Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 27 październik 1996

Odsłon: 522

    Szatan chciał odciągnąć mnie od Mszy świętej o godzinie 7:00 (sugerował 12:00).  Z radością biegłem do Domu Pana odmawiając część chwalebną różańca i różaniec Pana Jezusa. Można powiedzieć, że powinniśmy się spieszyć tylko na spotkanie z naszym Stwórcą...

   Na ten czas przywitało mnie czerwone wschodzące słońce, a wzrok zatrzymało stado gołębi (pokój). Już na początku Mszy świętej łzy zalewały oczy, bo właśnie „patrzył” wizerunek Ducha Świętego i Pan Jezus Dobry Pasterz (wielka figura).

    Z Księgi Wyjścia popłyną piękne słowa „Kodeksu Przymierza” (Wj 22,20-26), po Dziesięciorgu przykazań, to obszerny zbiór szczegółowych norm, stanowiący rozwinięcie Dekalogu. Prawo zabrania krzywdzić i wykorzystywać przybyszów, wdowy, sieroty oraz najuboższych, a więc osoby społecznie upośledzone, bo pozbawione naturalnej ochrony ze strony rodziny (mąż, ojciec) czy plemienia, zdane na łaskę i niełaskę zamożnych. To wciąż jest aktualne...

  W Prawie Mojżeszowym sam Bóg ogłasza się szczególnym opiekunem i obrońcą słabych i bezbronnych. «Usłyszę ich skargę i rozpali się gniew mój»

    Nie można kochać Boga naprawdę, całym sercem, nie miłując równocześnie brata czy siostry, jak siebie samego (Mt 22,37-40).

     Psalmista w PS 18 zawołał ode mnie: „miłuję Ciebie Panie, mocy moja”.

  W Ew (Mt 22,34-40) „próbowano” Pana Jezusa i zapytano o najważniejsze przykazanie, a On im odpowiedział. 

   «Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem. (…) Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego. Na tych dwóch przykazaniach opiera się całe Prawo i Prorocy».

    Ja wiem o tym, że mam kochać Ojca Najświętszego, Jego Syna, Pana Jezusa oraz Ducha Świętego. Popłakałem się po Eucharystii w intencji tego dnia i nie mogłem wyjść z kościoła, musiałam unikać spotkań z ludźmi pragnąc samotności. Po powrocie do domu z telewizji padną słowa kapłana o miłości.

  Po wyjściu na modlitwę zauważę jak brzydki jest ten świat, wszystko zniszczone, wycinane lasy, a bary pełne pijanych. Pojechałem na działkę, aby być sam na sam z Panem Jezusem. Radość zalała serce, gdy przejeżdżałem obok wczoraj wysprzątanego otoczenia „mojego” krzyża. Zacząłem odmawiać modlitwę w intencji tego dnia.

   „Jezu! Jezu! Jak bardzo kocham Ciebie”. Natomiast w telewizji Trwam trafiłem na słowa pieśni o miłości Boga Ojca do nas…

                                                                                                                            APeeL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 26 październik 1996

Odsłon: 532

    Po dobrym dyżurze w pogotowiu, tuż po przebudzeniu Kłamca podsuwał mi czerwoną pajęczynę (bolszewizm). Jest ich faktyczna większość, a wie o tym tylko garstka...z tego powodu mogę stracić życie, ale trzeba ujawnić to omamionym braciom. 

    Przed pójściem do przychodni pojechałem na Mszę św. o 7.30, a dzisiaj Pan Jezus powołuje nas do różnych posług  (Ef 4, 7-16). Chodzi o to, aby dążyć do „człowieka doskonałego (…) abyśmy już nie byli dziećmi, którymi miotają fale i porusza każdy powiew nauki, na skutek oszustwa ze strony ludzi i przebiegłości w sprowadzaniu na manowce fałszu”. 

    Napłynęło otocznie, koledzy ateiści, miasto, ojczyzna i cały świat. Najbardziej boleję nad narodem wybranym, który zszedł na manowce duchowe. Pan Jezus w Ew (Łk 13, 1-9) mówił: „jeśli się nie nawrócicie wszyscy zginiecie”...tak jak winorośl nie dająca owoców (wyjaławiająca ziemię).

