Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 listopad 1993

Odsłon: 676

    Żona słusznie wskazała na moje ochlajstwo, a zarazem religijność. Nagle i niespodziewanie zerwałem się na Mszę Św o 6.30, a w drzwiach kościoła usłyszałem słowa: „Przebacz nam Panie” oraz wspomnienie Izraelitów w niewoli...wielu z nich wolało śmierć głodową niż spożywanie nieczystych pokarmów.

   Natomiast psalmista wołał (Ps 119): „Broń mego życia, abym strzegł praw Twoich /../ niegodziwi są moi prześladowcy /../ daleko od występnych jest zbawienie”. Uwagę zwróciło określenie „występni”, a Pan Jezus uzdrowił niewidomego. Wyłania się intencja św. Hostii i modlitw: „za występnych, aby przejrzeli”. Serce i duszę zalała Miłość Boża, która sprawiła powalenie na kolana.

   "Jezu mój! Jezu!...tylko z Tobą, tylko u Ciebie dobrze, spraw Panie Jezu, aby występni przejrzeli, proszę daj im tą łaskę”. Kapłan mówił o Tajemnicy Eucharystii, a ja wiem o tym, bo jak wyjaśnisz działanie kawałeczka Białego Chleba, który przynosi pokój, miłość, radość, światło i dobro. Te dary nie mają końca!

   Tak chciałbym pozostać sam na Sam ze Zbawicielem, ale zaczyna się „ziemski młyn” z chwilami wielkiej tęsknoty za Panem Jezusem wyciskającej łzy z oczu. Dzisiaj było zawołanie modlitewne, aby służba zdrowia pomagała w duchu samarytańskim. Niosę pomoc bezinteresownie, a Pan daje zwiększoną wypłatę za dyżury! Pieniądze zawiozłem żonie, która jest dobra i razem cieszymy się.

    Teraz Pan Jezus mówi do mnie o występnych: „Biada tym, którzy nie są gotowi i którzy Mnie nigdy nie kochali! Z powodu własnej niegodziwości będą szamotali się w prochu duszeni ciężarem swoich grzechów!"

   Na dyżurze w pogotowiu zacząłem odmawiać koronkę do MB i moje modlitwy w intencji tego dnia, a łaska Pana sprawia, że przejeżdżaliśmy obok oświetlonej figury Matki Niepokalanego Poczęcia!

    Zły nie pozostaje dłużny i zrywa po pewnym czasie do dwóch „chorych”: jeden zasłabł w barze, a drugi na schodach bloku. Zapytasz po czym to poznałem? Żadnego z nich nawet nie dotknąłem...pierwszy wstał i poszedł sam do domu. Nawet siostra zauważyła: „dziwnych ma pan pacjentów”!

   Natomiast trzecie zasłabnięcie podobnego było pułapką („napad serca”)...skierowany na neurologię został przyjęty na oddział wewnętrzny. Podczas przejazdu rozmawiałem z nim, wskazałem na znak, bo mieszka dwa kroki od kościoła, nawet słyszy grę organów, a teraz jest nieprzygotowany duchowo.

    Na korytarzu szpitalnym wołałem za braci w Gruzji i b. Jugosławii, gdzie dzieją się dantejskie sceny, ponieważ nie ma prądu i zdobycie kawałka chleba jest wielkim sukcesem. Ból zalewał serce...aż zasnąłem w karetce!

    Towarzysze nie lubią „piszących” (dokumentujących), bo tylko oni są od tego. Tak już zostanie (przepisuję to 18.11.2018). Niedawno dokonano szybkiej transmisji zawartości mojego komputera...w mojej obecności. Boleję nad tymi ludźmi, ponieważ większość wierzy, że pilnując mnie czyni dobro. Nie będę udowadniał swojej niewinności!

   Teraz Pan skierował mnie do zrozpaczonej rodziny...byłem przy śmiertelnym wypadku ich syna (po pijanemu wpadł samochodem na drzewo). Dzisiaj rano trafiłem do jego matki u której rano lekarz...nie rozpoznał niedrożności przewodu pokarmowego (typowe bóle napadowe z uporczywymi wymiotami).

    „Ojcze dziękuję Ci za ten dzień. Proszę o błogosławieństwo nocy i dnia następnego"…

                                                                                                                                           APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 14 listopad 1993

Odsłon: 558

   Tuż po północy trwałem na modlitwie, a po spokojnej nocy przeżegnałem się byle jak...skuszony ciepłym ciałem żony. W ratunku napłynął obraz Matki Bożej Niepokalaniej oraz Eucharystia, a dodatkowo żona uciekła!

