Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 sierpień 1997

Odsłon: 1112

    Dziadkowi z rakiem płuca wypełniłem dokumenty na zasiłek opiekuńczy, a on wręczył mi kogutka! Dzisiaj straszliwy upał i ten podarunek sprawił mi wielki kłopot.

     Udało się wyrwać wcześniej z pracy, a pod garażem znajomy oficer z jednostki wojskowej, gdzie pracowałem powiedział mi o tragicznej śmierci chorążego, który wpadł samochodem na drzewo.

   Straszliwy ból zalał moje serce. Popłakałem się, ponieważ lubiłem i lubię żołnierzy. Następnego dnia będzie Msza św. typu wojskowego z orkiestrą i wartą honorową.

    Podczas spaceru modlitewnego wołałem za dotkniętych nagłym nieszczęściem i za dusze takich. Przepływały obrazy: ofiar powodzi, wybuchu elewatora we Francji, śmierć dzieci pozostawionych w domu (czad), spalonych, nagle umierających, chorych na nowotwory, zawały i udary.

    Płynie moja modlitwa, a właśnie „patrzy” figura Pana Jezusa po ubiczowaniu, która znajduje się na bramie cmentarnej.

    Teraz jestem na Mszy św. za ofiarę tragicznego upadku sprzed 23 lat. Ten młody mężczyzna osierocił wówczas maleńkie dzieci. Wzrok zatrzymał Pan Jezus na krzyżu i Matka Boża. Napływają obrazy zgwałconych, okradzionych i tych, którzy zgubili dokumenty.

     Po św. Hostii wołam tylko: „Jezu. Tato! Przepraszam za wszystko i proszę o ochronę mojej rodziny”. Żona siedzi skulona z twarzą w dłoniach. Nie możemy wyjść z kościoła.

    W tv mówią o tragedii w opolskim zoo, gdzie potopiły się zwierzęta. „Super ekspres” donosi o wypadkach drogowych, samobójstwie ochroniarza oraz zabójstwie i oszukanych przez biuro turystyczne.

     Wraca nieszczęście mojej ojczyzny z 17.09.1939 r. („nóż w plecy”): przesiedlani, wysyłani na Sybir, a później zamordowani w Katyń. Wołam jeszcze za dzieciątka nienarodzone.                                                                                                                               APEL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 20 sierpień 1997

Odsłon: 1125

     Tuż po przebudzeniu napływa radość z pójścia do pracy (łaska Pana). Dzisiaj dodatkowo mam dyżur. Wychodzę, witają mnie gołąbki, a przed wejściem do kościoła otrzymuję błogosławieństwo z kończącej się Mszy św.

   Moje serce napełniła Wszechmoc Istniejącego Boga i błysk bojaźni złych duchów. To sekundy, bo więcej nie wytrzyma nasze nędzne ciało.

     Łzy zalały oczy i to będzie trwało podczas wołań psalmisty (Ps 21): ”król się weseli z Twej potęgi Panie”. W Ew Mt 20, 1-16a mowa o dobroci Boga Ojca. Po Komunii św. krzyczałem: „Tato! Tatusiu! Ojcze!”, a słodycz zalewała duszę z pragnieniem pozostania w Domu Boga.

     7.30-14.40 to czas ciężkiej pracy w przychodni. Trafił się maż porzucony przez żonę, wygnałem obca pacjentkę, która przybyła po lewe zwolnienie i czekałem na umówionego pacjenta z chorobą nowotworową, który się spóźnił. 15.00 To zły czas, bo trwa bałagan typowy dla zmiany dyżurantów. Lepiej wówczas nie chorować.

     Szukam intencji: za „ostatnich”, odrzuconych, pozostawionych? Trafiłem do babuszki, której pomocy odmówił lekarz rejonowy, a po drodze spotkałem bociany, które przed odlotem wyrzucają z gniazd słabe osobniki. Teraz badam dziadka z rakiem pęcherza, którego zdyskwalifikowano do zabiegu operacyjnego i nie przyjęto do szpitala.

     Wracamy, a przez radiotelefon płynie informacja, że nie ma kto odwieźć pacjentów pozostawionych w szpitalu. Przykuwają wzrok chorzy na wózkach o których zapominają normalni ludzie. Płynie modlitwa, a wzrok zatrzymuje samochód bez kierowcy z kołem na podnośniku. Sanitariusz zostawił u pacjenta kartę wyjazdową.

    W tv mówią o powodzianach pozostawionych na pastwę losu.  Słowacji nie przyjęto do UE. Przypomina się czas oddania mojej ojczyzny w ręce Sowietów („podział łupów wojennych”).

     Teraz jestem u pacjentki niewidomej z ciężką cukrzycą i zawałem serca, którą rodzina wysłała „na wieś”, a jest całkowicie bezradna. Później podziękuje za wypełnienie dokumentacji na zasiłek opiekuńczy, bo nikt się tym nie interesował. Trafiłem też do domu („Polskiego zoo”), gdzie przygarnięto porzucone koty (17 sztuk) z dwójka malutkich. Łażą wszędzie i liżą talerze.

    Cały czas płynie moja rozbudowana modlitwa. Przepływa świat: domy opieki społecznej, samotne matki. W tv pokazują matkę pracującą, która na ten czas zostawia dziecko w domu. Przypomniała się podobna sytuacja z naszymi dziećmi, ponieważ mijaliśmy się z żoną w drodze do i z pracy. Nasza sąsiadka zajmuje się wnuczką pozostawiona przez ojca pracującego za granicą.

