Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 23 styczeń 1994

Odsłon: 883

    Spałem czuwając, bo pragnąłem być na Mszy św. przed dyżurem w pogotowiu. W nocy miałem lęki, a przebudziły mnie koszmary senne...serce zalała rozterka i niepokój z towarzyszącymi bólami mięśni oraz pragnieniem, które ukoiło zimne mleko!  Jak żyją ludzi, którym brakuje wszystkiego i Boga?

   Po wstaniu odmówiłem „Anioł Pański” i zawołałem „Mateczko bądź dzisiaj ze mną". Wolno napływała radość do serca. Bardzo smakowała ryba, zostawiłem pieniądze dla żony i na pomoc dla Jugosławii...  

    W kościele znalazłem się przed obrazem MB Częstochowskiej, a serce zalała zaduma z powodu Słowa (Jon 3,1-5,10): „/../ ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego /../ odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą /../".

   Nagle napłynęła radość z powodu losu prześladowanego: „Ojcze mój! Dziękuję Ci za moich prześladowców. Dziękuję, bo to cierpienie sprawiło odnalezienie Ciebie. Ojcze mój! Pro­szę, przyjmij tą św. Hostię w intencji moich prześladowców, daj im Światło, wskaż drogę do nawrócenia, bo nasze drogi nie są Twoimi!”

    Niemożliwe jest odtworzenie słów, które mówił przeze mnie Duch Św. Później podczas zapisywania tego miałem łzy w oczach, bo towarzyszyła mi smutna melodia grana przeze mnie na akordeonie (nagranie).

    Tak zjednanego z Panem Jezusem wysłano karetką do gospodarstwa wiejskiego z pijanym właścicielem i szczeka­jącymi psami, łażącymi kaczkami i kurami. Błoto, brud i pies załatwiający się na naszych oczach. W tym domu panuje niezgoda, chorują dzieci i dziadek, którego w końcu zabieramy. To zmieszanie Nieba z ziemią.

    Po powrocie wyświęciłem pokój lekarski i przybiłem krzyżyk, a smutek został zamieniony w radość i pokój Boży. Nawet mówiłem do personelu o tej różnicy pomiędzy radością ziemską i Bożą.

   Zbadałem łyse dzieciątko, które wyrywało sobie włosy i trafiłem na relację babuszki ze Wschodu, która mówi, że „tutaj Boga nie ma...modlę się o nawrócenie Rosji i o Polskę...jestem tutaj, ale moje serce jest tam!" Zrozumiałem, że Bóg powołuje Swoich wszędzie! Próbowałem rozmawiać z bratnią duszą, ale uciekłem, ponieważ obecni zaczęli dyskusję (strata czasu).

   Za oknem wiatr, pada, zimno, koi sen, ale pilnuję czasu koronki do Miłosierdzia Bożego. Przesuwają się obrazy „przemijania postaci tego świata": upadek Grecji, prawie nic nie zostało z dzieł rzeźbiarza Fidiasza.

   Padłem na kolana i od 18.50-19.40 trwała modlitwa w intencji nawrócenia moich prześladowców. Nie mogłem wstać, ponieważ działanie Ducha Św. zalewało moją duszę i serce. Przez cały czas „patrzył" Pan Jezus Miłosierny, a Jego Światło wokół Głowy i promienie z Serca odbijały się w świetle wpadającym przez okno (modliłem się w ciemności).

   Przed chwilką była „Panorama”, gdzie dano relację z Mszy św. - odprawianej przez prymasa - w intencji pokoju w Jugosławii...z późniejszymi złośliwymi migawkami (dla kontrastu) i info­rmacją o niezwykłym malarzu, który tworzy obrazy ze spermy i śliny! „Jezu wybacz!”

   Zmiana dyspozytorek sprawiła zamieszanie (tak często bywa): policja, pijacy, pogryziony przez własnego psa! Pędzimy z porodem, a wiatr spycha ciężkie samochody. Płynie Koronka Pokoju, a ja szczególnie błagam Boga Ojca o pokój w Jugosławii, gdzie tworzą obozy.

   Chwilami pojawiała się łącz­ność duchowa z Janem Pawłem II. Podczas powrotu przed północą popłynie ponowna koronka do Miłosierdzia Bożego w intencji pokoju w Jugosławii.

