Wola Boga Ojca
  1. Jesteś tutaj:  
  2. Start

01.01.1990(p) W pociągu...do Ojca !

Szczegóły
Autor: APeeL
Opublikowano: 01 styczeń 1990
Odsłon: 1285

     Raniutko, a ja już jestem w świątyni, bo córka nieopatrznie obudziła mnie. To wielki dar Boga na progu nowego roku. Pięknie mówił i modlił się kapłan: „Jezus jest wzorem naszego życia duchowego, szarpani namiętnościami musimy dążyć do tego ideału”!

    Moja myśl pobiegła do ludzi „pół/pół”...cielesno-duchowych. Im jest bardzo ciężko i Bóg wie o tym! Z wiekiem gasną namiętności i musi przeważać doskonałość duchowa. Ja miałem szczęście dożyć tych chwil.

    Cały czas rozmyślałem o datkach od moich pacjentów, bo wiem, że nie mogę tego robić...właśnie nadszedł czas biedy. „Jezu pomóż!...Jezu pomóż!"...to takie noworoczne postanowienie, ale w tym czasie zapomniałem zabrać pieniędzy i nie dałem na tacę! 

    Nowy Rok zaczyna się od pracowitego początku. Pan skierował mnie do skrwawionej i umierającej staruszki, a po chwilce do podobnej pary, ale kłócącej się o pieniądze.

     - Ja zacząłem nowy rok od Komunii świętej...mówię do staruszki, którą znam jako wierzącą.

        W geście zrozumienia chwyciła mnie za ręce i uścisnęła....”to córka krzyczy na ojca”.

- Pani musi być dobra, bo to pani ojciec...to pani ojciec! Podkreślałem powtarzając.

     Teraz jestem w glinianej chatce pełnej świętych obrazów z piecem chlebowym i starą lepką. Na łóżku leży umierająca z powodu nowotworu babcia (puchlina brzuszna). Zmarła w karetce, a ja odczułem wewnętrzną rozterkę, bo nie chciała jechać do szpitala.

    Pomogłem podwiązać jej szczękę, a córka nie ma pretensji, bo nie mogła umrzeć od 2 tygodni. Pomyślałem, że ”Pan jest dobry i pomógł tej kobiecie, bo mają małe mieszkanie, gdzie jest ciepło i druga osoba niepełnosprawna”. Inni nie zabierają, bo nie chce im się jechać do szpitala.

     Znowu trafiłem do glinianej chatki z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego.

-   Nie, nie...proszę nie płacić...to malowane papiery!

- Taki pan miły...mówią.

   Zaczęliśmy  dyskutować o przepływających latach...co będzie w przyszłości?

    „Ja się nie martwię...ja jestem w pociągu do Boga Ojca i bardzo cieszę się z tego powrotu. Pamiętam jak wracałem do mojego ojca ziemskiego...mróz, pociąg, a ja z walizeczką na stopniu pociągu - zadowolony, że się zabrałem. Serce mi drżało w czasie zbliżania się do domu. Teraz żyję tylko tym dniem, tą chwilą, tym dobrem, które mogę dokonać tu i teraz!”

    Jedziemy dalej, a ze mną jest sanitariusz chory po weselu. „Sakrament ślubu to wielki dar. Młodzi dochodzą do ślubu w czystości. Wszyscy piękni, życzenia, kwiaty, szampan....z takimi jest Pan Jezus”. 

    Myśl pobiegła do 1-wszej Komunii św. mojego syna...upiłem się, uciekłem i grałem w karty! „Panie Ty w swoim Miłosierdziu wszystko mi przebaczyłeś. Wiem to Panie! Wiem!” „Wierzę Bogu jak dziecko” mówi ks. Twardowski w TVP. 

    Dzisiejszy dzień miałem zacząć od milczenia, cichości i uniżenia, ale trafił się ciężki bój duchowy z kolegą, chrześcijaninem niewierzącym:

-  Gdyby Chrystus był tutaj to zapytałbym Go o to, co dała Jego ofiara?

-  Nas dwóch rozmawia, a Pan Jezus jest między nami!

-  Mam jakiś zapis losu, rozum, wolną wolę oraz zło i dobro - co należy do mnie?

