Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 13 marzec 1994

Odsłon: 545

    W śnie przybijałem do ściany piękną figurkę Pana Jezusa na krzyżu, ale wszystko "trzaskało" i zniekształciło się. Po przebudzeniu myśli uciekły do Zbawiciela; ”Panie Jezu przepraszam Cię za wszystkich z mojej rodziny, bo Szatan pragnie zniszczyć w niej miłość...nawet żonie wpuszcza zwątpienie, a córkę odwraca od nas i może rozpić syna!"

    Napłynął obraz św. Józefa Opiekuna św. Rodziny; "Przyjdź Panie Jezu do mojej rodziny". Padłem na kolana i wolno odmawiałem „Anioł Pański”, a wzrok zatrzymał się na twarzy rozmodlonego Jana Pawła II. Na ten moment książeczka do nabożeństwa otworzyła się na słowach: „nasze spotkanie z Chrystusem".

    Biegnę do Pana z sercem pełnym smutku odmawiając moją modlitwę w odczytanej intencji i pełen zadziwienia słuchałem słów kapłana, że właśnie jesteśmy na spotkaniu z Jezusem Chrystusem...Światłością! Moją duszę zalała Miłość Boża, której nie wyrazisz żadnym słowem.

    Stary Testament, dostarcza opisu zniszczenia Jerozolimy przez Chaldejczyków (2 Krn 36,14-16,19-23). Dlaczego Pan dopuszcza do tego wszystkiego, a nawet zapowiada wcześniej? Z wielką jasnością napłynęła odpowiedź; „czyż Fatima nie oznacza tego samego...czyż wszystko nie jest wyłożone?"

    Przecież jest to s z k o l e n i e, którego celem jest wasz powrót! Ile ćwiczeń i próbnych lotów muszą odbywać ptaki...ile ćwiczeń wymaga się od żołnierzy z pozorowanymi sytuacjami w boju ze ślepymi nabojami?

    Napłynęły też obrazy kuszenia Pana Jezusa w Getsemani oraz przykłady walki duchowej, gnębienia ludzi przez Szatana, oszukiwania, omamiania i zniewalania. Po Mszy św. czytałem o akcji odbicia porwanego samolotu, gdzie brygada antyterrorystyczna musiała dostać się do kołującego samolotu (w biegu!). Nie kupuję normalnie „Super expressu", a tam art. "Powrót z piekła do raju" z relacjami dzieci zesłanych do sowieckich obozów.

    Z Ewangelii wynika, że kto wierzy w Pana Jezusa, ten ma życie wieczne. Ja wiem o tym, bo to pierwszy i ostatni wybór życia. Pierwszy i ostatni...każdy inny jest tylko mydleniem oczu! Kapłan pięknie mówił, ale nie wspomniał słowem o Oszuście! W naszym kościele nie ma tego śmiertelnego przeciwnika każdej ludzkiej duszy! Eucharystia w intencji „zniewolonych przez Szatana” (także za córkę)...

    W tym czasie serce rozrywał śpiew siostry, która wołała ode mnie do Paca Jezusa, bo - zostałem wyrwany z podobnego stanu - przez Bolesną Mękę Zbawiciela z oddaniem za mnie życia! Jakże piękne ułożył to inny człowiek, czujący podobnie do mnie. Powtarzalne są nasze uczucia miłości do Boga i Pana Jezusa.

   Pozostałem w kościele, skulony, malutki, nieobecny dla świata. Przygaszono światła, ale dzisiaj nie wypędzają, bo za godzinę jest następne nabożeństwo. Ból przenikał serce i duszę - płynie dalsza część mojej modlitwy (jest w instruktażu).

    Nawet nie drażni „śledziewski” stojący na rogu ulicy. W domu czeka śniadanie, ale ja nie jestem zdolny do życia...trzymam twarz w dłoniach, płynie kazanie z Mszy św. radiowej „o tych, co żyją tak, jakby Bóg nie istniał Bóg ("róbta co chceta").

    Ja znam to z mojego nędznego życia. Jakby na pocieszenie Pan mówi przez Vassuli: „nic nie może stanąć między tobą a Mną, nawet jeśli jesteś prześladowany, zagrożony, atakowany”. Tak, Apostołów i proroków zawsze męczono, ponieważ głosili Prawdę. Jakby na ten czas wzrok zatrzymuje „Nowy Testament", gdzie kamienują Szczepana.

