Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 maj 2005

Odsłon: 289

   W śnie miałem nawał ludzi w przychodni, a to było ostrzeżenie. Przed wyjściem do pracy w ręku znalazły się dwie kasety z nagraniem z Wielkiego Piątku sprzed lat! Okazało się, że nie ma kolegi w pracy, a ja w środy i piątki pracuję do 18.00 (mam umówionych pacjentów)...to dzień postu w intencji pokoju na świecie.

   Koleżanka kierowniczka mogła mnie zawiadomić, ponieważ byłbym na Mszy św. o 6.30 i przybyłbym wcześniej (o 7.00). Przecież ludzie mają własne życie, ale komuniści i ich spadkobiercy mają zakodowane rozkazywanie, rządzenie i pokazywanie mocy władzy ludowej. Dalej łapią niewolników i zmuszają do pracy na granicy śmierci.

   Podczas przejazdu do pracy łzy zalewały oczy z powodu mojego udręczenia, a także chorych, których krzywdzą na komisjach lekarskich ZUS-u (20 % rent jest lewych), a ja staję się ostatnią deską ratunku (zbieram wszystko dokładnie i piszę na maszynie).

   Jakby na znak sam trafiłem na utrudnienie w przejeździe, ponieważ w nocy (o 1.00) był straszny wypadek...samochód osobowy wpadł w poślizg i zderzył się z TIR-em (zginęły trzy osoby).

   Taki już mój los, a można powiedzieć krzyż, a przyjąłem go w poczuciu odpowiedzialności, w pokoju i pełnym poświeceniu! Mimo ulewy było bardzo dużo ludzi (jak w śnie)...wchodzili jeden z drugim, wielu było z dokumentami do wypełnienia (jakby się zmówili), z jednym zeszło 40 minut, a z dwoma po pół godziny!

   Ponadto pojawiały się małżeństwa „dziadków” (dwóch pacjentów, jedna karta)...nie mogłem wyjść do WC, a po 11 godzinach pracy miałem jeszcze wizytę na której zeszło godzinę.

   Dzięki pomocy Bożej nikomu nie odmówiłem, dokładnie wypełniłem dokumenty krzywdzonym chorym...udało się wszystko, a w nawale łatwo zrobić błąd!

    Wracałem w deszczu z płaczem (łzy płynęły po twarzy na ziemię) i z pochyloną głową wołając: „Tato! Tato! Tatusiu! Pęknie mi serce! Przepraszam, Przepraszam Panie Jezu, przepraszam Ojcze za ranienie Waszych Najświętszych Serc...każdym oddechem i każdą myślą".

   Po wizycie trafiłem pod kościół o 18.45...na czas śpiewanej litanii Loretańskiej. Zawołałem tylko: „Mateczko! Pomóż w moim utrapieniu, bo całkowicie Ci zawierzyłem”. Dzisiaj nie miałem łaski przyjęcia Ciała Pana Jezusa...

Natomiast w garażu znalazłem urwaną rękę Pana Jezusa z jakiegoś krzyżyka z gwoździem. Zważ na znak Boga Ojca dotyczący mojej ofiarnej pracy...ucałowałem tę rękę.

 

    Wróciły obrazy mojej pomocy:

- z miłością stwierdziłem, że dziecko z chorobą Downa ma tylko niestrawność, nawet zaniosłem go do pediatry...w obecności przestraszonej matki

- pod rękę odprowadzę b. policjanta po napadzie epi...porzuconego przez żonę.

Dzień zakończył się rozmyślaniem...o czerwonych, którzy chcą pojednania...

- na początek niech oddadzą telewizję, a działacze niech odwiedzą Syberię - nic nie należy się takiemu nędznikowi jak ja, a cóż dopiero im, często zbrodniarzom?

   Napłynęła bliskość Zbawiciela z pielgrzymką do Ziemi Świętej, a w tym czasie wzrok zatrzymał wizerunek błogosławiącego mnie Boga Ojca...

