Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 07 listopad 2002

Odsłon: 417

   W śnie pracowałem w przychodni, na korytarzu był bałagan i płacz dzieci. Zaczynam przyjęcia, a właśnie zepsuła się lampa i nie można obejrzeć gardła pierwszej chorej. Wysiadł także czajnik elektryczny i nie mogę zrobić kawy. Za drzwiami szum, kłótnie i płacz dzieci...ze snu. Bałagan, chorzy wpadają, a ostatnim jest kapłan, który o 17.00 poda mi Ciało Zbawiciela.

   Płyną też rady duchowe dla skołowanych;

- nigdzie nie dojdziecie w małżeństwie bez opieki Matki Bożej, bo żaden człowiek nie rozwiąże waszych problemów…

- na kolanach zbiera pan kartofle?...przecież grzeszy pan pracą, proszę oderwać się od ziemi i zacząć życie duchowe

- chwalona, nagła śmierć w pana wieku to nic dziwnego, a czas pana jest diamentowy...na nawrócenie.

- niech pani zawoła do Matki Bożej o pracę (noce w piekarni, a złapała dyskopatię)...trzeba być z dziećmi i mężem.

   Podczas obiadu (mamy stołówkę w przychodni) napłynęła osoba lekarza, który ma pięcioro dzieci i wspólnie modlą się przed posiłkiem. Teraz, gdy to piszę „patrzy” tytuł „Rodzina zamysłem Boga”...

    W tym nawale badałem staruszkę, którą chciałbym przytulić i pocieszyć, ponieważ większość ludzi w tym wieku jest przestraszona śmiercią. Zły wciska ludziom, że najlepiej jest być młodym, zdrowy, pięknym i bogatym. 

   Przypomniała się rozmowa z wierzącą; "niech pani ujrzy głupotę ludzi, którzy pragną być młodsi i w ten sposób mieć dłuższe wygnanie z Nieba!" Właśnie pogotowie zabierze sąsiadkę... jakże wszystko jest kruche. Przypominają się słowa św. Pawła; „Nie pokładaj ufności w ciele”.

   Na Mszy św. płynie pieśń „Boże kocham Cię”. Serce rozrywała miłość, bo dzisiaj mówiłem o moim profesorze teologii, a od Ołtarza św. padają jego słowa (Flp 3, 3-8): My bowiem (…) nie pokładamy ufności w ciele (…) Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej (…) wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego(…)”.

    Poprosiłem w intencji mojej rodziny (też była nas piątka), a matka w końcu niewidoma. W tych sekundach widzisz otrzymane łaski. Na koniec dnia popłynie film o rodzinie walczącej o przetrwanie...

                                                                                                                                   ApeeL

 

 

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 06 listopad 2002

Odsłon: 400

    Na Mszy Św. porannej w serce wpadły słowa; ”bądź pozdrowiony Boże wielki”. Łzy zalały oczy, ponieważ potrzebuję ulgi w mojej udręce zawodowej (niewolnictwo). Właśnie „patrzył” św. Józef. Jakże bliskie jest Królestwo Boże, które już tutaj jest w nas. 

    To państwo, które rozciąga się ponad światem, ale my nie znamy się. Czasami trafi się na podobnego, ale to rzadkość. Jedna z pacjentek przyjeżdżała do mnie z odległej wioski (inny rejon), aby posłuchać co mówię. To tzw. bratnie dusze.

   Tamtego dnia praca przebiegała spokojnie od 7.00 - 15.30 z wizytą u dziadka, który przeżył Obóz w Oświęcimiu. To znak dla mnie, że mam wytrzymać, bo moje cierpienie w stosunku do niego jest żadne.

    Przepisuję to 24.04.2020 (nigdy nie przypuszczałem, że będę tak długo żył), a  niedawno odnalazł mnie podobny mistyk, ale przestrzegli go, aby nie spotykał się z chorym psychicznie, a do tego szpiegiem. Towarzysze radzieccy wsadzają takich do szpitala psychiatrycznego i wszelki słuch po nich ginie. 

