Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 marzec 1994

Odsłon: 668

    Po przebudzeniu poczułem się chorym (infekcja). W małej Biblii podarowanej córce znalazłem list do niej z 1 IX 1989...z początku mojego nawrócenia. Przypomniało się ówczesne pragnienie spowiedzi i prowadzenie przez Matką Pana Jezusa (wpisz w Szukaj, kursor i kliknij Enter): 18.07.1988(p) ZA PRAGNĄCYCH SPOWIEDZI...

   W liście do niej pisałem o naszej duszy doczepionej do grzesznego ciała z ostrzeżeniem, że będzie miała kłopoty z powrotem do Boga. „Najmniejsze poruszenie w twoim sercu spowoduje atak sił ciemności!” Dzisiaj, gdy to przepisuję (4 marca 2019) wszystko się potwierdziło...

   Nie ma wyjścia, muszę skorzystać ze zwolnienia, a z włączonego radia samochodowego zgrywus Andrzej Rosiewicz śpiewał z zespołem Hagaw: „och Hela, Hela nie chce się iść dzisiaj do roboty”...

   Dzisiaj „towarzysze” są w pełnej gotowości bojowej, bo obraduje czerwony Sejm, a ja stanowię zagrożenie dla bezpieczeństwa ojczyzny, którą kocham jak nikt! Po załatwieniu zwolnienia i zamianie dyżuru w pogotowiu serce zalała wielka miłość do ludzi ogłupionych przez władzę ludową! Ja wiem, że ich wina jest mała, bo „muszą jakoś żyć”.

   Wciąż „patrzył” Pan Jezus w koronie cierniowej, zapaliłem lampki pod krzyżem i odmawiałem moją modlitwę...także w intencji córki, a na Mszy Św. o 17.00 łzy zalały oczy - po spojrzeniu na figurę Pana Jezusa na krzyżu - z poczuciem, że moje modlitwy zostały wysłuchane.

    Popłakałem się przy pieśni: „nie zabieraj nam krzyża” oraz podczas Słowa: "Błogosławiony mąż, który pokłada ufność w Panu i Pan jest jego nadzieją! /../ Ja, Pan, badam serce i doświadczam sumienie /../.”

   Psalmista (Ps 1) dodał „Błogosławiony, kto zaufał Panu /../ jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą /../”. Popłynie też przypowieść o Łazarzu (Mt 16,19-31) wskazująca na brak wiary w narodzie wybranym.

   Po Eucharystii, którą ofiarowałem za córkę („to ona jest tutaj”) przez chwilkę poczułem się w niebie, a dodatkowo sprawili to ministranci ubrani na biało. Podczas chwilki rozmowy z kapłanem wskazałem, że wolność prawdziwa, Boża jest wynikiem oddania mojej woli Bogu Ojcu. To jest zarazem droga do świętości!

    Odmówiłem moją modlitwę w intencji konającej duchowo i fizycznie córki, a dzisiaj, gdy to przepisuję 11.02.2019 (MB z Lourdes) byłem w jej intencji na dodatkowej Mszy Św. wieczornej…                        APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 marzec 1994

Odsłon: 637

    W śnie stałem się bezdusznym bolszewikiem z pustym sercem służącym temu systemowi. Najgorsza była świadomość utraty zbawienia! To było coś strasznego! Tak właśnie cierpią dusze w Piekle pozbawione wszelkiej nadziei! W drodze do kościoła napłynęło pragnienie wołania za kapłanów, zakonników i specjalnie służących Panu Jezusowi.

   W kościele zwrócił uwagę mój pacjent, pięknie klęczący pacjent, a zarazem błyskający oczami na boki, co było przykre dla mnie (inwigilacja). Tak czynią fałszywie wierni, którzy na dodatek znają wszystkie formuły i słowa pieśni. Nadal nasz kościół jest wrogiem tych, którzy udają, że oddali władzę!

    Przypomniały się moje pytania do UOP (pismo), że byłem wrogiem poprzedniego ustroju, który „obalono” to jakiego systemu jestem wrogiem dzisiaj? W czytaniach padają słowa o szykowanym napadzie na Zbawiciela (uderzenie słowem, podstępem, itd.)...trwa to dotychczas w narodzie wybranym!

