Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 kwiecień 1991

Odsłon: 288

    Po latach i prośbach do Ducha Świętego ta modlitwa zostanie zmodyfikowana. Pozostanie tylko cz. bolesna ze śmiercią Pana Jezusa na Golgocie (św. Agonią) jest na witrynie...

                                                                                                                            APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 01 kwiecień 1991

Odsłon: 271

  Kończy się dyżur w pogotowiu...po przebudzeniu wiedziałem, że muszę jechać do konkatedry w Radomiu...na 11. 4.0.

   Przypomniał się sen w którym pojawił się obraz papieża na tle witraża (pewne zamazanie), a po chwili Dzieciątko Jezus z otwartymi ramionami na tle Tabernakulum. Dzieciątko całe promieniujące - tego nie wyrazisz naszymi środkami.

    Po chwili Synek Boży znalazło się na ręku św. Antoniego. Jakże to pocieszający obraz, jak wielką siłę otrzymujesz na początek tego dnia, a przez to życia.

    Teraz słucham natchnień i o 6.40 wstałem do obsługi ciało, ponieważ wyśpię się później! To było słuszne, ponieważ w 5 sekund po zakończeniu toalety zostałem wysłany do nagłego zasłabnięcia.

    W czasie przejazdu modliłem się za kapłanów. Zauważyłem, że zły atakuje wówczas, gdy wołam za złych kapłanów. To jest zrozumiałe. Nawet kiedyś ktoś zapytał: "to modlisz się za najgorszych?" Nie przeszkadza, gdy modlę się za dobrych.

   Świta, czekam na ławce szpitalnej i dalej płynie błaganie do Boga Ojca. Dodatkowo przeczytałem słowa Matki Bożej do mnie: "otwórz serce, proś Boga, a ja będę modliła się za ciebie."

   Z radością jedziemy z żoną do kościoła, ale rozbolał ją brzuch! Nastąpiło wielkie rozproszenie z potrzebą wyjścia z kościoła. "Jezu! Jezu! Każda chwilka naszego życia jest darem...jakże jesteśmy słabi."

   Zbyt dużo ludzi, kapłan żąda głośnej modlitwy, nawet gestykuluje - ot nędza ludzka! Podszedłem bliżej: jest Dzieciątko na ręku NMPanny i św. Antoni (ze snu). Nagle cały kościół modlił się: "za tych, co opiekują się chorymi" - czyli także za mnie!

    Wołanie z rozpędu będzie trwało jeszcze jutro, a właśnie zakończę układanie mojej modlitwy (skan próbnych egzemplarzy jest 02.04.1991). W filmie dokumentalnym trafię na obraz pustyni z karawaną i pogodnymi ludźmi...jeden z nich będzie modlił się na piasku.

   Teraz czas "luzu": szampan, obiad, sen, spacer w lasku brzozowym z pięknie śpiewającym skowronkiem, a ja w myślach "krzyczałem": "Dobry Jest Bóg Ojciec i Pan Jezus."

   Wszyscy śpią, popijam "Poloneza" i czytam "Gazetę wyborczą", a w tym czasie napływa zapytanie: dlaczego nie czytasz o Jezusie? To prawda - wszystko co nie jest o Jezusie to ziemia!"

   Panie Jezu wspomóż wszystkich p i j ą c y c h...daj im opamiętanie, pomóż w ich słabości i daj siłę do przetrwania, ukaż im jasność sytuacji, zabierz pokusy, odsuń złe chęci...nie pozwól bić żon i poniżać rodzin! Spraw Jezu mój, aby każdy alkoholik ochłonął i zobaczył, że Jesteś!"

   To wołanie sprawi moje otrzeźwienie, bo ja nie jestem alkoholikiem (tylko pijącym). Żona wstała i w złości rzuciła "moimi papierami"! Uśmiechnąłem się i wsunąłem pod kołdrę...

                                                                                                  APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 31 marzec 1991

Odsłon: 277

    6.20 - biją dzwony (procesja rezurekcyjna. Przeżegnałem się. Dzisiaj mam dyżur w pogotowiu. Włączyłem magnetofon, gdzie padają słowa Micińskiego: "nazwałeś mnie synem i przyrzekłeś Wieczne Obcowanie...nakarmiłeś Swym Ciałem, napoiłeś Winem, teraz z ziemi zrobiłeś wygnanie".

     "Ojcze Przedwieczny proszę Cię o Pokój dla tego miasta, tych domów i ludzi. Proszę Cię o Pokój dla serc tych ludzi z którymi się stykam...niech płynie przez mnie pokój, niech ustąpi z mojego serca nienawiść".

    Trzymałem głowę w dłoniach i wołałem: "dla Jego Bolesnej Męki", ale już muszę badać pacjentkę. W tym kontakcie myślę jak piękny jest człowiek - czuję, że ona myśli podobnie. Dzisiaj czytam pismo przysłania z Medjugorje.

