Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 06 wrzesień 1989

Odsłon: 879

    W porannej krzątaninie po głowie chodziła Modlitwa Pańska („Ojcze Nasz”) na tle pięknej muzyki, którą słyszałem w Mszy Św. radiowej. Dzieciom dałem drobne pieniądze z karteczkami: „Bądź dobry, bądź dobra i ucz się.”

   Dzisiaj mam złe poczucie z brakiem siły, a serce zalewa niechęć do pracy...zrozumiałem podobnie zniechęconych, a zarazem pozbawionych Boskiej pomocy.

   W oddziale przypomniała się babcia, która o północy pytała o kolację i krzyczała do pielęgniarek: „czy ruszy się jaka?”.Powtórzyłem te słowa i rozluźnieni poszliśmy na obchód.

  Pod koniec pracy (udręczenia) - przed dyżurem w pogotowiu - wypiłem lampkę wina. Ciepło przepłynęło przez serce, a z duszy wyrwało się podziękowanie: „Dobry jest Pan. Dobry jest Pan.”

   Druga lampka była niepotrzebna...to wielkie zło, bo napłynęła chęć picia i gry w karty z którymi czekał drugi dyżurny. Położyłem się i poprosiłem Pana Jezusa o pomoc, bo nie chciałem tego. Z opresji uratował mnie daleki wyjazd do babci z ciężką biegunką.

   Zadowolony pochwaliłem kierowcę i samochód, a ten stwerdził, że: „już nim jebłem.” Skąd takie słowo i jak się takie tworzy? Wpisz w wyszukiwarce, a zobaczysz obrazy...

   Teraz w środku nocy - stojąc pod szpitalem - napłynęło pocieszenie od Ducha Świętego z poczuciem obecności Boga Ojca. Wzrok przykuły gwiazdy, a z serca wyrwał się krzyk:

                        <<Nigdy Cię nie widziałem - zobaczę!

                            Nigdy Cię nie słyszałem - usłyszę!

                            Nigdy Cię nie czułem - teraz wiem, że Jesteś!

                            Boże Mój. Ojcze Prawdziwy. Dobroci i Miłości Nieskończona!

                            Ty Byłeś, Jesteś i Będziesz!

                            Na gwiazdach stoisz, a ziemia jest Twoim podnóżkiem.

                            Ja - Twoja cząstka >>.

    W tym czasie z wysokiego piętra dobiegał krzyk dziecka i wymiotował jakiś chory, a kierowca, który zajrzał przez szybę do gabinetu lekarskiego powiedział: „rozebrały babę, cała trzęsie się z zimna.” Uśmiechnąłem się z miłością, bo tak zmieszał się ten i tamten świat.

                                                                                                                             APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 wrzesień 1989

Odsłon: 837

   Wczoraj - podczas dyżuru - modliłem się do Ducha Świętego o światło dla córki i syna oraz pocieszenie żony. Dzisiaj dowiedziałem się, że właśnie w tym czasie była awantura w której córka krzyczała, że nie ma Boga (coś w tym stylu).

   Powiedziałem żonie, że uratuje nas tylko modlitwa. Ostrzegłem żonę, że ataki demona będą jeszcze większe. My mamy być dobrzy i wciąż prosić Ducha Świętego o Światłość Bożą. W tym czasie poprosiłem córkę, aby była dobra. Dzisiaj, gdy to przepisuję (05.09.2018) wiem, że tak właśnie się stało.

   W drodze do pracy słuchałem nagrania pastora zielonoświątkowców Johna Osteena, który ładnie mówił, ale teraz wiem, że tam są ładne celebracje z dzieleniem się chlebem na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy.

   To wielki błąd...dobrze, że ominąłem ten lepszy Kościół w który wpadł kolega z którym specjalizowałam się w Słupsku. Po latach spotkaliśmy się k. Warszawy...specjalnie pojechałem do niego, aby to sprawdzić.

   Przed wyjściem do pracy postanowiłem, że będę omijał jednego człowieka, a teraz muszę go zabrać do samochodu. Nagle zrozumiałem, że mam nie wstydzić się Pana Jezusa. Przypomniały się czasy z dzieciństwa, gdy wstydziłem się swoich rodziców. Ludzie nie wstydzą się czynionego zła, a nawet nim się chwalą.

   Podczas pracy było ciężko, trwało zamieszanie, ale wszystko znosiłem cierpliwie. Pojechałem na działkę, aby  poczytać o duchowości, gdzie temu sprzyjała cisza i słońce. Tam padły święte słowa, które stały się zrozumiałe dla mnie po latach od nawrócenia:

- Bóg Sam nas wzywa i powołuje do świętości…

- mistyka prowadzą natchnienia Ducha Św. w tym wszechogarniająca Miłość Boża.

   Stajesz się wówczas samotnikiem pragnącym ciszy, a zarazem wiesz, że Bóg kocha cię mniej niż wszystkich, bo jesteś obdarowany! To jest pokazane na rodzicach i dzieciach...bardziej kochane są chore i słabe.

   Każdy brak kontaktu z Bogiem wywołuje poczucie opuszczenia...wówczas staję się normalnym i pytam: dlaczego zostałem opuszczony. To zarazem wyjaśniają słowa Pana Jezusa na krzyżu: „Boże, mój Boże czemuś Mnie opuścił?”

