Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 18 grudzień 1992

Odsłon: 747

    W śnie ktoś „przytulił” mnie z łamaniem kości. Przebudziłem się z krzykiem i pragnieniem modlitwy, a demon powiedział: „już będzie klepał modlitwy”! Wodą święconą przeżegnałem wszystkie pomieszczenia i na kolanach zacząłem odmawiać „św. Osamotnienie Pana Jezusa”.

   Przy tym wymieniłem wszystkich z mojej rodziny żyjących i zmarłych z przodkami aż do Adama i Ewy. Poprosiłem, aby Bóg wybaczył ich duszom różnego typu profanacje Ciała Pana Jezusa, bo „nie wiedzieli co czynili i co czynią”. Dodałem: „Panie Jezu przecież Twoi Apostołowie także byli bardzo słabi, a ci z mojej rodziny nie wiedzieli i nie wiedzą, że Jesteś”!

   Tak zaczęła się ta intencja, a po odsłonięciu okna ujrzałem pięknie świecącą gwiazdkę, jakże Bóg to wszystko urządził! Żona jest już na Mszy św. roratnej, a ja dalej wołam w intencji tego dnia: „za grzeszących podczas przyjmowania Eucharystii”.

   Ciemno, zimno i wiatr, a w moim sercu trwa radość z powodu modlitwy. Napłynął obraz profanacji i niszczenia Tabernakulum przez żołnierzy chińskich. Dzisiaj, gdy to przepisuję (4 maja 2015) premier Ewa Kopacz przystąpiła do świętokradzkiej Komunii św. na pogrzebie prof. Władysława Bartoszewskiego. Tam promował się też ks. Wojciech Lemański mimo suspensy.

   Podobnie postępuje prezio Bronek, bo przystępuje do Eucharystii, a jest za gender, In vitro oraz aborcją dzieciątek szczególnej troski. Razem z prezesem NIL Maciejem Hamankiewiczem przywiózł Światełko Miłosierdzia z Łagiewnik, które mieli szerzyć w ojczyźnie.

 Ponadto postuluje się przystępowanie do Eucharystii rozwodnikom i żyjącym w konkubinacie...podchodzić jak podczas dzielenie się opłatkiem w urzędach. Z drugiej strony ci, którzy mogą przystąpić nie chcą, bo nie mają pragnienia...tak jak kobieta z blogu: „nie przyzwyczaiłam się”!

   Pod kościołem trafiłem na „Podniesienie” i słowo „nie godzien”...pozostałem poza świątynią powtarzając „nie godzien, nie godzien”. Dzisiaj, gdy to opracowuję (23.12.2018) dodam, że przed Eucharystią 3 razy powtarzam: „Baranku Boży nigdy nie byłem godzien, nie jestem i nigdy nie będę godzien, abyś przyszedł do mnie”.

   Z natchnienia podszedłem do spowiedzi, bo intencja jest bardzo poważna. Łaska Pana sprawiła, że właśnie przybył mój kapłan, a nikt tego nie zauważył z długiej kolei do innego. Pan Jezus zna moje serce.

    Po Eucharystii zostałem wciśnięty w ławkę kościelną i nie obchodził mnie cały świat. Pokój zalał serce i duszę - nic mi teraz nie jest potrzebne. Pozostałem na następnej Mszy Św. a zły kusił do wyjścia i pisania świadectwa na maszynie.

   To jest typowe „dobro”...z trudem pozostałem, a później nie mogłem wyjść z kościoła, gdzie wołałem w mojej modlitwie za tych, którzy szydzą mówiąc, że „wywalamy języki, aby jeść Pana Jezusa”! Moje serce zalewała radość Boża z pragnieniem odmawiania (w piątek) cz. radosnej różańca!

    Teraz Pan Jezus mówi do mnie: „wszystko jest w ręku Moim”, a siostra Faustyna dodaje, aby unikać szemrzących, mało mówić z ludźmi, a dużo z Panem Jezusem. Nagle ujrzałem bezmiar moich grzechów, a wyspowiadałem się tylko z jednego: „Panie, przecież grzeszę każdym oddechem!”

                                                                                                                                APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 grudzień 1992

Odsłon: 657

   Późno, złość przenika serce, modlitwy niemożliwe, a Szatan podsuwa, że SB to solidarność bolszewicka i zaleca pilne wyjście do pracy, bo będzie dużo pacjentów...nawet mam się nie golić! Nie posłuchałem, bo napłynęło delikatne zaproszenie do zabrania obrazu Jezusa Miłosiernego, który mam zawiesić w moim starym gabinecie (obecnie jest tam laboratorium).