   Przykro mi, ponieważ Jan Turnau ośmiesza w "Gazecie wyborczej" nasze „Wyznanie wiary”. Pociesza widok cudownego Medalika i zdjęcia kaplicy w Paryżu.

   Po obiedzie wyszedłem w smutku odmawiać w mojej modlitwie drogę krzyżową, a towarzyszył mi wiatr, ziąb i zacinał deszcz: „ból spotkania Pana Jezusa z Matką" powtarzałem dziesięć razy. Ten ból wynika z pożegnania córki, która narobiła bałaganu podczas "odwiedzin" rodziców. Nawet powiedziałem jej, aby budziła żal, gdy wyjeżdża, a nie radość!

    Narobiła nam bólu, a ja wiem, że Pan pokazuje: "zobacz ile Ja cierpiałem z twojego powodu, gdy żyłeś w odwróceniu ode Mnie". Ja wiem o o tym i teraz wołam do Nieba, przepraszając za wszystko. Z pustego stadionu wygonił mnie deszcz, a w drodze powrotnej spotkałem starego ubowca ciągnącego pieska:

    „Panie Jezu wybacz im. Ja wiem, że to zaćmieni bracia, bo celem ich życia było utrzymanie się przy władzy. Może chcą się wyzwolić, ale już nie potrafią, bo czynią to, co im wyznacza przełożony. Wierzą, że nie ma Boga i kochają ciemności. Dokąd trafią po śmierci? Za nich właśnie płynie „św. Agonia" i koronka do pięciu św. Ran Pana Jezusa.

     Wokół pałace, przepiękne wille, a ja nie mam kącika, nigdzie nie mogę być sam, bo dodatkowo jestem pilnowany i wprost chciałbym krzyknąć do sąsiada: „to pan jest, dzisiaj podwórkowym?” Jakże chciałbym mieć taki mały wóz Drzymały.

     Podziękowałem Panu Jezusowi za ten dzień, który kończy się w smutku...

                                                                                                                         APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 12 marzec 1994

Odsłon: 638

    Jak nigdy mój sen trwał chwilkę...położyłem się o 23.30, a tu już 6.30! Taki sen „się zdarza raz”, a ja wiem, że jest to dar Boga. Dlatego za wszystko trzeba dziękować. Przybliżono mnie w sposób błyskawiczny...o 8 godzin do wieczności. Właśnie za oknem śpiewają ptaszki…

   Ludzie nie wierzą w istnienie Królestwa Bożego. Pomyślałem o moich zapiskach, które są ewenementem na świat, bo jest to „Proces” Franza Kafki (ja jako fałszywy szpieg PRL) z przeżyciami duchowymi w których ujawniam metody działania Szatana!

   Przygotowuję się do pracy, bo w wolne soboty „wal do roboty”, a z włączonego magnetofonu śpiewa mi Salvatore Adamo...”Tome la neige”. Nawet dzisiaj, gdy to przepisuję (13.03.2019) płaczę z poczuciem, że wszystko jest...wiecznie zapisane w Królestwie Bożym. Jak to będzie, gdy się spotkamy (jesteśmy równolatkami)...on nawet nie wie, że w moim sercu wywołał tęsknotę za Panem Jezusem z wołaniem:

„Jezu! Jezu mój!

Panie mojego serca, duszy i wieczności

Panie Jezu! Dlaczego tutaj jestem?

Panie! Nie sprawiaj mi bólu tą rozłąką...

Dopiero teraz mogę pojąć Twoje Opuszczenie na krzyżu, które trwa!

Dlaczego mnie opuściłeś Panie Jezu? Dlaczego?”

    Przepiękny, słoneczny dzień..śpiewają ptaszki, a ja płaczę. Zrozum, że ja jestem typem zachowania „A”, a płaczę jako Dziecko Boże...najmniejszy brat Pana Jezusa! Ponownie wołam: „Panie. Ty jesteś tu! Jesteś ze mną! Jesteś tu w nocy i w dzień...ja wiem jedno: kocham, Cię!"

    Teraz płaczę z ciężko chorą z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów, która dodatkowo przebyła zabieg z powodu wylewu podpajęczynówkowego. Po operacji często płakała i prosiła, aby - zmarłego przed trzema miesiącami męża - wpuszczono do Nieba! Nie zrozumie nas człowiek bez łaski wiary...

