Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 luty 2002

Odsłon: 809

     Po dyżurze w pogotowiu oraz wczorajszej b. ciężkiej 11-godzinnej pracy bez wytchnienia (od 7-18.00) padłem w sen od 20.00 do rana! Można powiedzieć: „niech Cię, Boże...nawet sen nasz chwali”.

     Zerwałem się, a tu - 8 stopni i słoneczko! Zaśpiewałem z całego serca: „Niech będzie chwała i część i dziękczynienie. Chwała i cześć Jezusowi...”. To moje podziękowanie za wczorajszą pomoc w nawałnicy. Moc naprawdę miałem od Pana Jezusa i  od Najświętszego Taty.

    Szykuję się na Msze Św. a z TV Polsat płynie pieśń: „widzisz, ból jest tylko chwilką...popłynę do gwiazd...wiele dróg wiedzie donikąd”. Ja wiem, że wiele dróg prowadzi na manowce, a po krótkim życiu pełnym bólu wrócę do Domu Ojca. Łzy zalały oczy i napłynęła bliskość Zbawiciela, a to jest nieprzekazywalne.

   Teraz siostra śpiewa: „Kto Ciebie Boże”... to prawda, bo kto odnajdzie Boga niczego już nie pragnie i nie szuka! Duszę zalała wielka miłość do Stwórcy, a wszystkiego dopełniło Słowo od mojego ulubionego proroka Izajasza (Iz 58, 9b-14) z tytułem: Obietnice.

    << Jeśli u siebie usuniesz jarzmo, przestaniesz grozić palcem i mówić przewrotnie, jeśli podasz twój chleb zgłodniałemu i nakarmisz dusze przygnębioną twe światło zabłyśnie w ciemnościach, a twoja ciemność stanie się południem. Pan cię zawsze prowadzić będzie, nasyci duszę twoją na pustkowiach /../ >>.  To prawda, bo przestrzegając Prawa Bożego „znajdziesz rozkosz w Panu”.

    Na ten moment psalmista wołał w Ps 86(85): „Naucz mnie chodzić drogą Twojej prawdy. /../ Panie, zmiłuj się nade mną, bo nieustannie wołam do Ciebie. Rozraduj życie swego sługi. /../ Strzeż mej duszy /../ Zbaw sługę Twego, który Tobie ufa. Tyś moim Bogiem /../ Tyś bowiem, Panie, dobry i łaskawy, pełen łaski dla wszystkich, którzy Cię wzywają /../ Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją i zważ na głos mojej prośby”.

    Dzisiaj Pan Jezus powołał celnika na swojego Apostoła. Ten zostawił wszystko, wstał i poszedł za Zbawicielem. Nie pojmiesz tego. Wprost czuję, ze Pan podszedł tak samo do mnie, grzesznika i teraz zarzucają mi, że zadaję się z nędznikami.

    Na ten moment siostra śpiewała: „Jezu ufam Tobie”. Łzy zalały oczy i wzdychałem tylko: „Jezu! och Jezu!” a serce zalewało poczucie bezmiaru łask. Pościłem od 21.00 w czwartek (kawa, dwie szklanki płynu i jedno ciastko) do dzisiejszego śniadania. Popłakałem się podczas posiłku, bo ujrzałem łaskę posiadania ojczyzny, Kościoła świętego i mieszkania...wyszedłem przed żoną do pokoju, aby ukryć łzy zalewające oczy i płynące po twarzy.

    Podczas późniejszego załatwiania spraw zauważyłem dwie klepsydry: powiesiło się dwóch mężczyzn (26 i 42 lata). Ten młodszy to policjant. Na spacerze doszedłem do intencji, gdy w niebo leciał samolot. Popłynęła cała moja modlitwa z zapaleniem lampki pod krzyżem Pana Jezusa.

    Intencja została dodatkowo potwierdzona przez ks. J. Twardowskiego słowami z jego wiersza, że: „różnymi drogami wracamy do Domu Ojca”...

                                                                                                                                   APEL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 15 luty 2002

Odsłon: 859

     Zostałem zaskoczony opracowywaniem tej intencji (10.01.2017), bo Pełni Obłudy (PO) pod pozorem obrony „wolnych mediów” 16 grudnia 2016 roku zablokowali mównicę sejmową i fotel marszałka Sejmu RP.

   Nie raziło ich dotychczasowe zniewolenie mass-mediów, które de facto trwa dalej - jako wynik długotrwałej okupacji - w sercach i głowach tych, którzy z niej korzystali.

