Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 12 luty 1992

Odsłon: 821

   Jakże ważne jest wsłuchiwanie się w napływające natchnienia...mam iść pieszo i odmawiać modlitwy. Zły natychmiast podsuwał samochód, bo dba o mnie. Wiedział, że w wielkim bólu popłynie modlitwa przebłagalna...w czasie załatwiania odległych wizyt.

   Wczoraj wołałem do Matki, abym „nie nauczał”, ale dzisiaj pierwszą pacjentką była katoliczka przedstawiająca „kłęb nerwów”, bo gnębi ją zły kierownik, a ona łyka relanium po 3-4 tabletki naraz.

   Powiedziałem jej o próbach, zaleciłem uciekanie się do Matki Bożej i modlenie się za prześladowców. Czy wolno mi o tym mówić? Jednak w ten sposób szerzę kult Maryjny! Nie potrafię już inaczej pocieszyć cierpiącego, który ucieka w zniechęcenie i nienawiść?

• Dobrze pani uczyniła rezygnując ze stanowiska i uciekając od krzywdzenia ludzi (zwalniania ich z pracy)...najwyższą wartość ma dusza i jej pokój! Nam potrzebny jest drewniany talerz, drewniana łyżka i drewniane buty!

• Och, tak chętnie słuchałabym pana!

    Dzisiaj mam pokój w sercu, bo post wycisza. Napłynęło, abym oddał dyżur w pogotowiu...szybko znalazłem chętnego, a później dowiedziałem się, że jutro będzie wielki bałagan, ponieważ przenoszą wszystko do nowych pomieszczeń!

      Wcześniej poszedłem „po kolędzie” na trzy wizyty domowe. Faktycznie płynęły modlitwy i było mi dobrze. Na poczcie podarowałem krzyżyk, a teraz sprawdziłem czy powieszono. Radość, bo jest na ścianie frontowej!

    Teraz jestem u ciężko schorowanej pani, ale żywotnej i kontaktującej się z uzdrowicielami. Pokazuje mi zdjęcia Clive Harrisa, który prowadził seanse uzdrowicielskie w polskich kościołach. Ponieważ odbieram dobrą energię...z wolna napłynął błogostan.

   Dziwne, bo babcia ze smutnej stała się wesoła, nawet zerwała się z łóżka. Poprosiłem ją, aby przyjmowała swoje cierpienia i przekazywała je Matce Bożej...wiele dobra uczyni w ten sposób. Zdziwiła się moją odmową zjedzenia cukierka i napicia się wina („post w intencji pokoju na świecie”)...

    Na ostatniej wizycie znalazłem się w mieszkaniu oddanej Bogu i  bez zdziwienia przyjąłem od niej obrazek Matki Boskiej Fatimskiej: „W Słonecznej Światłości Najświętsza Panna”. Jakże piękne jest to określenie Matki Boga naszego.

    Dzisiaj miałem dużo pracy...podarowano mi tylko kawę sprzed dwóch lat.

                                                                                                                                        APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 11 luty 1992

Odsłon: 784

 

MB z Lourdes (rocznica objawień z 11 czerwca 1917 r.)

    W śnie w ostrej formie dyskutowałem o telewizji z prezydentem Lechem Wałęsą;

• Czy pan nie rozumie, że telewizja i radio to czwarta władza...pan musi to przejąć!

• Och, staram się, przecież organizuję akcje charytatywne!

   Przebudziłem się w złości, a zły „zrobił mnie szefem radiowo – telewizyjnej redakcji", a to dobra sztuczka, bo...w tamtym czasie byłem wielkim "reformatorem". To jakby jego kabarecik.

   Nawet byłem pełen podziwu dla upadłego Archanioła. Dopiero odkrywałem jego nadprzyrodzoną inteligencję...w czynieniu zła, ale nie widziałem jeszcze bolszewizmu. 

    Padłem na kolana, bo napłynęło natchnienie: „Msza Św.” w intencji niechętnych Kościołowi Pana Jezusa. Popłynął „Anioł Pański” i „Pod Twoją obronę”. Zły od razu podsunął: „eee!..będziesz..tam , latał na msze!”