      „Dziękuje Ojcze za ten dzień"…

                                                                                                                                         APEL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 22 styczeń 1994

Odsłon: 980

    Na koniec dyżuru w pogotowiu przeniosłem zapiski dziennika do samochodu, a wówczas wszystko „wystukiwałem” na maszynie. Zważ, że to było dopiero 5 lat po „okrągłym stole”, a ze mnie zrobiono wymyślonego wroga władzy okupacyjnej. Właśnie pozdrowiłem kolegę wyglądającego z przychodni, a jest dopiero 6.50!

   Dzisiaj, gdy to przepisuję (12.08.2017) dodam, że w 2015 roku włamano się do moich komputerów („na chama”) i dalej stanowię - już jako ofiara psychuszki - obiekt zainteresowań „patriotów”.

   Wrogiem nie są islamiści do których trzeba podchodzić z pełnym miłosierdziem głoszonym przez puczystów („świeczkowych”), ale wierni słudzy Pana Jezusa dający świadectwo Prawdzie. Zaczadzenie przez Szatana trwa i wierni władzy ludowej nadal są czujni.

   Nie wiem dlaczego napłynął obraz gułagu, ale wówczas czułem się taką ofiarą...chociaż nie byłem za zasiekami. W czytaniu (2 Sm 1,1,4) o Dawidzie w serce wpadło słowo  o b ó z, a jest to odpowiednik naszego zesłania na ziemię...po wcieleniu duszy („Obozu Ziemia”).

   Dzisiaj, kapłan w czasie konsekracji mówił bardzo wolno. Popłakałem się, ponieważ miałem odczucie, że płynie to z ust samego Pana Jezusa! Po Eucharystii zostałem całkowicie odmieniony i z kościoła wyszedłem z otwartym sercem.

   W rejestracji żartowałem, że „dzisiaj będzie zły dzień, ponieważ jest mało ludzi” (była tylko jedna karta), a „zagadującemu” koledze wypowiedziały się słowa: „ja już byłem na Mszy św. a ty krążysz...nawróć się!” Z piosenki radiowej popłynęły słowa:„dzisiaj chce się żyć!”

    Teraz przepływa umęczony lud: bezrobotny, dręczona przez wypędzoną córkę z trójką dzieci, starsza i schorowana, która nie ma komu przekazać gospodarstwa, przestraszona śmiercią (umierają nagle w rodzinie), bojąca się nowej szkoły, żółty z powodu wirusowego zapalenia wątroby (nagły pobyt w szpitalu) i tacy, co nie mogą umrzeć (ciężko chory 80-latek).

   W południe nastąpił koniec, a to czas na „Anioł Pański”. Moją duszę zalało działanie Ducha Świętego. Nie wytłumaczę tego naszym językiem. Nagle poczułem oddalenie od ciała…spokojnie mógłbym oddać życie za Pana Jezusa!

    W wyobraźni znalazłem się wśród oprawców nękających mnie powtarzanymi przesłuchaniami, bezsennością i biciem po twarzy. W takim stanie nie robi żadnego wrażenia bycie w gułagu z opieką „krok w krok”.

   Z powodu bólu duchowego w gabinecie padłem na kolana, a wzrok zatrzymał Pan Jezus Gliniany, którego mam na ścianie (płaskorzeźbę wykonała i podarowała mi pacjentka z Instytutu Reumatologii, gdzie się specjalizowałem).

   Później w sekundowym śnie (potrafię spać jak Napoleon na koniu) „ujrzałem” na mojej piersi wielki złoty medalik z Matką Bożą! Po powrocie z pracy, w ciszy domowej padłem na kolana i odmawiałem drogę krzyżową, a straszliwy ból zalewał serce. To było współcierpienie i umieranie ze Zbawicielem...o f i a r ą  bestialstwa! Nie da się tego wypowiedzieć...

   W telewizji podano informację o porwaniu i zamordowaniu dla okupu córki piosenkarki Eleni, a w Sarajewie pocisk trafił w plac zabaw dla dzieci (szóstka zabita, wielu rannych). Nadal nie mogłem doznać ukojenia, bo moje serce dalej zalewał ból współcierpienia ze Zbawicielem.

