Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 kwiecień 2002

Odsłon: 498

    Miłość Boże na całym świecie objawia się tak samo...jak pierwsza, którą przeżyłem. Teraz jest to moja miłość ostatnia i wieczna, a trzeba wspomnieć, że;

miłość do Boga jest – duchowa

druga jest miłość matki do dziecka – fizyczna i duchowa

oraz miłość małżeńska – też fizyczna i duchowa.

    Niektórzy wywracają tę hierarchię całując pieski i kotki oraz mężczyzna mężczyznę. Jadę na pierwsza Mszę św. w strasznej mgle. Żona dzisiaj wyjeżdża, będę mógł spokojnie pracować, ale nie wiedziałem, że zostanę wykończony w pracy!

    Popłyną słowa Ps 66(65) chwalące Boga i zapowiedź przejścia narodu wybranego przez morze. W Ew J 6, 40 mowa o chlebie, życiu i tych, którzy przychodzą do Pana Jezusa...czeka ich życie wieczne, bo „kto idzie za Mną ten ma życie wieczne”.

   Praca trwała bez wytchnienia od 7.00 - 16.30. W powodu przemęczenia moje serce zalało pragnienie Zbawiciela. Popłynie koronka do Miłosierdzia Bożego. Poszedłem na drugą Mszę św. której nie planowałem…

   Jakże Bóg mnie prowadzi, bo byłem do niczego, a nauczony doświadczeniem wówczas nie zabieram się do pisania...wszystko wykonałem w nocy. Teraz, gdy przygotowuję ten zapis do edycji (28.11.2019) Seweryn Krajewski śpiewa; „Płoną góry, płoną lasy lecz nie dla mnie już /../”...

  Moje serce zalała tęsknota z pragnieniem przytuleniem przez Tatusia; ktoś powie, że jest to zdziecinnienie staruszka, ale inaczej nie wrócisz do Ojczyzny Prawdziwej. Rozumie to mający łaskę podobną do mojej i dla niego tak piszę, aby miał potwierdzenie jego odczuć...

    Teraz, gdy mam edytować ten zapis (styczeń 2020) Tata mówi do mnie, do Ciebie i do na wszystkich; „W Eucharystii przebywam między wami jak ojciec w swojej rodzinie.”* Dalej jest pragnienie Stwórcy naszej duszy, aby Tabernakulum stało się skarbcem wszelkich łask Bożych…

                                                                                                                                APeeL

* „Bóg Ojciec mówi do Swoich dzieci” S. Eugenia E. Ravasio (str. 20)

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 kwiecień 2002

Odsłon: 500

Dzień modlitw za Jana Pawła II

   Wstaję ledwie żywy, a w telewizji pokazują wynoszonych rannych (katastrofa samolotu w Korei). Na ten moment „patrzy” Pan Jezus w koronie cierniowej.

    Ja pragnę cierpień duchowych, umierania podczas modlitw, bo wówczas trwa połączenie ze Zbawicielem. To tajemnica Boża, ale po latach okaże się, że taka modlitwa - rozważanie Męki Pańskiej czyli współcierpienie ze Zbawicielem - ma najwyższą moc.

    Nie wiedziałem, że dzisiaj czeka na mnie ciężka praca w przychodni. Już od 7.15, a pracuję od 8.00 trwał bałagan, wpadanie, kłótnie i skomplikowane sprawy ludzi. Słabnącą, która oczekiwała na rtg odwiozłem do domu własnym samochodem. Czekała też rodzina zmarłego, ale nie mieli karty inf. z pogotowia i musiałem jechać do zamarłego w domu.

   Niektórzy koledzy nie wczuwają się w sytuacje rodziny i nie widzą jej kłopotów. Jest zrozumiałe, że karty nie wydajemy w zgonach budzących wątpliwości. Na miejscu okazało się, że pacjentka w czasie wizyty pogotowia była w agonii, ale zmarła dzisiaj. Ratuje mnie spojrzenie na kartę, bo to kasa branżowa (policyjna) i mają swojego lekarza.

   Teraz biedaczyna, który udowodnił złamanie przepisów przez sąd okręgowy i odwołuje się do sądu apelacyjnego. Około 12.00 napadła mnie słabość z powodu nawału chorych, bałaganu, skomplikowania spraw i „proszących” w tym właśnie czasie o skierowanie do sanatorium!

    Nie wyganiam, ale protestują inni. Jeszcze obca z osteoporozą i zwyrodnienie biodra (zatarte), którą skierowałem do szpitala (wstawienie protezy, termin). W domu trafiłem na bardzo słabego syna (depresja) i pojechałem do 78 latki...bardzo słabej!

    Msza św. wieczorna, na której - przez głośnik dochodziły do mnie słowa - o chlebie podtrzymującym życie i Eucharystii! Ja jestem ledwie żywy, a napływa obraz Jana Pawła II oraz niewidomego pacjenta, który żył wiele lat z ciężką cukrzycą oraz unieruchomiona z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów, która nie mogła umrzeć (uwolnić się z ciała!). W tym stanie przetrwała także po operacji krwotoku z żołądka. Trafił się jeszcze niewidomy z rozrusznikiem serca...