- Do pana należy wybór i możliwość czynienia dobra (różne próby), a swoją wolę musi pan oddać Bogu.

     Nie mogę słuchać takich heretyckich pytań w których miesza się grzechy ludzi i kapłanów księdza z Jezusem. Cóż mnie obchodzi obłuda ludzi, którzy np. dają ofiarę, ale trzeba ich wyczytać!

    Przypomniał się dawny czas, gdy byłem jeszcze „normalny”...ze złości nie odwiozłem staruszków karetką i wygoniłem ich z pogotowia na deszcz. Także ze złości nie wydałem zmarłemu dziadkowi karty zgonu...w pierwszy dzień świąt, bo syn nie wyjechał po nas koniem i musieliśmy iść w deszczu pół kilometra. Taki byłem „normalny”...                                                                                      APEL

31.12.1989(n) Za tych, którzy nie chcą wiecznych darów…

Szczegóły
Autor: APeeL
Opublikowano: 31 grudzień 1989
Odsłon: 737

    W śnie ujrzałem wysoki budynek płonący po wybuchu gazu. Pojawili się strażacy i służby gazowe, które sprawnie odcięły gaz, który ulatniał się z wielkim sykiem. Pojawili się też szabrownicy...

   Dziwne, bo dzisiaj, gdy to przepisuję (31.12.2018) w Magnitogorsku w obwodzie czelabińskim (Federacja Rosyjska) doszło do takiego w wybuchu w 9-piętrowym budynku. Coś strasznego, bo są zabici, ranni i zaginieni.

    Po przebudzeniu odmówiłem „Ojcze nasz” i zanuciłem kolędę z własnymi słowami, że „odurzeni nie znamy cierpienia”. To wielka prawda, bo w momencie picia alkoholu nie wiesz jak cierpi dusza i nic nas nie obchodzi Bóg Ojciec, który wprost mówi: „wiesz to wszystko o sobie i jak mam cię sądzić?”

   Wprost ujrzałem Boga Ojca i Tamten Świat, gdzie już nie będę miał możliwości czynienia dobra w wydaniu ziemskim. Nawet nie wiem jaką mam szansę! Muszę na drzwiach gabinetu przypiąć serce z napisem: „leczenie bezpłatne, proszę nic nie przynosić”. Kiedyś już to zrobiłem, ale dopisywano: "jajek, kur i koniaków”...

    Na ten moment z radia popłyną słowa: „wybaw mnie Panie od zła wszelkiego”. Popłakałem się przy Modlitwie Pańskiej i postanowiłem pojechać do kościoła rodzinnego (matki ziemskiej) w Klwowie.

    Wstąpiłem do umierającej, która boi się księdza, a jej dni i godziny są policzone. Wczoraj - przez alkohol - nie przyjechałem do niej i mówię jej teraz o tym.

   <<Pan skierował mnie tutaj właśnie dzisiaj, bo jestem w drodze do Sakramentu Pojednania. Pani wie sama i mówi o tym, że świeczka się dopala, ale nie chce przyjąć największego daru na świecie: Sakramentu Świętego!"

    W naszej wierze wszystko prawdziwe. Przecież Pan Jezus pokazał, że jesteśmy po śmierci: tu nas żegnają, a Tam witają! Teraz toczy się bój o pani duszę i siły zła chcą, aby Zbawiciel nie był z panią. Te siły naprawdę istnieją, a namiastki Nieba i Piekła są pokazane już tutaj, na ziemi!>> Pacjentka słuchała bez słowa, przytakiwała, a w jej oczach widziałem podziękowanie...

    Jakże pięknie jest w tamtym kościele. Jeszcze nie ma mszy, a ludzie już modlą się za zmarłych. Przeszedłem z jednej strony na drugą, a zza choinki patrzy na mnie Jezus Miłosierny i właśnie idzie kapłan-staruszek powłóczący nogami. To spowiednik na którego czekam. 

