Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 11 czerwiec 2002

Odsłon: 471

    W przychodni "na rozruch" mam pełną poczekalnię ludzi i zwykły bałagan. Ja potrafię odbierać „złą” i „dobrą” energię. Ktoś, kto ma ten „dar” wie o co chodzi. Większość chorych to ludzie smutni, podenerwowani, pełni obaw i biedni. Tacy nie wydzielają „pokoju”. Biorę to wszystko w cudzysłów, bo nie da się tego opisać. 

   Oprócz tej energii, która rozprasza jako człowiek normalnie denerwuję się razem z nimi. Często ja jestem winien, ponieważ „Panu Bogu nie udała się starość i choroby”, ale ja i wielu z tego żyje. 

   W związku z tym nikomu nie życzę zdrowia ciała tylko zdrowia duszy! Z radia płynie informacja o upadku stoczni, a w jakiejś firmie nie płacą od 7 miesięcy. „Panie zmiłuj się nad nami”!

    Dzisiaj jest pogrzeb kierowcy karetki, który zginął przed czterema dniami. Z trudem wyrwałem się na Mszę św. i trafiłem na konsekrację. Łzy zalały oczy, bo to piękna uroczystość: szpaler współpracowników, ubiór zawodowy, warta, ale garstka podeszła do Komunii św! 

   Zły słusznie przeszkadzał, bo nie podoba mu się moje świadectwo. Nie obchodzą mnie znajomi i klękam żegnając się przed zjednaniem z Panem Jezusem. W służbie zdrowia jest tylko garstka wierzących.

   Dziwne, bo to ludzie stykający się ze śmiercią, żyjący wśród tych, co są na krawędzi, stykający się z kapłanem spowiadającym na salach chorych. Ta śmierć zaskoczyła wszystkich, bo to śmierć ratownika (wypadek karetki). Wyszedłem na końcu i od Pana Jezusa otrzymałem kwiat (leżał na ziemi).

     Późnym wieczorem wyszedłem na spacer modlitewny. Popłynie koronka do Miłosierdzia Bożego oraz moja modlitwa. Z telewizji popłyną smutne obrazy;

- straszne obrazy powodzi, w tym zalany Śląsk

- płacz rodzin ofiar „Kurska”.

- zapchane magazyny, a nadal trwa import tych towarów

- gorycz rolników, bo trwa „klęska urodzaju”

- klęska Francji na mistrzostwach świata, smutek i rozpacz kibiców

- ofiary i rodziny ofiar zamachów...w tym na Ziemi Świętej

- upada stocznia w Szczecinie, a za zaległe pensje dają 500 zł zaliczki

- pijany kierowca autobusu wjechał na drzewo

- pacjentowi zostawiono igłę w głowie (w czasie zabiegu)

- straszliwe pożary w USA...ludzie uciekają w popłochu z przedmieść Denver! 

    Teraz oglądam „997”, gdzie dominują zabójstwa, kradzieże, ofiary napadów. Natomiast w „Ekspresie reporterów” pokazują dom matki i dziecka (częste uczestniczki rozbojów, mogą tam przebywać do 3 lat).

    Ogarnij cały świat, bo do mnie dotarły tylko błyski tego cierpienia...

                                                                                                                                 APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 10 czerwiec 2002

Odsłon: 430

   Wrócił ból wczorajszego dnia, bo wystąpił konflikt pomiędzy miłością do Boga i stworzeń. Wychodzę na Mszę św. poranną i wołam do Stwórcy, który zna moje serce i moje cierpienia:

    „Panie Jezu! tylko Ciebie kocham! Ty zawsze jesteś wierny i nigdy nie wypominasz przebaczonych grzechów”. Płyną czytania i słowa Jezusa o błogosławionych. Św. Hostia pęka na pół „My” z miłości do Pana Jezusa.

    Od 7.00 -14.40 w przychodni trwał nawał, kłótnie i krzyki, ale miałem moc i załatwiłem wszystkich.

Teraz przesuwają się cierpienia związane z brakiem miłości;

- pacjentka została porzucona przez męża, a mają chore dziecko i alimenty

- popłyną obrazy dzieci z ośrodka opiekuńczego (porzucone przez adaptujących)

- chorzy na nowotwory, bezdomni i bezrobotni.