   Innej tłumaczę, aby z mężem skorzystali z pomocy Nieba: ona ma złamanie szyjki k. udowej i nie zgadza się na zabieg. Wyjaśniam jej działanie złych sił niewidzialnych, które chcą naszej udręki...daję przykłady i zalecam św. Hostię w tej intencji!

    Na szczycie tęsknoty zbyłem pacjenta, aby wykonał ekg i z twarzą w dłoniach zawołałem: „Anioł Pański”, a przez szpary między palcami dobiegało słoneczko i śpiewały mi ptaszki (przychodnia jest w środku lasu)!

   Teraz przeniosłem się na działkę, gdzie wzrok przykuła mrówka...”patrz! Czy ona ciebie widzi?...czy wy widzicie Mnie?, a potraficie już modyfikować kwiaty i manipulować genetycznie”.

- Och! Ojcze mój! Ojcze!...my nie widzimy Ciebie! Tak jak ta mrówka, ale Ty Jesteś...ja wiem o tym! Popłakałem się podczas przepisywania tej intencji (13 marca 2019), bo właśnie zaprosiłem Tatę do mojej izdebki, a z YouTube płyną tęskne piosenki.

   Dzisiaj Pan Jezus z Całunu „uśmiecha się” z okładki książki „Prawdziwe Życie w Bogu”, która otwiera się na moim wołaniu do Boga: „Proszę Cię Ojcze, Ty, który jesteś Dobrocią Nieskończoną”...

   Tata to dobroć nieskończona...zapaliłem lampkę pod krzyżem Chrystusa (jest niedaleko działki), a w budce - przed Panem Jezusem Miłosiernym - na kolanach wołałem: za tych, którzy nie proszą o pomoc, nie wzywają Boga Ojca i nie korzystają z owoców Męki Pana Jezusa.

    Teraz biegnę do Domu Pana z sercem zalanym radością Bożą...bardzo pasuje  cz. radosna różańca. Jakże zadziwiają z Nieba, bo Msza Św. jest cicha, siostra śpiewa pieśń o Jezusie klęczącym w Ogrójcu, a ja jestem tam z Panem, serce zalewa ból, a na ten moment prorok Ozeasz (Oz 6,1-6): „Chodźcie, powróćmy do Pana /../ żyć będziemy /../ aby poznać Pana”, który stara się o nas.

   Gaszą światła, wypędzają z Domu Pana, a ja chciałbym, aby taka Msza św. trwała godzinę. Gdzie i do czego spieszy się kapłan...po podaniu Ciała Zbawiciela? Po wyjściu trafiłem na TIR-a pędzącego na staruszkę przechodzącą przez przejście. Zjednany z Panem jestem w miłosnej radości...nawet nie drażnią „śledziewscy”, a każdego spotkanego „wroga” mam chęć ucałować i zaprosić do Domu Pana.

   Syn zrobił nam niespodziankę...sprowadził dziewczynę i wypili całe wino. Teraz latają do ubikacji, trzaskają drzwiami...wychodzą i wracają, a zza okna dobiegają krzyki i przekleństwa pijanej młodzieży…

                                                                                                                                       APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 11 marzec 1994

Odsłon: 599

    W porannej słabości „spojrzała” figurka Pana Jezusa padającego pod krzyżem...”nie będziecie mieli w sobie życia”. Nasze ciało potrzebuje chleba powszedniego, a dusza Eucharystii.

    W sercu nastąpiło drgnięcie, a samo wejście do Domu Pana sprawiło uniesienie duchowe. Napłynęła osoba zmarłego kolegi z ławy szkolnej, który był daleki od Boga. Prorok Ozeasz zawołał (Oz 14,2-10):

    „Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną winę...nawróćcie się do Pana. Mówcie do Niego: Przebacz nam naszą całą winę.” Na to Pan odpowiada: „Uleczę ich niewierność i umiłuję z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich."

     Jakże bliski jest mi naród żydowski, braci starszych w wierze. Wielu syjonistów nie kocha tak swojej ojczyzny jak ja. Teraz serce rozrywają słowa (Ps 81): "Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem...Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć, obyś Mnie posłuchał...Jam jest Pan, Bóg twój”. Każde słowo wywołuje jęk w duszy: „Boże! Boże! Jezu mój! Jezu! Jezu!"

