Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 06 luty 1991

Odsłon: 249

Teraz mówię do swoich chorych...

- Na pana nie trzeba nasyłać diabła, bo wystarczy praktykant, który kieruje wszystkie pana myśli na chore ciało. To wywołuje lęki i rozdrażnienie. Znika u pana pokój serca. Trzeba prosić Jezusa lub Matkę Bożą o tę łaskę. To łaska, którą musi pan zaznać jeden i będzie wiedział o czym mówię. Ta łaska zarazem spływa na nas po przyjęciu Komunii Św.!

- W Imieniu Jezusa proszę panią o ochronę dzieci nienarodzonych! Młoda, czarnulka, wdowa, bezdzietna...zaleca zabijanie, bo brak jest mieszkań! Może zaczniemy od zabijania staruszków?

- Po śmierci nie pozna pan swojego ciała i nigdy nie będzie chciał do niego wrócić!

    Pacjent przyniósł kamienie niby z wycieczki z Hiszpanii! To stary zgrywus - właśnie wpuścił babcię z młody mężczyzną, bo doktór teraz bada parami!

    Nagle spotkało mnie pocieszenie, ponieważ małżeństwo z Krakowa przysłało wiele materiałów o Objawieniach MB Pokoju w Medziugorie z ich listem...zadziwionych moim snem do przodu, który nas połączył.

   Tyle jest dobra i zła na tym świecie. Zapaliłem lampkę pod moim krzyżem z krzykiem: "Boże Ojcze, Jezu mój, Matko Prawdziwa! Za co jestem tak obdarowany? Sam dzisiaj wielu poratowałem i pocieszyłem, a to wszystko jest działaniem Boga - bez Jego mocy nic nie znaczę!

- Cała nadzieja w panu doktorze!

- Tak pięknie mówiła pani o Matce Bożej ze snu...i nadzieja we mnie? Mam wypisany adres biedaków, ale Matka Boża zaleca, aby o obdarowaniu kogoś wiedział tylko Pan Jezus. Podczas pragnienia czytania o Objawieniach Matki Bożej Pokoju napływały "dobre" natchnienia od demona, który szczególnie nienawidzi Matki Jezusa!

    Droga do uświęcenia jest gorzka, ale wybranie jej daje słodycz płynącą od Jezusa. Teraz napływają pytania:

- dlaczego zajmujemy się śmieciami, gdy Niebo zostało otwarte?

- dlaczego wciąż błądzimy jak dzieci?

- dlaczego nasze dusze są smutne?

                                                                                                     APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 luty 1991

Odsłon: 255

    Od rana człowiek skołowany i zły, a w sercu złość i pustka. Próbuję się modlić się, ale już "na piętkach" idzie córka. Złość kieruję ku kierownikowi, "który powinien ustąpić, bo trzeba przewietrzyć przychodnię". Nawet przeszkadza mi Słowo na dzień, bo zajadam się, a kapłan mówi o "jedzeniu do syta", gdy atakuje głód!

    Teraz przypomniało się  Jezus zdjęcie Dobrego Pasterza z głębią...prosto z Japonii, które chciała podarować mi pacjentka na ostatniej wizycie.  Nagle zmienił się nastrój, bo myśl wróciła do drugiej wczorajszej wizyty, gdzie pacjentka lat 80 zapytała zapytała mnie;

- czy pan jest straszy ode mnie?

- czy wszyscy doktorzy mają takie same berety?

     Właśnie założyłem beret i idę na "szychtę lekarską"...sam śmiejąc się do siebie.

    W śnie matka relacjonowała mi przybycie (też w śnie) zmarłej córeczki. Dziwne, bo o godzinie 21 znalazłem się u tego dzieciątka - poparzonego! Podczas powrotu przez radio płynęły słowa Wałęsy do papieża: "Umiłowany Ojcze święty", a moje serce i moja dusza znalazły się w świecie nadprzyrodzonym, blisko Boga Ojca, Jezusa i Matki Bożej: "umiłowany Ojcze! umiłowany Jezu! umiłowana Matko!"

   Drgniecie w sercu. Cóż oznacza błąd determinizmu (wszystko jest ustalone). Przenieś to na swojego syna, któremu dajesz wolną wolę, ale ustalasz, co ma robić każdego dnia i o każdej godzinie! Gdzie wówczas jest jego odpowiedzialność?

