Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 25 luty 1998

Odsłon: 133

     Przyśniła się Chinka, a po przebudzeniu napłynęła niechęć do kapusiów! Na ten moment demon odciągał mnie od kościoła podsuwając "pospanie". Sprzyjał temu mróz i mój smutek. Jednak przełamałem się, a w drodze do garażu wołałem do Boga Ojca. Tak jest z małymi dziećmi i ich ojcami ziemskimi. Zmarzły kwiaty na krzyżu.

     Podczas przejazdu z żoną do kościoła odniosłem wrażenie, że jesteśmy - w tym zniewolonym mieście, które będzie ukarane - jako znak! Popłakałem się w kościele z wołaniem do Boga Ojca. Napłynęły dusze z naszych rodzin, a smutek rozrywał serce. Jakby na ten moment od Ołtarza św. popłynie słowo (Jl 2,12-18)...

       "Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, lament. Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana Boga waszego! (..) Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy! Niech mówią: Przepuść, Panie, ludowi Twojemu i nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami."

     Psalmista zawołał (Ps 51,3-6.12-14.17): "Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni (..) zgładź moją nieprawość. Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego".

     Pan Jezus powiedział do uczniów (Ewangelia: Mt 6,1-6.16-18): "Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. (..) Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać".

     Po Eucharystii płynęła pieśń: "Och! Jezu mdlejący, prawie konający". Taki byłem w ciele, prawie konający...zdolny do śmierci. Nie mogę wyjść z kościoła. Pasuje tutaj określenie: "Baranek Boży!" "Za nas Mu włócznią boleć zadana". Z kościoła pojechałem prosto do pracy. Dzisiaj czeka mnie ciężki dzień (od 7:00 do 15:00), ale będę miał pomoc z Nieba.

      Od 9:00 napływała Boża słodycz. Babuszka rozbiera się, a ja wołam: "Ojcze, Tato! Dziękuję Ci za Twoją Dobroć". Napływało pragnienie kawy i miodu, ale nie miałem, a dzisiaj mam dyżur ze ścisłym postem w intencji pokoju na świecie. Sam zobacz, bo właśnie kobieta przyniosła miód! Kręciłem głową z zadziwienia. Nikomu nie odmówiłem i wykonałem wszystko dokładnie na czas.

      O 15:00 Koronka do Miłosierdzia Bożego. Później w bólu odmówię z płaczem modlitwę w intencji tego dnia. Ostatnia pacjentka była z osteoporozą (" kruchość kości). Z radia popłynie rozmowa o tej chorobie. Inna pacjentka pomogła w odczuciu intencji modlitewnej wypowiadając słowo "s k r u s z o n y". Sama osteoporoza też mówi o tym.

      Tak trafiłem do umierającej ze straszliwą żółtaczką! Przypomniał się sen i dzień (Chinka). Za dnia płynęła pytanie o sinologię! Umierająca miała w ręku różaniec, w rozmowie poprosiłem o wezwanie kapłana (Sakrament Namaszczenia Chorych). To pomoc Mateczki dla tej chorej! Czy była wymodlona?.

     Pędzimy do zasłabnięcia, a patrzą pocieszając figury. Dzień smutku zamienił się w Radość Bożą. Tłuczemy się po dolach do 90-letniej matki kierowcy. Bardzo słaba, pogodzono się z nadchodząca naturalną śmiercią (to wielka łaska). Lekarz ze szpitala odesłał ją do mnie. "Jezu zmiłuj się nade mną!" Przesuwają się chorzy, pierwsza z rakiem i przerzutami, niedrożność jelit, alkoholizm. "Za skruszonych", bo jesteśmy "prochem z prochu", a nic nie mówi się o duszy ludzkiej.

             Podziękowałem za ten dzień.

