Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 20 kwiecień 2001

Odsłon: 398

„Dawajcie, a będzie wam dane”…

   Po dwóch wolnych dniach czeka mnie ciężka praca. Wstałem wcześniej i podziękowałem Bogu za bezmiar otrzymywanych łask. W TV Polonia trafiłem na dwóch młodzieńców śpiewających teksty biblijne, którzy mówili o Bogu i pokorze w wypełnianiu Jego Woli. Łzy zalały oczy, bo opuścili ich wszyscy sponsorzy...

   Na Mszy św. porannej...

Piotr i Jan (Dz 4,1-12) narazili się kapłanom i dowódcy straży świątynnej oraz saduceuszom, bo nauczali o zmartwychwstaniu stwierdzając, że czynią to „w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka”.

Psalmista wołał (Ps 118) „Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki (...) Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach”.

Pan Jezus ukazał się Apostołom i sprawił cudowny połów..razem spożyli pieczoną rybę (J 21,1-14)! Kapłan wskazuje, że powinniśmy całe swoje życie zawierzyć Zbawicielowi.

   7.00-19.00 To dwanaście godzin pracy bez wytchnienia, a pacjenci wpadali po 2-3 naraz! Dzisiaj było dużo powtórek leków, wypełniania dokumentów, badania do zaświadczeń. Przybywali jeszcze o 17.45. Nikomu nie odmówiłem. 

   Podczas badania przeoczyłem nawet burzę. Zauważyłem tylko trzask piorunów. W domu byłem ledwie żywy, a żona przeczytała mi zdanie: „dawajcie, a będzie wam dane”. Śmiertelne umęczenie, a w sercu radość.

   Dopiero następnego dnia napłynęła bliskość Pana Jezusa i odczułem Jego umęczenie podczas 3 lat głoszenia Dobrej Nowiny. Ten dzień mam poświęcić za tych, którzy spełniają prośby innych. 

    Podziękowałem za ten dzień na kolanach, a owoce moich modlitw (połów dusz) - z ofiarowywaniem Mszy św. oraz współcierpienia z Panem Jezusem - poznam dopiero po śmierci…

                                                                                                                              APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 19 kwiecień 2001

Odsłon: 564

    Podczas oczekiwania na zmiennika-  po dyżurze w pogotowiu - napłynęło pragnienie bycia na Mszy św. ponieważ widzę morze łask, które spływają na mnie (posiadanie kościoła, wolnej ojczyzny, pracy, domu), a do tego czeka mnie wolny dzień!

   Zaczynam modlitwy, a w myśli „godni obietnic Chrystusowych”. Udało się i pod kościołem wzrok zatrzymały słowa o Panu Jezusie jako Źródle Życia, a kapłan powiedział, że Pan Jezus Zmartwychwstały jest źródłem wszelkich łask.

    Serce zalało poczucie godności dziecka Bożego. Nie można tego przekazać, ale to rozumiemy, gdy ktoś niszczy naszą godność ludzką. Pan Jezus poddał się oprawcom także za mnie, pełnego mizerii i marności.

   A ja jestem teraz Jego sługą, który pragnie ewangelizowania, uświęcenia, dawania świadectwa. Zawołałem tylko: "Tato, Tato, Tatusiu”. W ręku miałem mały obrazek s. Faustyny, która otrzymała od Pana Jezusa Obietnicę!

   Łaski, bezmiar łask: dom, dobre śniadanie, figura Matki Bożej przy bloku, ZUS, PZU, a nawet procenty od wkładu w banku! Z telewizji popłynie obraz uwięzionego, a za oknem wiosna...

    Wyszedłem, a napłynęły obrazy obietnic spełnionych przez Boga: Lourdes, Fatima, itd. To piramida, a na jej szczycie jest Obietnica naszego Zbawienia...cel naszego życia. Ilu pragnie jej spełnienia? Co wybrał naród wybrany?

    Na ten czas w TVN mówią o małżeństwie. Ile jest obietnic na początku. Jeszcze politycy, którzy wszystko obiecują. Przepływa świat oczekujących na spełnienie obietnic.  Z "Poematu Boga-Człowieka” (ks 6 str. 207) Pan Jezus mówi do Uczniów: "Nie płaczcie. Słyszeliście przecież, jak powiedziałem: Idę do Ojca, a potem powrócę”. Pan wypełnił tę obietnicę...

   Przeprosiłem Boga za moje grzeszne życie z wyczynami, które mogły zakończyć się śmiercią i na kolanach podziękowałem za ten dzień.

                                                                                                                              APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 18 kwiecień 2001

Odsłon: 1157

    Wczoraj wieczorem poproszono mnie o zastąpienie lekarza, który zasłabł na dyżurze w pogotowiu. Nikt go nie zbadał, bo sądzono, że jest pijany.

    Przykro mi, bo niespodziewanie muszę rozstać się z żoną, a tak mało spędzamy wspólnego czasu. Ponadto wciągnięto mnie w sytuację ryzykowną, bo kolega zajmował gabinet, a ja „dyżurowałem” w domu. Gdyby zmarł to na pewno byłbym włóczony po sądach. 