    Jakby na znak pierwszym pacjentem był ateista, oficer polityczny z jednostki w której pracowałem. Po wszystkim pojechałem i wysprzątałem pod moim krzyżem w intencji tego dnia. Natomiast na działce trafiłem na podobnego sąsiada, który wycinał krzew. Nawet powiedziałem mu o słowach ostrzeżenia Pana Jezusa w dzisiejszej Ewangelii.

   Po powrocie do domu pocałowałem wizerunek Zbawiciela, z książki „Prawdziwe Życie w Bogu”, która otworzyła się na słowach o prowadzących wojnę z Panem Jezusem i z wysyłanymi jako ostrzeżenie. Wróciły słowa pieśni: „To Ty, Panie na mnie spojrzałeś...twoje usta dziś wyrzekły me imię”.

   Łzy zalały oczy, gdy Krawczyk śpiewał: „jak przeżyć wszystko jeszcze raz, ocalić czas, wznowić blask?”. Zawołałem z płaczem: „Jezu! Jak można żyć bez Boga, Ciebie i Ducha Świętego?” Wrócił obraz Trójcy Świętej, wizerunek Ducha Świętego oraz figura Pana Jezusa Dobrego Pasterza.

   Podczas odmawiania koronki do Miłosierdzia Bożego prosiłem córkę, aby wołała do Nieba o uzdrowienie, a właśnie koło nas zatrzymał się człowiek z ołtarzykiem (Pan Jezus i Matka z Sercami w koronach oraz s. Faustyną). Zwróciłem jej uwagę na ten znak!

    Na nabożeństwie różańcowym ponownie przystąpiłem do Eucharystii w intencji tego dnia...także za dusze takich. Przypomniał się sen żony...przyszła do niej dusza zmarłej dyrektorki, komunistki, która dręczyła ją w szkole. Właśnie płynęła pieśń do Matki Bożej; „do Ciebie się cały świat ucieka (…) Twej pomocy czeka”. Jakże mam to wszystko pięknie ułożone!

    Późnym wieczorem zostanie potwierdzona intencja:

- w dodatku do „Niedzieli” będzie art. „Michael, ach Michael”...o spadającej gwieździe „króla muzyki pop” (sława)

- w Magazynie „Gazety wyborczej” opiszą prawdę (art. „Artysta w zalotach”), że w miłości „jesteśmy po prostu zwierzętami”. Ja zwrócę uwagę na fakt, że zwierzęta spółkują tylko dla prokreacji, a nie dla różnych wynaturzeń…

- „Wojny Saddama” (władza)

- Kantorzy w synagodze, a to naród wybrany, który odwrócił się od Boga! Ich śpiew dociera tylko do sklepienia świątyni…

- Samobójstwa i zabójstwa...

- Sprawa ustawy o aborcji z obrazami porozrywanych zwłok dzieci poczętych („Super express”)

- „O cnocie” pisał Leszek Kołakowski, ale jako ateista…

                                                                                                                  APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 25 październik 1996

Odsłon: 485

    Przyśniła się zmarła siostra mojej babci, która mieszkała w naszym podwórku...nigdy nie przypomniałbym sobie jej postaci! Pod kościołem łzy zalały oczy z powodu radości Bożej i dobroci Ojca Najświętszego, a z serca wyrwało się trzykrotne zawołanie: „Niech będzie chwała i cześć i dziękczynienie, chwała i cześć Jezusowi”.

   Właśnie trafiłem na pieśń: "Kochajmy Pana, bo Serce jego kocha i pragnie serca naszego". Tak się stało, że znalazłem się pod stacją Drogi Krzyżowej: zdejmowanie Pana Jezusa z krzyża. To oznacza, że daję ulgę Panu Jezusowi. Ponownie z płaczem zawołałem: "Ojcze! Tato! Dziękuję, dziękuję, dziękuję za pomoc córce w podjęciu leczenia nałogu".  

  W tym podziękowaniu Bogu Ojcu przekazałem Eucharystię oraz ten dzień mojego życia. Jakże piękne są dzisiaj czytanie.