    Zrobiło mi się głupio z powodu mojej "dzikości”, a dodatkowo wzrok zatrzymał Pan Jezus z Całunu oraz figurka Zbawiciela w koronie cierniowej...aż ze wstydu odwracałem głowę. Dodatkowo Pan powie do mnie; "Prowadziłem cię, przemieniłem cię, a teraz powinieneś iść za Mną do przodu”...*

    Nakarmiłem wielkie stado gołębi, a to oznacza czekający mnie pokój i tak będzie, bo wspólnie spożyjemy śniadanie, a kojący sen da odpocznienie. Po czasie napłynie poczucie powagi Bożej wobec mojej odpowiedzialności.

    W damskim piśmie („Zwierciadło”) dadzą sondę z mężami sławnych pań i słowami o „rozrzutności Boga Ojca”...szafowaniu darami (talentami)! Zarazem była wzmianka o koleżance po fachu - prof. Zofii Kuratowskiej, która jako lekarka stała się zwolenniczką prawnego zabijania dzieci nienarodzonych.

    Pan Jezus dodał jeszcze, że; „Błogosławię tych, którzy poświęcają Mi wolny czas”, a tak jest w tej chwilce, ponieważ mam tylko jedno pragnienie; modlić się! Dzisiaj jest słoneczna pogoda i bardzo pasowało odmawianie cz. radosnej i chwalebnej różańca.

   Żadnym językiem nie wypowiesz radości z czekającego mnie spotkania z Panem Jezusem. W tym czasie przechodziłem obok obdarowanych domów, gdzie odrzucają Boga Ojca (znam tych ludzi). Msza św. zaczęła się śpiewem chóru, a moje serce zalało poczucie bezmiaru otrzymywanych od Boga łask!

    W czytaniach popłynie ostrzeżeniu o Dniu Pańskim (1 Tes 5,1-6), który „przyjdzie jak złodziej w nocy /../ jak bóle na brzemienną. /../ Nie śpijmy przeto jak inni, ale czuwajmy i bądźmy trzeźwi." To ostatnie zalecenie jest dla mnie najtrudniejsze. Natomiast Pan Jezus przekazał przypowieść o  t a l e n t a c h, a kapłan w kazaniu poszedł w kierunku dorabiania się aż chciało się krzyknąć!

    Przed Eucharystią padłem na kolana...nic nie obchodzą mnie znajomi, pacjenci i lud, klękam z serca przed Zbawicielem i żegnam się (kiedyś kolega lekarz określi to „aktorstwem”). Towarzyszom nie mieści się w głowie, że człowiek wykształcony i to lekarz tak się zachowuje. Co innego po kursach, dla zmylenia przeciwnika...o co mu chodzi? Przecież każdy wie jakim był!

    Po wstaniu wzrok zatrzymał fresk z poborcą podatków. Tak zostanie rozliczony każdy utalentowany; z miłością, ale sprawiedliwie...czyli okrutnie! Lud szybko wyszedł, a chór dalej śpiewał dalej; „Tobie sława...chwała, tryumf i cześć”...aż echo niosło się po pustym kościele!

    Podczas powrotu moje serce zalewał ból Boga Ojca, którego odrzucają obdarowane dzieci. Jak masz takie to wszystko rozumiesz! Ja tak obdarowałem córkę i mam tylko jedno pragnienie, aby wróciła do Ojca Prawdziwego. Jako lekarz wielokrotnie stykałem się z rodzicami, którzy przekazali swoje gospodarstwa...jeden spał w stodole. Jakże w takim bólu koi moja modlitwa...

   W relacjach filmowych pokażą żyjących na pustyni, którzy częstują obcych najwyższym skarbem – wodą! Inni mają tylko narzędzia, sól, używaną odzież i proszą swojego boga o to, co jest im potrzebne do przetrwania! Jeszcze Szerpowie, którzy w Himalajach, którzy przenoszą ciężary po wiszących mostkach i krętych ścieżkach.

    Jakże szkoli mnie Pan, przecież ci prości i biedni ludzie żyją w wielkiej łączności ze swoimi bogami, a obdarowani odrzucają Ojca Prawdziwego! Wrócił początek mojego życia z czytaniem przy lampie naftowej...ilu wówczas chwaliło Pana Boga!  Ból zalewał serce, a właśnie wypadło odmawianie drogi krzyżowej. Popłakałem się i ukrywałem to przed rodziną.