   Zniechęcony położyłem się, ale napłynęło mocne natchnienie: „k a l e n d a r z”, gdzie ujrzałem informację o dzisiejszym święcie. W kościele trafiłem na słowa pieśni: "jak dobrze u Ciebie Panie!” Zawołałem tylko:

   "Ojcze mój! Dziękuję Ci, że w Twojej Mądrości stworzyłeś system pokus: dla ćwiczenia mnie, bo zły ujawnia moje słabości, wady i ukazuje moją nędzę. To służy mojemu dobru. Dzięki tym sztuczkom wzrastam!”

    Dzisiaj nie miałem wielkich pocieszeń, nawet zawołałem: „Matko, dzisiaj przyszedłem w intencji niechętnych Kościołowi...za nich jest Eucharystia."

   Mój kapłan nawet nie wspomniał o Objawieniu Matki Bożej, które było wielkim wydarzeniem w życiu Kościoła Świętego. Ważniejsza jest dusza jakiegoś śmiertelnika (zamówione nabożeństwo)...ona jest bardzo ważna, dlaczego nie dbał o nią podczas życia?

    Dzisiaj dzień postu, płyną modlitwy, śpiewają dwa słowiki...prawie wiosna. Dużo pacjentów, nawał starszych i obcych, dodatkowo 3 wizyty domowe. Wszystko znoszę z radością i mocą!

   W dniach maryjnych Szatan nasyła różnych "chorych":

• „umierającą”...daj Boże, aby każdy był tak zdrowy w tym wieku

• funkcjonariuszkę św. Jehowy

• słuchającą świadectwa wiary, która zaśmiała się, bo czekała ją wizyta u ginekologa!

• wpadł też sanitariusz z informacją o umierającym z wypadku, a nie było jeszcze chirurga!

   Smutek zalał serce, bo gadałem, upadłem, a w tej rozterce podczas mycia rąk przed obiadem mydło wpadło mi...w zupę! Ma zły sztuczki - nie lekceważ! Z trudem zbierałem myśli...”Matko pomóż w tym naporze ludzi!”

    Pojawiła się kobieta, która z radością opowiedziała o ślubach wieczystych córki, a jest to wydarzenie duchowe na całe życie. Na pocieszenie pojawił się też pacjent pełen humoru (niesprawny po udarze)...śmieliśmy się z jego żony szukającej pewności w badaniach u lekarzy, a przecież można przewrócić się na schodach przychodni!

   Wszystkich przyjąłem, z pomocą Matki Bożej byłem bezinteresowny, pomagałem i pocieszałem utrapionych i biednych. Pewny swego szykuję się do wyjścia, a pacjent, któremu załatwiłem sprawy administracyjne zostawił  butelkę wódki, szynkę i kawę! Zły wszystko popsuł...

    Leje deszcz, a ja cały czas modlę się...także w banku i w piwiarni za kominkiem. Teraz z żoną oglądamy program „Moja modlitwa” w którym śpiewała Ewa Błoch: „Co Ci powiem Cichy Boże?"...popłakaliśmy się.

   Tam padły też słowa, że złe myśli przysyła Szatan, a dobre Bóg...rozróżnimy je przy pomocy Światła Ducha Św.!

                                                                                                                                       APeeL

 

 

   

 

  

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 10 luty 1992

Odsłon: 836

    Na dyżurze w pogotowiu zerwał mnie straszący sen, ponieważ nie było kolegi (jeden pokój lekarski) odmówiłem „Anioł Pański” i „Pod Twoją obronę”...

     Od rana trwał napór chorych oraz czujność „towarzyszy”, którzy mają zezwolenie na nękanie mojej osoby. W sercu znalazłem się podczas sądu nad Panem Jezusem („Mąż z Nazaretu”), gdzie obrońcy Barabasza byli dobrze zorganizowani. Z serca wyrwał się tylko krzyk: „Jezu. Jezu!” oraz wołanie do Matki Bożej: „Dobra Pani, Panno Chwalebna i Błogosławiona”...

   Przybył do mnie obcy chłopczyk u którego przed 3 dniami - na rzut oka - rozpoznałem ciężkie schorzenie i skierowałem go do szpitala. Dzisiaj widać jego zagubienie, bo potwierdzono moje sugestie i trafił do kliniki...