Św. Paweł mówił (Ef 4,1-6): "Zachęcam was (…) abyście postępowali w sposób godny powołania (…) z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. (…) Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich".

Psalmista wołał (Ps 24,1-6): "Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy. (...)  Kto wstąpi na górę Pana, kto stanie w Jego świętym miejscu?"

Natomiast Pan Jezus zawołał (Mt 11,25): Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom. A w (Łk 12,54-59) dodał to, co wiem, że nie potrafimy czytać znaków nieba! Tak, bo jest to wielka łaska! Serce zalało poczucie dobroci Boga Ojca, a wzrok zatrzymała figurka Matki Bożej Niepokalanej.

  Płynie praca w przychodni, a z radia Maryja słucham świadectw wiary, w tym macierzyńskiego oddania życia. Natomiast z kasety Jan Paweł II będzie mówił o ojcu pochylającym się nad dzieciątkiem. Tak jest też z Ojcem Najświętszym. Z wdzięczności zapaliłem lampkę pod krzyżem...

    O 15:00 popłynie koronka do Miłosierdzia Bożego za wdzięcznych z powodu otrzymanych łask. To także za mnie, a ja jestem tego świadomy. Podczas odmawiania modlitwy w wielkim uniesieniu i bólu sprzątaczka wezwie mnie do zaciętych drzwi gabinetu. Tak powstało zamieszanie ze zniszczeniem drzwi. Nie lubi szatan Matki Bożej, moich modlitw i świadectw wiary.

    Moja modlitwa trwała do 18:00, a była cisza i spokój. Pan jest dobry, dzisiaj poszczę i bardzo smakował kawałek chleba.

   Wieczorem Pan powie do mnie z „Prawdziwego Życia w Bogu” (T. 2, str. 125), że zbliżył się do mnie, a byłem duszą nieszczęsną! Przemienił mnie w wiernego sługę. Wstałem się uczniem i idę ku świętości. To prawda, bo największą łaską Boga jest pragnienie świętości!

    Na wyjeździe karetką ból zalał serce i popłynie ponowna koronka do Miłosierdzia Bożego oraz różaniec Pana Jezusa w intencji mojej rodziny i zmarłych. Przypomniała się siostra babci ze snu oraz żyjący i zmarli. W drodze powrotnej wołałem za rodzinę i także za zmarłych z rodziny żony. Cały czas dziękowałem Bogu Ojcu i powtarzałem to w środku nocy. Poprosiłem też Matkę Najświętszą, aby podziękowała Bogu Ojcu za wszystko!

   Rano popłakałem się z powodu poczucia siły Światła Boga Ojca i pragnienia zostania świętym! Napłynął obraz krzyża, którym się opiekuję. „Jezu! Nie ma cię tutaj...Jezu, kiedy mnie zabierzesz? Czy zostanę świętym?” Nastała cisza i skupienie oraz ból spowodowany rozłąkę ze zbawicielem...

                                                                                                                                 APeeL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 październik 1996

Odsłon: 509

    W śnie tłumaczyłem komuś, że każdy dzień trzeba zaczynać z Matką Najświętszą, a już na jawie przeczytałem żonie słowa Pana Jezusa o miłości (z „Prawdziwego Życia w Bogu”)! Łzy zalały, ponieważ tam był rysunek Vassuli w otoczeniu Aniołów! W moim sercu Anioł Stróż śpiewał: "Być bliżej Ciebie chcę każdego dnia".

    W takim stanie znalazłem się na Mszy świętej o 6:30, gdzie przywitała mnie inna pieśń: „Kto się w opiekę odda Panu swemu". Przekażę "duchowość zdarzeń” dotyczącą odczytu tej intencji:

- rysunek Vassuli Ryden otoczonej Aniołami (opieka)

- żona mówiła o matce koleżanki, która potrzebuje opieki, ale mieszka bardzo daleko

- pieśń: „Kto się w opiekę odda Panu swemu”...

