Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 08 grudzień 2016

Odsłon: 859

Niepokalane Poczęcie NMP

    Postanowiłem być na Mszy Św. o 10.15...z kasety śpiewał L. Cohen, a z serca wyrwało się wołanie: „Matko! Matko! Mamusiu nasza!” Popłakałem się, bo poczułem prowadzenie przez Pana Jezusa.

    W drodze do kościoła odmawiałem „Anioł Pański” oraz „Pod Twoją obronę” i zarazem przepraszałem za różne moje grzechy i zachowania, które raniły Serce Matki Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wołałem w mojej litanii: „Matko nasza, Matko moja, Słodka Pani, Królowo mojego serca, Dobra i cierpliwa, Miłościwa...”.

    Na nabożeństwo przyszło kilkanaście osób, a mój wzrok zatrzymała stacja drogi krzyżowej: „Pan Jezus zdjęty z krzyża” oraz witraż z MB Fatimską, którą poprosiłem o wstawiennictwo w sprawie nawrócenia córki.

    W Ew Łk1, 26-38 jest opis momentu pozdrowienia przez Archanioła Gabriela Maryi Dziewicy - z zapowiedzią poczęcia i narodzenia Pana Jezusa - po zstąpieniu Ducha Świętego. Na końcu Matka nasza odpowiedziała: << Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa >>.

   Ja zacząłem wołać: „Oto ja Twój Sługa Panie”! Poprosiłem Ducha Świętego o natchnienie w mojej sprawie zawodowej, bo odpowiadam za dusze kolegów, którzy uwierzyli w swoją wielkość.

    Eucharystia ułożyła się ochronnie, pozostałem i odmówiłem koronkę do Miłosierdzia Bożego. Po wyjściu z kościoła zdziwiony stwierdziłem, że jest piękna pogoda, słońce, a wszystko stało się całkowicie odmienione.

                                                                                                                                    APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 07 grudzień 2016

Odsłon: 881

    Nigdy nie wiadomo czy napływające natchnienie jest z dobrej strony. Ważnej jest wsłuchiwanie się w natchnienia, bo Szatan chce zmienić „decyzję chwilki”, a zły odczyt woli Boga wywołuje całe ciągi złych następstw. One mogą być w danej chwili atrakcyjne, ale po czasie stwierdzisz, że popełniłeś błąd.

    Dzisiaj smacznie spałem, ale zostałem obudzony o 6.50 czyli na Mszę Św. o 7.15, ale byłem wyjątkowo nieprzytomny i nie posłuchałem „idź, a zobaczysz” w sensie jakichś atrakcji. Później wypoczęty opracowałem i edytowałem 5 nowych intencji.

    To naprawdę jest wielki wysiłek i przypuszczam, że pójście do kościoła „na siłę” nie było od Boga, a świadczy o tym owoc, bo mam wielką radość w dawaniu świadectwa wiary i w zmniejszaniu zaległości.

    Ja nie znam dobra wiecznego, które powstanie z mojego wysiłku. Na wieczornej Mszy Św. Pan Jezus w Ew Mt 11,28-30 powie do takich jak ja:

<< Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźmijcie Moje jarzmo na siebie (…) a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie>>.

    To wielka Prawda, ponieważ  j a r z m o (czyli ewangeliczna niewola) naprawdę jest słodkie, a  b r z e m i ę (ciężar, trudna sytuacja) lekkie, ponieważ Pan Jezus jest zawsze z nami. Ja to potwierdzam, bo nigdy nie żałuję czasu „zmarnowanego” dla Boga i zawsze mam radość, której nie zna świat, a przy okazji wszystko inne układa mi Sam Bóg.

   Dzisiaj oglądałem kłótnie w Sejmie RP oraz przygotowywanie się tych, którzy nie mogą pogodzić się z faktem, że stracili władzę i chcą rewolty, bo wielu będzie musiało odpowiedzieć karnie za to, co czynili. W tym czasie naprzeciwko mojego bloku robotnicy budowlani ciężko pracują od rana do wieczora.

    W drodze do kościoła na Mszę Św. wieczorną smutek zalewał moje serce, bo bracia Polacy są poróżnieni, a świat chyli się ku zagładzie. Nie widać żadnego poruszenia w przygotowywaniu się do ponownego Przyjścia Pana Jezusa...

    Na nabożeństwie było kilkanaście osób, a do Eucharystii podeszła garstka. Ludzie nie wierzą w Moc Boga naszego, a mimo powołania Pana Jezusa na Króla naszej ojczyzny rządzący nie kierują oficjalnych próśb o pomoc w rozwiązaniu różnych spraw.

    Po co przekrzykiwać się w Sejmie RP, gdzie ze strony PO słychać „precz z komuną”, a przez dwie kadencje wypłacali wielkie emerytury utrwalaczom.

    Eucharystia ułożyła się ochronnie i rozpuściła...szybko wróciłem do domu aleją główną rozświetloną już jak w Dzień Bożego Narodzenia (fanaberia).

                                                                                                                                    APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 06 grudzień 2016

Odsłon: 856

Św. Mikołaja

    Około 14.00 postanowiłem wyjść na spacer z nadzieją modlitwy...może za dzisiejszy dzień? Nagle moje serce zalało wielkie cierpienie, ponieważ napłynęła obecność Boga Ojca. Popłakałem się w poczuciu miłosnej rozłąki i wielkiej tęsknoty, którą w pełni ukoi dopiero powrót do Królestwa Niebieskiego.