     Na ten moment trafia się chory, były aparatczyk, który zadaje pytania o wiarę: 

• Dlaczego jest tyle różnych Matek?...

• Aby się nie nudziło...przecież to jasne! Jeden czci Niepokalane Poczęcie, inny Matkę z Lourdes (uzdrowienia), a ten Matkę Pokoju z Medziugorie...

• Czy można zgłaszać się do Matki bezpośrednio?...gdy nie wierzy się w kapłanów!

• Bezpośrednio...można, ale gdzie pan dotrze? Nawet do ministra wchodzi się dzięki specjalnej procedurze (chodzi o Sakrament Pojednania).

    Dotarło to do niego, a dodałem jeszcze moje świadectwo wiary, ulotkę oraz zaleciłem proszenie Matki Bożej o prowadzenie w powrocie do Boga. Każdy bowiem ma inną ścieżkę...trzeba patrzeć na  napływające  z n a ki!

    W progu domu przywitała mnie smutna żona, bo córka podrabiała moje recepty, ale żadna apteka takich nie wyda. Uciekłem na działkę, gdzie w budce lubię się modlić...tam podczas drogi krzyżowej wzrok zatrzymał wielki gwóźdź, a to oznacza, że odejmuję Panu Jezusowi cierpienie.

     Muszę przyznać, że modlitwa płynęła ze środka mojego serca, a przy niektórych stacjach doznawałem szczególnego współcierpienia ze Zbawicielem: obnażenie na Golgocie, przybijanie do krzyża i jego podniesienie, a na końcu przebicie Św. Boku Pana naszego.

   „Ojcze mój odpuść im, ponieważ nie wiedzą, co czynią”. Łzy zalały oczy, ból przeniknął duszę, a w tym czasie z natchnienia odczułem, że jest to wynik mojego pragnienia zbawiania dusz. Tego pragnienia i cierpienia nie znają zwykli ludzie. Stąd Słowo Pana Jezusa: „Pragnę"! 

    Dziwne, bo teraz, gdy to opracowuję (14.02.2019) z czytanego w radiu Maryja „Dzienniczka” płynęła prośba s. Faustynki do Pana Jezusa o zbawienie dusz. Ja też pragnę wciągać ludzi na Drogę Prawdy prowadzącą do Boga Ojca! Nawet podczas przepisywania tego świadectwa wiary przez serce i ciało przepływał bolesny skurcz.

   Wróciłem do domu uduchowiony, a stara książeczki do nabożeństwa otworzyła się na słowach: "Niewiasto, oto syn Twój”. Tam były też słowa, że „Dziecię Maryi” to osoba nosząca Jej Medalik i odmawiająca różaniec, wielbiąca Matkę w soboty, czcząca Jej święta, wzywająca Jej pomocy w ciągu dnia. Wszystko to spełniam...jestem więc dziecięciem Maryi! Pan Jezus dał mi Matkę, Najlepszą Opiekunkę. W tej radości odmówiłem ponownie: ”Anioł Pański” i „Pod Twoją obronę”... 

                                                                                                                                          APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 09 luty 1992

Odsłon: 845

    Po przebudzeniu serce zalała trwoga i czarne myśli, demon wpuszczał dodatkowo zwątpienie. Jak żyją ludzie, którzy nie wiedza o działaniu Bestii? Dzisiaj jest Msza św. dla mnie, bo Bóg Ojciec pyta proroka:

• kogo mam posłać do Mego ludu, czy jesteś gotów?
• oto ja - poślij mnie, ale jestem mężem o nieczystych wargach!

   Tam Serafin wypalił usta proroka od wszelkiej nieprawości (węglem pełnymi żaru), a ja widzę, że dzisiaj jest to Eucharystia. Po zjednaniu z Panem Jezusem staję się cichy, milczący i pragnę mówić tylko o Bogu Ojcu i bać się tylko Boga...nikogo więcej! Lud właśnie śpiewał: „kto się w opiekę odda Panu Swemu”. Na ten moment kapłan dodatkowo zapytał:

• co dzisiaj mówi do nas Pan Jezus, co mówi do ciebie?
• och, tak...przecież Pan Jezus mówi do mnie!

