Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 07 grudzień 1999

Odsłon: 1191

opr. 21.07.2010

    W śnie pędzimy z żoną drogą w górach, gdzie nagłe przeszkody, a na końcu zalało nam mieszkanie. Z radia płynie relacja o ofiarach wybuchów petard, a w tym czasie kilka razy gaśnie światło (dobrze, że się ogoliłem).

   Przypomina się obraz palącego się mieszkania oraz straszne obrazy powodzi w Wietnamie (teraz, gdy to opracowuję w Chinach) – 600 śmiertelnych ofiar. Wcześniej zacząłem przyjęcia chorych, ale nie wiedziałem, że skończę o 15.00.

    Przesuwają się zaskoczeni; pobita przez męża, skręt jelit u dziadka, zawał serca, zabrana renta, nawrót nowotworu, kobieta z dwoma córkami została porzucona przez męża, a drugi wyjechał do Kanady. W pracy obdarowano nas talonami.

    Z umęczenia drzemię na Mszy św. wieczornej. Płaczę podczas św. Hostii i wołam; „Jezu! Jezu! pociesz”. Stoję pod stacją „Pan Jezus przyjmuje krzyż na ramiona”.

    Wczoraj zaskoczono i zabito szefa mafii. Przepływa świat zaskoczonych; śmiertelnymi chorobami, wypadkami, awariami, klęskami, wygnaniem, odejściem kogoś bliskiego. Może też być przyjemne; np. oświadczyny.

   Wraca zaskoczenie Maryi  z w i a s t o w a n i e m  i  św. Józefa, który chciał odesłać ciężarną Matkę Boga.

     Żona oglądała film „Serce dziecka”, gdzie dwa młode małżeństwa zostały zaskoczone inf. o wadzie  płodów: jedno dziecko jest bez mózgu, a drugie potrzebuje serca. Przeszczepiono serce tego, który nie miał mózgu (niezdolny do życia). W Sejmie RP zaskakujące veto do ustawy budżetowej.

    Dziecku nagle rośnie żuchwa, zaćma zaskakuje starszych, a u młodego po wypadku wystąpiła ślepota. Syn został zaskoczony awarią  komputera, a  Amerykanom nie odpowiada wysłana sonda na Marsa.

     Dzisiaj, gdy to opracowuję u znanego piłkarza stwierdzono niewydolność nerek (grał do ostatniej chwili), a wybrany prezydent zataił, że ma napady zaburzeń komorowych serca z utratami przytomności.

   Przypomina się mój pacjent, kierowca zawodowy, który z tego powodu przeszedł na rentę...                                                                                                               APEL    

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 grudzień 1999

Odsłon: 1216

opr. 18.07.2010

     Straszliwa wichura. W śnie „do przodu” widziałem kratkę konfesjonału ze spowiednikiem. Wielu przechodziło, kręciło się. Zerwałem się do Domu Pana. Chór dziecięcy śpiewa, że mam się uśmiechnąć, ponieważ jest ze mną Dobry Ojciec...”cóż ci się może stać, gdy Boga za Ojca masz”? A w innej słowa, że „jesteśmy ludem Jego, świętym narodem”. Łzy zalały oczy.

     „Dziękuję Ojcze za wszystko i wiem, że mam się nie martwić, bo Ty jesteś ze mną teraz i na  z a w s z e".

    10.05 Początek filmu „Kolega Pana Boga”, gdzie piękna piosenka o Bogu do którego wszyscy mają pretensję.

   11.35 „Ludzie Mesjasza”...reportaż o górnikach z których jeden nazywa się Mesjasz! Górnicy są przykładem ludzi, którzy swój los powierzają Bogu...ufają Panu. To relacja wiary. Płynie śpiew, a my z żoną mamy łzy w oczach. Wraca obraz zakonnicy, która wybrała drogę życia dla Pana i ”najgłośniej śpiewała w chórze”!

   V. Ryden woła do Boga „[...Panie mój [...] wychwalam Twoje Imię Trzykroć Święte [...] Radości i pokoju mojego serca [...]”.* Z wdzięczności za otrzymane łaski pocałowałem Twarz Pana Jezusa.

     Straszliwe ofiary wichury, a zarazem lot na Marsa! Zabici, ranni, zalany Hel, zniszczenia, a w programie wojskowym mówią o wydatkach na obronę. Zrozum ból Najświętszego Serca Boga...aż „patrzy” Pan Jezus w koronie cierniowej.