                                                                                                                      APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 luty 1998

Odsłon: 94

     Przed Mszą świętą o 6:30 łzy zalały oczy...pierwszy raz podczas odmawiania modlitwy "Anioł Pański"! Przepłynęła nędza tego świata, marność naszych ciał (zarazem cud ich stworzenia) z poczuciem wygnania.

     Myśli uciekły do Mateczki Najświętszej, do Jej życia na tym wygnaniu, z brakiem naszych warunków do życia z ucieczką do Egiptu. Z kasety popłynie pieśń: "Przemień o Jezu smutny ten czas, o Jezu Pociesz nas!"

       W słowach płynących od Ołtarza św. padnie zapytanie (Jk 4,1-10): "Skąd się biorą wojny i skąd kłótnie między wami? Nie skądinąd, tylko z waszych żądz, które walczą w członkach waszych. Pożądacie, a nie macie, żywicie morderczą zazdrość, a nie możecie osiągnąć. Prowadzicie walki i kłótnie, a nic nie posiadacie, gdyż się nie modlicie.

    Modlicie się, a nie otrzymujecie, bo się źle modlicie, starając się jedynie o zaspokojenie swych żądz. (..) Dlatego mówi: Bóg sprzeciwia się pysznym, pokornym zaś daje łaskę. Bądźcie więc poddani Bogu, przeciwstawiajcie się natomiast diabłu, a ucieknie od was. Przystąpcie bliżej do Boga, to i On zbliży się do was.

     Oczyśćcie ręce, grzesznicy, uświęćcie serca, ludzie chwiejni! Uznajcie waszą nędzę, smućcie się i płaczcie. śmiech wasz niech się obróci w smutek, a radość w przygnębienie. Uniżcie się przed Panem, a wywyższy was".

      Przytoczyłem prawie cały zapis, bo nic się nie zmieniło od tamtego czasu. Nie wiem dlaczego, ale przesuwały się osoby niepełnosprawne, chorzy i bezdomne dzieci. Starsi mający sztuczne biodra. Pan Bóg pokazuje w ludziach starych nędzę naszych ciał. Ja wprost kocham takich: słabych, umierających, biednych, porzuconych i smutnych.

     W telewizji popłyną obrazy przedsiębiorców, których uszkodziła powódź, a dodatkowo skrzywdzonych podczas rozdzielania pomocy! W wybudowanych domach dla powodzian założone ogrzewanie elektryczne - teraz muszę płacić wielkie sumy za prąd!

     Wrócą słowa z Ewangelii (Mk 9,30-37), gdzie Pan Jezus zapowiedział Swoją Mękę. "Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi. Ci Go zabiją, lecz zabity po trzech dniach zmartwychwstanie". W intencji tego dnia przekazałem Eucharystię. Od 7:30 do 14:00 trwał wielki nawał chorych, bałagan, dużo złości ludzi, a dzisiaj pracuję sam.

1. Trafiły się osoby uszkodzone chlorem podczas wypadku w pracy w sierpniu 1997 roku. Z tego powodu zostały zwolnione z pracy bez odszkodowania, chore i oszukane. Tak pięknie działające mamy służby kontrolujące, w tym książeczki zdrowia san-epid-u! W telewizji trafię na reportaż o broni gazowej i "fabryce śmierci".

Sprawę wyciszono, ale 7 poszkodowanych osób zwarło szereg. Napisałem wniosek o odszkodowanie!

2. Wyrzucani ze swoich domów (podnoszono sztucznie czynsze z przybywaniem komorników). Dzisiaj, gdy to przepisuję tak było ze zbrodnią reprywatyzacji i wyrzucanymi lokatorów przez czyścicieli kamienic.

3. Wojskowy zabił strzałem z pistoletu znajomego w samochodzie, a teraz unika sądu.

4. Natomiast w "Ekspresie reporterów" pokazują małżeństwo poszkodowane przez komornika (wyłudzenia wielkich sum).

5. Wróciły obrazy bezkarnie krzywdzonych (okradzionych, śledzonych, "gorszych").

6. Jeszcze program "Tok-szok" z krzywdzonymi, ale to rozgrywki lewej nogi...specjalne wtrącanie do więzień słabszych.

7. Na końcu tej serii są oskarżeni niesłusznie z różnych powodów. Wyjaśnia to książka "Proces" Franza Kafki, który znalazł się w moim reku.

