Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 27 wrzesień 1992

Odsłon: 485

    Wybija północ, a ja na kolanach wołam; „Panie Jezu spraw, abym był takim jak Ty". Być takim jak Pan Jezus oznacza zbliżanie się do Jego Świętości, to zarazem jest droga krzyżowa! 

   To popłynęło z głębi serca...w takt go­ngu zwiastującego północ. Napłynął obraz Honorata Koźmińskiego, który jest w naszym kościele...dziwne, bo z żoną ustaliliśmy, że dzisiaj jedziemy na Mszę Św. o 15.00 do "jego klasztoru”.

    Teraz pragnę jakiejś modlitwy, a Anioł podpowiada; „róża­niec Pana Jezusa”, to bardzo słuszne, ponieważ tam właśnie wypada wołanie o wypełnianie woli Boga Ojca. Jakże jest to wszystko piękne, to najlepsze chwilki mojego ziemskiego zesłania! Nawet nie śniłem wówczas o takiej stronie internetowej.

    O 3.00 zerwano na daleki wyjazd do pacjenta, którego wczoraj wypisałem z oddziału. W sercu pojawiła się złość na „wrogów”, ale zreflektowałem się i zawołałem; „dziękuję Panie Jezu za łaski, które otrzymałem i za fakt, że mogę służyć innym”. Na miejscu stwierdziłem zawał serca, zagrożenie jego życia. Teraz popłynie cz. bolesna różańca w intencji wszystkich cierpiących w szpitalu.

    „Boże Ojcze przebacz tym, co nie przebaczają aż do śmierci, a ufnych przyjmij, pomóż tym, którzy wierzą w Matkę Pana Jezusa i bądź łaskawy dla opuszczonych! Wynagródź i przyjmij w chwale tych, którzy wykonywali Twoją Wolę i oddali swoje życie w Twoje Ręce!”

    Płyną modlitwy zgodne ze stacjami Drogi Krzyżowej i św. Agonii, a w każdej proszę; "przez zasługę przebaczenia oprawcom przez Pana Jezusa". Ta modlitwa płynie z serca i może być rozszerzana w nieskończoność! Nawet sto razy mogę powtarzać Słowa Pana Jezusa na krzyżu (patrz witryna).

   Jakby dla kontrastu (rodzenie się dla Królestwa Bożego) zrywają do urodzonego dzieciątka. Jakże pasuje tutaj „Anioł Pański” z cz. radosną różańca. Radość zalewała serce i żałuję, że żona nie może oglądać krajobrazów o tej porze. Nagle ujrzałem czystość - przez całe życie ziemskie - św. Józefa, Opiekuna Maryi i Jezuska. Dlaczego Pan zatrzymał mnie na tej scenie? Może dlatego, że wołałem; „być jak Jezus”, a to oznacza niewinność!

   Na miejscu odciąłem pępowinę, którą zacisnąłem od strony matki i moja rola jest skończona. Poród nie wygląda zbyt estetycznie. Czas oczekiwania na łożysko wykorzystuję na rozmowę z dziadkiem, a właśnie wypada Msza św. z okazji 50-lecia jego pożycia małżeńskiego!

    Staruszek zamiast różańca trzyma grabie, a całkiem pochylona babuszka obrządza trzo­dę! Skarżą się na złego zięcia...przygarniętego niewdzięcznika. Wskazuję im na cierpienie, które mają przyjąć.

    Teraz trzymam narodzoną dziewczynkę, odmawiam modlitwy poranne i szukam – w małym kalendarzyku katolickim - jakiegoś słowa na tę sytuację. Tam pod palcem jest; 12 IX Najświętszego Imienia Maryi. Pokazałem to rodzącej, która uśmiechnęła się ze zrozumieniem, a ja przekazałem - dziewczynkę razem z jej rodzicami, także niewierzącego ojca - opiece Matce Prawdziwej!

    Po powrocie do domu podczas kazania radiowego pomyślałem o pacjentach wołających za mnie do Dobrego Ojca. Serce ścisnął ból, a łzy zalały oczy. W tym czasie wzrok padł na Pana Jezusa Miłosiernego oraz napis o „Drodze do Chrystusa", która jest Kościół Święty!