    Poprosiłem Boga Ojca, aby ten dzień był zgodny z Jego Wolą i przeczytałem ułożoną modlitwę. Trwa posiedzenie Sejmu RP, a to dla mnie zły czas. Już spotykam „przebiegających” i "moją" pielęgniarkę, a teraz zagaduje czuwający:

• Co? Zima się zbliża!

• Ja widzę, że pan się zbliża!

    Śmiejemy się, ponieważ wiemy o co chodzi i każdy zna swoją rolę. Nie mam żadnego żalu, bo to cierpienie przyjąłem i przekazałem Matce Bożej. W przychodni okazało się, że było tylko dwóch pacjentów. Dobrze, że nie posłuchałem „rad” Szatana: ogoliłem się, pomodliłem i przyjechałem samochodem!

   Zły nie dawał za wygraną, bo z radia płynęła drażniąca muzyka, kłócono się w sejmie, a  w pr. III radia propagowano zabijanie dzieci nienarodzonych (Kuratowska i "kapłanka" Labuda)...nawet miałem pokusę zadzwonić.

   Około południa stała się cisza zewnętrzna oraz w moim sercu pojawił się starszy pan - całujący po spowiedzi - kapłana w rękę...widziałem to w Krakowie podczas ostatniej wizyty papieża.

    Łzy zakręciły się w oczach, a serce doznało ucisku, bo ta ręka daje rozgrzeszenie „w Imię Pana Jezusa”. Można powiedzieć, że jest to Ręka Boga! Nagle poczułem, że Pan wrócił! Radość :zalała serce, a w tym czasie Niemen śpiewał: „wśród wielu ludzkich spraw pamiętaj, że nie jesteś sam”.

   Słusznie Szatan atakował, bo na ścianie laboratorium udało się przybić obraz Pana Jezusa Miłosiernego! Nawet zdziwiłem się, ponieważ laborantka zaczęła dziękować: „och, taki sam mam w domu, wiele modlitw kieruję, zam koronkę i ona sprawiła, że rzadko mam zaostrzenia depresji”...

- Wiedzą o pani w Niebie, bo to natchnienie napłynęło w kościele i dlatego przyniosłem! Sam zacząłem wołać: „Panie Jezu...Ty wiedziałeś, że oddasz życie za mnie i za moją rodzinę...teraz proszę Cię, abyś dał Światło żonie, przecież ona nie wie jak cierpię i nie mogę jej tego przekazać. Daj też Światło synowi i spraw, aby córka wyleczyła się z nałogu”.

   W tej sekundce pojawiła się pacjentka, która zawsze przychodzi w takich chwilkach, jakby realizując natchnienia od Złego. Nie mogłem ją namówić do przekazywania swoich cierpień Matce Bożej w różnych intencjach.

   Nagła niespodzianka, bo dzisiaj jest wypłata, a serce zalał smutek, ponieważ górnicy nie uzyskają odpowiedniej zapłaty na święta. Trafiłem też na „zbuntowanych” kierowców, którzy już dawno powinni opuścić pracę dla innych (mają inne dochody).

   Teraz płynie koronka do Miłosierdzia Bożego: za tych, którzy uważają, że wszystko im się należy. „Jezu mój, bądź miłosierny dla nich, bo nie wolno uważać siebie za najważniejszego, pysznić się i buntować szkodząc innym".

   Napłynął obraz Pana Jezusa obnażonego z szat, a łzy zalały oczy: „Jezu przyjmij moje wołanie, jak Ty zniosłeś to obnażenie...obdarcie ze wszystkiego? Boże to cierpienie Syna Twego za tych braci, miej miłosierdzie nad nimi”.

   W tym czasie żona płakała podczas czytania życzeń przysłanych z Towarzystwa chroniącego życie poczęte. Jakby na potwierdzenie intencji modlitw pokazano obóz uchodźców z b. Jugosławii (w naszej ojczyźnie). Małżeństwo z Kosowa dziękowało, a inni - zabrani z piekła na ziemi - złorzeczyli opiekunom dającym schronienie!

          „Dziękuję Panie Jezu za ten dzień”…

                                                                                                                                       APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 grudzień 1992

Odsłon: 723

    Po zawołaniu przez Stwórcę trudno jest już prowadzić normalne życie, ponieważ pojawia się inne poczucie grzeszności („podwyższona poprzeczka”): pragnienie czystości, milczenia i modlitwy, a to budzi wrażenie obrażonego.

   Musisz "opuścić" także żonę, co uzasadnia celibat, bo wówczas ostatnią miłością jest Pan Jezus. Nie możesz być też żadnym kierownikiem, chyba, że duchowym. Nie pojmie tego normalny człowiek. W zawołanych toczy się bój między światem widzialnym i niewidzialnym.