    Wyszedłem na modlitwę, ale nie znam intencji. Przesuwają się obrazy; pokazywanej stygmatyczki, zakony z siostrami, chór dziewczynek, kapłani, męczennicy z o. Kolbe i święci. W warsztacie samochodowym mówię o życiu, Bogu i Niebie.

    Pan Jezus mówi o żniwie i małej ilości robotników, a kapłan przypomina o celu naszego życia: zbawieniu! Tak. To potwierdza intencję; za posłanych do głoszenia Królestwa Bożego.

     Dziwne, bo kapłan prosi, aby w ciszy odpowiedzieć sobie na pytanie; czy uczestniczymy w głoszeniu Królestwa Niebieskiego? Podczas konsekracji Ciała Zbawiciela wołam tylko; „Jezu! och Jezu! jeszcze raz ta łaska”. Na wystawie sklepu wzrok zatrzymuje znak ryby. Trwa oddalenie od świata, a w domu wita wizerunek Pana Jezusa Zmartwychwstałego z otwartymi ramionami.

     19.30 Waldemar Milewicz relacjonuje zbrodnie sowieckie w Czeczenii. Ludzie proszą go, aby pokazał prawdę, bo stosuje się zabronione bomby rozpryskowe! Łzy zalały oczy.

      W pr. II tv relacja świadectw wiary...to zrozumiałe dla mnie pragnienia ewangelizacji. Płynie cz. Bolesna, a właśnie pokazują los chrześcijan w Indiach. Smutno mi nawet podczas oglądania kabaretu Olgi Lipińskiej, ponieważ tylko Panu powinno się tak pięknie śpiewać, a tu słowa obrażające Boga!

     „Czy On w Raju czy On w chlewie (stajenka jako chlew)...zdrowaśka lepsza od pigułki”.

     Kręcę głową, bo z zapisów „wyciąga się” rok 1990, gdzie w tym kabarecie obrażano Matkę Zbawiciela...nawet dano wówczas napis „Matkaboska”. To wyjaśniło wcześniejsze „spojrzenie” Pana Jezusa w koronie cierniowej. Nawet teraz, gdy to przepisuję ból zalewa serce, bo Olga Lipińska zestarzała się, a dusza wciąż martwa...

   W ręku „Gazeta wyborcza”, gdzie rozmowa z ks. Janem Twardowskim; „Wiara jest dla wszystkich” z refleksją, że Bogu bliżsi są ci, którzy mają poplątane życie. Tam też informacja o budowaniu w Kielcach statuy Chrystusa Zbawiciela Świata (jak w Rio). Jeszcze stary „Tyg. Solidarność” ze zdjęciem JP II. Pan ukazał mi rożne formy ewangelizacji, głoszenia Królestwa Bożego, a przez to Jego Chwały. Podziękowałem za ten dzień. 

    A kratka konfesjonału? Tam wydaja „przepustki do Nieba”...                        APEL

*„Prawdziwe Życie w Bogu” t X 18 XI 1996 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 grudzień 1999

Odsłon: 1202

opr.17.07.2010

600-setna rocznica bitwy pod Grunwaldem

      Budzik zrywa z ciężkiego snu. W drodze na Mszę św. kobieta dziękowała mi za bycie z jej mężem; zmarł w karetce z powodu pęknięcia tętniaka aorty (rozpoznanie ustalone wcześniej).

     Dzisiaj Pan Jezus mówi o wypełnianiu woli Boga Ojca, a kapłan wskazuje, że całą naszą nadzieję trzeba pokładać w Panu i żyć zgodnie z Jego wolą, ale to bardzo trudne. Po tym nastała święta cisza...jakże to lubię w Domu Boga. Po św. Hostii usta i duszę zalała słodycz, napłynęło oddalenie od świata. Tego nie można opisać i „to jest głupstwo” dla mądrych.

     Przepływają zdarzenia z otoczenia i tv, gdzie pokazują;

- kapłana z placówki humanitarno - opiekuńczej wśród  bezdomnych w kanałach Katowic

- radzących, pomagających i wspierających rodziny w których kogoś zamordowano

-  Caritas na świecie

- bogaci z mojego miasta przyjmują dwie bezdomne kobiety

- pomagający dzieciom z rodzin patologicznych

- ofiary zderzenia pociągów w Australii; zabici, ranni i umierający.