   Z nagłą jasnością napłynęło, że ja znam Pana Jezusa, jestem Jego dłużnikiem, bo Bóg dał mi Światło, abym Jego Promienie przekazywał innym...tak jak niosący lampę. Tak wypłynęła intencja modlitewna tego dnia.

    W drodze na Mszę Św. miałem świadomość, że tacy jak ja są atakowani przez siły ciemności (różne „dziwne” zdarzenia), które pragną moich upadków, a nawet śmierci. Na miejscu ujrzałem piękny pomnik Honorata Koźmińskiego stojącego pod krzyżem Pana Jezus z małym krzyżykiem...

    Starszy kapłan czytał informację o św. Jehowy; to coś jakby odwrotność pełniących posłannictwo Pana Jezusa. Ja w tym czasie proszę; „Panie Jezu bądź przy nas i dawaj Twoją moc...przecież takim był Honorat Koźmiński”. Po Eucharystii do serca napłynął pokój, który sprawił pragnienie długiego klęczenia z zamkniętymi oczami (ekstaza).

    Podczas powrotu serce zalewała radość, a z radia popłynęły bliskie sercu pieśni Dawida o wybraniu Izraela (tam jest  właśnie Nowy Rok). Po drodze wstąpiliśmy do moich rodziców, a matka niespodziewanie nas obdarowała (nieskora, bo wszystko wyciągały od niej trzy siostrzyczki).

   Przy okazji powiedziałem do ojca, nie praktykującego „katolika”, że ma dar doczłapania się do kościoła (blisko) przy dobrym słuchu i wzroku. „Jako lekarz nie zwalniam cię z uczęszczania w niedzielnej Msze św. a od Boga otrzymałeś ten dar”...

   Szatan podsunął alkohol, a Anioł modlitwy wieczorne, gdzie jest było zdanie; „Matko! Dopomóż mi zrozumieć plany Ojca, który pragnie mojego szczęścia”. To było maleńkie zwycięstwo! Dodatkowo Pan Jezus dał mi odczuć Swoje Cierpienie, gdy wypowiedział słowo; „Pragnę”.

   Moje serce zalał smutek z powodu odrzucania Boga Ojca (św. Jehowy, odwróceni, obojętni, znieważający wiarę oraz prześmiewcy). Właśnie czynią to poganie i bluźniercy; Marcin Wolski oraz Jerzy Urban. Prawie chciało się płakać z krzykiem; „pragnę, pragnę, pragnę zbawienia dusz!"

    „Och! Jezu mój...to jest główne i ostateczne cierpienie idących w Twoje Ślady, bo wokół jest ocean niewiary. Ojcze mój! Nie wiem jaka jest Twoja Ostateczna Wola dotycząca mojej osoby, ale wiem, że mam wykonywać to, co Ty Ojcze pragniesz. Spraw, aby to się stało"...

   "Boże Jedyny, Wszechmogący i Ostateczny, Dobry, Sprawiedliwy i Miłosierny! Zarazem Prosty Ojcze! Tylko Ty możesz dać Prawdziwe Szczęście, Pokój, Dobro i tylko Ty pragniesz naszego szczęścia wiecznego, ale większość woli śmietnik ziemi. Przepraszam Cię, Ojcze za ubliżających Ci, głupich, zapartych, butnych, przekornych, będących w opałach złego”.

    Zacząłem koronkę do pięciu św. Ran Zbawiciela z zawołaniem; „Jezu zanurz ich w Swoich Ranach, obmyj, przyjmij, zlituj się, bądź miłosierny". To wołanie ukoiło duszę, a w ręku znalazł się artykuł o postępowaniu kobiety w czasie napadu w ciemnej ulicy. Sam zobacz, bo ktoś uczy jak bronić się przed widzialnymi i niebezpiecznymi przestępcami, a nikt nie mówi o Szatanie – zabójcy naszych dusz!

    Wszystko skończy się ponownym nocnym wołaniem (o 3.00); „Boże przepraszam, że tak trudno jest pełnić Twoją Wolę...dziękuję Ojcze za utrzymanie czystości w dniu wczorajszym”.