   Wzrok zatrzymała książeczka „Droga do Nieba", która otworzyła się na pieśniach dotyczących Męki Pana: „Mój własny Apostoł wrogów na Mnie zwołał /../ Smutna dusza Moja aż do śmierci będzie /../ Judaszowa chciwość /../ uderzają w policzek zelżywie /../ Ukrzyżuj Go!"...

   Skończyłem modlitwy, żona zapaliła świeczkę przed kolacją. Pocałowałem Pana Jezusa Miłosiernego, a łzy zalały twarz: Jezu mój! Jezu! To Twoje Św. Imię, które Zbawia! Panie mojej obecnej chwilki i mojej wieczności.

   Przyjmij moje cierpienia w intencji zbawienia dusz - ofiar różnej przemocy, aby nie zwątpili i ujrzeli Twoją Chwałę! Twój Krzyż! Twoją Mękę, która nas zbawiła i zbawia oraz daje uświęcenie. Ty, Jezu mój! Ty wskrzesiłeś mnie. Ty i ja...MY!

                                                                                                                                  APEL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 styczeń 1994

Odsłon: 769

    Napłynął obraz wojny w Jugosławii, gdzie władcy gonią za „zdechłym psem”, a lud cierpi katusze. Nic nie pomogą działania nasze, bo tu trzeba modlitw, postów, wołań do Boga Ojca!

    Zły zaatakował mnie przyjemnymi obrazami, ale uciekłem do wołania: „Ojcze! Ojcze mój! Proszę, spraw, aby zbrodniarze ujrzeli swoje czyny, a ich ofiary nie odwróciły się od Ciebie!"

    W pewnym momencie Mszy św. łzy zalały oczy, ponieważ Pan dał mi odczuć, że Pokój pochodzi od Niego! Właśnie płyną słowa (1 Sm 24,3-21), gdzie Dawid oszczędza Saula: „niechaj Pan dokona sądu między mną i tobą, niechaj Pan na tobie się pomści za mnie, ale moja ręka nie zwróci się przeciw tobie /../ Pan więc niech będzie rozjemcą”.

    Za psalmistą (Ps 57) zmieniam wołanie: „zmiłuj się, Boże, zmiłuj się nad nimi, bo u Ciebie ich dusze szukają schronienia, ześlij im pomoc z nieba, wybaw ich".

    Pan Jezus powołuje Apostołów: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili" (J 15,16). Eucharystia była ofiarowana w intencji zbrodniarzy wojny w Jugosławii.

    W pogotowiu już mamy zgłoszenia: choremu badali serce, a ma kamicę nerkową, dziadek z dolegliwościami „wrzodowymi”, ale ze względu na wiek zalecam przebadanie się. Na dalekim wyjeździe trafiłem do chaty z wielką figurą Matki Bożej.

    Bardzo lubię takie miejsca, płynie moja modlitwa, a do radia ludzie dzwonią z różnymi problemami... redaktorzy radzą im zbieranie znaczków, chodzenie do teatru, gromadzenie kamieni lub pudełek po zapałkach! 

   Napływają wezwania, a wzrok zatrzymuje każda figurka, krzyżyk...Matka przy nowym cmentarzu, krzyż w polu i krzyż przybity do drzewa, gdzie zginął młody człowiek. Przy drodze zauważyłem też figurę Pana Jezusa ze snu.

    Właśnie dzwonią dzwony, bo trwa pogrzeb 8-letniego chłopczyka. Pan powołuje i odwołuje w każdym czasie. Teraz trafiłem do umierającego i nic nie posiadającego...trzeba doprowadzić go do Pana Jezusa, ale nie ma intymności. Rozmawiasz z chorym, a zawsze ktoś się kręci!

    W czasie na koronkę padłem na kolana wołając za zbrodniarzy wojny w Jugosławii i rozpocząłem moją modlitwę. Pan Jezus mówi na ten moment z „Prawdziwego Życia w Bogu”: „Módl się bez przerwy. Jestem zawsze spragniony słuchania twoich modlitw. Nigdy o Mnie nie zapominaj /../".

    Teraz płynie Koronka Pokoju, a właśnie zrywają na wyjazd do wiejskiej chatki, gdzie w sieni był piękny i wielki obraz Matki Bożej. W Islamie...też mają godziną świętą (17.00) i wówczas jest przymus modlenia się przez godzinę (u nas jest wolna wola). Cóż da przymus do rozmowy z Bogiem Ojcem? 

