Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 czerwiec 1990

Odsłon: 472

    Trzeba iść do kościoła, a jak ciężko jest wstać. Zrozum teraz ludzi „normalnych”. Dzisiaj okropnie śpiewał chór kościelny fałszowano ochrypłymi głosami!

- Kto tak okropnie fałszuje?!

- Nie będę zadowalał swojej ciekawości..śpiewa Panu jak potrafi!

   Jak wszystko pięknie wygląda z góry...szczególnie wspólnie wykonany znak krzyża! Pan widzi każdego z nas oddzielnie i odbiera stan naszych serc. „Śpiewak” przysunął się do mnie podczas kazania i pytał o złodziei działkowych! Dałem mu znak ręką, że trwa kazanie i nic nie odpowiedziałem.

     Teraz w kazaniu radiowym biskup Zawitkowski pięknie dziękuje za uroczystość podniesienia do rang biskupiej („kopniak w górę”). Dalej czytam „My deportowani”: niedola kobiet w obozach ZSRR. Nigdzie wzmianki o Bogu, modlitwie, różańcu, a nawet o zwykłych zawołaniach! Pomagam córce i piszę wzmiankę o Stanisławie Witkiewiczu, ojcu Witkacego.

„Polsko! Gdzie twe bohatery dawne i białe orły królewskiego lotu? (...) na trupie matki, co jeszcze nie zgniła (...) sprzedawszy matkę biją się na noże o carską łaskę i lichwiarskie złoto! (...) ty nie przeklinaj, lecz świętymi wargi módl się ty za nich, bo ducha nie mają!”

- To wielki patriota, który nie mógł nadziwić się marazmowi panującemu po powstaniu 1863 r. (sytuacja podobna do Polski doby obecnej). Zakochany w Helenie Modrzejewskiej poprosił w wierszu, aby włożyć mu do trumny jej wizerunek!

                                                                                                              APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 23 czerwiec 1990

Odsłon: 478

    Daleki wyjazd, a właśnie jedziemy koło cmentarza, gdzie palą się lampki. Tak mi dobrze w tej ciszy wewnętrznej. Modlę się w milczeniu prosząc Pana Jezusa, aby mówił przeze mnie do ludzi!

    Po czasie znowu zrywają...kierowca złorzeczy: „trzeba karać, bo budzą po nocy...powinni płacić!” Zawsze po przebudzeniu mam humor i śmiejąc się powiedziałem do niego: „gdy pan zachoruje w nocy nie przyjedziemy, otrzymał pan dar jeżdżenia do chorych...przecież może pan wozić cegłę i mieć wolne w nocy”. Kierowca zrozumiał swój błąd: „wiem, że pan jest lekarzem z powołania”.

    Proszę zobaczyć jak czuwa dyspozytorka i brać z niej przykład. Wrócimy, będzie siedziała. Po powrocie dyspozytorka leżała na kanapce...nie czuwała jak zwykle w okienku.

- Och rozczarowała mnie pani, wyjaśniłem jej całe zdarzenie, przez sekundę skrzyżowaliśmy się wzrokiem z sanitariuszem, a jego kąciku ust zauważyłem uśmiech.

    Teraz załatwiam jednego z moich „wrogów”. Trafiło mu się skomplikowane złamanie lewe jęki. Autentycznie współczułem mu wiedząc, że jest to próba dla mnie.

    Z natchnienia zamieniłem litr diabelskiej wódki na art. spożywcze, które zawiozłem matce, bo stół imieninowy okazał się pusty (taki też miałem sen do przodu). Właśnie wszyscy zeszli się i gadali o majątkach, intratnych posadach oraz interesach (dobra ziemskie).

    Serce zalała niewysłowiona słodycz (działanie Ducha Świętego), która trwała około 30-40 minut. Natomiast po powrocie do domu kręciłem się, a w pustce nie mogłem znaleźć sobie miejsca. Po latach będę wiedział, że jest to działanie demona...tym bardziej, że w eterze wisiała gra w karty z bratem.