    Wrócił normalny stan duszy. Ta nagła zmiana wywoła drgnięcie w sercu z zakręceniem się łez w oczach! "Ty, Jezu jesteś ze mną". Podziękowałem Panu Jezusowi, a w telewizji trafiłem na modlitwę w której młoda dziewczyna dwa razy myliła się podczas prośby do Boga Ojca i z tego powodu wołała "O! Jezu!"

    O 22.35 oglądałem film o Trockim w którym historyk wszystko wiedział o nim i pięknie mówił o tym radzieckim "proroku". Tak chciałbym zapytać go co wie o Jezusie? W wyobraźni ujrzałem siebie gawędzącego z Panem, który usiadł na kamieniu z powodu bólu głowy!

    Jeszcze następnego dnia podczas piosenki "w górę serca!" wróci obraz umęczonego Pana Jezusa siedzącego na kamieniu.

                                                                                                              APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 luty 1991

Odsłon: 245

   Podczas przejścia do pracy odmawiałem moją modlitwę i miałem marzenie, aby nikt nie podszedł do mnie! Jest to zmora, gdy wychodząc z kościoła muszę się oganiać od chorych...biegnących na mój widok.

    "Panie Jezu przyjmij i zanurz w Swoim Miłosierdziu wszystkich ludzi z którymi zetknąłem się w moim życiu i tych, którzy przyjdą dzisiaj do mnie...proszę Cię Jezu! Boże Ojcze Wszechrzeczy...dla Jego Bolesnej Męki"...

    W ułamku sekundy miałem pokazaną wielkość mojego powołania jakim jest lekarz od którego wielu pragnie pocieszenia, porady i pomocy. Napłyną obraz Pana Jezusa na którego czekano z pragnieniem uzdrowienia, a nawet ożywienia! "Panie Jezu spraw, aby moje myśli, słowa i czyny były miłosierne, a Twoja Dobroć przepływała przez moje ciało"...

    Najgorszym momentem są ludzie z darami, bo całkowicie niweczą moją bezinteresowność, ale Jezus zna to! Największą radość daje mi całkowite wyniszczenie...z pustymi kieszeniami!

    Wyskoczyłem po brakujące druki i spotkałem czuwających. To cierpienie też miał Pan Jezus. W sercu pojawił się bunt: "dlaczego taka pułapka z takim oblężeniem?" Przed chwilką, gdy siadałem do przepisywania tego świadectwa (16.11.2022 r.) myślałem o piśmie do Izby Lekarskiej, ponieważ od 2009 r. mam zawieszone pwzl, aby zabrano mi prawo bycia lekarzem, ponieważ nie chcę być członkiem struktury przestępczej. Wówczas Pan Jezus zapytał i to powtarza...

- Czy chcesz wrócić do Nieba? Przecież z powodu buntu jesteś tutaj!

    Prawie uśmiechnąłem się, bo zobaczyłem siebie jako buntownika niebieskiego - i to nie żarty, przecież kilka lat temu przeklinałem wszystko...łącznie ze swoim losem. Wówczas krzyczałem: "takie życie - lepiej nie żyć! Zważ, że wszystko zaczęło się grzechu pierworodnego Adama i Ewy, naszych pierwszych rodziców. Nieprzenikniona jest Mądrość. Boża!

    Z gabinetu wyszedłem po 8 godzinach pracy...zadowolony i chętny do ponownej modlitwy. Teraz grzeję ręce na piecu w starym domu u pacjentki w wieku poborowym...

- Proszę żyć dniem dzisiejszym, nigdy nie wracać do wspomnień, które wywołują zasmucenie i nie martwić się o jutro. Z powodu śmierci córki nie płakać, bo to świadczy o tym, że nie godzi się pani z Wolą Boga. Z chwilą nadejścia smutnego natchnienia natychmiast kierować się ku Matce Bożej. Tak poradziłem całkowicie zdrowej starszej pani.

    Do domu wracałem o 18.00 jak św. Mikołaj...aż mi głupio, ponieważ wokół jest tyle biedy. Dodatkowo zaczął kręcić się przy mnie Przeciwnik Boga, a wówczas "nie wiem, co mam robić" z sercem pustym, a nawet zaćmionym.

    Późnym wieczorem - podczas schodzenia do piwnicy na wycieraczce - wszedłem na twardy przedmiot. Ktoś w ramach nękania zrobił żart kładąc tam zmarznięty kartofel z odrostami!

    W tym momencie serce zalała bezsilność do prześladowców. Pokornie zawołałem do Jezus: "Panie Jezu. Jezu mój, Jezu! Ja mam być cichutki i malutki...nawet ten głupi żart ma kierować moje myśli ku Tobie!"

