Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 styczeń 1990

Odsłon: 1259

        W śnie uczestniczyłem w skomplikowanym zabiegu neurochirurgicznym u młodej dziewczyny ze schorzeniem kręgosłupa. Ile niepokoju ma każdy operator, szczególnie, gdy asystenci zamiast sprawnie współdziałać wykazują swoja nieudolność.

    Po przebudzeniu podziękowałem Bogu, że to tylko sen, a po przyśnięciu „usłyszałem” miły głos, który wymienił moje nazwisko i zalecił, abym nie zajmował się charakterami ludzi. To prawda, bo każdy z nas jest inny i powstał wg mądrości Boga Ojca, a to sprawia, że mamy różny wygląd, kolor skóry, wady i losy.

    To zarazem zadanie dla każdego z nas, bo trzeba wykazać tolerancję wobec wszelkiej inności, a  wybrani mają dawać wzór postępowania!

    W tej chwili przypomniały się myśli, które napłynęły do mnie w nocy, po przebudzeniu:  „Jezu zbaw mnie! Jezu zbaw mnie". Kto mi pomaga w takim zawołaniu?

   Ciężko, ciężko w pracy...najtrudniej z  d a r a m i! Część ludzi jest już w trudnej sytuacji (schab 30 tys., a renta ok.100 tys.) i ci ludzie nie upierają się w obdarowywaniu mnie, a nawet odbieram ich wewnętrzne podziękowanie za moją bezinteresowność.

    Nikomu nie odmawiam. Babulinka w koszuli szytej własnoręcznie!...nie do wiary! Gra flet peruwiański. Myśl pobiegła do Corteza, Azteków, początku XVI w. i do nawra­cania: czy Pan Jezus nosił miecz?...czy chciałby takiego szerzenia wiary ?

   Pacjentce opowiadam o Jego ujęciu, niezrozumieniu do końca przez uczniów, dopiero zesłanie Ducha Św. wszystko wyjaśniło...mówię też o o. Pio. Wiem, że ta pani jest niewierząca i widzę jej zdziwienie, ale daję to świadectwo wiary...ot tak!

   Jeszcze bój z przyniesionym koniakiem...wygrany! Koniec, zalała mnie dobra energia...radosne zmęczenie typu Jezusowego, które sprawiła niesiona pomoc

    W przerwie na obiad, bo mam dyżur stałem się lekki w środku i nie czułem zmęczenia z jakąś pełnią w sercu. „Dziękuję Ci Panie Jezu...Dziękuję Ci Panie Jezu! Panie daj Swoje Światło koledze, który odwraca się ode mnie”.

   Dyżur w pogotowiu. Kolega odmawia wyjazdu, a mnie coś pcha do czekających na pomoc...chciałem jechać za niego, ale słuchawkę  odłożono. Po kilku godzinach ponowne wezwano karetkę i trafiłem na dwójkę dzieci z ciężkim przebiegiem odry.

   Niemowlę miało dziecięce porażenie mózgowe, a to niebezpieczne dla jego życia. Całym sercem jestem z przestraszoną  matką, zabrałem ich do CZD, gdzie przyjęto.

    W telewizji rumuński premier mówi: „przyjaciele nie zapomnimy wam nigdy tej pomocy", a ja płaczę, bo jesteśmy jedną wielką rodziną! Dzisiaj wiem, że wszyscy posiadamy tą „sama krew”, bo mamy jednego Stworzyciela!

    „Panie! mój Jezu! Ty w zgiełku nagle się pojawiasz lub jak sygnaturka przerywasz ciszę i jesteśmy razem”...                                                                                                                                         APEL   

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 styczeń 1990

Odsłon: 1286

     Na poczekalni wystąpiło zamieszanie i usłyszałem wyraźnie bełkotliwy głos pacjenta o nazwisku Szatan, który zniecierpliwiony wszedł do gabinetu, gdzie  pacjentka właśnie podawała mi kilka śliwek na dnie siatki!