   Wcześniejsze działanie Ducha Świętego dawało wzmocnienie przed tym atakiem, ale poznam to dopiero po latach. Nie miałem siły odepchnąć tej pokusy, sądziłem, że jest to tylko moje pragnienie. „Matko Boża” pomóż...po pięciu minutach ustąpił ucisk w nadbrzuszu, serce zalał pokój: mam zostać w domu i wiem, że jutro będę zadowolony!

    To konflikt ciała i duszy, wyraźnie widzę swoją i innych słabość. U tych, gdzie przeważa ziemia, tam nie ma konfliktu w myślach, bo oni idą za swoimi pragnieniami. Coraz bardziej jestem pewny pomocy Bożej w każdej indywidualnej prośbie!

    Nie zdajemy sobie sprawy z tego, że po stronie duchowej są całe legiony chętnych do pomocy na każde nasze zawołanie! Nawet proszą się o to. Często tak bywa w pogotowiu: pragniesz nieść pomoc, a nikt nie wzywa...nawet potrzebujący! To jest takie samo pogotowie, ale duchowe.

    Tam nie ma najemników jak na ziemi, którzy przeklinają i złorzeczą! Każdy sługa Pana Jezusa cierpienia traktuje jako najwyższe wyróżnienie! W tej sekundzie zrozumiałem ataki złego - wydaje mi się, że doszedłem do pewnej wprawy. Czekały mnie karty + wódka, zgłosiłem prośbę i z pomocą przybył zastęp druhów niebieskich. Jakże Pan Jezus prowadzi mnie każdego dnia...na tym wygnaniu!

    W ręku mam książkę „My deportowani”, gdzie uwięzieni pytają: „Czy skończy się nasza ciemność grobowa, nasza śmierć za życia?" Jakże piękne jest to określenie: „śmierć za życia”, bo dla mnie jest ni ącałe nasze zesłanie (uwięzienie duszy w ciele fizycznym). 

Kołyma. Strażnik pyta młodego chłopaka:

- czy ty widział Boga, duraku?

- ten odpowiedział, że w żarówce świeci elektryczność, niech przetnie żarówkę i zobaczy elektryczność!

     Dodatkowo w tych ludzi uderzał szatan przez piękną kobietę, która wskazała na metodę szatana: „wyzwolenie przez samobójstwo”!

                                                                                                                           APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 22 czerwiec 1990

Odsłon: 473

    Koszmary senne...często jest to zwiastun dobrego dnia. „Boże, Ty Jesteś nieogarniony”! Za wszystko trzeba dziękować Bogu nawet za dar przyjemności! Czuję grę w karty i nie mam śmiałości poprosić Matkę o pomoc, ale nagle przełamałem się: „Proszę Cię Maryjo o pomoc, nie chcę dzisiaj grać w karty i pić alkoholu!".

    To wielka rzecz, bo zgłaszasz prośbę o pomoc o bycie bezgrzesznym. Na górze znają naszą nędzę i słabość! Znają nawet mój strach...przed byciem dobrym! Boję się tego, że proszę, bo sam będę dążył do gry! Podczas otwierania garażu włożyłem do ust mały kamyk, ponieważ pragnę milczenia.

    Serce zalała tęskna miłość za Bogiem Ojcem: „Jezu, mój Jezu”. Teraz chciałbym być sam i modlić się. Około godz. 11.00 prawie przez pół godziny napływała wielka słodycz. Po latach będę wiedział, ze jest to działanie Ducha Świętego. Wówczas pojawia się ciepło i niewysłowiona słodycz w okolicy splotu słonecznego (nadbrzusze) promieniująca do serca.

    Na zakończenie pracy kupiłem piwa na grę. Kolega spóźnił się, a ja wsiadłem do karetki i pojechałem z pacjentem do szpitala (zmiana kolejki). Chory wymiotował, a z ucha ciekła mu krew (złamanie podstawy czaszki).

    Po drodze czytam św. Jana z moją refleksją. Dlaczego nie może nasycić mnie ziemia i jej przyjemności? Nasza dusza może być napełniona tylko przez Stwórcę! Radość ciała = smutek duszy (cierpienie). Cierpienie daje ciszę i smutek ciała.