    Tuż przed snem ujrzałem (przy zamkniętych oczach) niezwykle piękny firmament nieba z nakładającymi się gwiazdami, których wciąż przybywało...

                                                                                                                        APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 luty 1991

Odsłon: 263

    Kończy się dyżur, a o 2.00 wzywają do ambulatorium. Podczas ubierania się napływa, że "wszystko, co masz i czynisz musi świadczyć o Miłosierdziu Boga i Pana Jezusa...trzeba pozdrawiać ludzi Jego Imieniem!"

    Pacjent przybył z głupstwem - zapaleniem języczka. To jakby prowadnica dla pokarmu na łuku podniebiennym.

    Próbuję przewietrzyć mały pokój i w półmroku czytam "Dzienniczek" s. Faustyny, gdzie do mojego serca wpadają słowa Jezusa: "dążysz do uświęcenia, to miłe - nie zrażaj się próbami, a w upadkach uniżaj się!" Twarz ukryłem w dłoniach i siedziałem zdziwiony...cały czas trzeba przepraszać Jezusa!"

    Piszę to w środku nocy, przy małej lampce. Wierzę, że nadejdzie taki dzień, gdy jakiś zagubiony wróci do Ojca i Jezusa - po przeczytaniu zapisków. Na tym wygnaniu otrzymaliśmy wszystko: pokarm, a nawet różne zabawy i przyjemności mające skrócić czas tego zesłania! To, tak samo...jak w sytuacji pozostawienia dzieci ziemskich, którym przekazujemy, co mają robić, aby się nie nudziły. Dla każdego coś innego.

   Teraz z Mszy Św. radiowej padają słowa o Jezusie, który wziął chleb w "Swoje Święte i Czcigodne Ręce". Łzy zalały oczy z krzykiem: "Jezu mój, jak trudno jest prowadzić podwójne życie (duchowe i na tym świecie)! Dlatego kapłan musi być wolny. Popłynie też świadectwo więźnia Sławomira R...wszystko jak u mnie - tylko inna ścieżka.

    Zły próbował wyprowadzić mnie z równowagi (utarczka słowa żony z córką): "Jezu mój ześlij Anioła do jej pokoju! Proszę Cię Jezu!" W drodze do kościoła pomyślałem o dwóch kierowcach, którzy "wyrośli spod ziemi" przy moim wchodzeniu z piwnicy w pogotowiu.

    Zły chciał wplątać mnie w myślową dyskusję z nimi, a ja w tym czasie powtarzałem: "Panie Jezu zmiłuj się nade mną". W natchnieniu odczytałem, że za nich, córkę, chorą pacjentkę oraz za biednych z wczorajszych wizy mam ofiarować to nabożeństwo z Eucharystią!

   Od początku Mszy Św. trwałem w wielkim skupieniu, oderwaniu od wszystkich ludzi. Nie denerwował mnie nawet fałszywy śpiew - każdy chwali Pana Jezusa jak potrafi! Rosło uniesienie duchowe i moc. Spojrzałem na kapłana z uniesioną w dłoniach Św. Hostą, a łzy ponownie płynęły z oczu: czy on wie o tym...czy wie, że ten moment można przedłużyć?

   Dopiero teraz zrozumiałem Ojca Pio, który przygotowywał się do Najświętszej Ofiary - już o 3 - 4 rano. Później trzymał Ciało Pana Jezusa prawie w nieskończoność...tak uświęcał ten moment! A tu kapłan zbierający...właśnie w tym momencie na tacę! "Jezu u mój Ty, który kochasz każdego bardziej niż Siebie Samego! Jezu mój - wiem jak cierpisz dalej!

    Późno, otworzyłem nową książkę z której Pan Jezus powiedział do mnie: "Pamiętaj, że otrzymałeś łaskę wiary, a to znaczy niczym niezasłużone i nieoczekiwanie obdarowanie przez Boga...z objawieniem Swojej Tajemnicy".

   To wielka prawda, przecież nie modliłem się o dar wiary, nie prosiłem i nie oczekiwałem na jego nadejście...żyłem gorzej od ateisty. Nagle Bóg powiedział: "Jestem! Wiem o tobie wszystko i miłuję ciebie zarazem czekając na twój powrót. Teraz musisz być tutaj dla Mojego Dzieła".

     Poczułem się Apostołem powołanym na koniec czasów, ponieważ Apokalipsa już trwa...

                                                                                                              APeeL