Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 kwiecień 2000

Odsłon: 79

Wielki Poniedziałek

     Dzisiaj jest 0 stopni C. Zerwałem się na pierwszą Mszę św. Podczas nabożeństwa nie było bólu duchowego, ale Słowo Boga wypowiedziane przez mojego ulubionego proroka sprawiło poruszenie serca (Iz 42, 1-7). Sprawił to przekaz o łagodności Zbawiciela, który "Nie będzie wołał ni podnosił głosu (...) Nie złamie trzciny nadłamanej, nie zagasi knotka o nikłym płomyku."

     Syn Boży przyniesie ludzkości "niezachwianie Prawo", otworzy oczy niewidomym, ażebyś i oraz wypuści "z więzienia tych, co mieszkają w ciemności"...

     Psalmista wołał ode mnie (Ps 27):

"Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia, przed kim miałbym czuć trwogę?"

    Zawołał jeszcze: "Wierzę, że będę oglądał dobra Pana w krainie żyjących." Ja dodam, że w i e m  o tym!

      Natomiast w Ewangelii (J 12, 1-11) Pan przybędzie do wskrzeszonego z martwych Łazarza, gdzie zostanie ugoszczony, a Maria Magdalena namaści Mu stopy.

     Wyszedłem szybko z kościoła, bo w przychodni może być nawał chorych, a muszę trafić do stomatologa. Faktycznie był diabelski bałagan z kłótniami, złością ludzi i moimi pomyłkami. Pan Jezus pomógł, bo udało się wyrwać z tego młyna i w 5 minut zrobić reperację plomby...kręciłem głową z zadziwienia!

     Z tej radości i wdzięczności Panu podwiozłem dziadka do apteki, bo wrócił spocony z powodu braku popularnego leku.

     Trudno się modlić w śmiertelnym zmęczeniu, ale napłynęła moc, bo Pan Jezus powiedział do mnie przez Vassulę: „Uwielbiaj Mnie (...) Głoś Moją Chwałę (...) okryj Mnie miłosnymi wieńcami (...)”. Natomiast w pisemku „AVE” zwrócą uwagę słowa: „z wdzięcznością oddajmy Panu Jezusowi należną podziękę”.

     Poznałem intencję, a podczas modlitwy napływały obrazy: kompanii honorowej, protokólarne przyjmowanie dostojników...nawet mnie ludzie kłaniają się z daleka!

                                                                                                                              APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 kwiecień 2000

Odsłon: 72

Niedziela Palmowa

    Dyżur w pogotowiu...obudziłem się o 3.00 i w łóżku, ale na kolanach...z głową w poduszce wołałem do Najświętszego Taty. Przepraszałem za zło, które uczyniłem, bo spragnionym alkoholu dałem „na poczęstunek”, a to chwała własna, a jest przecież Wielki Tydzień.

     Nie cofnę tego, mogę tylko żałować i przepraszać...straciłem także obdarowanie od pacjentów. Nie wiedziałem, że tak zaczyna się nowy dzień duchowy (intencja).

     Zerwano do chorego z bóle m ok. lędźwiowej (5.00). Sam kiedyś miałem przez 3 dni tą przykrą dolegliwość...po ”przewianiu” w nocy. Zimno powoduje skurcz m. okolicy lędźwiowej (lumbago). Wówczas masz ból, jesteś przegięty, tracisz sprawność, a ktoś, kto nie zetknął się z tym pobiegnie do przychodni i „dobije się” siedzeniem w kolejce. Przejdzie samo, ale mnie pomogła tabletka 1 tabletka (Dicloberl retard). Podobna sytuacja jest w kręczu karku...to podobna sytuacja, ale przygina i wykręca głowę.

      Na miejscu, w oczekiwaniu na ustąpienie objawów słuchałem radia, gdzie właśnie mówiono o zabijaniu się przy pomocy tytoniu...zawały serca, rak płuca. Ukoiła chwilka snu i czekałem na zmiennika. W domu, po śniadaniu „Gazeta wyborcza” otworzyła się na art. o Judaszu, a w „Super expressie” opisywano zawodowego oszusta, który krzywdził zakony i parafie. Do tego wizyta JPII w celi Ali Agcy.

     Podczas przygotowywania się do Mszy św. 12.15 wylała mi się kawa...bałagan, złość żony - nie mogliśmy wyjść wspólnie. W drodze odmawiałem koronkę UCC (do ukrytych cierpień Pana Jezusa w ciemnicy), a ból zalewał serce.

      Popłakałem się podczas Eucharystii i poprosiłem Boga o przyjęcie tego dnia. Żonie kupiłem różę, a po obiedzie musiałem odespać dyżur...cieszysz się z niedzieli (czasu wolnego, rodziny), a tu taka nędza i smutek.