- W pracy nad sobą proś Matkę Nieustającej Pomocy...zmów antyfonę, a jest to krótka i bardzo piękna modlitwa błagalna:

     <<Jezus dał nam Ciebie za Matkę, która nikomu proszącemu nie odmówi pomocy. Ty Matko dobrze wiesz jak bardzo Jezus pragnie dawać dary i łaski. Ty Matko w swoim miłosierdziu wyprosisz dla każdego to, czego pragnie. Matko nasza najlepsza, Pośredniczko u Boga Nadziejo, Opiekunko Przewodniczko i Wybawicielko.>>

    Teraz kapłan mówi słowa przeszywające serce o rodzinie, która jest darem Boga, i to, że rok powinniśmy kończyć nie tylko zabawą, ale także modlitwą i prośbą o zmazanie win za niepełne wykorzystanie łask i darów, które w tym roku otrzymaliśmy od Boga. Na ławce znalazłem pamiątkę...maleńki obrazek Św. Rodziny.

   Po Mszy św. odnalazłem rodzinę dziadka...wrócę tam, bo teraz brak czasu. Szatan w tym czasie nie spał, bo po powrocie do domu syn pienił się i mi ubliżał...

  • Synku wybaczam ci te słowa. Mnie nie będzie to zrozumiesz kim jest Bóg Ojciec...

   Po czasie uspokoił się i zgodził się na zaproponowane rozwiązanie konfliktu. Teraz proszę córkę, aby poszła do kościoła, który jest blisko, a ma tyle darów od Boga...

  • Zrób to dla mnie, nie poddawaj się złu w tym momencie…
  • Pójdę jutro !
  • Jutro?...gdy doczekasz jutra!
  • Któż przekaże ci tą prawdę, tą najprawdziwszą tajemnicę, że obok naszego świata istnieje świat niewidzialny. On teraz odniósł nad tobą zwycięstwo. Gdzie znajdziesz pocieszenie? Cóż złego usłyszysz w kościele?

    Nie poszła...padłem smutny w fotel i zawołałem w myślach: „Jezus, mój Jezu, najdroższy Jezu daj światło potrzebującym.”…

                                                                                                                     APeeL

 

 

30.12.1989(s) Zmień się już dzisiaj...

Szczegóły
Autor: APeeL
Opublikowano: 30 grudzień 1989
Odsłon: 580

    Dzisiaj obudziłem się - po kilku godzinach - w wielkiej ciszy, a  lekka poświata sprawiła, że wszystko było piękne i błyszczące razem z choinką. To namiastka raju, który dotyczy odczuć duchowych, a nie cielesnych.

    Widno, a ja siedzę przy stole i gram...o co? Dodatkowo namawiam jeszcze innych do picia alkoholu, opuszczam potrzebujących, nie idę na wizytę domową i jadę po pijanemu, a w domu szum i nieprzyjemności.

"Panie Jezu, Ty wszystko wiesz

Proszę Cię, mój Jezu doprowadź dzisiaj do domu

każdego pijanego i uchroń go od zła.

Proszę Cię Jezu doprowadź!"

    W tym momencie przypomniało się, że ostatnim drgnieniem ku dobru była maleńka książeczka.

- Czyja zapytałem?

- Doktór zostawił dla pana...odpowiedziała dyspozytorka.

    To była kieszonkowa „Ewangelia wg Jana", wielki znak od Boga i ja wiedziałem o tym! Zło nie uderzyło z całą siłą...tylko od "małego kieliszeczka”! Tak właśnie działa Bestia. Na ten czas z taśmy z Oazy Miłości Johna Osteena padły słowa;

„Czy ty chcesz aby Jezus ci pomógł?

Czy ty chcesz naprawdę i wiesz co to oznacza oddać serce Jezusowi?

Czy chcesz przyjąć Jezusa?

Czy dzisiaj zdecydowałeś się zmienić?"

     Dzisiaj, gdy to przepisuję (08.04.2020) od 18 lat mam odjęty nałóg. Ilu w tym czasie padło, w tym lekarzy... 

                                                                                                                                       APeeL

29.12.1989(pt) Pan jest Dobry...

Szczegóły
Autor: APeeL
Opublikowano: 29 grudzień 1989
Odsłon: 815

   Dzisiaj spałem w domu rodzinnym z brzydką podłogą, której deski były ułożone byle jak, miały wielkie szpary spod których wyzierała ziemia. Dobrze, że to tylko sen, ale złe przeczucie pozostało...