- stałem pod stacją Drogi Krzyżowej, gdzie Pan Jezus mówił: „Oto Matka twoja...oto syn Twój"

- Święty Józef opiekun Świętej Rodziny (figura)

- wzrok zatrzymał święty Antoni z Dzieciątkiem Jezus

- przypomniał się poród na wsi, gdzie wziąłem na ręce dzieciątko w drodze do szpitala

 - byłem u leżącej babuszki, która miała kłopot z opieką nad kotkiem

- wprost widziałem zbuntowanego Anioła, a  zarazem opiekę Boga Ojca, który na tym zesłaniu dał nam swego Syna...w Chlebie Życia!

    Pierwszy podszedłem do Eucharystii, padłem z płaczem na kolana, a właśnie płynęła pieśń przebłagalna: „od powietrza, ognia i wojny...Ciebie Boże prosimy”. Z głębi serca zawołałem: „Jezu! Jezu! Kocham cię! Kocham cię! Kocham! Tyle łask na których szczycie jest Kościół i Eucharystia”. 

   Dzisiaj planowałem wolny dzień, ale natchnienie sprawiło, że mam pracować. Na ten czas z telewizora popłynie relacja o domu samotnej matki (prowadzonym przez siostry zakonne).

    W sercu trwała słodycz Boża i skupienie. Decyzja o pracy sprawiła pragnienie pomagania. Dobrze uczyniłem, bo było bardzo dużo ludzi, każdemu dawałem to, co trzeba w tym swoje umiejętności, a także siebie: ten do sanatorium, lewe zwolnienie dla bezrobotnej, leki, porady i pocieszanie.

   Chwilami chciało się płakać, ponieważ dzisiaj będzie głosowanie dotyczące zabijania dzieci nienarodzonych! Przegłosowano: "tak" dziewięcioma głosami, ale Matka Najświętsza sprawdziła, że ten rząd upadł! Ile dróg ma nasz Stwórca, a ja wiem o tym! Pacjenci zadawali podchwytliwe pytania: a zgwałcona przez Murzyna pana córka? Cóż winne dziecko (piękny Mulat)?

   Wdzięczność za obdarowanie. Przypominają się słowa Pana Jezusa, że: „ze Mną niczego ci nie zabraknie". Nawet kolega zwolnił mnie wcześniej, a ja z radości kupiłem Panu Jezusowi doniczkę różyczek pod krzyż. Na ten czas popłynie relacja Jana Pawła II o Ostatniej Wieczerzy, a jego wizerunek mam w budce działkowej.

   Okazało się, że dzisiaj jest Msza święta za dusze zmarłych pracowników, a ja właśnie prosiłem Zbawiciela o podwójny krzyż. Idę na spotkanie ze Zbawicielem obok niosących opiekę (straż). Płynie koronka do Miłosierdzia Bożego i zaczynam swoją modlitwę. Napływają obrazy: opieki społecznej, opieki zdrowia, domy dla chorych psychicznie.

     Teraz płaczę w kościele, ponieważ kapłan wymienia zmarłych, którzy pracowali ze mną. Proszę Pana Jezusa o pomoc w zbawieniu ich dusz. Jasno widzę: Opatrzność Bożą, Objawienia Matki Najświętszej (w ręku miałem wizerunek Matki Boskiej Fatimskiej), oddanie Syna przez Boga Ojca, Kościół św. z Eucharystią, którą dzisiaj ofiaruję za byłych współpracowników. Zjednany z Panem Jezusem padłem w kąciku na kolana, gdzie straciłem ciało i ze zmęczenia przesypiałem.

    Po powrocie do domu z telewizora popłynie relacja z pożegnania figury MB Fatimskiej, która po roku peregrynacji w Polsce wracała do Portugalii. Natomiast z włączonego programu TVP 3 będzie mowa o pielęgniarkach opiekujących się chorymi.

   W radiu Maryja trwał smutek z powodu przegranej batalii o życie nienarodzonych dzieci w Sejmie RP. Te dzieci wprost krzyczą: „Tatusiu! Dlaczego mnie zabiłeś? Dlaczego nie ma mnie na tym świecie?” Dodatkowo popłynie piosenka śpiewana przez dziecko…

                                                                                                                            APeeL