    Natomiast Pan Jezus wskazał na pierwsze i najważniejsze przykazanie: „Będziesz miłował Pana Boga swego...Będziesz miłował bliźniego swego”, a zawołanie kapłana sprawiło odczyt intencji modlitewnej tego dnia.

   Popłynie śpiew: „Przyjdź mój Jezu! Przyjdź mój Jezu!”...tak mi dobrze tutaj po zjednaniu ze Zbawicielem, skuliłem się w ciszy i nie istnieje dla mnie świat! W żaden sposób nie wyrazisz sekundowych kontaktów ze Stwórcą, a właściwie błysków Wszechogarniającej Miłości. Krzyczałem tylko w sercu, bo ból rozłąki mieszał się z Radością Bożą...wiem, że mam Ojca Prawdziwego, a przede mną jest życie wieczne.

   Jakże trudno jest wybrać się do pracy, gdzie czeka na mnie bałagan, kłótnie kto ważniejszy oraz boleści różnego typu. Można powiedzieć, że z namiastki Nieba na ziemi trafię do przedsionka czeluści piekielnych. Taki mój los i muszę to przyjąć. Teraz są numerki, wielu lekarzy, a wówczas to był potop chorych.

   Cichy i mały zaczynam pracę. Jak ja żyłem dotychczas? Jak można żyć bez Pana Jezusa, który sprawia, że przestajesz martwić się o jutro i nie boisz się śmierci...

• Pani swoim smutkiem grzeszy, przecież wiemy, że mamy Ojca Prawdziwego i jesteśmy ludźmi nadziei!

• Proszę nie walczyć z pijaństwem syna, trzeba prosić Matkę Prawdziwą, a Ona go odmieni! To dla mnie jasne...pani nie wie jak wielkim cierpieniem jest pragnienie picia alkoholu.

• Te udręki, które sprawia pani córka...to próba poniżenia, którą trzeba każdego dnia dołączyć do Męki Pana Jezusa. Trzeba przyjąć wyrzeczenia za córkę i wołać do Nieba...

• Ojciec prawdziwy dał nam - w Swojej nieskończonej Mądrości - rozum, wolną wole oraz sumienie...chcesz wolności! Proszę bardzo!

   Serce falami zalewała miłość z pragnieniem niesiania pomocy bliźnim przy pełnej bezinteresowności. Każdego dnia towarzyszy mi złość i podenerwowanie, a dzisiaj Pan dał tę łaskę.

    Pan sprawił, że jadę do dzieciątka, a z umęczenia zasnąłem w karetce. Po szpitalem odmawiałem moją modlitwę...przez serce i duszę przepływała tęskna rozłąka za Panem Jezusem. To krzyż miłości, bo „kochając za nich się kona!” Większość odeszła od Boga, nie wraca i ginie.

   Chwilami obcieram łzy, bo kierowca włączył kasetę z piosenkami o miłości. W tym czasie ofiarowuję Bogu Ojcu cierpienia Pana Jezusa w ciemnicy...”Ojcze miej miłosierdzie i spraw, aby wrócili do Ciebie ci, którzy odeszli."

   10-krotnie powtarzam słowa Pana Jezusa na krzyżu: „Ojcze, odpuść im, ponieważ nie wiedzą co czynią” i „Boże, mój Boże czemuś Mnie opuścił.” Ja wołam: „Jezu! Nie opuszczaj ich...nie opuszczaj córki. Ojcze daj im łaskę powrotu do Ciebie.”

Jak wyrazić moje konanie z Panem Jezusem...z miłości do braci? Ich dusze zanurzam w 5-u św. ranach Zbawiciela. Na ten czas Pan Jezus powiedział do mnie: „upiększaj Moją Głowę, zastępując koronę cierniową koroną z róż”.*

Do personelu mówiłem z mocą: „Jest tylko jeden wybór: idziesz za Panem Jezusem lub nie! To jest pokazane na dwóch łotrach. Nie ma śmierci, nasze dusze są doczepione do błota...jesteśmy w Wielkim Poprawczaku!”

     Dzisiaj pościłem...wypiłem tylko 1 kawę. Podziękowałem Panu Jezusowi za dzień...