     Ból z poczuciem wygnania zalał serce, a K. Krawczyk właśnie śpiewa; „jak przeżyć jeszcze jeden dzień [...] jak ocalić ginący czas”. Przypomina się pieśń z Mszy św. „Przyjdź Panie Jezu i o c a l   nas”.

      Zaczynam dyżur w pogotowiu, ale nie znam intencji. Z radia płynie informacja o porwanych i uwolnionych przez Czeczenów Polakach. Ocaleni rozmawiają przez telefon z rodzinami. W ręku mam instrukcję ratownictwa, a kierowcy rozmawiają na ten temat.

    W tv mówią o fundacjach (konta) i domach opieki, a w sejmie RP debatowano o firmach ochroniarskich. Spotkałem znajomego, który ocalił mnie w dniu upadku. W ręku stary „Sup. ex.” ze zdjęciami akcji antyterrorystycznej. Jeszcze program „997”.

    Opracowuję zapis, a pokazują;

- urządzenie wspomagające pracę lewej komory, które ocala  życie tym, którym nie można wykonać przeszczepu

- Janusza Świtaja z porażeniem czterokończynowym, którego ocalono (pragnął eutanazji), a teraz  pomaga innym

- ratowników, którzy ocalili topiącego się chłopczyka

- rodzinę uratowaną przez strażaków.

    Obudzono o 3.00 w nocy, a serce uciekło do Pana Jezusa i Jego męczeńskiej śmierci, która przyniosła nam o c a l e n i e  (zbawienie)...także do męczenników i świętych. Jeszcze żona, której modlitwy sprawiły moje nawrócenie. Na kolanach podziękowałem za wszystko...

  W inscenizacji bitwy pod Grunwaldem właśnie padł wielki mistrz...                       APEL

   

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 30 listopad 1999

Odsłon: 1231

    Czas na Roraty. Płynie „Anioł Pański”, a wzrok zatrzymał zbiór wierszy ks. Jana Twardowskiego o Matce Zbawiciela. W moim sercu Jej cierpienie po męczeńskiej śmierci Pana Jezusa, a czytałem o tym przed snem.

    Płynie pieśń „Ave. Ave”. Łzy zalewają oczy; „Witaj Matko Pana mojego. Witaj wybrana przez Stwórcę”. Napływa smutek z powodu wygnania oraz ból związany z atakiem na Czeczenię.

    Kapłan mówił o pokoju, który przynosi Adwent. W Ewangelii Pan Jezus wskazuje na tych, którzy otrzymali łaski. Ilu oczekiwało i pragnęło nadejścia Zbawiciela. Przypomina się starzec Symeon, który po spotkaniu Dzieciątka mógł spokojnie umrzeć, a ta łaska spłynęła także na mnie.

    Łzy zalały oczy i napłynęło pragnienie męczeńskiej śmierci dla Pana Jezusa. To sekundowe błyski, których nie zna normalny człowiek. W takich momentach czujesz radość z otrzymywanych cierpień. Światłość Pana odkrywane różne tajemnice wiary.

    Czas Komunii św. Kobieta trzyma twarz w dłoniach, a z moich oczu płyną łzy i spadają na ziemię. Nie wypowiesz mojego bólu spowodowanego poczuciem wygnania. Dobrze, że mam wolny dzień, bo nie mogę wrócić do świata.

    Wczorajsze natchnie („trzy dni urlopu”) to wyraźne prowadzenie. Płynie modlitwa, a w ręku orędzie Matki Bożej z dnia 25.10.1999, gdzie słowa o tym, że teraz jest  c z a s   ł a s k i. To wielka prawda.

  Dodatkowo otrzymałem pomoc, ponieważ;

- załatwiłem regon, a muszę mieć od 01.01.2000r.

- sprawę syna w ZUS-ie

- tam też pobrałem druki zwolnień lekarskich.

- na ten czas czekały także różne reperacje.

     Przeciętny człowiek żyje wg woli własnej i nie widzi Opatrzności Bożej w małych sprawach i potrzebach dnia codziennego. Nie wsłuchuje się w dobre natchnienia, a nie ma dostępu do „naszego jutra” i nie zna przebiegu różnych wydarzeń.

    Czas łaski to czas na nawrócenie ludzkości, która porzuciła Boga...   APEL