   W sposób barbarzyński uniemożliwiono normalne funkcjonowanie Sejmu RP i do dnia dzisiejszego (10.01.2017) trwa okupacja sali sejmowej. Pucz się nie udał, ale zarzuca się nieprawidłowe przeprowadzenie posiedzenia Sejmu RP i niezgodne z Konstytucja przyjęcie budżetu naszego państwa na rok 2017.

    To jest metoda „krymska” z którą zapoznałem się w Warszawskiej Izbie Lekarskiej, gdzie napadnięto na mnie w podobny sposób. Nikomu z kolegów lekarzy, funkcjonariuszy publicznych nie spadł z tego powodu włos z głowy, a ja upominając się o swoje prawa wychodzę na człowieka niebezpiecznego dla otoczenia. Normalni są ci, którzy stosują bandytyzm, biorą za to pieniądze i są odznaczani jako zasłużeni dla służby zdrowia i środowiska lekarskiego!

    W tamtym czasie obudziłem się w łóżku pogotowia pełen wdzięczności Bogu za spokojną noc po wczorajszych udrękach w przychodni. Napłynęło wielkie pragnienie przyjęcia Ciała Pana Jezusa i ze łzami w oczach podjechałem do kościoła tylko na czas Eucharystii, bo dzisiaj nie mogę być na Mszy Św. Jeszcze nie wiedziałem, że w przychodni czeka mnie 11 godzin pracy bez wytchnienia (od 7.00 - 18.00).

    Cóż wielkiego, gdybym umarł na stanowisku. Przecież nikt nie odpowiadałby za przekręt, że pacjenci są „zapisani do przychodni” czyli do wszystkich lekarzy, a przychodzą do mnie! Nie możesz mieć zapisanych 5-7 tysięcy! W takim dniu nawet nie mógłbym wyjechać na wizytę domową, a nawet na stwierdzenie zgonu!

    Podczas przyjęć słuchałem transmisji z Sejmu RP, gdzie towarzysze poprawiali, a właściwie likwidowali ustawę lustracyjną...stąd taka gotowość do ataku sił wstecznych na ulicach i w różnych zakątkach! Nawet przekonali „Samoobronę”, która dała im wsparcie. To wielka ulga dla donosicieli, którzy nie stracą pracy!

    Straszliwie umęczony padłem w sen o 20.00 do samego rana, a w tym czasie trwała debata budżetowa. Zobacz podobieństwu tamtego i tego czasu, bo dzisiaj (10.01.2017) w nieśmiertelnej TVN radzi b. marszałek Borowski (SLD), a Pełni Obłudy dalej blokują Sejm RP.

    To jest wynik zdenerwowania prawdziwie rządzących, bo po wejścia ustawy dezubekizacyjnej wielu będzie miało kłopot z wyżyciem z normalnej emerytury!

                                                                                                                                   APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 14 luty 2002

Odsłon: 919

Posiedzenie Sejmu RP

    Wstałem z wielkim trudem...mogłem mieć dzień wolny, ale narobiłbym wielkiego kłopotu pacjentom. W TVN płynie dyskusja o prawach i wolności posłów z propozycją ich ograniczenia, ponieważ wielu ich nadużywa.

   W drodze do kościoła wiedziałem, że jest to początek jakiejś intencji dotyczącej tego dnia („czy za nadużywających wolności?”), ale zaskoczyło mnie opracowywanie tego zapisu 10.01.2017, bo ta sprawa jest właśnie aktualna w obecnym Sejmie RP. To zarazem jest działanie Ducha Świętego, którego prosiłem o pomoc w aktualnym opracowywaniu mojego dziennika.    

   Wówczas podziękowałem Najświętszemu Tacie za jeszcze jeden dzień łaski, a obecnie dziękuję za wszystko...od równego bicia chorego serca, za przebudzenie się, sprawny samochód, którym podjeżdżam do kościoła w złą pogodę, a także za ciszę pozwalająca na wypoczynek i dobre mleko.

     Ja zarazem widzę naszą niegodziwość i nędzę z brakiem wdzięczności Bogu Ojcu, bo wciąż jest brak czystej wody święconej w pojemnikach, bo pan kościelny pomylił się z powołaniem! Nigdy nie splami się ubraniem komży i chodzi w Przedsionku Pańskim w ubraniu codziennym. Dzisiaj zapomniał nawet zapalić świece na Stole Ofiarnym, a posługuje tyle lat! Czas płynie i niedługo będzie miał to wszystko pokazane, ale będzie za późno. 