    Serce rozrywały słowa psalmisty (Ps 31) zawierające rozpaczliwą prośbę do Boga: „wydobądź mnie z sieci zastawionej na mnie /../ wyrwij mnie z rąk wrogów i prześladowców.” W ten sposób wyłoniła się intencja modlitewna: „za uciskających braci”...

   Pan Jezus właśnie idzie do Jerozolimy (Mt 20,17-29), gdzie ma być wydany poganom, którzy skażą Go na śmierć przez ukrzyżowanie...po wyszydzeniu i ubiczowaniu. Serce zalał ból, bo to trwa także u nas. „Ojcze! Ojcze! Proszę nie policz im tego, wspomóż dusze tych, którzy nie zostali potępieni, a tym, którzy dalej uciskają braci daj światło!”

    Po Eucharystii zapadłem się w ławkę, a serce zalał pokój Boży i miłość...nie było mnie dla świata. „Jezu! Jezu! Jezu!...Ojcze! Matko! Duchu Św.! Och Jezu, świat nie chce Ciebie, nie chcą Życia!...och Jezu mdlejący, prawie konający”...

    Zaczynam pracę w przychodni, pocieszam, wskazuję na brak śmierci i Eucharystii jako źródle życia wiecznego. Płyną zalecenia:

• nie wolno pani modlić się tylko o swoje sprawy, często niezgodne z Wolą Boga Ojca!

• jako lekarz katolicki nie mogę leczyć tylko „chemicznie”…

• pani zaburzenia wymagają pomocy duchowej, bo prawdziwy pokój otrzymujemy od Boga. Proszę zawołać...

• w Czyśćcu są wielkie cierpienia...tam niewierzący dowiadują się, że mają Ojca, a jest to pokazane na ziemi, gdzie wielu szuka ojca i przeżywa bardzo zbliżające się spotkanie!

    W drodze na wizytę zaczynam koronkę: „za uciskających braci”, a Pan zwrócił uwagę na bank, gdzie uciskający braci przechowują łupy, a przecież jedni powinni służyć drugim.

     Nic się nie zmieniło, bo dzisiaj, gdy to przepisuję (04 marca 2019 r.) wciąż płaczą ofiary Amber Gold, piramidy Finroyal, gdzie obiecywano wysokie procenty oraz wyrzuceni na bruk podczas afery reprywatyzacyjnej.

   W domu, kilkakrotnie „patrzył” Pan Jezus w koronie cierniowej, bo w telewizji pokażą protest głodowy górników. Łzy zalały oczy, ponieważ ci ludzie zarabiają mniej niż sprzątaczki w ministerstwach, a właśnie podano, że b. premier Suchocka pobrała wysoką nagrodę.

   Podczas trwania mojej modlitwy pokazano jeszcze bieda-szyby, ludzi zniszczonych, których życie jest zagrożone (bez zabezpieczenia) oraz protest oszukanych rolników, którzy „sprzedali” kartofle na eksport, a pieniędzy nie zobaczyli…

   Jak poczują się w przyszłości uciskający braci, gdy im to pokażą…       APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 01 marzec 1994

Odsłon: 877

    Kończę dyżur w pogotowiu...obudzony delikatnym pukaniem z Nieba, a to czas na „Anioł Pański”. Mam pragnienie bycia na Mszy św. o 7.30, ale jestem pierwszy na kolejce wyjazdowej. Tylko łaska Pana może to sprawić!

    Chyba uda się, bo czekam gotowy w samochodzie, ale już dopada mnie „towarzysz – sanitariusz”, a pielęgniarki „biegaczki-przelatywaczki” są na stanowiskach. Taki jest już los "wroga ludu"...

   Do kościoła przybyłem na czas, ale Msza św. zaczęła się wcześniej! Intencję tego dnia oddałem na Ręce Pana Jezusa...przecież tyle jest potrzebujących: „Panie Jezu! Ty wiesz komu przekazać, bo wielu prosi dla innych”. Skulony, w ławeczce odmawiałem „Ofiarowanie i Odnalezienie Pana Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej”...