    Wyobraź sobie to cierpienie Pana Jezusa, gdy tego kontaktu nie miał aż do śmierci! To była ostatnia i największa próba z Jego pierwszym żaleniem się. Tak wówczas potrzebował chwilki pocieszenia, a ja wiem, co oznacza ten kontakt z Bogiem Ojcem…

                                                                                                                                  APeeL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 wrzesień 1989

Odsłon: 1034

    Trwa ciężki dzień pracy na "dwóch frontach", bo  oprócz przychodni zastępuję ordynatora w oddziale wewnętrznym (jeden budynek), ale wszystko czynię z radością i miłością...nawet zauważyła to chora, która stwierdziła, że: „Bóg to widzi”.

   Sama ma  ciężką wadą serca (67 lat) z którą  żyje już 20 lat. Dzisiaj, gdy edytuję ten zapis (21.09.2017) sam jestem dowodem cudu Boga naszego, bo kończę 74 lata, a mam poreumatyczną wadę serca od 14 roku życia!

   Pacjent po udarze mózgowym wszystko rozumie, ale może powiedzieć tylko „tata i mama” oraz „kurwa”. Mówię do niego „tata" - tak, „mama" - tak...oraz Jezus, ale on powtarza swoje wywołując wesołość chorych na sali.

    Podczas powrotu do domu - w wielkiej radości - mówiłem do Pana Jezusa o nienależnych mi łaskach, którymi jestem zalewany. Jednak największą z nich jest łączność ze Zbawicielem, która sprawia wielkie uniesienie duchowe...z przykrymi chwilami Jego oddalenia. Ja stawiam pierwsze kroki na drodze do Boga i nie potrafię tego wytłumaczyć.

    Właśnie czytałem o Duchu Świętym w książce „Poszukiwanie Boga” Tomasza Mertona. Trzeba wyjaśnić co oznacza:

1. kontemplacja (łac. contemplatio - przypatrywanie się, rozważanie), co wg słownika oznacza:

a) pogrążenie w myślach, rozpamiętywanie, medytacja; przyglądanie się w skupieniu i podniosłym nastroju

b) filozoficznie jest to środek najdoskonalszego poznania lub najwyższy rodzaj poznania (intuicyjny)

c) proces biernego poznawania rzeczywistości przez jednostkę.

2. mistycyzm (gr. mysticos - tajemny)...możliwość ponadzmysłowego bezpośredniego kontaktu duszy człowieka z Bogiem.

   Okazuje się, że są trzy dary Ducha Świętego doskonalące duszę w kontemplacji i mistycznym zjednoczeniu z Bogiem:

Dar wiedzy - wszystko widzisz...od Boga

Dar mądrości - jasno widzisz Bożą Prawdę

Dar rozumienia - wszystkie tajemnice (w tym wiary) przenikasz, a twoje sądy są jasne i proste...prawdy przyjmujesz bez wahania, wątpliwości i błędu. Dar zrozumienia wynosi serce i doprowadza je do wysokiej świadomości...pozwalając przenikać rzeczy Boże. To poznanie wymyka się wszelkim porównaniom i daje nieopisaną radość i uwielbienie Boga...

    Dzisiaj, gdy to edytuję (21.09.2017) muszę dodać, że koledzy psychiatrzy to wszystko negują, a tych, którzy mają taki charyzmat uważają za chorych psychicznie...oderwanych od ziemskiej rzeczywistości czyli mających psychozę. Zważ, że leczą psyche, a sami są ciężko chorzy...

                                                                                                                                  APEL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 wrzesień 1989

Odsłon: 731

    Po wczorajszych obchodzeniu imienin żony jestem pusty duchowo. Personel rozpalił ognisko i pieką się kartofle. Źle się czuję i nie chcę "leczyć" się alkoholem. Patrzę w żar i mówię

• Gdzie jest piekło...może w głębi ziemi, gdzie mamy 3000°C?

• Powiem doktorze, odzywa się jeden z ateistów; naprawdę nic nie ma, to tak jak ze świnią, wszystko wyparuje z ziemi...tam nikt nie był i nic nie wiadomo, szkoda na to czasu - pożyjemy, zobaczymy!

     Te prymitywne argumenty wyznaje sześciu ludzi z zespołu. Może w ciszy i w swoim wnętrzu myślą inaczej. To rozczarowuje, bo garstka pragnie Boga. Nikt poważny - na większym forum - nie powie inaczej!

    Atak złego  - w czasie moje słabości duchowej - był celny. Jak jest to z innymi? Wróciłem zdenerwowany do gabinetu lekarskiego, gdzie z otwartego "Dialogu" św. Katarzyny padną słowa; 

    <<Na ziemi nieskończone są dwie rzeczy (ważne dla każdego); uczucia i pragnienia. Tutaj nie zaznamy pełni zadowolenia, bo albo masz niedosyt, albo przesyt. Wynika to z tego, że jako człowiek jesteś nieśmiertelny i przeważnie pragniesz rzeczy skończonych (tylko pragnienie Boga jest nieskończone)>>.

    To wyjaśnia mój obecny stan; pragnę Boga, a bliżej miłości Ojca Prawdziwego, a nie czuję Jego obecności...jestem opuszczony! To tak jak matka małego dziecka; jest, ale jej nie ma! Brak osoby ukochanej w najbliższym otoczeniu!

    Większość ludzi ubóstwia rzeczy i ludzi (istoty) - to wielka szkoda dla ciała i duszy. Śmierć kończy cierpienie związane z pragnieniem zbliżenia się do Stwórcy. Wówczas pragnienie jest zaspokojone w pełni i bez przesytu. Zapamiętaj - tutaj możesz nasycić się i odpocząć tylko w Bogu Ojcu!

     Napłynęła wielka chęć pozostania w ciszy i spotkania z Bogiem, a tu wyjazd! Na ten moment kolega zgłosił chęć zastępstwa! "Dziękuję Ci Panie Jezu, dziękuję!"

                                                                                                                                 APeeL