   W dniach posiedzeń Sejmu RP - jako wróg ludu - jestem bardziej pilnowany, bo najważniejsze jest bezpieczeństwo państwa! Ponadto ma być rozpatrywana ustawa o lustracji i trzeba uważać na tych, „co nie są z nami”...

   W Świetle Boga widzisz naszą nędzę i bylejakość wszystkiego. Popłakałem się podczas śpiewu psalmu: „Błogosławiony, kto zaufał Panu”, a w czasie konsekracji serce chciało mi pęknąć: „Och! Jezu! mój Jezu! Jezu!! To jeszcze jeden dzień łaski Boga naszego!”.

    W tym stanie mógłbym odejść bez żalu z tego zesłania...z tej łez krainy! „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami”. Po Eucharystii - jak nigdy - nastała święta cisza o którą kiedyś prosiłem kapłanów, bo gdzie i po co spieszyć się po zjednaniu z Synem Bożym!?

    Nie chciało się wyjść z tego miejsca świętego, a właściwie nie mogłem wrócić do ciała, bo dusza stęskniona Boga pragnęła trwać w ekstazie, ale wzywały mnie obowiązki. Nawet nie przypuszczałem, że będzie tak ciężko w przychodni (od 7.00-14.30) z późniejszym dyżurem w pogotowiu. Dodatkowo wezwano wizytę domową.

    Ja jestem na pensji, a zapisano wszystkich po radziecku do „przychodni”...nawet nie wiem, kto jest moim pacjentem. To nowa forma niewolnictwa. Nie wiem jak mam walczyć o swoje prawa, bo poprzez pośpiech lub odmowę można narobić sobie kłopotów.

    Pod koniec przyjęć zamykałem się z pacjentem...przed wpadającymi w ostatnim momencie. W ten sposób udało się załatwić wizytę domową i zdążyć na dyżur. „Panie Jezu! Zmiłuj się nade mną”!

    Teraz pod drzwiami gabinetu lekarskiego słychać kłótnię, bo znajomy wzywał karetkę do żony, która zemdlała, a kolega kierownik odmówił mu pomocy i miał pretensję do mnie! Dwa razy powtórzyłem, że nie mam z tym nic wspólnego!

   Przepłynął świat dochodzących swego: interweniujących, starających się o rentę, bardzo często krzywdzonych, ofiary bezprawia w b. Jugosławii. W telewizji pokazano protest hodowców drobiu, bo trwa import, a im jest trudno sprzedać swoje wyroby.

    Mam szczęście do pracy, bo już jestem u starowinki, która nas obdarowuje, a kolację spożywam w karetce podczas transportu chorego psychicznie. Jeszcze krwotok z dróg rodnych i dzieciątko, a to już 23.00! Dobrze, że to koniec tej udręki, bo jutro czeka mnie jeszcze cięższa praca w przychodni!

                                                                                                                                         APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 13 luty 2002

Odsłon: 625

Jadę na Mszę św. a ból zalewa serce, bo moim charyzmatem jest mistyka eucharystyczna. Do końca życia będę urzeczony tym wielkim cudem Boga, który „Swe Ciało w chleb przemienił”.

Po zjednaniu z Panem Jezusem w radości jechałem do przychodni, ale na panewce spalił plan uzyskania jednego dnia urlopu...kierowniczka nie wyraziła zgody (braki kadrowe). W ten sposób została podana intencja modlitewna tego dnia, która zostanie potwierdzona „duchowością zdarzeń”:

- Małysz nie zdobył złota

- zwabieni do pracy...trafiają do obozów, a wielu ginie bez wieści

- czystki etniczne w Serbii

- studia, małżeństwo, praca, mieszkanie - ile zamiarów nie wyszło

- uciekła od męża i nie dotarła do domu

- złapany pedofil

- zatonęli podczas połowów

- obrońcy biednych, których wyrzucono na bruk...młoda rodzina bez pracy nie może wrócić do swojego lokum.

    Sam wiesz o co chodzi, bo w swoim życiu miałeś takie sytuacje...często do końca nie wiadomo czy nie były z Woli Boga Ojca. Szkoda, że ludzie wcześniej nie proszą Boga o Jego Wolę (weźmie taki pożyczkę i nagle umrze, posadził młody sad i trafił na zimę stulecia, itd.).

    „Panie! zmiłuj się nad tym światem, bo wokół towarzysze milionerzy i tacy, co nie maja na chleb”…                                                                                                                                           

                                                                                                                       APeeL