    Mimo tego w sercu poczułem moc do czynienia dobra, a to było od Boga...podczas jazdy samochodem wołałem powtarzając: "Pan jest Dobry, Mądry i Wielki”. W Swojej Mądrości Bóg dopuszcza działanie sił zła! Dzisiaj, gdy to przepisuję (29.12.2018) papież Franciszek chciał zmienić słowa Modlitwy Pańskiej („Ojcze nasz”), bo Pan Bóg „nie wwodzi nas na pokuszenie”…

    Jak „przebadać” takiego jak ja i pozwolić mu wejść mu na wyższy stopień Drabiny do Nieba? Wielu upada i trwa w tym, bo zło rodzi zło. Ja w takich upadkach mam rosnąć, stawać się mocniejszym, lepszym, wspierających innych i wskazującym im drogę do ś w i a t ł a !

    Na ziemi są przeciwieństwa (zło-dobro, prawda-kłamstwo, itd.), a my mamy wolną wolę i od nas zależy wybór. Jednak nasza moc jest z Boga i właśni napłynęło do mnie: pragnienie niesienia pomocy, pocieszania chorych i dawaniem każdemu tego, co mu się należy...

  • Proszę przyjąć te grzybki, ja nic nie mam...mówi pacjentka.

  • Jeśli pani nie miałaby naprawdę nic, to jeszcze zostanie serce, dobre myśli i modlitwa za innych. W Etiopii ludzie naprawdę nic nie mają, ale bardzo miłują Matkę Bożą. Łzy zalały oczy...także podczas przepisywania tego.

    To był dzień ciężkiej pracy, ale wszystko zniosłem i w pośpiechu trafiłem do pogotowia (na parterze przychodni) oraz do umierającej, której córkę poprosiłem o sprowadzenie kapłana. Pacjentka jeszcze nie chciała Ostatniego Namaszczenia , a ja wiedzialem, że już jutro może być za późno.

    Chorzy boją się tego sakramentu, bo Zły straszy ich „umieraniem”. Przekazałem jej słowa o Panu Jezusie oraz o naszej wierze w której wszystko jest prawdziwe.

   Bestia na każdego ma coś innego...mnie podsuwa „tylko jeden kieliszeczek”. Niby przypadkowo  wypłacono pieniądze! W ostatniej sekundzie zamieniłem dwa butelki złej wódki na jedną dobrą, bo w powietrzu wisiał poker...

    Dyspozytorka podała mi małą książeczkę „Ewangelia wg św. Jana”...

  • Czyja jest?...zapytałem.

  • Doktór zostawił dla pana...odpowiedziała.

   Ta maleńka książeczka była znakiem od Boga i ja wiedziałem o tym, ale jeszcze przeważało we mnie ciało i jego zachcianki…

      Tutaj zapis urwał się...sam rozumiesz.

                                                                                                                            APeeL

 

 

 

28.12.1989(c) Moc świadectwa wiary...

Szczegóły
Autor: APeeL
Opublikowano: 28 grudzień 1989
Odsłon: 655

    Bardzo często biskup czyta teksty innych, a namaszczeni słudzy nie mówią o swoich przeżyciach, nie dają świadectwa wiary. Dzisiaj mam wolny dzień w pracy, ale na Poletku Pana Boga nie ma przerw, bo każdą nadarzającą się sytuację trzeba wykorzystywać do szerzenia wiary.

    Pan Jezus zaprowadził mnie do pewnych kobiet. Mówię do nich, że w braku wiary...trzeba modlić się o ten dar, nic nie szukać, od wszystkiego odrywać się, pamiętać o istnieniu świata niewidzialnego. Ten świat jest ukazywany w cudach oraz w objawieniach. Czego szukać daleko, gdy Pan Jezus jest stale przy nas. Zawołaj i patrz na znaki!

- To dlaczego cierpią ludzie dobrzy?

- To pytanie podsuwa Przeciwnik Boga, który zna Prawdę i kieruje naszą uwagę na zdrowie ciała i cierpienia. Nasi prarodzice zgrzeszyli i zostali wygonieni z Raju (zostali zawstydzeni nagością, bo otrzymali ciała fizyczne). Szatan wie jak w każdego uderzyć, zna pani słabość i budzi zwątpienie oraz niewiarę!