      Tak jest z dochodzeniem swoich praw. Wielki ból zalewał serce podczas odmawiania koronki do Miłosierdzia Bożego. W tym czasie przechodziłem obok pięknych domów i chatek z tamtego wieku, a przy okazji trafiłem pod figurę Matki Bożej oraz krzyż z różańcem (w oknie).

     Tak doszedłem do otwartego kościoła, gdzie niewiasty śpiewały: "Nie opuszczaj nas. Serce Jezusa błogosław nam". To działo się przed Monstrancją z adoracją i ludźmi pochylonymi w modlitwach. Z płaczem wołałem tylko: "Tato! Tato! Tatusiu! Och Jezu! Dlaczego tyle łask?"

      Z bólu i umęczenia przysypiałem, a w domu w próbie snu zbudziła mnie sfora szczekających psów. W telewizyjnej "Panoramie" pokażą kłopot ze znalezieniem ciała generała Fieldorfa (AK 1952 r.)...ofiarę zabójstwa sądowego. Pokazano oficera UB i kłamiącego oprawcę. Przepływa świat, bestialskie zamordowania (dla kaprysu Herodiady) św. Jana Chrzciciela.

      Wróciła Ewangelia, gdzie Zbawiciel zapowiedział Swoją Mękę. W bólu i płaczu popłynie Droga Krzyżowa, szczególnie przy stacji: spotkania Pana Jezusa z Matką! Tak bezkarnie dokonano rzezi niewiniątek i bezkarnie zabito Zbawiciela! Dlatego rano płakałem przy modlitwie "Anioł Pański".

    W ręku mam książkę "Za 5 godzin ujrzę Pana Jezusa" J. Fescha. Łzy zalały oczy, ponieważ na nim dokonano mordu sądowego, nawrócił się w celi śmierci. Tutaj pasują jego słowa: "Zdaję sobie sprawę z tego czego domaga się Pan, gdy pragnie uświęcić czyjąś duszę. Jak wielkie cierpienia trzeba przyjąć, by wznieść się na poziom, który podoba się Panu Bogu"...ja dodam, że to często oznacza śmieć męczeńską!

     Padłem na kolana i ze łzami w oczach przepraszałem Pana Jezusa za moje wyczyny

                                                                                                                                  APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 luty 1998

Odsłon: 93

      Po przebudzeniu serce zalało pragnienie bycia na Mszy świętej. Wyszedłem z bólem serca oraz duszą zalaną tęsknotą za Ojcem Najświętszym oraz Domem Niebieskim! To błyski w których zaczynam moją modlitwę przebłagalną. Napłynęły obrazy ofert matrymonialnych, gdzie ludzie szukają kogoś dla siebie.

    Jak opisać tęsknotę zesłańców pozbawionych ojczyzny. Tak jest ze mną, bo naszą ostateczną ojczyzną jest Królestwo Boże. Zrozumie to ten który nie ma domu i rodziny. Przed wejściem do kościoła dobiegły słowa śpiewających...o wyzwolenie, które uczynił to dla nas Zbawiciel: "Ty wyzwoliłeś na Panie". Usiadłem skulony słuchając czytań.

      Na ten czas w Ewangelii (Mk 9,2-13) Pan Jezus pokaże apostołom (Piotrowi, Jakubowi i Janowi) swoją boskość, przemieni się na wysokiej górze. "Jego odzienie stało się lśniąco białe tak, jak żaden folusznik na ziemi wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. (..) I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie."

     Po Eucharystii powtarzałem w dziękczynieniu tylko jedno słowo: "Tato! Tato! Tatusiu!" Popłakałem się jak mały dzidziuś! To płacz z powodu tęsknoty, a zarazem wybrania i otrzymywanych łask.