- ofiary śmierci nagłej (właśnie jest pogrzeb naszego kierowcy z pogotowia)

- w telewizji płacze matka, której zabrano dziecko.

    Wyszliśmy na spacer z żoną, a ona zezłościła się i uciekła. Przepłynął cały świat pragnących miłości, zakochanych, bijących się o partnerów, przysposabiających dzieci, bezdzietnych. Dalej porzuconych (w tym przez rodziców) i przez rodzeństwo, rozdzielonych...także przez śmierć. 

    To cierpienie nie ma końca. Na szczycie tej piramidy miłości...jest Zbawiciel, który oddał Swoje Życie za nas i dla naszego zbawienia. To wielkie cierpienie towarzyszyło mi podczas całej modlitwy. Przypomniało się pękniecie św. Hostii. W ręku mam przykłady cierpiących z powodu miłości do Boga naszego: stygmatyk o. Pio, w „Niedzieli” będzie św. Antoni, a z telewizji „Puls” popłynie dyskusja o celibacie (cierpieniu ciała) i miłości duchowej do Pana Jezusa.

    Jakże Bóg zadziwia mnie każdego dnia...nigdy nie przypuszczałem, że ta łaska będzie trwała aż do edycji tego zapisu (14.06.2019)… 

                                                                                                                                    APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 09 czerwiec 2002

Odsłon: 473

    Tuż po wstaniu serce zalewały sekundowe błyski miłości Bożej. Podczas wołania z dziękczynieniem łzy pojawiły się w oczach: „Tato! Tatusiu!! Dziękuję za wszystkie łaski: łaskę wiary, pokój, pracę z posiadaniem ojczyzny i dachu nad głową”.

    Idziemy na Msze św. a żona wypomina mi czas nędznego życia (patrz: Michał Wiśniewski). Ilu takich ginie: omamionych światem, uciechami, posiadaniem. Wielu ma kontraktowe małżeństwa niezgodne z Wolą Boga Ojca.

    Często idzie im dobrze...do następnego kontraktu! Przepływa świat utracjuszy i marnujących różne dobra i talenty...w tym upływający czas! To jeden z dwóch darów Boga, którego nie wolno zniweczyć.

    Podczas wejścia do kościoła „spojrzał” wiz. Ducha Świętego, co powtórzyło się w kościele, gdzie jest taki wizerunek nad Ołtarzem głównym. Na chórze spotkałem lokalnego celnika. Przedtem był sanitariuszem, a teraz władza ludowa dała mu stanowisko w urzędzie skarbowym.

    „Rozkwitł”: willa, drogi i wielki samochód...mówię mu, że z trudem wejdzie do Królestwa Niebieskiego mimo, że gra Bogu na trąbce. Teraz kanonik drze się w kazaniu na „kolesiów” rozkradających Polską. Wraca czas nawrócenia. Idę za Panem Jezusem i współcierpię: „Panie! Ty widzisz, krzyża się nie wstydzę”. Na ten moment padają słowa (ks. Oz 63-6); „Miłości pragnę nie krwawej ofiary”.

    Dzisiaj Pan Jezus powołał na Apostoła celnika Mateusza. Św. Hostia pękła na pół „My”. Cóż się zdarzy? Odwiozłem córkę do autobusu i popłakałem się pod moim krzyżem, bo pięknie wyglądają kwiaty jako wyraz mojej miłości do Zbawiciela. Ból zalał serce. To jest nieprzekazywalne dla ludzi normalnych. Oderwałem maleńką różyczkę dla Pana Jezusa z Całunu, który towarzyszy mi dzień i noc.

    Nigdy nie oglądam TV Rai Uno, a właśnie trafiam na relację z jakiejś katedry i kapłana unoszącego Eucharystię. Wszyscy usiedli w ciszy. Na pewien czas - po mojej prośbie - wprowadzono to w naszym kościele, ale wrócono do normy czyli szybkiej konsekracji i żartowania po Eucharystii. Diabeł wie jak to zorganizować, bo każdy kapłan chce być „równym i naszym”.