                                                                                                                                     APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 26 wrzesień 1992

Odsłon: 506

    Wczoraj, w czasie postu w intencji pokoju w b. Jugosławii wypiłem tylko kawę i zjadłem 3 garstki śliwek, które ukradłem sąsiadowi...z gałęzi zwisających nad moją działką. Te śliwki smakowały mi jak nic na świecie! 

    O trzeciej w nocy zerwał mnie sen o żmii (właśnie córka ostentacyjnie oddała wszystkie święte książki); padłem na kolana z zawołałem: „Ojcze! Dziękuję Ci za wczorajszy post, modlitwy i utrzymanie czystości”. 

   W sercu poczuciem „buntowników przeciwko Ojcu Prawdziwemu” (jest to pokazane na naszych dzieciach). Zarazem wiem, że córka może być zbawiona dzięki naszym modlitwom (żony i mnie), bo niewierzący też dostępują tej łaski, ale po przejściu przez Czyściec! Dziwne, że prawosławie neguje tę Prawdę!

    Tak było na początku tego świata, później Pan Bóg Objawił się, a przysłany Syn odkupił nas...tak jak w porwaniach przez bandytów, a tutaj przez Szatana. Zarazem rozgłoszono dzieło Miłosierdzia Bożego! Ja pragnę powrotu do Ojczyzny Niebieskiej ze wszystkimi zesłańcami, ale jest to niemożliwe, bo Przeciwnik krąży jak lew ryczący.

   Podczas modlitwy porannej demon sprytnie podsunął mi „skrytych i niebezpiecznych wrogów”. Chodziło o grzech posądzania innych z wywołaniem niechęci do nich, a nawet nienawiści podczas modlitwy!

   To jeden krok od wołania o ukaranie takich („oko za oko, ząb za ząb”) z uzasadnieniem skrzywdzenia mnie (włamanie...z pobraniem moich odcisków) oraz rozgłoszenia tego poprzez dziennik „Nowy Świat” (będzie wydawany do marca 1993).

   Po wykonaniu pracy w oddziale wewnętrznym napłynęło poczucie dotyczące wdzięczności za wszystkie dary otrzymywane z Królestwa Bożego! Serce zalał pokój Boży i skończyłem moją modlitwę za żyjących tym światem.

    Nie można przekazać poczucia „nieba w duszy”, bo koiły mnie nawet odgłosy rozmów, praca zegarka, światło i kapanie wody z kranu. Nie ma słów na opisanie kontaktu z Jezusem i Matką...oddalasz się od świata, a w nadbrzuszu i w okolicy serca masz ciepły i słodki ucisk.

    Na działce w koronce do Miłosierdzia Bożego zawołałem; „za skrytych i niebezpiecznych wrogów”. Poprosiłem Pana Jezusa, aby przyjął ich do Swojego Serca...”daj im Panie Twoje Światło, przytul, oddal od nich złość”.

    Teraz na dyżurze w pogotowiu trafiłem na imieniny pracownika...całe szczęście, że mam zamykany pokój, ale Zły próbuje wyrwać mnie „na szklaneczką”. Kocham tych ludzi, ale nie chcę prowadzić życia wg zasad pogańskich! Mam dyżur, czuwam, jestem lekarzem.

   Zmęczony spojrzałem na Pana Jezusa z prośbą o wyrwanie mnie z pokusy, co sprawi przybycie chorego dzieciątka, któremu pomogłem. Teraz pozdrawia mnie Matka Boża...z radiowego koncertu życzeń; „zabrałaś serce moje”...tak, Matka Boża zabrała mi serce i ono należy do Niej! Popłynie jeszcze "Czarna Madonna” oraz „Ave Maryja”. Ja w tym czasie zawołałem;

„Pozdrawiam Cię, Matko

Mistrzyni moich dróg

Pozdrawiam Ciebie, Pani...Królowo

Ave Maryja woła cały świat

Ave Maryja - Matko Boga i nas”.

     Na dalekim wyjeździe pacjentka powiedziała; „pan doktór taki umęczony”, a mój wzrok zatrzymał obraz Św. Rodziny...

- Czy wiecie jak umęczony był Pan Jezus, gdy każdy chciał uzdrowienia oraz uzyskania mocy od Syna Bożego...jakże umęczony był pomaganiem!