     Podczas pobytu żony w kościele umyłem naczynia i wyrzuciłem resztkę kartofli, która czekały na syna oraz resztkę mleka z ryżem, które żona zostawiła dla siebie! Radość miały gołębie, ale wywołałem ponowna złość żony. Jakby za karę, ale to wszystko działanie złego, który chce nas poróżnić podczas tak wielkiego duchowo dnia...reperowałem tłuczek do mięsa (oprawa), talerz (do sklejenia) i szczotkę do czyszczenia dywanów (oprawa).

      Uśmiechnąłem się, a w TVN popłynie program „Przebacz mi”...jakże trudno jest naprawić wyrządzona krzywdę:

- matka przed laty porzuciła córkę

- macochę wygoniono po śmierci ojca, a bardzo kochała przybranego synka

- przygarnięty chłopak zranił ciotkę.

     Ból zalał serce podczas programu „ITAKA”, bo wielkie jest cierpienie rodzin zaginionych...wyszedł z domu i nigdy do niego nie wrócił, wyjechała na wycieczkę i nie daje znaku życia. Jak wielkie cierpienia mają ludzie. Przepływa cały świat, zbrodnie przeciw ludzkości, wysiedlenia, obozy, zabieranie ziemi rolnikom. Dopiero rano skończę „św. Agonię” w intencji tego dnia...

    W nocy obudziła mnie orkiestra weselna, a do serca wpadły słowa piosenki miłosnej: „dał klucze do Nieba”. Napłynął obraz syna, któremu dałem klucze do domu z czekaniem na jego powrót. Ojczyzna ziemska jest namiastką Ojczyzny Niebieskiej.

    Napłynął też obraz pierwszego cudu Pana Jezusa...w Kanie Galilejskiej. Matka Boża musiała znać możliwości Pana Jezusa, gdy prosiła o pomoc dla biednych weselników. Wprost dziwię się, że to wydarzenie jest tak bliskie. Jakby dla kontrastu słychać kłótnię sąsiedzką z przekleństwami...

        Właśnie czytałem słowa Boga Objawionego „Ja Jestem” skierowane do mnie: „Przyjdź, ty, który błądzisz jeszcze na tej pustyni...(...) abyś mógł żyć. (...) Pójdę na każdy róg ulic szukając martwych i wskrzeszę ich, jednego po drugim, aby stali się Moimi Posłańcami (...) Pragnę wyzwolić was z rąk szatana, wzmacniając was w Mojej Światłości (...).

   Przeprosiłem Boga za braci oszukanych przez szatana, którzy kochają tylko to życie, a tak też było ze mną: „Mój Boże, Ojcze Najświętszy, w Trójcy Jedyny, Wieczny, którego miłosierdzie jest nieskończone, proszę Cię, Tato nie daj im zginąć. Przecież to moi braci”...

    Miłość zalała serce, a w oczach pojawiły się łzy. Tak płacze nad nami Pan Jezus!  Nie znałem jeszcze intencji modli­tewnej tego dnia, ale wrócił obraz nocnego powrotu syna i pragnienie spotkania się z Jerzym Urbanem...

    Wyszedłem na balkon skąd widać figurę Matki Bożej Niepokalanej, która przyszła przed laty pod nasz blok i zacząłem...”Pod Twoją obronę”.

     W Mszy św. radiowej kapłan mówił o ludzkich poszukiwaniach i prawdziwej miłości, a ja wiem jak działa szatan. To bestia właśnie kieruje ludzi na manowce - ku miłości własnej, ciała, innych ciał, pieska, samochodu, do se­kty dającej wyzwolenie lub muru wokół domu jako symbolu własnego poczucie bezpieczeństwa.

    Napływa zdanie, że Niebo to Dom Miłości. Tak, ja wiem o tym. Kapłan wspomniał o kobiecie, która w księgach kościelnych potwierdziła, że ma ojca (matka to ukrywała)...krzyczała rozradowana: „znalazłam ojca!”.

    Jeszcze nie wiedziałem, że czeka mnie tak ciężki dzień (duchowo). Modlitwa płynęła dalej na działce, a wypadło „Ofiarowanie Pana Jezusa”...śpiewały ptaszki, a ja byłem w niebie na ziemi. W tej radości dodałem Koronkę Pokoju, a w nędznej budce mam wielki wizerunki Matki Bożej z Medziugorie.

  Wyszedłem na Mszę św. a wzrok zatrzymał napis na murze: „przez was wstydzę się, że jestem”! Jest też odwrotnie, bo wielu rodziców mówi do swoich dzieci; „przynosisz nam wstyd”.  

 Błyskawicznie przepłynęły osoby działaczy „opozycyjnych”, osoba Jerzego Urbana ze współpracownikami, wzrok zatrzymał siedzący na murku z winem, handlujący dla zy­sku w niedzielę (właśnie wyjrzał ze sklepu, a ma 70 lat!), itd.