   Dobry jest Pan, bo koi godzinny sen, a przypomina się poranne „spojrzenie” MB Częstochowskiej zapowiadające pokój. Na końcu tego dyżuru - ponownie padłem na kolana - przed Panem Jezusem Miłosiernym oraz obrazem Ostatniej Wieczerzy. Jakże koi taka modlitwa...

                                                                                                                     APeeL

 

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 20 styczeń 1994

Odsłon: 1237

    "Anioł Pański", a w czasie tej modlitwy przesunęły się obrazy: niezwykle bie­dnej rodziny z ojcem zniszczonym przez palenie, porzucone przez mężów siostry, małżeństwa z  chorymi psychicznie i alkoholikami, którzy gwałcą żony. Napłynął też dom w którym mąż śpi na ziemi, ponieważ przyjęto babcię, która teraz stawia żądania.

    Rozmyślania i zawołania modlitewne kapłana naprowadziły mnie na intencję dnia. Nawet napłynęły obrazy z mojego poprze­dniego życia (nocne powroty, karty i pijaństwo)...potrząsałem tylko głową i pojękiwałem, ponieważ odczułem udręki żony i jej oczekiwania...”wybacz Jezu! wybacz !".

     Pan Jezus właśnie uzdrawia lud: „cisnęli się do Niego, aby się Go dotknąć". Po Eucharystii duszę i serce zalał pokój. Zapadłem się w ławkę i tylko wzdychałem: „Jezu! Jezu! Jezu!"... rozpocząłem różaniec Pana Jezusa, gdzie wołałem za wszystkich drę­czonych w rodzinach.

    Po Mszy św. poprosiłem znajomą, aby pojednali się w małżeństwie, bo niewiele zostało im życia. Zacząłem pracę, a do gabinetu wprowadzono matkę syna, który zginał w wieku 40 lat. Pocieszyłem ją  i wskazałem, że teraz jest jemu potrzebna, bo musi modlić się za niego i przyjmować różne wyrzeczenia!

     Po chwilce weszła podobna matka, której syn uległ wypadkowi i jest na jej utrzymaniu, bo nie starał się o rentę. Przybył także ojciec ciężko chorego syna.

     Wszystko kończy wizyta u biednej, gdzie  właśnie był kapłan z Ostatnim Namaszczeniem. Opowiedziała mi o swoim udręczeniu przez córkę chorą psychicznie, która sprowadza sobie panów i wydaje  zapomogę na najlepsze papierosy. Odwiedziła ją też 12-letnia wnuczka, która uciekła z  z ośrodka  specjalnego, ponieważ chcieli ją zgwałcić. 

   Jakże cierpi duchowo ta rozmodlona pacjentka, a  n i g d y  się nie skarżyła! Dlatego napłynęło natchnienie, aby przyjąć do niej wizytę.

    Dzisiaj, gdy kończę opracowanie tego zapisu z tv płynie informacja o zwyrodnialcu, który straszył matkę z córką psem i wężami...sprawił, że stali się niewolnikami i ofiarami jego sadyzmu. Po czasie rozpacza matka, która przez 5 lat trzymała dwójkę swoich dzieci za szafą.

     Koleżanka specjalistka z psychiatrii mówi o agresji w rodzinie, która skierowana jest na słabszych, ponieważ 5% ludzi nie kontroluje impulsów wywołujących ten stan.

    Wyszedłem na spacer modlitewny i wołałem do Boga:  "za dręczonych w rodzinach”. Popłakałem się z powodu mojego obdarowania. ”Jezu! Jezu! przepraszam, przecież Ty wiesz, że ja pragnę pracować tylko z ciężko chorymi, umierającymi, nic nie posiadającymi i pragnę prowadzić ich do Ciebie”.

      Po wszystkim zapaliłem lampki pod krzyżem Pana Jezusa, a żonie kupiłem pęk kwiatów, a to skromny akt przeprosin, bo obecnie prowadzimy życie modlitewne i wiemy, że wszystko jest łaską.

        „Ojcze! Dziękuję za ten dzień”...                                                         APEL