    Jakże bliski sercu stał się kapłan Tomislav Vlaśić - czujemy i myślimy podobnie. Chwilkami napada mnie tęsknota za Jezusem: "Jezu mój. Słowo Twoje nigdy się nie zmienia...Słowo Twoje to dar dla mnie...Jezu, Jezu, Jezu".

    W rękę wpadło pismo młodzieżowe (konkurs "Mój przyjaciel") teraz zrealizowałem myśl, aby napisać o Jezusie, moim Przyjacielu...udało się nawet wysłać (poniżej).

     "Moim Przyjacielem jest Pan Jezus...przyszedł do mnie Sam, kilka lat temu - tak jak do Pawła z Tarsu. Jezus "był moim Przyjacielem z a w s z e, ale ja o Nim nie wiedziałem...żyłem tak jak każdy...tak jak wy z TIK-u...tak, jak wasi młodzi czytelnicy.

   Ja wiem, jak przebiega takie normalne życie - większość z nich nie wie, jak dobrze jest żyć z Jedynym Prawdziwym Przyjacielem, z Panem Jezusem. Teraz spróbuję w ludzkim języku wyrazić tę "Ostatni a Miłość". Pan Jezus zawsze ma czas i zawsze jest przy mnie, gdy Go potrzebuję - Jego obecność oznacza Pokój serca, Radość, Cichość, Cierpliwość. Tego nie można opisać - musisz sam przeżyć.

    Jakim językiem wyrazisz pierwszą miłość? Jakim? Nie mogę opisać stanu serca objętego Pokojem Jezusa - brak słów. To, co uzyskujemy w drodze kontemplacji, lekami, alkoholem, narkotykami - nędzne karykatury prawdziwego Serca. Jezus nigdy na zawodzi...nie nudzi i nie daje przesytu (największa miłość ziemska nuży, wymaga okresowej rozłąki).

   Jego nagłe przyjście zawsze oznacza miłe zaskoczenie - wówczas stajesz się malutki, cichutki i zadowoli cię wszystko. Mój Prawdziwy Przyjaciel ma jedną "wadę" - prosi o niesienie z Nim Krzyża, a to trzeba zamilknąć, a to nie pokazać swojej wyższości i mądrości...tu da obowiązek...tam skieruje do potrzebującego...nagle da nam kłopoty i czeka, abyśmy poprosili Go o pomoc i patrzy, co uczynimy w nieszczęściu...każdemu otwiera oczy na ziemską przemoc, niesprawiedliwość, biedę, chorobę, opuszczenie, poniżenie i bada wspólną z Nim przyjaźń.

   Teraz pozwolił nas zezłościć i z czułością obserwuje naszą reakcję...to nie ma końca. W sercu zaczynam się skarżyć i złościć - wówczas woła do mnie: "patrz na przebieg Mojej Męki...czy krzyczałem? Czy złorzeczyłem? Czy się szarpałem? Co mówiłem...wszystko zapisano!"

   Nie będę dalej pisał - Jezus nie lubi paplaniny. Zapyta ktoś - jak zostać przyjacielem Jezusa? To bardzo proste. W chwili smutku, opuszczenia, choroby lub nieszczęścia zawołaj: "Panie Jezu zostań moim Przyjacielem"! Od tej chwilki nic nie rób - czekaj. Jezus przyjdzie i da ci znak! To samo można uczynić w radości - mało ludzi zadowolonych z życia zwraca z taką prośbą. To zarazem wyjaśnia sens cierpienia. Taką prośbą sprawisz radość Panu Jezusowi...

                                                                                                                              APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 30 marzec 1991

Odsłon: 264

    Żona jest już na Rezurekcji, a ja "ujrzałem" moją modlitwę przebłagalną o którą prosiłem. Tę modlitwę można odmawiać także podczas adoracji nocnej.

    Andre Frossardowi zadano pytanie: co to jest wiara? Teraz ja zadaję sobie to pytanie. Wiara to miłosny zalew serca spływający od Boga! Zarazem jest to pogodzenie się z Wolą Stwórcy i radość Jej wypełniania.

   To przynosi Wolność Prawdziwą, poczucie Bożej Prawdy i Sprawiedliwości, Równości...przy tym wszystkim małość ziemska, poznanie naszej nicości, służenie innym aż do oddania życia, to delikatność, cichość, cierpliwość,to....czy mam dalej pisać o Bogu...o Jezusie, który to wszystko pokazał!? Gdy Ojciec zawoła wszystko staje się jasne.

    Wczoraj byłem sierotą (pragnąłem Ojca i Syna) - czy zauważyłeś jak sieroty pięknie mówią o swoich rodzicach! Jak do nich tęsknią! Nawet, do złych ziemskich rodziców. Dzisiaj mam wielką moc do pracy.

   Podczas wyjeżdżania z garażu zauważyłem książkę "Dzieła" Jana od Krzyża. Napływa natchnienie "weź". W gabinecie otworzyłem i płyną słowa do mnie, że odkrycie łaski Bożej daje wielką radość - trzeba się tym cieszyć i wskazywać innym na istnienie tej łaski.

