno, a kolega chrapie...dodatkowo odbieram telepatycznie, że coś będzie.
Trafiłem do ludzkiej nory z rozkraczoną kobietą...pod nią leżał krzyczący noworodek zalany krwią połączony z matką pępowiną. To przykład porodu ulicznego, gdy dziecko wypada na ziemię...
„Przy twoim porodzie cieszono się, a przy twojej śmierci mają płakać”, a tu było odwrotnie.
APeeL