    Płyną modlitwy poranne, uciekłem wcześniej z domu na Mszę św. przed pójściem do pracy. Przykro mi dodatkowo z powodu dzieci: syn się nie odzywa, a córka wpadła w pogaństwo.

   Nagle Pan odmienił moje serce, bo dzisiaj nie ma pacjentów, a z radia popłyną piękne melodie...tak, jakby dla mnie!  „Jezu mój! Jezu! Panie całego mojego serca, gdzie nie ma już miejsca dla nikogo! Twoja Miłość nierówna żadnej, a bez kochania Ciebie nie można kochać nikogo. Twoje Serce w moim...och, kocham wówczas cały świat! Pochylam się wówczas nad narkomanem, dziwką i zboczeńcem! 

    Nie mogę odwrócić się od cierpiącego i szukającego drogi do Boga Ojca! Wybacz Jezu zło, które czynię z każdym oddechem. Wybacz! Jezu wybacz! Jezu mój! Czysty Panie od Początku do Końca. Jakże obrażają Cię bluźnierstwa tego świata!”

   Łzy zalały oczy, a serce ściskał ból, ponieważ przez sekundki odczułem Czystość i Niewinność Pana Jezusa. Napłynęła moc od Ojca. Tutaj spostrzeżenie: moc Boga zaczyna się, gdy łzy zaleją oczy. To nie ma nic wspólnego z mocą ludzi tego świata, którym towarzyszy telewizja, buta i ośmieszanie innych...np. moc pragnących zabijania nienarodzonych.

    Dzisiaj jest dzień porad: Jak odczytać Wolę Boga Ojca w wyborze kierunku studiów, wyjazdu za granicę, czy budowania lub rozbudowywania domu, a także odczytywania intencji modlitewnych. Wskazuję na modlitwy, wołania do Matki...dzisiaj „daję siebie ludziom”, bo wielu jest zagubionych. To tak jak przewodnik w górach lub w buszu.

    Właśnie trafiła się para św. Jehowy i umierająca pielęgniarka. Wskazuję jej na Matkę, Pana Jezusa, przekazywanie cierpień oraz Eucharystię z Wiatykiem, ale rozmawiamy różnymi językami. Pierwszy raz zrozumiałem tragedię „wierzących św. Jehowy”...czyli takich, którzy przystali do nich z czystym sercem w poszukiwaniu Prawdy! Tak było też z tą pielęgniarką, bo oni nie wierzą w duszę i życie wieczne.

   Podczas przejazdu na wizytę nie odzywałem się ani jednym słowem do kierowcy, ponieważ „umierałem” z powodu odmawiania koronki do Miłosierdzia Bożego: „za św. Jehowy”. Teraz wiem dlaczego zabrałem do pracy książkę Marcela Leveque: „Wierzę w życie wieczne”, bo umierającej śnią się zmarli pracownicy (w tym z pogotowia, gdzie pracowała szereg lat):

   „Jezu mój! Jezu przyjmij ich, miej miłosierdzie...przecież to bracia, wielu nie wierzy, ale są tacy, że to ich droga do Ciebie!” Ta żarliwość modlitwy i oddalenie od ciała upewniają mnie w słuszności moich odczuć...śmierć to nasze zmartwychwstanie!

    Jakby na potwierdzenie modlitwy trafiłem do chatki, gdzie na stole stała wielka i piękna Figura Jezusa z Gorejącym Sercem, Matka z Sercem Miłosiernym w koronie oraz obraz Pana Jezusa z Najświętszym Sercem.

   W otworzonej książeczce trafiłem na słowa o miłości bliźniego...tak wyraża się dawania siebie innym oraz wołanie do Boga i modlitw w ich intencji. Naprawdę przekazuję w nich swoje serce i swoją duszę.

    W czasie powrotu z pracy trwały zawołania modlitewne...na chwiejących się nogach, nie było dla mnie świata. Popłynie też koronka do Ukrytych Cierpień Pana Jezusa w Ciemnicy i to będzie trwało do 16.00.

    Czułem też bliskość Pana Jezusa, a pogłębiało ją słuchanie pieśni żydowskich. Tam jest „Mamele” (Mamusia) - czy tak właśnie mówił Pan Jezus do Matki Bożej? W ręku mam książkę Janusza Korczaka, gdzie syn trzyma rękę ojca pijaka (miłość).

   Tuż przed snem padłem na kolana, aby odmówić różaniec Pana Jezusa...znalazłem się w Królestwie Bożym na ziemi. Dodatkowo przekazałem moją dzisiejszą czystość w intencji kuszonych kapłanów.

   W wyobraźni znalazłem się na drodze krzyżowej jako Szymon i Weronika...jawnie ocierałem Twarz Jezusa! Jakże piękny jest każdy dzień dzień mojego życia ze świadomością nieśmiertelności naszej duszy!