    W przychodni był wielki nawał chorych, ale szło błyskawicznie...nie przyjmowałem żadnych darów. Przewijali się ludzie umęczeni obowiązkami, ale w tym momencie nie wiedziałem, że taka będzie intencja modlitewna tego dnia.

    Oto chory mąż, a jego żona wychowuje dzieci i studiuje, starsi rolnicy nie mający komu oddać gospodarstwa, siedemdziesięciu-latkowie żyjący pracą, samotna inwalidka, porzucona wychowująca dziewczynkę...to tylko mała garstka, która przybyła jako znak...na zakończenie tego dnia!

   W południe napłynęło wielkie pragnienie modlitwy...prawie omdlewałem i naszym językiem nie można tego przekazać! „Anioł Pański”, a tu dobra zupa pomidorowa ze świderkami i kurczak (stołówka na miejscu, bo mamy oddz. wewnętrzny).

    Pan zalał moje serce i duszę niesamowitą miłością i pokojem...teraz już wiem, że jest to wzmocnienie przed zwiększonym wysiłkiem (drugą falą napływających chorych). Nikomu nie odmówiłem pomocy i tak będzie do 15.00.

    Moje serce zalał wielki smutek, a z umęczenia popłynęły łzy! W tym smutku już wiem, że koronka do Miłosierdzia Bożego będzie za umęczonych pracą i mam zapalić lampkę pod krzyżem. Wczoraj na dyżurze przejeżdżałem tamtędy i zrobiło mi się przykro, ponieważ zapomniałem o tym.

    Płynie „św. Osamotnienie” Pana Jezusa, a serce zalewa to właśnie cierpienie: „Jezu! Jezu! Jezu!". Ten ból trwał jeszcze w domu i w tym stanie odmówiłem koronkę UCC na kolanach, a później padłem z umęczenia i migreny w 3-godzinny sen.

   Z przerwami udaje się odmówić moją modlitwę z odczuciem umęczenia Pana Jezusa! Z duszy wyrwał się krzyk: „Jezu! Jezu! Jezu!...jakże Ty byłeś umęczony, spracowany”.

    Intencję potwierdziły obrazy protestujących robotników. Moje serce zalewał ucisk, a oczy wypełniały łzy! To ból Pana Jezusa, a dla mnie łaska, bo uczestniczę w Jego cierpieniu...

                                                                                                         APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 28 luty 1994

Odsłon: 592

    Po koszmarach sennych wzdychałem: „Jezu mój! Jezu! Jezu!...tylko z Tobą dobrze." Przed wyjściem do kościoła Pan Jezus powiedział do mnie poprzez Vassulę, abym dzielił się pouczeniami od Niego z innymi. W drodze na Mszę św. serce zalał pokój oraz radość z zapalonych świateł w starych chatach...w takiej się urodziłem i żyłem!

   Teraz, gdy płynie wyznanie grzechów odczułem piękno słów: „Tobie, Panie, należy się sprawiedliwość,nam zaś w s t y d na twarzach../../..Wstyd na twarzach niech okrywa nas, bo o zgrzeszyliśmy przeciw Tobie."

    Błyskawicznie przepłynęły obrazy bezwstydnych: córki aktorki Jandy, która rozbiera się, młodych dziewczyn, aktorów i celebrytów. Wróciły też własne grzechy od dzieciństwa, a ból zalewał serce. W tym czasie odczułem śmiertelny wstyd obnażonego Pana Jezusa.

    Dzisiaj, gdy to przepisuje (24 marzec 2019) projektantka mody Joanna Przetakiewicz w wieku 50 lat pochwaliła się zdjęciem z wypoczynku na wczasach w stroju topless...wcześniej była na okładce "Playboya". Zarzucono jej, że w takim wieku nie wypada się tak zachowywać i epatować nagością. Wg mnie jest to ekshibicjonizm, który tak właśnie wyraża się u kobiet.

   Psalmista poprosił (Ps 79): „Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów”, bo bardzo słabi jesteśmy...wspomóż nas, Boże, Zbawco”. Dodatkowo Pan Jezus wskazuje: „nie sądźcie, a nie będziecie sadzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni”...