                                                                                                                                    APeeL

* „Prawdziwe Życie w Bogu*

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 10 marzec 1994

Odsłon: 608

    Nie jest lekkie życie figuranta, który widzi więcej, a zarazem łaska wiary sprawia, że jest nękany dodatkowo przez Przeciwnika Boga, upadłego Archanioła o nadprzyrodzonej inteligencji w czynieniu zła.

    Ciężko, ciężko, bo już czas na Mszę Św. o 6.30! Na ten moment Bestia podsuwa w mojej osobie, że „Pan nie chce mnie dzisiaj!”, a żona dodaje: "już nie zdążysz!" Opisuję wciąż rozpoczynanie dnia, bo to czas boju duchowego...pozostanie w ciepłym łóżeczku całkowicie zmieniłoby jego przebieg.

   Przy garażach chciało się krzyknąć do „towarzysza”, bo system, który służył utrzymaniu „władzy ludowej”...wciąż trwa! Przykre jest to, że 70% narodu dalej wybiera pilnowanie „tych, co nie z nami”. Tacy są niepewni i nie wiadomo, co mogą uczynić...szczególnie „latający do kościoła”. 

   We wrotach Domu Pana trafiłem na początek mojej Mszy Św. Napłynął obraz posłanki Labudy, która pociąga za sobą innych („Bez Dogmatu”)...w końcu życia stanie się kapłanką bredzącą o duchowości na Kongresie Kobiet w 2018 r.

   KAI pokazuje zebranie kardynałów. Szatan wie, że takie obrazy wywołują niechęć do wiary, a ja wprost widzę manipulatorów, którzy sprawiają odchodzenie ludzi od Boga!

   W czytaniu płynie czytanie z Księgi Jeremiasza o odszczepieńcach, którzy pójdą własną drogą (Jr 7,23-28); "Chodźcie każdą drogą, którą wam rozkażę /../ Ale nie usłuchali ani nie chcieli usłuchać i poszli według zatwardziałości swego przewrotnego serca../../..Uczynili twardym swój kark, stali się gorszymi niż ich przodkowie /../ przepadła wierność”...

   Pan Jezus w Ewangelii (Łk 11,14-23) doda: „Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie; a kto nie zbiera ze Mną, rozprasza”. W tym czasie kapłan zawołał „za szerzących niewiarę”, a ja wiedziałem, że jest to intencja modlitewna tego dnia.  Z serca wyrwał się krzyk rozpaczy z powodu cierpienia Pana Jezusa, a na ten moment pojawił się niewidomy, który z laską skierował się ku ołtarzowi.

   Po Eucharystia, radość zalała serce, a świat wokół stał się inny...nawet przestało padać. Napłynęło natchnienie dające poznanie, że Pan Jezus już w dzieciństwie znał swoje posłannictwo. Przy tym nie miał takich warunków do życia jak ja.

   W drodze do pracy trafiłem na nauczycielkę, przewodniczkę dzieci...zatrzymała mój samochód. Dzisiaj są strajki, wszystko obstawione, a w rejestracji czekał na mnie komitet powitalny...nie czuję się w swojej ojczyźnie.

    Wierzącą z sąsiedniej parafii poprosiłem, aby przekazała proboszczowi, bo oszczędza na oświetleniu korony na głowie Matki Niepokalanej przy kościele. Po udrękach w przychodni trafiłem na wizytę do starszej kobiety z odjętą nogą, leżącą od kilku lat. Rozmawialiśmy o Bogu, duszy, a Nowy Testament otworzył się na wskrzeszeniu Łazarza.

    Jej opiekunka jest św. Jehowy, a oni właśnie są ślepymi przewodnikami, szerzą niewiarę...nie mamy duszy, raj będzie na ziemi, Jezus jest zwykłym człowiekiem, itd.

    W bólu popłynie moja modlitwa, a w domu trafię na modlącą się żonę i aktora Kolbergera deklamującego wiersz ks. Twardowskiego. Natomiast w telewizji będzie dyskusja o ruchach pseudoreligijnych, które walczą z Kościołem Pana Jezusa!

   Chciałbym wyjść na modlitwę, ale wówczas jestem szczególnie podejrzany, bo o co mi chodzi? Nie chcę robić kłopotów wielu braciom, bo DTV, a figurant wychodzi z domu. Łzy zakręciły się w oczach...

    Podziękowałem Bogu Ojcu za ten dzień.

                                                                                                                              APeeL