                                                                                                                   APeeL

                                                                                                           

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 maj 2005

Odsłon: 317

   Podczas wychodzenia do kościoła z kasety płynęła smętna melodia, która w kilka sekund sprawiła poczucie rozłąki z Panem Jezusem! Rozumie to zakochany oraz matka kochająca dzieci i męża. Łzy Leciały na ziemię, a to jest nieprzekazywalne - szczególnie po pewnym czasie. Jak żona ma wyrazić swoją miłość do syna przelaną teraz na wnuczka? Ja w tym momencie, a właściwie moja dusza zawołała:

Jezu! Jezu! Miłość do Ciebie rozerwie mi serce  

Jezu! Boże mój, Panie!

Dlaczego tutaj jestem? Dlaczego? Ojcze! Tato! 

Na ten czas padną słowa (Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab) o wizji Świątyni Boga w niebie, Arce Przymierza oraz „Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu”. To nadchodzący znak pokonania Smokra (Szatana)...

Św. Paweł zalecał dziękować za to, że Bóg dał nam „uczestnictwo w dziale świętych w światłości” (Kol 1,12-16). „On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna (...)”. To trudne i niezrozumiałe słowa mistyka mistyków...dla zwykłych wiernych.

Dodatkowo dzisiaj zostaliśmy przekazani przez Pana Jezusa na krzyżu Jego Matce (Ewangelia: J 19,25-27)...jesteśmy Jej synami.

W tym czasie po kościele chodził kundel i szukał swojego pana. Zarazem napłynął obraz psa na uwięzi lub za metalowym ogrodzeniem! Zobacz różnicę w wolności. Dodatkowym znakiem „duchowości tego zdarzenia” jest fakt, że pies znalazł się w kościele. Chodzi o to, że wolność nasza jest tylko namiastką Wolności Bożej, duchowej. Nie wytłumaczę tego, musisz sam to zaznać. Wówczas przykuty do ściany w więzieniu jesteś Wolny...

Później, gdy odczytam intencje wszystko będzie jasne:

- życie ciała to uwięzienie stęsknionej Boga duszy

-   śmierć  ciała to jej uwolnienie...

    Nie ujrzysz tego bez pragnienia powrotu do Domu Ojca! A to cierpienie miałem ukazane w jednym błysku.

    Pojechałem do matki ziemskiej, która była przerzucana przez siostrzyczki z drewniaka do budynku, który sobie wybudowała, przenieśli ją do innego, a w końcu wrzuciła do budynku bez wygód. Trafiłem na ten moment, krzyczałem zadziwiony, ale one wybrały swoje wygody. Tak jest gdy serce oddajesz dzieciom, które kochasz. Zapomniano o mnie, gdy poszedłem na studia (nie ukończyłbym bez pomocy państwa...stypendium).

   Na czas koronki do Miłosierdzia Bożego wróciło pragnienie Wolności Prawdziwej, które sprawia Eucharystia, Chleb Życia na tym zesłaniu. Właśnie w telewizji pokażą orła, dumę przestworzy...złapanego w sidła! Pobyt tutaj dla wiedzącego, że mamy Ojczyznę Prawdziwą to wielkie cierpienie, którego nie można przekazać.

   Teraz w pokusie krążę między sklepem monopolowym (ciałko spragnione C2H5OH), ale napłynęła pomoc, ponieważ na bombonierce ujrzałem wizerunek kielicha na Ciało Zbawiciela. Wybrałem wołanie do Boga Ojca, ale było brzydko i parno, wrócił też ból naszej rozłąki z pobytem na tym zesłaniu...

                                                                                                                   APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 maj 2005

Odsłon: 318

    Nie wolno tłumaczyć snów, ale Drogi Boga Ojca są nieskończone, przecież do proroków też mówił tą drogą...

- oto syn przygotowuje sobie posiłek (dziwne, bo zawsze czyni to żona) i wchodzi do swojego pokoju

- teraz pojawiła się synowa, on wygląda strasznie, zaniedbany, w brudnym ubraniu.

    Tak właśnie przedstawia się ich małżeństwo. Syn z powodu depresji - z błędnym przerwaniem kuracji przez psychiatrę - nadawał się do małżeństwa. Przegoniony z własnego mieszkania popełni samobójstwo. Odzywał się telefon komórkowy i można było zlokalizować miejsce, ale nie wiedzieliśmy o tym, a dyżurny na komendzie powiedział tylko, że dorosłych nie szukają.