    Późnym wieczorem odmówiłem koronkę do Miłosierdzia Bożego i padłem ledwie żywy...

                                                                                                                                 APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 kwiecień 2002

Odsłon: 537

   W śnie wędruję i po każdym przebudzeniu przepraszam Pana Jezusa. Teraz  jadę do kościoła, płynie „Anioł Pański”, a po Eucharystii miłość Boża zalała serce, łzy pojawiły się w oczach, a słodycz duszę. „Jezu! Jezu!"

   Dzisiaj była mowa o Chlebie Życia, Chlebie Sytości i naszych poszukiwaniach, które zabezpiecza Eucharystia. Ja znam skołowanie ludzi z gabinetu lekarskiego, nie z konfesjonału lub jak psychiatrzy z punktu widzenia atesty.

   Pan dał zarobić, bo było 4 kandydatów na kierowców, a z firm farmaceutycznych otrzymałem dwie paczki drogich leków. Kręciłem głową z zadziwienia, bo wcześniej podobne oddałem chorym, a były przeznaczone dla matki. W pośpiechu zwijam wszystko, a gdzieś zawieruszyłem pieczątkę, a jak się okaże włożyłem ją i zamknąłem w kasetce; „gdy człowiek się spieszy to diabeł się cieszy”.

    Błyskawicznie przepływa cały dzień:

- rano w telewizji pokazano migawki z wyścigu samochodowego w Krakowie, gdzie śmierć poniósł pilot

- w mgle nastąpiła katastrofa samolotu chińskiego

- dwie koleżanki pospieszyły się i przeszły na emeryturę, a władza ludowa zabroniła takim dorabiać

- rano pędząc do pracy mogłem spowodować wypadek (zajechałem drogę limuzynie), a później wracając w zdenerwowaniu po zagubioną pieczątkę .

    Przepływa świat katastrof i wypadków, zawałów i pękniętych tętniaków i wrzodów związane ze stresem!

                                                                                                                          APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 14 kwiecień 2002

Odsłon: 467

    Żona obudziła mnie na Mszę św. której nie planowałem. Dzisiaj Pan Jezus ukazał się uczniom po Zmartwychwstaniu. Czy wiesz jakie podziękowanie otrzymałem za dwa dni udręki? Znalazłem cierń! Tak, bo moja służbą wyjąłem Panu Jezusowi jeden cierń z Jego korony!

    Takie ciernie wkładają Panu Jezusowi walczący z Bogiem i profanujący świętości. Podziękowałem za ten dzień i przeprosiłem Pana Jezusa. Dopiero dzisiaj odczytałem intencję za sobotę.

    Padłem na kolana przed przyjęciem Ciała Zbawiciela, a ekstaza sprawiła, że nie mogłem wstać, a później wyjść z kościoła! W kilka minut stałem się innym człowiekiem. To Cud Ostatni! Po otrzymaniu łaski wiary dowiadujesz się, że Pan Jezus Jest i stajesz się dzieckiem Boga.

   Zarazem wiesz, że wszystko jest prawdziwe w KrK, istnieje życie wieczne oraz Królestwo Boże i to już na ziemi...nie wytłumaczysz tego człowiekowi normalnemu czyli mądremu i niewierzącemu. Teraz czas jest skracaniem oczekiwania na powrót do Boga Ojca...czekającego na nas z rozpostartymi ramionami!

    Nie mogę modlić się w domu, szczególnie po przyjeździe córki, która właśnie wymaga ocknienia! Zawsze po wyjściu odczytuję intencję modlitewną, która dzisiaj obejmuje też jej osobę.

   Modlitwę zakończyłem wieczorem po wyczyszczeniu obrazu; „Jezu ufam Tobie”. To wdzięczność za nawrócenie oraz umiłowanie mnie przez Boga.

    Rano prosiłem o cierpienie zastępcze, a teraz napływa, aby przyjąć córkę w sercu...może dozna uzdrowienia. Wołam za nią i za tych, którzy potrzebują ocknięcia się, przebudzenia i przejrzenia duchowego.

   W ręku znalazl się "Super express" z tytułem "Kardynałowie na dywaniku", gdzie Jan Paweł II potępia skandale seksualne wśród księży...

                                                                                                                            APeeL

       Ocknienie Jan Brzechwa

Dla­cze­go­ście z na­szych oczu noc wie­ku­istą zdar­li?
/../ A te­raz je­ste­śmy umar­li...
/../ A te­raz krzy­że ło­po­cą nad nami
/../ Ach, gdzież jest na­sza po­tę­ga nie­wcie­lo­ne­go trwa­nia?
Nasz płyn­ny kształt wszech­obec­ne­go Boga?
/../ Wy­zio­nę­li­ście z nas już dech wiecz­no­ści
/../ I oto je­ste­śmy umar­li.
/../ Przez ni­cość do nie­by­tu
Noc każ­da pro­wa­dzi i wskrze­sza.