Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 22 marzec 1990

Odsłon: 1073

    Trzeba wstawać i chwalić Boga!...mówię do współdyżuranta. Zaczynam pracę wcześniej z radością w sercu. Zgłosiła się babcia 91 lat...u której byłem w śnie o typu eksterioryzacji. Widziałem stare łóżko z drewnianym bokiem i siennikiem.

- Na takim łóżku pospałby człowiek!

- Tak, ale zajęte...odpowiedziała w śnie!

    Wspólnie śmiejemy się z tego zdarzenia, a staruszka jest pierwszy raz w życiu u lekarza! Ma sprawny umysł, dobry słuch i wzrok...

- Pani może uczyć w szkołach historii!

    Teraz opowiada o potrawach w poście. W tamtych czasach to była kapusta i jej sok, ryby, śledzie, olej, chleb, a mleko piły tylko dzieci do 4 roku życia!

   Czas odpoczynku. Pracujemy z żoną na działce...radość trwała do momentu zasadzenia przeze mnie ziemniaków...na świeżo posianej marchewce. Krzyk, szum. Nic się nie odzywam, bo to jest tylko śmieszne.

    W domu dalej układam modlitwę na czas Eucharystii i z powodu pięknych zdań nie mogę spać. Wówczas nie wiedziałem, że to będzie moja łaska (mistyka eucharystyczna). Płynie piękny śpiew, a moja myśl pobiegła do Jezusa, do Jego Świętego dzieła. U Ojca Pio znalazłem określenie, że jest to „wzajemne przenikanie serc”.

   Jezus pokazał, że człowiek składa się z dwóch części: fizycznej i duchowej. Ja stwierdziłem, że moja część fizyczna śpi, a część duchowa nawet modli się. O część fizyczną nie wolno zbytnio się martwić! Trzeba żyć danym dniem i mieć małe potrzeby.

    Człowiek, który uwierzy, że ma część stałą (duszę) musi dążyć do Królestwa Niebieskiego. To nie jest łatwe, bo trzeba prowadzić życie święte, odrzucić świat i jego uciechy, modlić się, pokutować i znosić wszystko...na końcu odrzucić wolę własną. Śmierć nic nie oznacza - smutek jest zarazem radością, bo jest to moment powrotu do Boga.

    Tak rozmyślałem i nadszedł wielki smutek: „Jezu, Jezu, Jezu...dlaczego ludzie tego nie widzą?".                                                                                                                          

                                                                                                                            APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 marzec 1990

Odsłon: 1098

   Jadę do pracy i słucham modlitwy, której towarzyszy piękna pieśń: "Popatrz Matko jak Cię kocha lud”...aż nie chce się wychodzić z samochodu. 

    Około g. 9.00 podczas badania pacjenta tęsknota za Panem Jezusem osiągnęła szczyt, bo przypomniał się wczorajszy spektakl o Panu Jezusie...o Jego łagodności i zwracaniu się do rozmówców: „dobry człowieku"...

    Przesuwają się ludzie starzy oraz strapieni różnymi kłopotami, a ja jestem z nimi. Właśnie tłumaczę żonie alkoholika, że on nie chce pić, cierpi, jest chory i lepszy od niejednego.

    Około godziny 11°° nastąpił nagły miłosny zalew serca. Nie mogę tego wytłumaczyć, bo to jest tak jak oblanie kogoś wiadrem wody. To nie jest nasza zwykła miłość. To wyraźne działanie Ducha Świętego. Ta miłość w jednej sekundzie jednoczy moje serce z innymi ludźmi. Nie da się tego wyrazić ludzkim językiem!

    Jak mam wytłumaczyć staruszce, że dom i kawałek „swojej” ziemi jest jej niepotrzebny. Mówię, że wystarczy pani jedna koszula, łyżka, laska i różaniec! Tak jej mówię, bo wiem, że jest wierzącą, ale ona tego nie przyjmuje.

    Dzisiaj powtarzam  nagraną piosenkę „Białe róże”, która  stała się łącznikiem z Jezusem i dawała ukojenie. W tęsknocie wołałem w sercu (zapisałem to)...

<< Białe róże, ludzkich dusz blask to znak Twój, Panie.

    Białe róże dla Ciebie Jezu, biała chustka dla Twej Twarzy.

   Jezu mój! Jezu! nie zostawię Cię!..nie..nie..nie! >>.

    W chwilach działania Ducha Świętego staję się cichy, skłonny do milczenia, pełen pokoju wewnętrznego, na granicy smutku za grzechy moje, a także innych. Wówczas widzę rozdźwięk między tym jakim jestem, a jakim mógłbym być! Napada mnie żal z powodu mojej nędzy.

    Teraz zaczynam dyżur w pogotowiu z wolną chwilą, a Zły przypomina mi pierwszy kontakt seksualny i chce mnie wciągnąć w rozmyślania, ale nie idę na to! To jest coś innego niż wyrzut sumienia...

    Pędzimy z pacjentką do szpitala, a ja wołam: „Panie Jezu nie pragnę Twoich pociech...możesz je zabrać wg Twojej Woli - pragnę milczenia. Tylko ono sprawi, że nie powiem złego słowa. Wiem, że sam nie poradzę sobie z tą wadą!"

   Wróciłem z wyjazdu, zapomniałem o modlitwie i przez godzinę gadałem! 

                                                                                                                                            APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 20 marzec 1990

Odsłon: 528

    Nieprzyjemny sen; dziewczyna w trumnie, ale żyje, jakieś zamieszanie, mam do czynienia z  młodym lekarzem (coś źle robi), sanitariusze i kłopoty. Później kościół, pełno wiernych, gdzie w ciszy zaczynam „Ojcze nasz”. Zobaczymy co się stanie?