    "Niech pani wierzy, że Jezus jest, istnieje świat nadprzyrodzony, zły i dobry z pełnym naszym odkryciem i bezbronnością. Bezbronność nasza polega na czytaniu w naszych myślach i podsuwaniu przez demony różnych pokus...w pierwszej osobie ("pośpię", "do kościoła zacznę chodzić od przyszłej niedzieli", itd.).

    Na zły świat najsilniejszą bronią jest modlitwa, a szczególnie za innych. Kto to czyni będzie atakowany z wielką siłą różnych pokus. Wielu twierdzi, że "praca także jest modlitwą!”

  • Znajomy organista pięknie gra w kościele, jesteśmy na wczasach, wyciągam go na Mszę świętą.
  • Ja jestem blisko Boga, przecież gram codziennie.
  • Zapłacili? Czy Pan gra Bogu na rogu ulicy bez kapelusza?
  • No, no…
  • Widzisz bracie, zobacz nasza nędzę!

    W sprawach wiary nie wolno dyskutować, ale trzeba dawać świadectwo wiary. To moja refleksja w wielu lat kontaktów z pacjentami różnej maści. Kiedyś zapytał mnie taki;

- Jaka jest pana wiara. W co pan wierzy?

- Jak to w co? Ja wierzę w Pana Jezusa!

     Odpowiedziała mi cisza, bo większość wstydzi się dać takie świadectwo.

     Wiele osób to Amelie („pracowite”) do końca...wpadają w taki nałóg. Panią po 70-ce zapraszałem do Domu Boga, bo od rana do wieczora siedziała w sklepie ogrodniczym. W końcu nie było klientów i splajtowała, ale do kościoła nie wróciła.

    Dzisiaj, gdy to przepisuję (początek marca 2020 r.) zaprosiłem podobną, która mieszka kilka kroków od świątyni.

- Tak wiara to wszystko, bez Boga ani do proga. Właśnie modliłam się podczas jazdy samochodem i w wypadku nic mi się nie stało!

- Jaki znak otrzymała pani do Boga?

- Znowu pięknie mówiła, a ja zacząłem machać ręką, że nie chcę słuchać bełkotu Szatana...na co oburzyła się, bo nic z Szatanem nie ma!

- Jak znak odczytuje pani ze względu na moje zaproszenie, bo - jak nigdy - wyszedłem do kościoła godzinę wcześniej?

- Niuniuś, ja wszystko rozumiem, naprawdę mam ochronę, modlę się, naprawdę...

- Ja zapraszam panią na codzienną Mszę Św. a pani mówi o naszej wierze!

        W tym czasie zaczęły bić dzwony kościelne, a ja zapytałem jaki jest to znak dla niej?

- Tak, Msza Św. to wielka łaska…wiem, wiem, ale jeszcze nie zamknęłam sklepu przy cmentarzu…

- Bóg pyta; zamiast Mnie wybierasz sklep?

    Jeszcze nie było zakazu handlu oraz odwiedzania cmentarzy. Myślę, że - jak poprzednia - też splajtuje, ale do kościoła nie wejdzie...

                                                                                                                                 ApeeL

  1. 27.12.1989(ś) Mały Tomaszek...
  2. 26.12.1989(w) Męczennicy Pana i Belzebuba
  3. 25.12.1989(p) Wstyd po latach...
  4. 24.12.1989(n) Szatan szczególnie nienawidzi Wigilii...
  5. 23.12.1989(s) Wzorem cierpienia jest Pan Jezus...
  6. 22.12.1989(pt) Krzyże przed samochodem...
  7. 21.12.1989(c) Płacz ojca...
  8. 20.12.1989(ś) Odznaczenie...
  9. 19.12.1989(w) Jako zawołany chciałem stać się normalnym...
  10. 18.12.1989(p) Płacz przy narodzinach...

Strona 2208 z 2316

  • 2203
  • 2204
  • 2205
  • 2206
  • 2207
  • 2208
  • 2209
  • 2210
  • 2211
  • 2212

Menu główne

  • Strona domowa
  • Dziennik duchowy
    • Chronologicznie
  • Moja duchowość...
  • Dwa zdania o sobie

Licznik odwiedzin

Odwiedza nas 1238  gości oraz 0 użytkowników.

WYSZUKIWANIE

Logowanie

  • Nie pamiętasz hasła?
  • Nie pamiętasz nazwy?