- Choroba to wielka łaska Boża...Stwórca daje panu znaki, budzi pana. 

    Około 11.00...stała się cisza, napłynęło pragnienie modlitwy "och, Jezu mój" - nie się iść do domu. Tak wielkie napełnienie mocą i miłością, że czuję w tym momencie siłę Mojżesza, który prowadził lud. Jakże chciałbym prowadzić taki lud, ale cóż...tylko uśmiechy.

- Bardzo ładnie, że sprzątacie teren wokół przychodni...a wasze dusze?

    Wiem, że wielu z nich jest rozłączonych z Bogiem, nie chcą i nie uznają Jezusa i wszystko oprócz ziemi jest im całkowicie obojętne. Tylko Jezus może sprawić, że się przebudzą...nawet przed śmiercią! "Wiem Jezu jak cierpisz z tego powodu! Chętnie oddałbym część mojej wiary tak zagubionym!"

    W momencie rozpoczęcia odmawiania modlitwy przebłagalnej wkroczyła salowa "patriotka" i prawie wygoniła mnie z przychodni! Zostałem sam i mogę stanowić jakieś zagrożenie dla mojej ojczyzny.

    Tak chciałbym znaleźć się w jakiejś ciemnicy i tam odmawiać modlitwę przebłagalną, ale zły pracuje...sprawił całą masę ważnych spraw. Podczas wypalania działki pomyślałem o delikatności Jezusa, a diabeł podsuwa, że zasuszył drzewo, które nie dawało owoców.

   Tak jest Bestia zatroskana, a to była nauka duchowa. Zarazem radość zalała serce podczas śpiewu Macieja Zębatego: "Alleluja" o zmartwychwstaniu Zbawiciela z pragnieniem Eucharystii! Jeszcze Gintrowski: "jesteś w Raju". "To prawda, bo ja już uczestniczę w życiu nadprzyrodzonym. "Królestwo Boże jest w nas".

    Teraz trwa nabożeństwo, cały kościół ludzi, cisza, oczekiwanie...siedzę i pojękuje "Jezu. Jezu...Ty wiesz, że jestem. Przypomniał się list, a łzy popłynęły na ziemię.

    Jestem zły na siebie, że właśnie dzisiaj nie odparłem pokusy przyjęcia "wdzięczności" od pacjenta i nie oddałem całego dnia Jezusowi. Trwa obrządek, ale mało jest momentów prawdziwej łączności z Bogiem...zbyt głośno, zbyt jasno...nic nie dają "popisy śpiewacze" kapłana (powinien mówić półgłosem do mikrofonu). Nie mają też mocy duchowej czytania ze Starego Testamentu.

    "Przyjmij Św. Hostię za żołnierzy" - nagle odczułem, że moje serce to jakiś nieogarniony krater, otwarty szyb, który może przyjąć wiele innych serc. To łaska Boga Ojca ukazanie mi Jego wszechogarniającej miłości. "Panie Jezu obejmij ich moim miłosiernym sercem...daj im wiarę, ufność, Światło: temu, temu i tamtemu!"

    Teraz zrozumiałem jak wielką "przepaścią" jest Miłosierne Serce Jezusa i jak wielkie są Jego cierpienia lud śpiewa "Zmartwychwstał Pan" (na głosy z chórem), a łzy lecą na ziemię, nie mogę otworzyć oczu.

    Wyszedłem na modlitwę, cicho na ulicach, pełnia księżyca, nawet mam strach (psy)! Zacząłem wołać za żołnierzy, a także za chrześcijan rozszarpywanych na rzymskich arenach.

    "Jezu, Boże Ojcze, Matko Miłosierdzia proszę o łaskę dla dusz tych męczenników, którzy w czasie męki zwątpili i złorzeczyli Bogu. Jezu mój! Proszę Cię o Miłosierdzie dla nich...przecież jesteśmy słabi, tak mało było wówczas wiadomości i komunikacji międzyludzkiej. Jezu proszę Cię o Miłosierdzie dla nich".

    Nagle ujrzałem areny z wygłodniałymi lwami, które podchodzą do ludzi i wyrywają im ramiona z walkę niektórych..uderzenia pazurów zwierzęcych. Po zapaleniu lampek pod krzyżem wielka radość zalała serce.

   Teraz wiem, że jestem szykowany do męczeńskiej śmierci...jakiej? Czy chciałbym umrzeć normalnie? Czy za Jezusa? Męczennicy chrześcijańscy byli, są i będą! Co Jezus naznaczył przyjmę. Stwórca nie da mi nic więcej, niż to co będę mógł znieść.

     Prawie pierwsza godzina, a ja nie mogę znaleźć ukojenia. Co dzisiaj czują ludzie? Dlaczego nie czuwają? Dlaczego nie spędzają tej nocy na modlitwach i prośbach? 

                                                                                                                      APeeL