    Z płaczem padłem na kolana,  chwyciłem twarz w dłonie, bo serce zalał niespodziewany ból i tak trwałem na modlitwie. Poprosiłem o ostateczne zmazanie moich win!

    Po Eucharystii serce zalał pokój Boży i wielka radość z pragnieniem bycia w Domu Pana. Popłynie koronka z dziękczynieniem za dobroć Boga oraz pokój w rodzinie i ojczyźnie. Dopiero jest 7.00, a ja już tyle przeżyłem!

    Razem z synem pijemy kakao, a Edyta Geppert śpiewa nam „Modlitwę” wskazując, że "Pan Bóg wie, co robi i nie jest drobiazgowy." Ja już wiem, że drogi do Bram Raju są kręte i nie trafi tam nikt poza dążącymi do świętości. Dlaczego ludzie wstydzą się świętości, której pragnę?

   Szkoda, że w naszym kościele...nawet od biskupa nie usłyszysz o Szatanie! Istnieje tylko jakieś zło, które jest w nas. To perfidna głupota duchowa. 

   Czas załatwiania spraw ziemskich. Dobrze, że wziąłem wolny dzień, bo wszystko się składa. Ponieważ pisałem na maszynie i chodzę z teczką...trwa podenerwowanie „władzy” ludowej. W tamtym czasie maszyna kojarzyła się z pisaniem anonimów, co zarzucono mi w lokalnym komitecie PZPR, a w 2010 roku w Izbie Lekarskiej!

    Pan Jezus porcelanowy „zaprasza” do czystości...wyjaśni to początek dyżuru w pogotowiu, gdzie mogłem ofiarować mój stan za bezwstydników. Słońce, wiatr...przypomina się poranny ból Pana Jezusa z powodu obnażenia...jak wielki to wstyd. Zrozum, że świętość oznacza wielkie poczucie wstydu...nawet własnego ciała.

    Jak mam ci przekazać radość z powodu kontaktu z Panem Jezusem, który dalej jest osamotniony, a nawet opuszczony i to przez naród wybrany! Jakby na ten czas w TVP 2 popłynie relacja z udręk narodu żydowskiego (czas wojny, eksterminacji i obecny z rozdarciem wewnętrznym Żydówki chrześcijanki).

   Właśnie młody Żyd płacze nad kanałami ulic W-wy, gdzie zginął jego dziadek. Jakże widzę podobieństwo cierpień Pana Jezusa do Jego wyznawców, w tym moich...„obcy wśród swoich” z nękaniem.

   Padłem na kolana i po „spojrzeniu” Pana Jezusa Miłosiernego wołałem w drodze krzyżowej za rodziny pomordowanych Żydów w obozach i Getcie. To naród wybrany, tyle znaków i świadectw...wciąż czeka na Zbawiciela! „Tato, Tatusiu odpuść im, ponieważ nie wiedzą, co czynią...odpuść duszom takich, aby nie doznały potępienia”.

 Pan dał radość spotkania z młodym człowiekiem u którego rozpoznałem wylew podpajęczynówkowy...zoperowano go, żyje. Teraz sam wychowuje dwie dziewczynki po nagłej śmierci matki (porażona prądem). 

   Na początku dyżuru trafił się wyjazd do traktorzysty, który upadł pod koła pojazdu i doznał urazowej amputacji nóg. Później był spokój z dziwną serią "chorych":

• zgłosił się młody po wypadku bez dolegliwości 
• podobna niewiasta z  zaburzeniami czynnościowymi, która nie wiedziała, co jej dokucza
• a na wyjeździe trafiłem do przestraszonej, której syn śmiał się z tego, co mówił!

   Na koniec było wezwanie płaczącej do umierającego męża, które zaleciłem przyjąć, bo na kolejce był kolega. To sprawiło, że musiałem jechać do umierającego "z kolejki". Podczas przejazdu wzrok „zatrzymał” zakład pogrzebowy, a w czasie badania mężczyzny (udar i zapalenie płuc)...wył pies.

  Zrozumiałem, że Pan skierował mnie tutaj, abym zalecił wezwanie kapłana z Ostatnim Namaszczeniem, ale w zamieszaniu nie uczyniłem tego…

                                                                                                                                      APeeL