    Minęła 33-cia godzina postu na ręce MB Pokoju (tylko woda), a pracowałem bez przerwy od 7.30-22.00. Przez ten czas towarzyszyły mi figury Matki Najświętszej.

     Podziękowałem za dzień. Czuję, że noc będzie spokojna. Faktycznie obudzono jeden raz na wyjazd i do ambulatorium z błogim snem do 6.25. W oczekiwaniu na zmiennika ponownie podziękowałem. Czekam na zmiennika. Wstaje piękny dzień. Może dzisiaj nie umęczą...?                                                                                                                                  APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 19 sierpień 1997

Odsłon: 1107

opr. 23.03.2011  

     Tuż po przebudzeniu napłynęło wielkie pragnienie przyjęcia Komunii św.: „Jezu! Jezu!”. W tv „Polonia” wspominają okropności czasu, gdy szalała UB. Jeden z patriotów nie złożył broni, żył w lesie i na strychu.

    Teraz pokazuje miejsce, gdzie zakopał broń. Ilu cierpiało dla ojczyzny, a dzisiaj zdrada, zdrada i nie widać końca zdrady. Wówczas sprzedawano moją ojczyznę i czyni się to dalej. Wcześniej zaczynam pracę, a nie wiedziałem, że skończę o 17.00. Przesuwają się sprawy:

- kobieta chce umieścić męża w oddziale psychiatrycznym

- inna prosi o zaświadczenie dla brata z wojska, bo nawalił

- krewka pani wykorzystała 148 dni zwolnienia i pragnie dalej

- dwóch sprzecza się o wjazd do swoich posesji („sami swoi”)

- wpadła sprzątaczka, ale z zespołu obok (pracuje „u nas”).

Czy należy mi się zwrot za wczasy? Napisałem, bo wszyscy tak robią...

     W myślach Jelcyn „robiący” pokój w Czeczenii, a teraz Putin. Katyń. Izrael ostrzeliwujący osiedla arabskie. Prokuratorzy z UB zabijający „wrogów ludu”. Bestialstwo policjantów w USA. Obrazy byłej wojny w Korei. Rosyjscy żołnierze przebierali się w mundury chińskie. Mordowano jeńców-lotników.

    Dzisiaj, gdy to opracowuję podają, że komendant policji k. W-wy poćwiartował biznesmena. Pędzą Tiry. W drodze do kościoła na chodniku mógł przejechać mnie rowerzysta.

    Piszę, a ludzie dzwonią do otwartego studia „SS”, gdzie mowa o rozkradaniu ojczyzny, spekulacjach, zamykaniu cukrowni, wykupywaniu całych bloków i wyrzucaniu ludzi z mieszkań. Wówczas rząd nie kupował zboża, a PSL (partia „chłopska”) podżegała do buntu.

    Dzisiaj ponownie „dba” o naszych rolników, bo ”Bóg, honor, ojczyzna”. Miałem radość z wizyty u rozmodlonej babci, ale  Mszę św. przespałem i umęczony  poszedłem na lody.                                                                                                                                       APEL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 18 sierpień 1997

Odsłon: 553

    Zerwałem się ze snu z sercem napełnionym strachem, słabością i wyrzutami sumienia. Wychodzę do Domu Pana, a w myślach niechęć do śledzących...już na nogach jest „bardzo stary człowiek”.

    W kościele proszę Pana Jezusa, aby był ze mną...chodzi o odmianę mojego życia, bo bardzo ciężko pracuję, a „obdarowywanie” sprawia tracenie czystości. Pan Jezus w Ew. Mt 19. 16-22 zaleca ubóstwo, rozdanie majątku.

    Płynie pieśń „O Jezu mój drogi, gdy będę w ciężkości Ty przy mnie stój”. Po Komunii św. nie mogłem wyjść z kościoła, a dusza wołała: „Panie Jezu nie chcę żyć, nie chcę tu być”.

    W przychodni trafiłem na nawał, a dużo „chorych” przybyło z natchnienia złego. Pierwsi pacjenci to para emerytów z obcego rejonu i zeszło z nimi długo. Teraz „chorzy” rzemieślnicy...rzuca taki pieniądze i żąda załatwiania sprawy...nie biorę tego grzesznego zarobku. Zwolnienie dałem, a pieniądze włożyłem w książeczkę.

   Nawał, gorąco, ledwie żyję, a kolega zawiadamia, że go nie będzie. W prasie w oko wpada list o bogaczach: Sekule i Kołodce. Nie udał się odpoczynek na działce, bo trwa plaga komarów. Wieczorem napłynęło wielkie pragnienie wołań za tych, którym trudno porzucić posiadanie.

   Wzrok zatrzymywały piękne niezamieszkałe domy...jako lokata kapitału. Obok każdego samochód. W radiu Maryja popłynie pieśń o potrzebie oddania wszystkiego, a w „Rycerzu Niepokalanej” trafiam na art. o dr Judymie.

    Przypomni się czas, gdy przez rok nic nie brałem od chorych, ale na wywieszce pisano, aby nie przynosić (wymieniono różne dary, w tym jajka i kiełbasy. Dzień zacząłem od lęku, a teraz mam wielką radość Boża w sercu. Dziękuję Bogu za ten czas... 

                                                                                                                   APeeL