    Wróciłem do pokoju lekarskiego, gdzie padłem na kolana; „dziękuję, dziękuję Matko! Panie Jezu dziękuję, dziękuję”, a moje serce zalał pokój Boży.

    Teraz czas „wolny”; radio, „Polskie ZOO” z przeglądaniem zaległej prasy. Pełen zadziwienia czytam artykuł; „Czas na herbatę”...wywiad z szefem MSW Andrzejem Milczanowskim. Jakże prowadzi Matka, przecież dzisiaj mam intencję; „za skrytych i niebezpiecznych wrogów”.

   Dotychczas miałem wielką niechęć do tego butnego człowieka, który wprost wygonił swojego poprzednika Antoniego Macierewicza, a teraz wspomina o tym. Napłynęła nitka sympatii, gdy dowiedziałem się, że od 1968 r interesuje się filozofią hinduską i buddyzmem...zna Tybetańską Księgę Umarłych, a w stanie wojennym był internowany i 3 lata spędził w więzieniu (w poczuciu duchowo)...

- Czy to znaczy, że nie czuł się Pan zamknięty, bo tylko ciało było uwięzione?

- „/../ były takie okresy w więzieniu, kiedy czułem się szczęśliwy. Miałem poczucie lekkości /../ Pewnego wieczoru samotnie przeżyłem najpiękniejszy zachód słońca w moim życiu /../ Jak Boga kocham!”

    W ciemności padłem na kolana odmawiając moje modlitwy wieczorne z wołaniem...

    „Matko! Proszę on też jest Twoim synem, obejmij go, to mój brat i to Twój syn. Matko naszych rodzin, przecież my wszyscy to wielka rodzina ludzka...bracia.

   Daj im Światło i spraw, aby w tej ro­dzinie (służbach) ludzie zrozumieli, że mają służyć! Matko Kościoła spraw, aby wszyscy Polacy na świecie przychodzili do Pana Jezusa i Jego Kościoła.

    Królowo Polski! Obejmij ich wszystkich. Królowo świata! Niech wszyscy katolicy mówią o Tobie i niech zanoszą Dobrą Nowinę do poszukujących i błądzących”.

   Nie mogłem wstać z kolan i dodatkowo zawołałem w intencji; „skrytych i niebezpiecznych wrogów”, aby zrozumieli, że jesteśmy wielką ludzką rodziną. „Jezu, zmartwychwstawaj w ich sercach, odmień je, daj nawrócenie...uczyń to, przecież tak rzadko proszę! Ty, Jezu wiesz jak to uczynić”.

    Na ten moment w TVP 2 trafię na scenę z kończącego się filmu; Watykan, a w jego tle piękna Matka z Dzieciątkiem z otwartymi ramionami...

    Udało się wszystko zapisać na maszynie (miałem taką w pokoju lekarza dyżurnego) i sam dziwię się skąd miałem moc do tego grafomaństwa! Dzięki temu możesz to czytać...

                                                                                                                                  APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 25 wrzesień 1992

Odsłon: 873

    Na dyżurze w pogotowiu - po gongu zwiastującym północ - zawołałem: „Boże Ojcze, Jezu, Matko, Archaniołowie, Aniołowie, Święci i Błogosławieni...niech będzie pochwalony Pan Jezus Chrystus”...

    Padłem na kolana, a Anioł podpowiada, abym odmówił „różaniec Pana Jezusa”, a właśnie tam wypada zawołanie o oddaniu życia przez Pana Jezusa za nasze zbawienie i modlitwa o to, abyśmy sami byli zdolni oddać życie za innych.

   „Panie Jezu, Ty oddałeś Swoje Życie za innych, a oni niszczą własne życie, robią kłopoty, zabijają się nawzajem, a nawet siebie (samobójcy), narkomani i lekomani i alkoholicy...

   W środku nocy w prasie szukam odczytu intencji modlitewnej tego dnia, a w rękę wpada środkowa część „Ekspresu” z art.; „Egzamin przed Panem Bogiem”. Przekazuję to jako świadectwo, bo właśnie zrywają do pacjenta w ambulatorium i tak będzie możliwa modlitwa: „za dusze samobójców”.