     Och! to tylko sen!...po przebudzeniu myśl uciekła do „wdowiego grosza” i przypomniała się wczorajsza szarpanina z kobietami, odmowa przyjęcia grzybków. Na końcu babulinka wręczyła mi zwykłą herbatę!

    Niepotrzebnie szarpaliśmy się, bo ja koniecznie chciałem zachować „czystość”, ale w ten sposób zraniłem tą biedną wdowę! Przecież powinienem uchwycić jej ręce i potrzymać w swoich, a może nawet ucałować...w geście podzięki!

    Pan Jezus wiedział, że to jest dar serca, cząstka odjęta sobie...nie z nadmiaru lub okradania innych.

- Co mam zrobić z tą herbatą Panie?

- Przekaż innym...została na stole dla sprzątaczki.

    Nagle uprzytomniłem sobie, że wczoraj był u nas Pan Jezus (kolęda). „Panie Jezu! Ty byłeś u nas! Panie Jezu! Ty byłeś u nas! Panie Jezu...”...pojawiły się łzy w oczach, a jedna z nich spadła do wanny!

    Dzisiaj, gdy to przepisuję (04.01.2015) w TVN 24 od samego rana żartują z kolędy, którą traktują jako przybycie księdza. Tak jest, gdy racjonalizm i ograniczenie umysłowe (mądrość ludzka) wykluczają Istnienie Boga i Jego błogosławieństwa przyniesionego do naszej siedziby przez namaszczonego sługę.   

    Z wielką mocą i radością jechałem do pracy, która jest wielkim darem Boga...wielkim darem! Radio gra, usta śpiewają, a serce woła: „Pan jest Dobry, Mądry i Prawy...Jezu! Jaką rolę wyznaczysz mi dzisiaj i co będę mówił w Twoim Imieniu”?

    Podczas przyjęć z radiowej dwójki płynie piosenka śpiewana przez zespół „Breakout”, a w serce trafiają słowa: „Gdybyś nie był jaki jesteś. Zechciał tak jak nie chcesz” („Gdybyś kochał hej”). To recepta na świętość, bo stajesz się takim jakim chcesz być i robisz z radością to, co nie lubisz.

    Staram się jak mogę daję, radzę, pocieszam, zalecam, podnoszę na duchu, nikomu nie odmawiam i nic nie przyjmuję...! 

   Dzisiaj żona przyniosła wizerunek Jezusa Miłosiernego, który zamówiłem u malarki...jest „jeszcze ciepły”, a w moich oczach pojawiły się łzy. Padłem na kolana i zawołałem:

    „Pani Jezu! Dla Ciebie chcę być mały. Nic nie pragnę...proszę Cię Jezu daj tym z którymi rozmawiam Twoje Światło, a mnie radź, co mam czynić, wypowiadaj przeze mnie słowa pocieszenia, aby wielu ukoić w cierpieniu”.                                                                                            APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 styczeń 1990

Odsłon: 1300

    Do pracy szedłem piechotą i odmawiałem „Ojcze nasz”. Właśnie zmieniłem kalendarz (wizerunki Matki Bożej), a na ścianie nakleiłem zdjęcie dziecka potrzebującego pomocy.

    Dzisiaj odwiedzi nas kapłan (kolęda), a  żona ma właśnie ciężką migrenę z wymiotami...wzywa mnie do siebie, a mnie złapała biegunka!

   „Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus”...razem z kapłanem odmawiamy „Ojcze nasz”. Ja nie mogłem mówić, bo chciało mi się płakać! Szybko przedstawiłem duchowość mojej rodziny: „ja mam dar prawdziwej wiary, żona jest normalnie wierząca, córka powraca z drogi kuszenia, a syn jest jeszcze nie obudzony”.

  Chciałem jeszcze powiedzieć, że "kapłan jest następcą Pana Jezusa...to jest największe i najpiękniejsze powołanie  na ziemi”, ale głos mi zamarł na słowie „kapłan”, a łzy pojawiły się łzy w oczach.

  Po chwili dyskusji na pożegnanie podarowałem kapłanowi „Dziennik duchowy” bł. Jerzego Matulewicza. W tym momencie zauważyłem, że nieprzypadkowo kupiłem dwa egzemplarze.