    Zły dla zmylenia wskazuje mi ludzi zdeformowanych: dziewczynkę z chorymi nerkami po sterydach, dziadka ogolonego na fajerce i gruba panią. Ci ludzie nie przynoszą wstydu naszemu Prawdziwemu Ojcu.

    W wielkim bólu zacząłem odmawiać moją modlitwę z przekazywaniem cierpień Pana Jezusa Bogu, dodałem jeszcze dwie koronki do Miłosierdzia Bożego, bo nie mogłem się ukoić.

    Na Mszy św. popłynęły czytania o mądrości Bożej, Ps 8 „Jak jest przedziwne Imię Twoje, Panie...czym syn człowie­czy, że troszczysz się o niego?...uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów” oraz pieśń „Chwała Ojcu, Który Jest”.

     Przed Komunia świętą ponownie poprosiłem Boga o wybaczenie tym, którzy przynoszą Mu wstyd.  Po  Eucharystii  napłynęła postać Jerzego Urbana, a promyk Miłości Bożej połączył nasze serca...  

                                                                                                                                   APeeL                                                                                                      

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 kwiecień 2000

Odsłon: 1035

Opr. 26.11.2014

   Przed przebudzeniem ujrzałem duszę zmarłego ojca, chorego i proszącego o spokój. Obca pani poinformowała mnie, że właśnie idą do kościoła, gdzie otrzyma spokój. Przypomniała się operacja amputacji nogi, którą przeszedł, a za oknem wzrok zatrzymała korona drzewa ze ściętym czubkiem.

    Dziwne, bo spotkałem go także teraz, gdy w śnie przebiegałem przez sień mojego domu rodzinnego. Jakże potrzebne jest nasze wsparcie dla dusz przebywających w czyśćcu...nic już nie mogą dla siebie zrobić. 

   Takim symbolem życia jest wierzchołek drzewa, a jeżeli chodzi o człowieka to o jego życiu stanowi zdrowie duchowe, które jest podstawą wszystkiego. Ogarnij cały świat z tymi, którzy w różny sposób tracą życie, potrzebują wsparcia, a nawet ożywienia.

   Teraz, gdy to przepisuję trwa bój o potrąconego łosia, który nie może wstać i ludzie przynoszą mu jedzenie, bo „władza” nie potrafi przewieźć go do odpowiedniego miejsca. Pod wszystkimi urzędami mamy Las Palmas, a  kłócą się kto ma za to zapłacić.

   Podczas Mszy św. o 6.30 w moich oczach pojawiły się łzy, bo patrząc na obraz Pana Jezusa Miłosiernego  zawołam w intencji córki: „Panie Jezu ożyw ją, daj jej jeden Twój Promyk...niech w Imię Twoje będzie uzdrowiona, daj mi także tą łaskę uzdrawiania - jeżeli taka jest Twoja Wola”.

   W Ew J 11, 45-57 Żydzi wydają wyrok na Zbawiciela. Podczas Eucharystii poczułem, że jestem w Wieczerniku z Panem Jezusem. Popłakałem się i zawołałem: „Jezu mój! Tato! Tato!”. To zarazem krzyk rozpaczy, bo  naród wybrany (ojczyzna ziemska Zbawiciela), a właściwie cała ludzkość wymaga ożywienia...jako dzieci tego Samego Boga Ojca!

   Podjechałem pod „mój” krzyż z pięknymi kwiatami, które potrzebują do życia wody. Popłakałem się i podziękowałem Najświętszemu Tacie za tą łaskę - opiekę nad przydrożnym symbolem grobu Pana Jezusa.

   Dzisiaj mam dyżur w pogotowiu, ale przychodzą umówieni kandydaci na kierowców, a to jest przerywane wyjazdami i pacjentami chorymi...ożywiła mnie chwilka snu z późniejszą kawą i tabletką na migrenę. Człowiek słaby, a cóż powie starsza pacjentka po udarze ze złamanym dodatkowo biodrem, chore dzieciątko wymagające hospitalizacji oraz ofiary wypadku na trasie głównej.

    Nie mogłem spać, a podczas słuchania radia Maryja popłakałem się podczas pieśni o wciąż błądzących i szukających drogi. Ilu wokół mnie jest trupów duchowych potrzebujących ożywienia! Świta, zaczynają śpiewać ptaszki...z radia Maryja płyną podziękowania Matce Najświętszej oraz Bogu Ojcu.  

    Przeprosiłem za moją „dobroć”, bo zafundowałem „choremu” personelowi „lekarstwo”...znam to cierpienie, a usłużnie umyli mi samochód.