    Po załatwieniu pacjenta napłynęła bliskość Królestwa Bożego z poczuciem trudu powrotu do Raju, bo: musimy ponieść wiele wyrzeczeń, modlitw i postów, przyjmowania cierpień, wyrażania swojej tęsknoty z dawaniem dowodów wiary. Nie wolno nam żyć byle jak i czekać na Dobroć Boga i Jego zmiłowanie...ja też jestem dobry dla mojej córki.

   Tak też jest z Panem, który da każdemu wszystko już tutaj i przyjmie później z miłością! Jakże bliskie jest mi Niebo. Stąd pytanie do dyspozytorki: co przeszkadza jej zostać świętą, bo inaczej nie można wrócić do naszej Ojczyzny Prawdziwej!?  Opowiedziałem jej o chłopcu, który popełnił samobójstwo, a łzy przeszkadzały mi w opowiadaniu tego. 

   Dzisiaj niepotrzebne jest oddawanie życia za wiarę, ponieważ wszystko jest już pokazane...teraz trzeba oddawać Bogu Ojcu każdy dzień naszego życia w jakiejś intencji i wówczas inni (niewierzący) tez będą zbawieni...wierzę, że tak się stanie! 

   Zdążyłem na Mszę św. o 7.30...przed pracą w przychodni, a w czytaniach była mowa o czasie...uśmiech wywołały słowa, że „jest też czas na pieszczoty”.

    "Panie Jezu daj zbawienie tym chłopcom (samobójstwo popełniło dwóch), daj zbawienie całym rodzinom...daj im Twoje Światło, odpędź zwątpienie, wskaż na Szatana, pociesz ich Jezu...Ty zawsze zamieniasz zło w Najwyższe Dobro”.

   Eucharystia była w intencji tego dnia, pozostałem w kościele i skończyłem modlitwy poranne. Napłynęła wielka moc Boża i pokój. Zły ma wiele sztuczek, abyś utracił czystość...w oddziale przywitała mnie staruszka z miażdżycą, która podarowała mi 3 dolary! Nawet głupio takiej odmawiać.

   Nawał chorych nie pozwalał nawet na chwilkę modlitwy, tylko chwilami wołałem: „Panie Jezu, bądź uwielbiony i zmiłuj się nad samobójcami. Boże Ojcze Przedwieczny przyjmij - przez Niepokalane Serce NMP św. Rany i św. Krew Najmilszego Syna Swego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa jako przebłaganie za grzech samobójstwa”.

   Cisza stała się przed 15.00 (czas na koronkę do Miłosierdzia Bożego)...nawet padłem na kolana, ale wpadła pielęgniarka, ponieważ przytomność straciła pacjentka z miażdżycą naczyń mózgowych. Chora była sina, przestraszyła wszystkich, ale po podaniu iniekcji rozszerzających naczynia i tonizujących wróciła do życia. Prawdopodobnie miała tzw. TIA (przejściowe niedokrwienie mózgu).

   W tym czasie skulony odmawiałem moją modlitwę. Dalej trwało zawołanie modlitewne...nawet spojrzałem na Pana Jezusa Miłosiernego. Tak, jakby prosił do modlitwy, bo żona na działce właśnie prosiła o kopanie! Zapaliłem lampkę pod „moim” krzyżem…

                                                                                                                                      APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 wrzesień 1992

Odsłon: 745

    Najgorszy jest niespodziewany atak demona i to ze strony osoby najbliższej. Nie ma sensu opisywać słów, bo kłótnie ludzkie zna każdy. Po latach przejdą do lamusa...

   Z uporem zacząłem odmawiać „Anioł Pański”, ale zły uporczywie przeszkadzał. Po tym możesz poznać jego atak. Nie dawałem za wygraną, wyświęciłem mieszkanie i postanowiłem ten dzień ofiarować za córkę. Podczas wychodzenia do pracy poprosiłem ją, aby drgnęła ku Bogu, bo ma wolną wolę...”dotknij tego różańca, który babcia przekazała ci przed śmiercią i zawołaj do Matki Bożej, bo trwa śmiertelny bój!”

   Zobacz dalszy atak demona: zaczepiła mnie chora psychicznie, do gabinetu weszła pacjentka zawsze żartująca (z „dwoma diabłami”), a ja chciałem posłuchać „Słowa na dzień”. Nagle stanął zegarek i zaczęły szwankować dwie maszyny do pisania (zacinały się wywołując moją złość), nie mogłem zrobić kawy, której bardzo pragnąłem, straciłem radość z niesienia pomocy.