   Nagle ogarnęła mnie wielka tęsknota za Bogiem - moim Prawdziwym Ojcem, a z duszy wyrwał się krzyk:

    „Gdy odczujesz głód Boga to cisza ci zagra, a dzwon ukoi.

     Gdy odczujesz głód Boga to z psem pogadasz i nad złym się użalisz.

     Gdy odczujesz głód Boga kobieta to świętość, a wróg przyjacielem.

     Gdy... ".

                                                                                                                                        APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 styczeń 1990

Odsłon: 1294

   Czeka mnie pierwszy dzień pracy w tym roku. „Dziękuję, Ci Jezu. Dziękuję, Ci Jezu"...późno, pośpiech. Dzisiaj, gdy to opracowuję nie mogę się nadziwić, że nie uczestniczyłem w codziennej Mszy św.

  Mamy włożone w głowy zalecenie obowiązku bycia w kościele w niedzielę, do Komunii św. przystępować co najmniej dwa razy w roku! 

    Wówczas biegłem do gabinetu i czytałem podarowaną mi książeczka „Ewangelia wg św. Jana”...tak jak postępują św. Jehowy.

    Dzisiaj, gdy to opracowuję 03.01.2015 spotkałem ich na rogu naszej ulicy...stoją tam w deszczu i wietrze, a także na mrozie. W wielkim uniesieniu powiedziałem im, że: „za ich wierność powinni otrzymać odznaczenie, bo wielu katolików wstydziłoby się Boga”.

    Dodałem, że mają ochronę służąc fałszywej nauce...szatan o którym mówią oderwał ich od Prawdy, bo nie uznają Ducha Świętego, a Pan Jezus nie jest dla nich Bogiem. Na to konto okrywają Amerykę, że wojny są niedobre, nawet są przeciw aborcji, ale przy okazji głoszą głupoty o krwi, a nie uznają, że mamy duszę!

    Oni na wojnę nie pójdą i dziwi ich błogosławienie (święcenie) przez kapłana sprzętu wojskowego i oddziałów. Wyjaśniłem im, że błogosławieństwo przekazywane w ten sposób nie dotyczy wyjścia na wojnę niesprawiedliwą.

    „Bieda, wojny i niesprawiedliwość było i będą, bo szatana o którym mówicie nie da się ujarzmić, a wy nie uznajecie modlitw tylko czytacie i rozważacie Pismo”.

   Wróćmy do tamtego czasu, bo w gabinecie znalazła się samotna niewiasta.  

- Pani rozumie jakim darem jest rodzina i dzieci...wielu ma te dary i rozwodzi się, chodzą po sądach i kłócą się....

- Tak, tak, ja to rozumiem!

- Ludzie pragną zostawić po sobie coś trwałego...a nawet pomniki nie wygrają z czasem. Wieczne są tylko dobre czyny, wytrwanie w próbie.

   Łatwo się mówi, ale trudniej jest słowo wcielić w czyn. Córka będzie prosiła mnie aż trzy razy o abstynencję, bo to był początek nowego roku, ale zgubił mnie ładnie wyglądający koniak. Później pisałem o rozmyślaniu: co jest dobre, a co złe. Wyszło, że nie jest złe napicie się, bo mam przyzwolenie...

   Dzisiaj nie mogłem dojść, co chciałem wówczas napisać, ale po przebudzeniu napłynęło wyjaśnienie, że to były brednie „duchowe” pisane po pijaku. Specjalnie daję ten wpis pod 02.01.2015, aby każdy zobaczył różnicę spędzania początku nowego roku „po ludzku” oraz z błogosławieństwem Boga Ojca! 

     Dobrze, że Deus Abba nie jest pamiętliwy i wszystko mi wybaczył. Nawet teraz mówi do mnie z otwartego zapisu Vassuli Ryden (26.03.1987): „Pozwól Mi cię pobłogosławić. Wybaczam ci twoje grzechy”...                                                                                                                            APEL