    Dzisiaj, gdy to przepisuję żona otrzymała specjalny różaniec ze Świątyni Opatrzności Bożej. Tam jest medalik z Palcem Bożym (wskazujący połączony z serdecznym)...skierowanym ku nam. Tak jest wyrażona Opatrzność Boża, która przez te lata czuwała nade mną.

   Ten dzień skończę prośbą do Pana Jezusa, aby spełnił błagania ludzi i zlitował się nad nimi! Na koniec dodam, że Opatrzność Boża sprawiła, że w czasie obecnej pandemii koronawirusa (2020) po mojej prośbie przechorowaliśmy z żoną i mamy odporność. Rzadko kto prosi o ochronę Bożą, a większość nie wierzy w interwencję naszego Deus Abba…

                                                                                                                         APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 listopad 2002

Odsłon: 400

     Mam wszystkie uprawnienia do bycia kierownikiem przychodni, ale jestem niewolnikiem. Nie byłem w Partii, jestem wrogiem bezbożnictwa, donosicielstwa i szukania wrogów ludu przez patriotów. Trzeba mieć zaufanie władzy w dostępie do akt wszelkiej maści.

   Ja straciłem wiarygodność, bo podczas pracy w sowieckiej jednostce wojskowej (dla realizacji kartek na mięso) zostałem szpiegiem. Dzisiaj, gdy opracowuję ten zapis...nadal jestem figurantem, ale teraz chronionym. W Federacji Rosyjskiej zabija się takich, którzy ujrzeli budowę Państwa Szatańskiego. 

    Pan Bóg wie o wszystkim i każdy otrzyma odpowiednią zapłatę. Dzisiaj jest wielki, a jutro wpadnie do Piekła, gdzie zostanie przywitany krzykami nienawiści tych, którzy znaleźli się tam wcześniej; „ty też tutaj”, „witaj”.

    Piszę tak, ponieważ bolszewicy budowali system sprawiedliwości społecznej, ale bez Boga! Panowie tego świata od przywódców państw do kierowników i brygadzistów potrzebują niewolników. Ja żyłem pracą w przychodni, a kolega kierownik nigdy nie zainteresował się moją pracą. Po moim zatrudnieniu otrzymał mieszkanie przeznaczone dla mnie (z oferty). Nie skarżę się, ale wskazuje na mechanizm sprzedawania się.

    Zawsze jesteś w gabinecie, nie odmawiasz, a nie wiesz za kogo odpowiadasz. W tym czasie jesteś wzywany do wypadków (nie będąc na dyżurze) oraz do oddziału wewnętrznego, bo pan doktór w godzinach pracy przyjmował chorych w domu.

   Dobrze, że nie umarłem z przepracowania i stresu. Tak było z koleżanką anestezjolog z jakiejś miejscowości...zmarła na siódmym dyżurze z rzędu. Kierowca ma obowiązkową przerwę, a lekarz może paść na stanowisku...opłacany normalnie.

   Po 18 latach widzę, że byłem podtrzymywany przez Pana Jezusa Eucharystycznego. W tym czasie zniosłem głupi napad na mnie przez bandę z Izby Lekarskiej pod przewodnictwem obecnego wojewody mazowieckiego Konstantego Radziwiłła, katolika, ojca wielodzietnej rodziny.

    Kolega moją wiarę uznał zaocznie za chorobę psychiczną, bo stanął po stronie opętanego psychiatry powalającego krzyż Pana Jezusa. Zamiast trafić do pudła został ministrem zdrowia, senatorem RP i reszcie wojewodą  (w 2019 r.).

   Jego następcy w samorządzie lekarskim mataczą dalej, bo bezpieka ma rozkaz zaprzeczania wszystkiemu. W dochodzeniu swego otrzymujesz zarzut pomawiania i urojenia prześladowczego.