    Nie poszły na darmo wołania do Matki Pana Jezusa, ponieważ zapomniałem, że jest to miesiąc „maryjny”, a to oznacza wzmożenie działania Przeciwnika, nawet z jego atakami. Właśnie mam napad pobudzenia seksualnego, dobrze, że wcześniej prosiłem Matkę o przysłanie do mnie Aniołów i Świętych.

    Jak nieskończona jest Mądrość Boża...my wiele sobie obiecujemy, ale w momencie próby nie potrafimy zrezygnować z głupoty. Serce zalał smutek i wyrzuty sumienia. Z natchnienia otworzyłem zniszczoną książeczkę babuni, gdzie trafiłem na słowa: „gdy, kto grzeszy, a żałuje! Jezu nasz! Twoje Serce go przyjmuje!”

    To jest wielka prawda, bo właśnie w Mądrości Bożej otrzymaliśmy ciało, które ciągnie ziemia i duszę pragnąca powrotu do Boga Ojca. Bój będzie trwał do końca życia, a Szatan ma nieskończony repertuar „dobrych” natchnień. Przeciętny człowiek uważa, że w głowie ma swoje myśli, a myśli powstają w naszych duszach i natchnienie są tylko odbierane. Wiem to, bo jestem telepatą (wiem, kiedy wraca żona, nawet mogę podać + - odległość z której „nadaje”). Nasz mózg jest tylko stacją przekaźnikową. Trudno to przyjąć...

    Wcześniej zacząłem pracę, a z radia napłynie wzmocnienie w postaci piosenki: „Kolorowe jarmarki”. Ktoś zdziwi się, przecież nie jest to piosenka religijna. A ja zapytam jaką tobie, w twoim smutku „puściłby” ojciec ziemski.

    Przecież wie, co lubisz w takich sytuacjach. Nasza wiara dla niewiernych kojarzy się z klęczeniem pod krzyżem i ciągłym płaczem, a gdzie łzy Radości Bożej, której nie znają, a gdzie słodkie działanie działanie Ducha Świętego?

    Dzisiaj w Słowie będzie mowa o tej Osobie Trójcy Świętej (Pocieszycielu)...

1. „Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie”. (J 15,26b.27a).

2. Jezus w Ewangelii zapowiedział do swoich uczniów (J 15,26-16,4): „Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie”.

    Wróćmy do piosenki: „Kiedy wspomnę tamte lata, co minęły”. Tamte lata dla mnie są pełne grzechów i na samo wspomnienie dostaje dreszczy z krzykiem „Boże! Ojcze!” Nie żyj wspomnieniami oraz marzeniami...oprócz jednego: szczęśliwego powrotu do Domu Ojca, Ojczyzny Niebieskiej.

   W radiu podano, że utonęły trzy osoby w czasie źle zorganizowanego spływu, a w litanii do Matki Bożej uwagę zwróci zawołanie: „Ratunku tonących”. Przypomniał się mój wyjazd do takiego chłopca, długo nie żył, bo droga daleka z kręceniem nad rzekę. Niektórzy dla oka reanimują trupa, ale nie mamy jeszcze mocy nad śmiercią. Jego matka (musiało długo trwać, aby tam przybyła) krzyczała w rozpaczy: rozerznijcie klatkę.

    Ratunek, który otrzymałem w ramach wiary ujrzałem dopiero w Świetle Boga Ojca...podczas topienia mojej duszy w grzechach. Ilu znasz takich wokół. Przecież widzę ocean niewiary, odwrócenie od Boga, a nawet żartowania sobie z Prawdy Objawionej, a nie wymyślonej przez kacyków w czapeczkach.

   Pan Bóg pokazuje wszystko przez „duchowość zdarzenia:, bo właśnie oberwała się chmura, a ja zaskoczyłem żonę podjeżdżając pod kościół. Odebrałem jej myśl...

    Wieczorem w TVP będzie obrazoburczy film „Ostatnie kuszeni Chrystusa”. Naszej wiary nie powinni dotykać niewierni, a właściwie kołtuneria duchowa...

                                                                                                           APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 01 maj 2005

Odsłon: 351

   Podczas szykowania się na dyżur miałem poczucie odrzucenia (zgrzeszyłem), a właściwie opuszczenia (brak poczucia Obecności Boga Ojca). W tym smutku z radia popłyną słowa pieśni; "łaska Twoja jest wielkim darem" z "patrzeniem" MB Pokoju i moim zawołaniem: "Matko! Ofiaruję Ci to cierpienie za kapłanów, więźniów, samotnych i porzuconych".