    Ponadto zły zalewał mnie złymi myślami i wizjami: zasłony w kuchni to halka, leki w aerozolu to „dmuchawki na duszność”. Wyobraź sobie, że przekazujesz to psychiatrze-ateiście, który nie uznaje istnienia świata nadprzyrodzonego, a nawet egzorcystka świecka...neguje istnienie Szatana!

   Dodatkowo napłynęło poczucie „odrzucenia przez Boga Ojca” („Boże, mój Boże, czemuś Mnie opuścił?”)...to wielkie cierpienie całkowicie nieznane zwykłym ludziom, którzy nie wiedzą, że Bóg Ojciec Jest!.

    Jakby dla odmiany siostra z którą pracuję była dzisiaj pełna pokoju, wszystko wykonywała w cichości, sprawnie i dokładnie, a zawsze czyni to w złości. W środku tego ataku padłem na kolana i zawołałem: „Matko! bądź dzisiaj ze mną! Jezu mój! Ile sztuczek ma zły!”

    Pod pozorem wyjścia na obiad zszedłem wcześniej do stołówki, aby odmówić modlitwę, a kucharka postawiła przede mną zupę! Uciekłem na schody, gdzie skulony wołałem; „Panie Jezu!...tak mało proszę Cię o swoich, o moją rodzinę. Proszę Cię, Jezu pomóż córce...pomóż jeszcze 10 innym lekomanom o których nikt nie woła do Ciebie.”

   Serce i duszę zalał pokój, radość i dobro. Podczas wołania „Anioł Pański” poczułem się w Królestwie Niebieskim...już tutaj na ziemi. Moc Boża zalała serce...jak dobry jest nasz Tata! Dopiero teraz pasował obiad po którym pomagałem i pocieszałem, wskazywałem na istnienie duszy i Nieba, wyjaśniałem sprawę śmierci, zalecałem przekazywanie cierpień. Bezrobotnej matce, która próbowała mi płacić wskazałem na synka z zaleceniem kupienia mu batonika.

    Podczas koronki do Miłosierdzia Bożego...już w pustym gabinecie ponownie prosiłem, ale już Boga Ojca o prowadzenie córki i jej przytulenie. Prawie omdlewałem, a nawet przysnąłem na kolanach.

  Zaczynam dyżur w pogotowiu, a kolega ma wezwanie do zatrutego lekami w celu samobójczym...dodatkowo zawołałem: „Panie Jezu pomóż mu, bo prosiłem także w jego intencji.”

    Wyszedłem przed budynek, gdzie znalazłem gałązkę cierniową, a to znak cierpienia Pana Jezusa: „Jezu mój! Jezu! Czy naprawdę dałem Ci ulgę? Naprawdę?” Po przyjrzeniu się zauważyłem w niej brak jednego ciernia! W tym kontakcie ze Zbawicielem podszedł do mnie kierowca...po receptę!

   Zły przeszkadza, a teraz kusi seksem, bo kolega zostawił na stole pismo porno, rozebrana pacjentka założyła nogę na nogę, a kreci się tez ponętna sprząta pielęgniarka! Odpycham to wszystko i nawet przez sekundkę nie idę myślą w tym kierunku. Nie lekceważ złych sił - to wielki błąd!

    Na gasnącym słoneczku płynie cz. radosna różańca i "Anioł Pański”, a moje serce znalazło się blisko serca córki i Pana Jezusa. W pustym pokoju lekarza dyżurnego padłem na kolana odmawiając  drogę krzyżową w intencji córki. Podczas każdej stacji wołałem, aby Bóg miał nad nią miłosierdzie...

    Modlitwę przerwał wyjazd: „do zatrutej, która piła alkohol”. „Panie Jezu przyjmij córkę do Swojego Serca i do Swojego Kościoła”...otworzyłem oczy, a właśnie przejeżdżaliśmy obok kościoła. Teraz wołałem do Matki Bożej za transportowaną dziewczynę, która już wiedziała, że uczyniła głupstwo…

                                                                                                                                APeeL