   Zapomniałem, że dzisiaj zastępuję kolegę w oddziale (chłopiec na posyłki, bez wolnego w przychodni), bo pan dr. jest z rodziny generała z WSI!

    Właśnie wzywają mnie do dziewczyny: „proszę przyjść, bo niewyraźna, jeszcze umrze” - mówi pielęgniarka. Oddział nie ma dyżurnego i często lekarz z pogotowia (w nocy, nie chce mu się jechać do odległego szpital) podrzuca ciężko chorego. Stwierdziłem toksyczne zapalenie płuc (dzisiaj jest to sepsa czyli przełamanie odporności, która może skończyć się śmiercią).

   Ten, który ją przysłał to nieodpowiedzialny młody lekarz ze snu. Kto odpowiadałby w wypadku jej zgonu? Zapytałem o to kierownika działu, a ten odpowiedział, że ten, który nie dał zleceń czy ja! Sam oddział jest przetępczy: to izba lekarska z ordynatorem bez specjalizacji i brakiem lekarzy dyżurnych.  Zleciłem transport z lekarzem do szpitala, a w tym czasie miałem nawał w przychodni. 

   Wieczorem w telewizji oglądałem pierwszą część filmu „Mistrz i Małgorzata” Michała Bułhakowa: ze sceną Jezusa u Piłata.  Akcja tej książki rozgrywała się w Moskwie lat 20 i równocześnie  w Jerozolimie za czasów Chrystusa. Tak właśnie jest w moim dzienniku, bo miesza się ten czas i bycie z Panem Jezusem...na początku drogi, która będzie trwała aż do śmierci.

   To mieszanka bolszewizmu i czasów Chrystusa w Jerozolimie. Autor jest niewierzącym, pokazał rozterki Piłata i pokorę Zbawiciela (u niego człowieka). Tam też była bezpieka, ale świątynna...z żądzą zabijania (św. Paweł).

    Tutaj jest bolszewizm uszczęśliwiający ludzkośc bez Boga. Zamiast krzyża na ścianach wiszą zdjęcia władców-bożków, które sprawiają większy szacunek jak Zbawicielowi (Kimowie w KRLD). Na wierzch wypływają „państwa w państwie” z udawaniem poddanych, że są zadowoleni. 

                                                                                                                                    APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 19 marzec 1990

Odsłon: 527

    W momencie przebudzenia napłynęła rozterka św. Augustyna, który chciał dojść dlaczego cierpią niewinne dzieci? Przecież Pan Jezus wyjaśnił, że są to sprawy Boże. Takie pytania zadają niewierni i wrogowie:

- a kto stworzył Boga?

- jeżeli Bóg jest to dlaczego są nieszczęścia (z wymienianiem całego ich arsenału)?

- dlaczego są choroby i śmierć?

    Powiem krótko; zadaje to szatan, abyś zwątpił będąc niewiernym lub na początku nawrócenia. Złożyłem ręce i zacząłem modlić się do Matki Bożej Cudownego Medalika, który noszę na piersi dotychczas (30.01.2021 r.).

    Drugi dyżurny zerwał się nagle, a ja udałem, że śpię i schowałem ręce pod kołdrę. Dlaczego musimy wstydzić się modlitwy...może dojdę do tego, że nie będę się wstydził!

   Pod prysznicem zrozumiałem jak wiele cierpień przeszła żona: z dala od swojej rodziny, osamotniona, bo ja prowadziłem swoje życia oraz izolowana w pracy, bo jej ojciec walczył z bolszewikami. Pan sprawił, że przez kilka sekund byłem w jej duszy: „Jezu, Jezu, Jezu!...proszę zachowaj ją Panie, proszę Cię, Jezu!"

    Codzienna katorga, ale w przychodni jakoś leci. Na pocieszenie z radia popłyną słowa piosenki Edyty Geppert: „Szukaj mnie. Cierpliwie dzień po dniu. Staraj się podążać moim śladem”, W tym czasie moje serce skierowało mnie ku Sercu Zbawiciela.

   Nie wiem czy mam iść na zebranie...proszę o pomoc w decyzji. Napłynęło: "czytaj Słowo Boże"! Tak, bo nie ma przecież łączności między światem ziemskim (niepokój i rozdrażnienie), a światem niebieskim (Pokój Boży). Wszystko poznajesz po owocach.

   Kompleks przychodni i specjalistów, pogotowie i oddział wewnętrzny jest położony w lesie. Poczułem się w raju na ziemi: ławka, słoneczko, zieleń ze śpiewem ptaszków. Sługa Jezusa zaznaje przedsmaku życia wiecznego. Zrozumiałe w tym momencie, że są zadania dotyczące doskonałości: odgrodzenie się od świata, umartwienia, porzucenie woli własnej. 

     Podczas czytania zaczęli podchodzić i zagadywać pracownicy, a kolega lekarz złapał moją książkę i zaczął wyrywać ją z ręki. Nie pozwoliłem mu z zapytałem zdenerwowany; „SB pana nasłała? Nie lubię takiej nachalności". Przypomniał się sen ze zgrają piesków, jeden z nich szarpał moją skarpetkę.

    Po okupantach został system szatański z największym zadaniem każdego patrioty; łapanie szpiegów! Ta choroba trwa dzisiaj, gdy to przepisuję (30.01.2021). Nawet wczoraj szukalem jak po rusku brzmi: łowca szpiegów („łowiec szpionow”).

    Masz zarazem odpowiedź na wątpliwość św. Augustyna, bo cierpię od 30 lat za niewinność, niewolnictwo w przychodni, a w końcu w 2007 roku za obronę wiary i krzyża (zabrane pr. wyk. zawodu lekarza)...

                                                                                                                                APeeL