   Niespodziewanie zaatakował mnie syn; "co chcesz pokazać...że się modlisz, możesz iść do innego pokoju!" Nie odezwałem się, ponieważ to było od Szatana. Na dodatek leciał kabaret Olgi Lipińskiej (ur. 6 kwietnia 1939 r.) wyśmiewający naszą wiarę! Jeszcze film uderzający w Kościół Pana Jezusa...wojny krzyżowe, Inkwizycja, obdarowani stanowiskami w hierarchii walczą między sobą.

   W wielkiej ciszy, a nawet pokoju Bożym pojawiła się tęsknota za Panem Jezusem w której zawołałem z głębi serca; "jakże dobry jest Pan, pełen wyrozumiałości. Jezu mój!...obdarzasz mnie każdego dnia! Tylko z Tobą jest mi dobrze...”

    Podziękowałem Bogu Ojcu za ten dzień i poprosiłem o błogosławieństwo w czasie snu...

                                                                                                                                       APeeL

* „Prawdziwe życie w Bogu”

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 13 listopad 1993

Odsłon: 557

   Po wstaniu byłem „połamany” i pomyślałem o porażonych, którzy nie mogą zmienić pozycji, czekają na pomoc, a często jest to złorzecząca salowa! Przez chwilkę zastanawiałem się nad koszmarami nocnymi i jak temu zapobiec...

- Dlaczego nie prosiłeś o Moje błogosławieństwo przed snem?

    W mojej słabości musiałem zmierzyć się z Przeciwnikiem Boga, który w poście w intencji pokoju na świecie (środy i piątki) kusi jedzeniem, a później psuje śniadanie! Właśnie syn prosi o podwiezienie do autobusu...nie można też umyć zębów, bo córka blokuje łazienkę. Wiadomo, że efektem takiego ataku jest rozdrażnienie, a nawet złość...

   W szukaniu pomocy padłem na kolana, przeżegnałem się wodą święconą, odmówiłem „Anioł Pański” oraz egzorcyzm do św. Michała Archanioła...poprosiłem też Boga o błogosławieństwo! Wzrok zatrzymały białe fiołki, a to oznaczało zaproszenie na Mszę św. o 7.30! Ze łzami w oczach pocałowałem ręce żony...

    Siostra pięknie śpiewała, a ja zapadłem się w ławkę, gdzie odczułem serce o. M. M. Kolbego. Nie wyjaśnię tego żadnym językiem. W tym czasie w oddali wzrok zatrzymała Stacja "Pan Jezus skazany na śmierć”, a łzy zalały oczy.

    Na ten moment psalmista wołał ode mnie (Ps 105); „Wspomnij na cuda, które Pan Bóg zdziałał...grajcie Mu, rozsławiajcie i szczyćcie się Jego Świętym Imieniem”. Wszystko jest łaską...nawet to, że za mną pięknie śpiewa jakaś pani.

    Popłyną też słowa Pana Jezusa o wytrwałym wołaniu w modlitwach (Łk 18,1-8), bo Bóg weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego. Mnie chodziło o nawrócenie i uzdrowienie córki.

   Właśnie padnie wołanie o modlitwę; "za uciśnionych”, a ja ofiarowuję w intencji takich; ten dzień, Mszę św. z Eucharystią, aby zrozumieli, że w cierpieniach i ucisku krzyż Pana Jezusa daje moc...

   Pozostałem w kościele i odmówię różaniec Pana Jezusa: „Zmartwychwstanie i zwycięstwo nad szatanem". To wyjaśniło poranny atak Przeciwnika Boga. W przychodni zostałem uśpiony, bo było tylko dwóch pacjentów. Po czasie nastąpił ponowny atak; stało się gorąco, nie mogłem złapać muzyki, zrobić i wypić kawy, męczyły telefony, sprawy i nawał chorych. To było słuszne, bo straciłem pokój otrzymany w Eucharystii.

   Nie zdziwiła zgłoszona wizyta (przyjmujemy rano), a nawet przybycie na zakończenie matki z dwójką chorych dzieci, bo nie było już pediatry. Na jej szyi wisiał piękny krzyżyk. Po ich wyjściu popłakałem się dziękując Matce Bożej za ten ucisk. Cóż oznacza moje cierpienie wobec o. Kolbego idącego na śmierć. Ilu jest takich na świecie?