   Dodatkowo w ręku znalazł się "Dzienniczek" s. Faustynki, książeczka "Modlitwy do Bożego Miłosierdzia", "Rycerz Niepokalanej" z art. w "Niedzieli" z 8 czerwca 2003 był artykuł: "Teraz jest czas miłosierdzia", gdzie święta przekazała to, co wiem, że sam z siebie nic nie mogę oprócz marnowana Twoich łask!

   Wówczas Pan powiedział siostrze: "W chwili obecnej podoba mi się, abyś cierpliwie znosiła sama siebie (...) Kiedy byłem przed Herodem, wypraszałem ci łaskę, abyś się umiała wznieść ponad wzgardę ludzką i wiernie szła śladami moimi. Milcz, kiedy prawdy twojej uznać nie chcą, bo wtenczasz wymowniej mówisz".

   Wprost chciało się krzyczeć, bo to wszystko dotyczyło mojej osoby: marnowanie łask, gadanina i kłótnie "duchowe", pragnienie świętości, a zarazem prowadzenie nędznego życia, a przecież z moją łaską mam wielką odpowiedzialność...także za zbawianie innych.

   Dzisiaj, gdy to przepisuję (23.04.2021) jestem już na duchowej Autostradzie Słońca, wiem, że nie wolno mi dyskutować z niewiernymi, a szczególnie wrogami wiary i opętanymi intelektualnie. Wiem też, że jestem obiektem nienawiści szatana, a przez to napuszczanych na mnie ludzi. Przypomniała się przytulisko b. Alberta - bieda, rozdawanie chleba, który jest opodatkowany jako darowizna!

   W ręku jeszcze litania do Miłosierdzia Bożego jako "pokuta" z wizerunkiem Jezusa Miłosiernego z Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, a także akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu.

   Podczas wyprowadzania samochodu w ręku znalazła się ręka sięga po gazety...tam "Niedziela" z 16.11.2003 ze zdjęciem Ostrej Bramy i napisem: Mater Misericordia!" Jadąc na dyżur wołałem z płaczem: "Matko! Mateczko! przyślij do mnie Swoich Aniołów i Świętych". To sekundy, bo tych uniesień dłużej nie wytrzymałoby nasze nędzne serce!

   Jak się okazało w pogotowiu całą noc jeździli, a kolega zostawił mi wyjazd, a teraz popędzają...tak też będzie z następnym, a oba niepotrzebnie. W pierwszej chacie na podwórku stał podparty tyczką gołębnik, a w drugiej u staruszków trafiłem na pięknego Jezusa z Najświętszym Sercem! Jakże lubię takie domy i takie małżeństwa.

   Do pokoju lekarskiego zabrałem obrazki: MB Pokoju z Medjugorie oraz poświęcony wizerunek Pana Jezusa z Całunu, którego św. Oczy uśmiechały się w mojej obecnej udręce duchowej.

   Teraz śpiewam Matce, abym chwalił Ją każdym słowem i czynem. Napłynęła pokusa picia alkoholu, ale od 3 lat mam odjęty nałóg.  Znowu niepotrzebny transport młodej koleżanki, która na kardiologię skierowała uraz żeber. Piszę to, a z Częstochowy płynie Msza św. Wczoraj byłem na dwóch nabożeństwach...dwa razy (także za ten dzień).

   W czasie koronki do Miłosierdzia o 15.00 odmówiłem dodatkowo litanię w świadomości, że przez Boga Ojca zostajemy powołani z nicości do istnienia, obdarowani życiem nadprzyrodzonym. W ręku znalazł się "Akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu", gdzie słowa: "Pochyl się nad nami grzesznymi, ulecz naszą słabość".

   Jeszcze nagły wyjazd do babuszki z udarem niedokrwiennym. Podczas przejazdu "patrzyły" przydrożne krzyże, a chorą przekazaliśmy karetce "R" przy figurce Matki Bożej Niepokalanej. Moja modlitwa w intencji tego dnia trwała 2 godziny...

                                                                                                                          APeeL