                                                                                                                                   APeeL

 

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 grudzień 1992

Odsłon: 571

   W łasce wiary Szatan nęka koszmarami sennymi z różnymi formami kuszeń. Teraz napłynęła wielka radość z wcześniejszego wstania i „tracenia czasu” na rozmowę z Bogiem (moje modlitwy). Dobrze się stało, bo właśnie wysyłają karetką do umierającej staruszki, która do końca kochała obecne życie. Odejdzie do Pana jeszcze tego dnia o 16.00…

   W przychodni trafiłem na normalny „młyn”, a chciałem wyskoczyć do dentystki. Zły nękał mnie dodatkowo, wpuszczał złości oraz dał natchnienie, aby pojechać o 11.00, a było wówczas najwięcej ludzi. Dobrze, że rano poprosiłem Boga Ojca o błogosławieństwo tego dnia, a wówczas jesteśmy prowadzeni innymi drogami...niby przypadkowo wpadłem na laborantkę rtg i zrobiłem sobie zdjęcie tego zęba.

   Już mam wyjść, ale Pan sprawił, że musiałem załatwić cały ciąg staruszek (nie mogłem ich zostawić), a to sprawiło, że z chorym zębem trafiłem do koleżanki jako ostatni...przy pustej poczekalni!

    Teraz, na wizycie domowej jestem u bardzo starego małżeństwa z dziadkiem mającym wygląd patriarchy (siwy łącznie z brodą), który stwierdził, że spowiedź powinna być międzynarodowa...inaczej można nakłamać księdzu.

    Tak poznałem intencję tego dnia i po koronce do Miłosierdzia Bożego popłynie moja modlitwa: „za zgrzybiałych staruszków”. Ten dzień zakończy wizyta u porażonej wylewem matki zmarłego kapłana. Ona także kochała to życie...nawet w jej dokumentach będzie moja karteczka (z 20 stycznia 1988 r.) ze słowami: „Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie zachowa je na życie wieczne”.

    Ta kobieta kilka razy uciekała od śmierci, bo miała śmiertelne obrzęki płuc. Prawdopodobnie została wysłuchana w żarliwych modlitwach i dlatego „żyje”: wszystko rozumie, cierpi, ale nic nie mówi. Nad jej łóżkiem wisi Jezus Miłosierny, a w domu panuje cudowna energia. Jakże chciałbym tutaj siedzieć.

    Córce zalecam odczytanie Woli Ojca i przekazanie próśb modlitewnych o uruchomienie chorej lub jej zabranie (życie roślinne). W podzięce podarowano mi książkę o życiu wiecznym.

   Zmęczony dyżurem, pracą w przychodni, chorym zębem i atakami demona padłem śmiertelnie zmęczony. W tym czasie przepłynęły obrazy niedołężnych staruszków z mojego rejonu lekarskiego: ateisty, umierającego, bojącego się śmierci, głuchej jak pień, chorego na astmę oraz stale dyskutującego. Ogarnij cały świat.

    Przepisuję to (18 grudnia 2018 r.), a właśnie zmarł Kazimierz Kutz (85 lat), który pod koniec życia powiedział, że głupieje na starość normalnie (coś w tym stylu)...znam to, bo sam grzybieję w tempie przyspieszonym (75 lat). Jeszcze nie garbię się, ale ciągną mnie drzemki w ciągu dnia...

    Wiedz, że w tym wieku ubytki kory mózgowej sięgają 30-50%, są kłopoty z koncentracją, pojawia się zaburzenie pamięci i uczenia się oraz:

usztywnienie poglądów (Bolek)

parcie na szkło (Schetyna)

pragnienie przybycia na białym koniu (Donald mniejszy)

bycie prezydentem (Biedroń)

dziwactwa (u mnie jest to dążenie do świętości)

pieniactwo (Niesiołowski)

zbieractwo (np. butów u „Stokrotki”)

mówienie do siebie i do telewizora (jestem w tej grupie, ale nie wiadomo ilu jest takich)

wyskoki (Kukiz: piłeś nie pisz!)

marzenie o powrocie do władzy (Komoruski)

zakochanie się w sobie (Gesslerowa)

chlapanie (Artur Petru z partii 6 królów),

a na końcu wymaganie opieki (02 stycznia 2019 r. otrzymam dodatek opiekuńczy)…   

- Panu Bogu wszystko się udało oprócz starości...mówili moi pacjenci.

- A co Pan Bóg pokazuje przez starość?

- Nie wiem!

- Proste: nie pokładaj ufności w ciele!

     Wpisz: memy: „Stary człowiek i morze”…

                                                                                                                                      APeeL