    Eucharystię przyjąłem w intencji milczenia i czystych warg, a w tym czasie zauważyłem kapłana z pochyloną głową przed Ołtarzem Świętym. Popłakałem się i zawołałem: „Matko kapłanów”, a łzy popłynęły na ziemię.

    Dalej wołałem: „Matko kapłanów, Matko kapłanów...nie mają rodzin, matek ziemskich, ale mają Ciebie Matko.” Ból prawie rozrywał serce, poprosiłem Matkę Bożą o pobłogosławienie mojej dzisiejszej pracy.

   Serce zalała wielka radość, pozdrawiałem ludzi z daleka i modliłem się już od ruszenia spod kościoła. Po drodze podjechałem do wdowy, której dzieci kolejno trafiają z żółtaczką zakaźną do szpitala. Płaczącej przekazałem prośbę, aby te kłopoty przekazała Matce...w prostej formie: „Matko przekazuję Ci mój dom i jego kłopoty"...dlaczego dotychczas nie uczyniła pani tego?

   Chorej dziewczynce dałem pieniądze na drobne zakupy w szpitalu. Tyle razy jeździłem tędy, a nigdy nie zauważyłem kapliczki w tym właśnie miejscu! „Zdrowaś Maryjo”...

    Dopiero 9.00, a już tyle przeżyć! Teraz z mszy radiowej płyną słowa: łatwiej jest mówić o głupstwach i sprawach ziemskich niż o sprawach duchowych (wierze). To słowa dla mojej żony, która nie pozwala być mi apostołem Pana Jezusa.

    Pan Jezus zawołał i powiedział do mnie: „idź”! Naprawdę żniwo jest wielkie, a robotników mało. W bólu płynie moja modlitwa, kojąca smutek...aż do „św. Agonii Pana Jezusa”.

    Udało się wyrwać z dyżuru w pogotowiu na obiad, ale już dzwonią. Trafiłem do rodziny przy obiedzie z przewróconą babcią, To nędzna chatka z bałaganem na podwórku i szczekającym psem w błocie po kolana oraz z malutką dziewczynką nad talerzem ze schabowym...wyraźnie wstydzącą się obcych. Dziwiłem się, ponieważ w tym wieku moje dzieci były karmione.

    Po powrocie do bazy z radia popłynie błogosławieństwo kardynała J. Glempa, a na dodatek pojedziemy do wezwania trasą pełną kapliczek i piękną figurą Matki Bożej z otwartymi ramionami. Dziękuję ze słowami: „wiem, wiem Matko, że to od Ciebie!”

   Później Pan sprawi, że będziemy przejeżdżali obok „mojego” krzyża. Wiele jest takich...nawet w środku miasta i przy cmentarzu, a ten jest niby przy trasie, ale zapomniany! W smutku rozstania z Panem Jezusem popłyną moje modlitwy wieczorne...w których dziękuję Ojcu za wszystko, co otrzymałem danego dnia. Nie można tego powtórzyć, bo jest to modlitwa od Ducha Świętego.

    Na dalekim wyjeździe połynie „św. Agonia Pana Jezusa", a ja zawsze doznaje wstrząsu przy obnażeniu Zbawiciela, Jego rozciąganiu i przybijaniu do krzyża oraz podniesieniu krzyża!

   Nie wiem jak długo to trwało, bo prawie omdlewałem...wprost byłem przy krzykach i rozpaczy, złości i przekleństwach z waleniem młotem. W tym czasie towarzyszyła nam bezsilna Matka Jezusa . Pan został podniesiony, a wówczas pojawił się ból przebitych stóp! 

   Przed snem, przy zgaszonym świetle kolega-kierownik odmawia „Ojcze nasz”...tak sądzę z czasu. Na pewno moje modlitwy uznano by za dewocję (2-4 godziny). Fakt faktem, że wstydzę się w jego obecności, bo odmawiał modlitwę stojąc. Po czasie wykorzystując chwilę sposobną przekazałem mu Prawdy naszej wiary, a on mucząc przed snem zapytał: czy to prawda?

                                                                                                                                 APeeL