    Wyszedłem na spacer modlitewny. Wracają słowa proroka; „Miłości pragnę nie krwawej ofiary”, a przypominają się słowa z „Echa”, że „Miłość jest życiem duszy”. Odmówiłem wszystkie moje modlitwy. To wielkie ukojenie.

    W domu „patrzył” Pan Jezus, o. Pio, ks. J. Popiełuszko, kardynał S. Wyszyński, a do tego św. Oczy Zbawiciela z Całunu. Jeszcze wiz. MB Pocieszenia, Jan Paweł II i św. Antoni z Padwy. To ci, którzy kochali i kochają Pana Jezusa.

   W tym rozmodleniu „uciekłem” od żony. Jak jej to wytłumaczyć? Jak przekazać? Zobacz cierpienia rozdartego miłością do Boga i do stworzenia. To konflikt miłości ludzkiej i miłości do Zbawiciela. Serce zawołało: „Panie Jezu! Tylko Ciebie kocham! Tylko miłość do Ciebie przynosi wieczne szczęście”.

    Oz 6,3-6 „Miłość wasza podobna do chmur /../ albo rosy. Która prędko znika”. To wielka prawda. Dlatego Pan pragnie naszej miłości, a nie ofiar. Wczoraj (15.11.2011) s. Faustyna mówiła, że wielkie wyrzeczenia bez miłości nic nie oznaczają, a maleńki czyn z miłości ma wartość wieczną. To wiem.

     zawołał w Ps 50(49) ode mnie; <<wzywaj Mnie w dniu utrapienia, uwolnię ciebie, a ty Mnie uwielbisz>> W ręku znalazł się art.; „Serce Jezusa i Maryi symbolem miłości”…

                                                                                                                         APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 08 czerwiec 2002

Odsłon: 459

Niepokalanego Serca NMP

    „W wolne soboty wal do roboty”. Nic nie zapowiadało bałaganu, ale zacząłem od 7.00, a skończyłem o 13.30 (pracujemy: 8.00-12.00).

   Młody idzie na kierowcę zawodowego, nie chce ziemi po rodzicach i dorabiania się. Przybył też chory z nowotworem i inny czekający na zabieg.

    W drodze z pracy przekazałem Bogu upracowanie i zawołałem: „ofiaruję Ci wszystkie najpiękniejsze kwiaty świata”. Zagrałem w „To-To”, może Pan Bóg odmieni mój los. To stanie się w 2008 roku, ale nie wg mojego planu. Pan da mi wówczas Swój krzyż!

     O 15.00 wyszedłem pomodlić się i podczas odmawiania koronki rozmawiałem z budującym dom, który chce coś zmienić, bo upada jego sklep. Teraz „Polityka” otwiera się na art. o bezdomnych, a w telewizji płynie program „Idol”.

    W „Super ekspresie” piszą o dziewczynce czekającej na przeszczep. Jeszcze „Samoobrona” pragnąca odmienić los rolników. Kupiłem różę dla Pana Jezusa i przypomniało się wołanie do Boga podczas powrotu z pracy.

    Przed Msza św. wieczorną zerwała się ulewa. Ponownie wołałem: „Boże tylu jest lekarzy pragnących pracy, a ja chce żyć tylko dla Ciebie i dla Twoich spraw”. To naprawdę płynęło z głębi mojego serca. W tym wołaniu pragnąłem odmiany losu, zapewnienia bytu, abym miał więcej czasu na modlitwy oraz zapisywanie przeżyć. W moim rozumowania czekałem na jakieś wsparcie finansowe. Bóg tego dokona, a wówczas będę się buntował i pragnął pracy. Zobacz nasza nędzę!!

    Popłakałem się podczas odmawiania litanii do Matki Bożej, a w ręku znalazł się obraz MB Pocieszycielki Strapionych z Lewiczyna, gdzie wróciłem do Boga, wizerunek Pana Jezusa oraz cudowny obraz Boga Ojca.

    Z figury Zbawiciela wyszedł gwóźdź (ze stóp). To znak ulgi, którą przyniosłem Synowi Bożemu w w zadawanych Mu cierpieniach...

                                                                                                                                    APeeL