    Napłynęło odczucie, że jestem przyjęty jako "ochotnik" do męczeńskiej śmierci. Ta myśl i to pragnienie dojrzewa we mnie i wiem, że będzie rosło, bo to dopiero iskra. Nie zrozumie tego normalny człowiek. Ja naprawdę wiem, że tak się stanie, ale nie wiem kiedy i jak. Pan wówczas da znak i pomoże w wytrwaniu. Na ten moment Matka mówi do mnie że; „Będziesz żył tylko dla Chrystusa”.*

    Szybko płynie czas; modlitwy, sen, piękny film o Patagonii, pokój, zapach pieczonego ciasta, przeganianie z komnaty do komnaty z pisaniem (nie mam własnego pokoju). Na tę chwilkę Pan Jezus podniósł mnie na duchu; "Błogosławię każdy krok, który robisz, przeto posuwaj się naprzód, postępuj ze Mną - do przodu, idź naprzód”!*

    Po wyjściu z domu podczas odmawiania mojej modlitwy serce zalał smutek; „Jezu! Miłości moja bądź uwielbiony i miej miłosierdzie nad uciśnionymi, którzy nie znają drogi do Boga Ojca”.

    Wokół rozświetlone bloki, a nade mną gwiazdy. Popłakałem się, łzy płynęły na ziemię, bo większość ludzi odrzuca otworzone Królestwo Boże. W intencji tego dnia podjechałem pod „mój” krzyż Pana Jezusa, gdzie zapaliłem dwie lampki. Jakże chciałbym, aby był rozświetlany automatycznie o zmierzchu...

                                                                                                                              APeeL

* „Prawdziwe życie w Bogu”

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 12 listopad 1993

Odsłon: 1201

     Prószy śnieg, zimno i wiatr, a w sercu mam wielka radość, ponieważ biegnę do Pana...Anioł Pański i Pod Twoją Obronę. Przy figurze Matki Bożej wyrwało się wołanie: Matko moja i Pani nasza! Tylko kilkanaście osób i aż prosi się o małą i ciepłą kaplicę dla takiego grona.

    Napłynęły obrazy ludzi, którzy żyją tylko tym światem. Dzisiaj, gdy to opracowuję (13.09.2013) do 5.00 rano pisałem polemikę z artykułami chirurga prof. Tadeusza Tołłoczki (84 lata), który reprezentuje racjonalizm („Myślę więc jestem”) i trzyma się teorii ewolucji, która dawno upadła, bo inne są ciągi kodów genetycznych małp i ludzi...nasze sięgają Adama i Ewy.

     Jakże na ten moment pasują czytania: „Głupi /../ z dóbr widzialnych nie zdołali poznać Tego, który jest, patrząc na dzieła nie poznali Twórcy /../ z wielkości i piękna stworzeń poznaje się przez podobieństwo ich Stwórcę /../ zdobyli na tyle wiedzy, by móc ogarnąć wszech­świat, jakże nie mogli rychlej znaleźć jego Pana”. Mdr 13,1-9

     Płynie Psalm 19, gdzie „Niebiosa głoszą chwałę Pana Boga", a Pan Jezus zapowiada swoje niespodziewane nadejście: „jeden będzie wzięty, a drugi zostawiony". To prawda, bo wielu do kościoła trafia dopiero po śmierci...tak też mogło być ze mną!

   W pracy trafiłem na nawał, złość i zamieszanie. Dodatkowo zły kusił dyskusją z nienawracalnymi ateistami...nie dotknie taki to nie uwierzy. Później odmówiłem za nich koronkę do miłosierdzia.

    Sprawdził się bałagan ze snu, bo niespodziewanie przybyli malarze i musiałem zwolnić gabinet. W przerwie znalazłem się domu, gdzie wzrok zatrzymały „Szatańskie wersety", a pod palcem trafiłem na zdanie: lepiej jest wierzyć w rozum niż w cuda.

     Jakby dla przeciwwagi przeczytałem słowa Matki Bożej, która mówi: ukazuję się w wielu różnych miejscach, aby wzywać Moje dzieci, by was przywołać...pragnę bowiem byście przyszli do Mego kościoła. A Pan zapytał mnie przez widzącą: „czy wierzysz w to wszystko nawet wtedy, kiedy nie potrafisz Mnie ujrzeć oczami ciała”?

    Dobrze znoszę post w intencji pokoju na świecie, bo zjadłem tylko kilka kawałków chleba. Pod krzyżem Pana Jezusa poprawiłem kwiaty, postawiłem dwie lampki i przeżegnałem się, a radość zalała serce. Podczas spaceru odmówiłem moja modlitwę.

    Dzisiaj, gdy to opracowuję (13.09.2013) też poszczę i w drodze pod „mój" krzyż prawie umierałem podczas wołania do Boga za tych, którzy nie widzą cudu stworzenia i dodawałem do nich Pana Profesora. 

    Ludzie nie znają słodyczy krzyża i radości z uwielbienia Zbawiciela. Zapaliłem pierwszą lampkę po sezonie letnim i podlałem kwiaty. „Dziękuję Ojcze za ten piękny dzień"...                                                                                                                                                     APEL