     Podczas przepisywania (26.11.2014) postanowiłem pójść na Mszę św. w intencji duszy zmarłego ojca. Na zawołania kapłana odpowiadałem: „zmiłuj się nad jego duszą” i poprosiłem Boga o przelanie na mnie jego grzechów. Miał wiele wad, ale zrywał się do pracy o 4.00 rano, aby dojechać „ciuchcią” do stolarni w odległym mieście.

   Anioł podpowiedział, aby w jego imieniu zapalić lampkę pod krzyżem przed naszym cmentarzem, gdzie w Dzień Zaduszny postawiłem piękny kwiat...razem z Eucharystią przekazałem Bogu za duszę ojca oczekującego na powrót do Królestwa Niebieskiego...                                            APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 14 kwiecień 2000

Odsłon: 1082

      Ze snu zerwał mnie budzik, a na ustach pojawiła się pieśń: „Jak Ci dziękować żeś mi dał tak wiele”? Podczas kąpieli serce zalało dziękczynienie, bo napłynęła postać św. Jana Chrzciciela, największego człowieka, który wyrzekł się wszystkiego i żył w niewyobrażalnej prostocie.

    Popłakałem się z powodu obdarowania, bo mam wszystko potrzebne do życia ziemskiego oraz łaskę wiary, a to oznacza, że mam Tatę, który w tym momencie jest tu i teraz ze mną. Tego nie można wyrazić żadnym językiem i nie da się przekonać do tych doznań normalnego człowieka.

     W tym czasie przez serce przepływały sekundowe błyski tęsknej miłości za Bogiem-Ojcem. Jej namiastką jest pierwsza miłość (czysta). Płynie „Anioł Pański”, a po wyjściu do kościoła wołanie: „Jezu! Jezu!! kocham Cię za tysiące tysięcy”. Popłakałem się jak dziecko, a ja jestem twardy!

    Przykro, bo dzisiaj jest posiedzenie Sejmu RP, a to oznacza „naloty” na moją osobę, krok w krok z poczuciem obcości wśród swoich. Ten udaje, że gdzieś idzie, a ta właśnie biegnie...wystarczy, bo można mieć kłopoty. 

    To zarazem łaska współcierpienia z Panem Jezusem, którego też śledzono...właśnie dzisiaj w czytaniach będzie wydany wyrok! Napłynęło ścięcie św. Jana Chrzciciela dla kaprysu. „Zbrodnia, zbrodnia i nie widać końca zbrodni” - przypominają się słowa pieśni! Jakby na znak z Ks. Jr 20, 10-13 prorok woła: „Donieście, donieście na niego”! W Ew J10, 31-42 Żydzi chcą ukamienować Zbawiciela...!

     Usiadłem z tyłu kościoła...sam na Sam z Panem Jezusem, który wskazał na to, że jesteśmy synami Boga-Ojca...naszego Taty, a to bluźnierstwo! Znowu popłakałem się, bo wróciła obecność Najświętszego i Wszechmogącego Boga.

    Ból, płacz, płacz, bo wokół tyle sierot. Łzy zalewały oczy także podczas zapisywania tych przeżyć, a sprawiła to pieśń: „niechaj boleść śmierci Twej zmniejszy boleść śmierci miej”.

    Nigdy nie zwątp w Istnienie Boga, bo brak poczucia Jego Obecności to brak łaski, a dla takich jak ja próba miłości i wiary. To przecież jest pokazane także w naszej miłości do dzieci...często ojciec specjalnie oddala się i patrzy czy dzieciątko będzie go szukać, czy popłacze się z powodu jego nieobecności.

     Dzisiaj pracowałem w przychodni od 7-19.00!...bez wytchnienia. Wytrwałem, bo co pewien czas napływała do mojej duszy wzmacniająca słodycz. Wówczas nikomu nie odmówisz, nie zdenerwujesz się i każdego traktujesz jak brata w potrzebie.

    Pod krzyżem Pana Jezusa postawiłem żywe kwiaty i zapaliłem lampki. Popłakałem się także z powodu tej łaski, bo tak wielkie i piękne są grobowce nędzników, często strasznych zbrodniarzy. Pięknie, pięknie...w podziękowaniu ucałowałem Twarz Zbawiciela, a Pan powiedział do mnie z otwartego przekazu („Prawdziwe Życie w Bogu” t.1 str. 80): „Święty idzie za Mną, kocha Mnie (...) jestem zadowolony mając cię blisko Siebie”.

    Kręcę głową z zadziwienia. Tylko nie mów o imprimatur, bo nie potrzebuję niczyjego zezwolenia na to, co mówi do mnie Pan Jezus. Dzisiaj post w intencji pokoju na świecie: napiłem się wody, zjadłem dwie bułeczki i wcześniej poszedłem spać.                            APEL