    Poprosiłem Boga o ochronę i po jednym dalekim wyjeździe do pacjenta z nowotworem płuca, którego zawiozłem do szpitala...do rana był spokój.

    Druga niespodzianka spotkała mnie w przychodni, gdzie byłem sam, ale prośba do Boga sprawiła, że trafiłem na wyjątkowy spokój, bo wszystko miałem odrobić dopiero na swoim dyżurze w pogotowiu.

    Już na początku miałem wyjazd do starszej pani, która upadła, a właśnie przejeżdżaliśmy obok kościoła z którego wychodził kondukt pogrzebowy. Załatwiłem chorą i odmówiłem koronkę, a dyspozytorka pokazała mi bałagan w ambulatorium, gdzie walczyli o życie samobójcy, który podciął sobie żyły.

    Na ten moment przywieziono umierającego po wypiciu pyralginy (wstrząs anafilaktyczny), a „R-ka” właśnie wyjechała do zawału serca. Po agresywnej terapii chory zaczął wracać do życia, a ja w tym czasie trafiłem do wyniszczonego przewlekłą niewydolnością krążeniowo-oddechową.

    Sam w tym czasie byłem ledwie żywy. Poratowała cisza i  kojący sen (3 godziny!) po którym z ambulatorium zabraliśmy pacjenta z rozpoczynającą się perforacją przewodu pokarmowego, któremu nie mogłem podać środka  przeciwbólowego.

    Pędziliśmy na sygnałach, a drogę zajechały nam dwa samochody, które udało się  ominąć w ostatniej sekundzie. Mogliśmy zginąć...

    Trafiłem też do chorej z wodniakiem pęcherzyka żółciowego (ostry stan chirurgiczny), ale do szpitala pojechali sami mimo, że mąż był po przebytym zawale serca.

    Do życia wrócił uratowany po pyralginie, a ja sam znalazłem się w opałach, bo w środy poszczę w intencji pokoju na świecie, a zjadłem jabłka i łapczywie wypiłem litr zimnego mleka! Rozbolał mnie brzuch, a nawet pojawił się ucisk w kl. piersiowej budzący strach przed zawałem serca.

   Ten dzień mojego życia, post duchowy, cierpienia i modlitwy objęły także kolegę, którego zmieniłem, bo okazało się, że miał ciężką hiperglikemię (cukier we krwi 500mg%). Jakże ukazana jest nasza kruchość. 

    Ile niebezpieczeństw czyha na nas w życiu. Podziękowałem Bogu za ochronę, bo  śmierć z przepracowania wśród lekarzy nie jest rzadka i jest wstydliwie ukrywana...                                                                 APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 kwiecień 2001

Odsłon: 100

      Po wczorajszym pełnym cierpienia duchowego i śnie w którym gdzieś krążyłem w ręku znajdzie się pisemko z Niepokalanowa z koronką do św. Józefa i do Miłosierdzia Bożego. W telewizji pokażą Sowiety, gdzie odradza się naród i do cerkwi wracają ikony. To sekundowe błyski Ducha Świętego: Bóg wraca do ich domów! Serce zalał ból, a oczy łzy przy słowach popa o łasce nawracania grzeszników! 

     Teraz popłynie informacja: oto koleżanki w sposób szatański zamordowały 14-kę (zadano jej 60 ciosów nożem)! Nagły telefon, muszę jechać do chorej matki ziemskiej. Po drodze podjechałem pod mój krzyż, gdzie zapaliłem lampkę i nie postawiłem nowe kwiaty.

     Wcześnie była relacja telewizyjna z Ziemi Świętej, gdzie pokazano: synagogi, meczety i kościoły. Także Jana Pawła II. Święta Hostia dała moc i pokój.

      O 19:00 niespodzianka, muszę przyjąć dyżur w pogotowiu, ponieważ zasłabł kolega. Myślano, że jest pijany, a miał przełom cukrzycowy, co wyjaśniono się rano.  Tak mało i tak rzadko jesteśmy razem z żoną, a tu rozłąka i to w święto. 

     Po dyżurze wziąłem wolny dzień. Cóż można zaplanować? Na dalekim wyjeździe płakałem z powodu rozłąki z żoną, bo tak rzadko jesteśmy razem. Popłynęła moja modlitwa za podobne małżeństwa.

     Pacjenta z nowotworem płuca i przerzutami zdałem do szpitala i musiałem dyżurować w domu (pod telefonem), ponieważ niby pijany lekarz zajmował pokój lekarski, a mógł umrzeć w pogotowiu. To ryzyko, ale poprosiłem Najświętszego Tatę o ochronę i do rana nic nie było!

   Podziękowałem i wcześniej poszedłem do przychodni. "Z nieba miałem ukazane moje martwienie się o zarobek, a Pan powiedziała: "Zobacz! To wszystko jest Moje!" Ja to widzę, ja to wiem, nawet żartowałem i żoną, że pierwszy raz w życiu płacili mi za przebywanie z żoną. Podziękowałem Bogu Ojcu za Jego Opatrzność!

                                                                                                                       APeeL