     Tamtego dnia padłem po dniu ciężkiej pracy z przerwą na Mszę św. o 17.00. To było przemęczenie śmiertelne, a zważ, że czasami trafiałem do przychodni po ciężkiej nocy na dyżurze w pogotowiu…              Dzisiaj (17.04.2020) śmiertelnie zmęczeni są lekarze posługujący chorym z koronawirusem, a także pielęgniarki i personel pomocniczy. 

    „Panie Jezus dziękuję Ci za to, że przez te wszystkie lata byłeś przy mnie wzmacniając mnie Swoim Ciałem i Krwią"...

                                                                                                                                       APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 listopad 2002

Odsłon: 407

    Wcześniej zszedłem z dyżuru i już przed 7.00 zacząłem pracę w przychodni. Dużo ludzi, kłótnie, bałagan i zgon. Nie wiem czy popełniłem grzech dając zwolnienie pracownicy mającej egzaminy. Pomagam w tych sprawach kwalifikując „schorzenie” jako zespół przemęczenia.

   Tyle, że tutaj przeważa współczucie dla osoby, która nie otrzymuje specjalnego urlopu. Udało się skończyć o 14.30, wczoraj kusiło pobranie dnia wolnego (za pracę w nadgodzinach)...pacjenci mieliby wiele kłopotów.

    Na Mszy św. wieczornej podziękowałem Bogu Ojcu za pomoc. Pan Jezus wskazał na czynienie bezinteresownego dobra (z miłości). Próbowałem tego dokonać w dzisiejszej posłudze chorym i biednym, a był to dzień ciężkiej pracy. W ten sposób pragnąłem podziękować Bogu za spływające na mnie łaski oraz codziennie otrzymane dobro...

   Popłakałem się podczas podchodzenia do Eucharystii, a właśnie z Nieba (chóru) siostra śpiewała: „Przyjdźcie i skosztujcie jak nasz Pan jest dobry”. W tym czasie za mną szlochała jakaś pani. Nie wyrazisz tych przeżyć naszym językiem.

    Tym dobrem duchowym i wiecznym jest otwarcie przez Zbawiciela Królestwa Bożego. Jakby na znak ktoś podarował mi breloczkiem z rybką („daję ci klucz, otworzyłem dla ciebie Niebo”). Dodatkowo na stacji benzynowej wydano mi kartę stałego klienta.

    My marzymy o szczęściu i bezpieczeństwie, a nie wierzymy w istnienie Raju. A co pokazują przez właśnie wyrzucanych na bruk z powodu zaległości w opłatach? Domy ziemskie i Dom Boga Ojca.

    Na czas tego zesłania Pan Jezus w synagodze w Kafarnaum powiedział: "Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a krew moja jest prawdziwym napojem. (...) Duch daje życie; ciało na nic się nie przyda. Słowa, które Ja wam powiedziałem, są duchem i życiem. Lecz pośród was są tacy, którzy nie wierzą". 

    Nie wiem jak żyją inni, bo ja pragnę codziennie tego Chleba Życia dla duszy. Nie kojarz tej łaski (wybrania) z nagrodami, bo jest to zarazem współcierpienie ze Stwórcą. Kończy się ten dzień, a w ręku mam artykuł z „Gościa niedzielnego” (17.02.2002) o grzechach.

   Ks. Robert Więcek pisze: ”Grzech (...) jest zawsze zerwaniem więzi z Bogiem i drugim bliźnim. (...) Grzech ze swojej istoty dzieli ludzi. (...) żądza zysku i pragnienie władzy (...)”. Człowiek wierzący nie może być kibicem wobec zła: aborcji, handlu bronią, terroryzmu, wyzysku, rozbijania rodzin.

    Moja bezinteresowna pomoc to wołanie do Boga Ojca za obejmowanych intencją i za dusze takich. Owoce tej trzydziestoletniej posługi na Poletku Pana Boga poznam po śmierci. Teraz, gdy to zapisuję wzrok zatrzymały słowa Jana Pawła II: „Jeśli świadczymy jakieś dobro, pochodzi ono od Boga”. To prawda, bo sami z siebie niewiele możemy...

                                                                                                                               APeeL