     Mam wszystko i jeszcze więcej. Widzę to i dziękuję. Od siostry organistki pobrałem nuty ze słowami Leopolda Staffa: "Jak ci dziękować, żeś mi dał tak wiele". Teraz gram to ze łzami w oczach na akordeonie.

     Naprawdę trudno jest podziękować za to wszystko, a nie kocham tego życia i tego świata. Przy tym służę chorym z całego serca mając świadomość mojego posłannictwa i naszego zesłania. Wiedzą o tym sybiracy z 1998 r. 

    Kupiłem kwiaty na krzyż Zbawiciela i wszystko wysprzątałem, a wielka radość zalała serca. Dodatkowo to samo uczyniłem wokół domu, co trwało 3 godziny. Piękna spływa bliskość nieba. Podziękowałem dodatkowo Panu za kąpiel, obiad i dyżur w pogotowiu od 15:00.

     Już mam wyjazd do dalekiej wioski i to w rejonie kolegi, który ma właśnie ze mną dyżur. Na jego uwagi powiedziałem, że odrzucił ciężko chorą! Tak można uczynić na wiele sposobów i kłopot z głowy! On stwierdził, że jeżdżę bo dobrze płacą! Sprawił mi wielką przykrość, a właśnie przejeżdżałem obok mojego Krzyża. Popłynie koronka do Miłosierdzia Bożego w intencji tego dnia.

     Wzrok zatrzymywały porzucone stare chaty, pochylony krzyż na skraju wioski z piękną figurą Pana Jezusa. Przepłynął cały świat ludzi starych, chorych, niepełnosprawnych, więźniów, porzucone matki i dzieci (art. w "Super expressie").

     Podczas odmawiania modlitwy przebłagalnej z radia karetki popłynie śpiew z towarzyszącą harmonijką ustną, a smutek zaleje serce ze łzami w oczach. Napłynęła dusza zmarłego ojca, ponieważ porzuciłem go w modlitwach. Podczas transportu porodu odmówię całą moją modlitwę

     Teraz badam ciężko uszkodzoną po zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych i samego rdzenia. To młoda matka z dwójką dzieci zanieczyszczająca się i źle chodząca. Przypomniał się poranny smutek rozłąki z Bogiem Ojcem, a teraz wyrażają to osoby porzucone. Po czasie alkoholik wezwał mnie niepotrzebnie do żony. Ponieważ znamy się poprosiłem go, aby rzucił nałóg. Odpowiedział, że porzuci, ale żonę!  Natomiast ja z wdzięczności kupiłem kwiaty dla żony i po drodze zaniosłem do domu.

     O północy popłakałem się podczas wołania do Ojca Najświętszego z przeproszeniem za ludzi, którzy nie interesują się krzyżami w pobliżu ich pięknych willi. Tak też jest z wiarą i Bogiem Ojcem

     W nocy nic się nie działo. Podziękowałem za ten dzień.

                                                                                                                             APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 20 luty 1998

Odsłon: 104

     Pan dał odpoczynek na dyżurze w pogotowiu, co się zdarza rzadko, bo od 23.00 - 5.30! W śnie byłem w obcym kościele z obecnością żołnierza z jednostki wojskowej w której pracowałem, a wszystko zakończył - już na jawie - daleki wyjazd z okazją do odmawiania różańca! Bardzo lubię "Anioł Pański" z późniejszym zawołaniem do Boga Ojca: "Pod Twą obronę".

    Przejeżdżaliśmy obok sklepu, gdzie syn ma stoisko. Poprosiłem Boga Ojca, aby mu pomógł. Personel karetki opowiadał o piekarzu, który stał się ofiarą spółki. Ilu ludzi jest w opresji z powodu różnych spraw. Właśnie zabieramy pacjenta z ciężką kolkę wątrobową, któremu trudno jest pomóc, bo nieraz kamień zatyka woreczek żółciowy...zawieźliśmy go do szpitala.