   Jeżeli raz zakosztujesz radości Bożej to zawsze będziesz cierpiał przy kosztowaniu radości ziemskich (cielesnych). Wczoraj w czasie burzy zobaczyłem siłę Światłości Bożej. Bóg nie potrzebuje od nas niczego oprócz naszej miłości i naszego przebudzenia. Kupiłem karty, ale walka o grę trwała. Pomoc Najświętszej Maryi Panny nadejdzie...wierzę w to!

    Oto zbliża się gra, a mnie zrobiło się żal nowych kart! Wszyscy poszli, zostałem sam nucąc: „Dobry jest Pan...dobry jest Pan. Alleluja”! Po modlitwie padłem na państwowe łóżko…

                                                                                                                             APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 czerwiec 1990

Odsłon: 455

   W śnie martwiłem się o zdanie egzaminu na studia, bo wówczas będę musiał pracować u ojca w stolarni, a jest chytry i traktowałby mnie jako pomagającego syna (bez ubezpieczenia). Po przebudzeniu stwierdziłem, że jestem lekarzem i dzisiaj czeka mnie „tylko załatwianie chorych”. Z ulgą podziękowałem Panu Jezusowi.

  W drodze do pracy spotkały mnie naloty „patriotów”, bo dalej trwa u nas „mentalność ruska” (zadaniem każdego jest łapanie szpiegów), a dzisiaj jest posiedzenie Sejmu RP. Co ja mam do tego: żyję tylko ciężką pracą i wiarą. Podejrzany jest fakt „chodzenia do kościoła” czyli udawania, bo wiara to „opium dla ludu”.

    Przypomniała się piękna modlitwa Jana Pawła II za rodzinę: „Ojcze, który jesteś Miłością i Życiem spraw, aby każda ludzka rodzina na ziemi przez Twego Syna, Jezusa Chrystusa narodzonego z Niewiasty i przez Ducha Św. stała się prawdziwym przybytkiem życia i miłości dla coraz to nowych pokoleń”.

    Nagle otworzyłem na stronie o Komunii św. przyjmowanej duchowo: „przyjdź...wejdź do mnie Jezu, bądź ze mną i we mnie”. Wielka moc zalała serce i pracę zacząłem z wielką radością. To sytuacja zawsze niebezpieczna, bo przywołuje demona, która pragnie tylko szkodzić. Podczas nagłego wyjazdu dalej czytałem święte słowa o Panu Jezusie, a w duszy pojawiła się tęsknota, której nic nie może ukoić.

    Na ten czas zmarł pacjent niewierzący, który daje znaki, a nawet protestuje (wg jego córki). Ja wiem, że są to fakty, bo posiadamy duszę. W momencie przenoszenia zwłok na cmentarz, gdzie nie chciał leżeć z regału spadł wielki dywan oraz z wielkim hukiem przewrócił się rower. Czy wierzysz czy nie masz duszę! Na koniec pracy pojawił się pacjent z litrem wódki!

    Trwa upał i parny dzień, dobrze, że na działce mam ławkę w cieniu. Pomyślałem, że na starość przydałaby się pustelnia...siedzisz tam, czytasz księgi, medytujesz z Duchem Św. i przyjmujesz ludzi światowych, którzy szukają Prawdy (porad).

    Nagle zerwała się wielka burza z piorunami. Przy okazji stwierdziłem, że nie boję się śmierci, ale to nie jest igranie z ogniem, bo tak nie wolno. Wielu naraża swoje życie dla sławy lub nagrody. Burza z piorunami powtórzyła się w nocy, syn zerwał się ze snu i przestraszony przebiegł do mnie, a ja wygoniłem.

- W dzień nie boisz się Boga...burza może zabić ciało, ale ne jest groźna dla duszy.

Dzisiaj jest dzień wianków...dziewczyny w pracy plotą je z ziół do poświęcenia.

- To jest ładna tradycja, ale nie ma nic wspólnego z nasza wiarą…

                                                                                                                          APeeL