      Pomyślałem o intencji tego dnia i to się potwierdzi! Nawet teraz, gdy to przepisuję energicznie zapukała i zadzwoniła sąsiadka z piętra, która ma różne problemy, ale najważniejszy z głową.

    Wcześniej zacząłem pracę w przychodni (ten sam budynek, na pietrze), gdzie z radia popłynie piosenka: "od rana mam dobry humor". Zdziwiłem się, ponieważ faktycznie tak jest! Jeszcze nie wiedziałem, że będzie tak ciężko!

    Pomagałem, każdemu dawałem, co się należało i co mogłem, pocieszałem, nie odmówiłem nikomu przyjęcia. Babuszki z laskami prosiłem o modlitwy według potrzeb Boga Ojca, a nie tylko własnych (szczególnie o zdrowie). Prosiłem o odczytywanie intencji. Biednej zaleciłem, aby przyjęła ten stan z ofiarowaniem swojego cierpienia. Zrozumiała to i wychodziła pocieszona. Często ludzie widzą swoje nieszczęście, ale nie rozumieją, że mają dach nad głową, łóżko i czapkę oraz codzienny chleb.

     W tym czasie trwały kłótnie, bo lud jest niecierpliwy...nawet bezwzględny. Ze szpitala trafiła do mnie płacząca chora z skierowaniem do oddziału chorób płuc. Nie dano jej zlecenia na transport karetką, co błyskawicznie załatwiłem.

    Prawie padałem, a nie było widać końca. Ostatnich chorych nie mogłem załatwić, bo nie miałem uprawnień: zaświadczenie do sądu, praca w ochronie, kierowca zawodowy, a ja badam tylko amatorów...dodatkowo miał pierwszą grupę inwalidzką z marzeniem o powrocie do pracy z niesprawną ręką po wypadku!

      Po powrocie do domu na kolanach odmówiłem koronkę do Miłosierdzia Bożego. Przepłynął cały świat, marzenia ludzi, prośby...zrozum cierpienia Boga Ojca, gdy tsunami takich krzyków dochodzi do Królestwa Bożego.

    Podczas zakupu gazet sprzedawca obdarował mnie pięknymi jabłkami...wracałem do domu jak św. Mikołaj. Po odpoczynku biegłem do Domu Pana kontynuując moją modlitwę przebłagalną. Przed Mszą św. ukoiła cichutka muzyka organowa. Jak wielką łaskę jest posiadanie świątyni Boga Ojca na ziemi.

     Od Ołtarza św. popłynęło słowo: "Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? (..) Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków".

     Pan Jezus w Ewangelii (Mk 8,34-9,1) dodał: "Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je".

    Po Eucharystii wołałem: "Tato! Ojcze! Jezu mój! Proszę Cię bądź ze mną! Zapraszam Cię do mojej izdebki, tak mało to czyni, lekceważy się życie wieczne!" Poprosiłem o pomoc w uzdrowieniu córki. "Jezu! Jezu!"...

      Jakże chciałbym tutaj zostać. Popłakałem się, łzy płynęły po twarzy, ponieważ właśnie płynęła pieśń ze słowami z mojego serca: "jak Ci dziękować, żeś mi dał tak wiele?" Zawołałem tylko: "Ojcze! Jak Ci dziękować za to zaproszenie na Św. Ucztę?"...

     Nie wypowiesz tego wszystkiego. Popłynie moja modlitwa przebłagalna. W ręku znajdzie się "Super express" z artykułem o kobietach alkoholiczkach, młodych na wózkach inwalidzkich, zaginionych i osamotnionych, tragedia Titanica oraz zbliżająca się wojna z Irakiem. Człowiek zmęczony, nie mam własnego łóżka, a właśnie przybyła córka...

                                                                                                                                         APeeL