    W płaczu zacząłem wołać: „Tato! Tatusiu! Tato! Jezu mój! Panie mojego serca i duszy, mojej wieczności. Przyjmij podziękowanie za wszystko, bo ja nie pragnę niczego oprócz służenia Tobie, Ojcze mój...dla oddawania Tobie czci i chwały. Tato! Przyjmij moje cierpienie rozłąki z Tobą”.

    Wyszedłem i zacząłem moją modlitwę, ale ból rozłąki trwał podczas poczucia obecności Deus Abba...”Tato! Tato! Tato!” Moje serce zalewał trudny do opisania ucisk w okolicy przedsercowej, a łzy płynęły z oczu. Przepłynęły czytania i przeżycia z Mszy Św. o 7.15 z Eucharystią, która ułożyła się na podniebieniu i rozpuściła w ustach. To zawsze oznacza „przytulenie” przez Boga Ojca.

    Prorok Izajasz (Iz 40, 1-11) wołał dzisiaj <<Pocieszcie, pocieszcie mój lud! /../ czas jego służby skończył się /../ nieprawość jego odpokutowana, bo odebrało z reki Pana karę w dwójnasób za wszystkie swe grzechy >>.

    Dalej prorok przekazał, że nasz Pan Bóg przyjdzie z mocą Tego, który dzierży władzę, a „Jego nagroda z Nim idzie i przed Nim Jego zapłata”.

    Psalmista w Ps 96[95] głosił chwałę naszego Taty prosto z mojego serca. Płaczę jeszcze po wielu godzinach od momentu przybycia do mnie Boga Samego, bo tak sam chciałem krzyczeć:

    „Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię, głoście Jego chwałę, rozgłaszajcie cuda, niech wszystko, co żyje raduje się i wykrzykuje z radością”...

   Jak Bóg Ojciec to wszystko wytrzymuje, bo ludzkość nie chce powrotu do Raju, a "Dzień Pana" jest już bliski. Ręka karząca jest powstrzymywana przez "resztkę Pana" rozrzuconą po całym świecie. Nikt nie broni Boga i Pana Jezusa na forach internetowych.

    W moim miasteczku nad rzeczką przeważa kult władzy i posiadania, kariery, a takim wiara na co dzień nie jest potrzebna. Poseł i senator z naszego rejonu nie stanęli po mojej stronie...broniącego krzyża i naszej wiary. Nie mają błogosławieństwa Boga naszego...tak potrzebnego w budowie nowej struktury ojczyzny.

    W Ew. Mt 18, 12-14 Pan Jezus wskazuje na radość pasterza z odnalezienia zagubionej owcy. Ja taką byłem, a teraz muszę wszystko odrobić. Wołam i krzyczę, ale mój głos jest blokowany, a nawet uznano, że płynie z myśli, serca i z ust chorego psychicznie. Pana Jezusa też ubrano w czerwony płaszcz, a uczynili to mieniący się władzą religijną (wg Jana Chrzciciela „plemię żmijowe”). Tak jest dotychczas.

     Z powodu tej wielkiej łaski Boga Ojca, który przyszedł do mnie o 14.00 nie mogłem dojść do siebie i pojechałem na ponowną Msze Św. o 17.00. Dobrze, że przybył spowiednik, bo chciałem ten dzień przekazać w czystości na Ręce Taty.

    Podczas podchodzenia do ponownej Eucharystii siostra śpiewała pieśń: „Pan Jezus już się zbliża...O! Szczęście niepojęte, Bóg Sam odwiedza mnie /../”. W tym momencie zrozumiałem wielką łaskę, która spotkała mnie dzisiaj po wielu dniach pustki duchowej.

   Po powrocie do domu wołałem dalej w mojej modlitwie w intencji podobnie cierpiących, na co wskazał także spowiednik zalecając odmówienie cz. różańca: „Zesłanie Ducha Świętego”. Zdziwiony stwierdziłem, że ze środka mojego bałaganu „wyciągnęła się” maleńka książeczka „Nabożeństwo do Ducha Świętego”.

    W ciszy i w ciemności wziąłem wizerunek Boga Ojca z ostatniego objawienia s. Eugenii E. Ravasio i odmawiałem „Św. Agonię” Pana Jezusa z koronką do 5-ciu Św. Ran Zbawiciela. Całowałem ten wizerunek i chwilami tuliłem do serca...

                                                                                                                              APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 grudzień 2016

Odsłon: 835

      Od kilku dni trwa zwątpienie i zniechęcenie, a mnie nic nie brakuje. Przenieś się teraz jako katolik do Syrii, gdzie nie możesz zachować obojętności w konflikcie pomiędzy siłami rządowymi, a rebeliantami.

    Ponadto wiem, że jest Bóg Ojciec i czeka na nas Wieczne Szczęście, które trudno nawet sobie wyobrazić. Jako przykład podam fakt, że naród wybrany był karmiony manną z Nieba...dla każdego miała smak jego ulubionej potrawy.

    Naszym rozumem jest to trudno ogarnąć, a wielu szczyci się swoja „mądrością” i bezbożnością, ale nie potrafią ujrzeć cudu stworzenia wszystkiego. Wg jest to niepełnosprawność intelektualna (oligofrenia), bo rozum mamy po to, aby szukać naszego Stwórcę i paść na kolana!

    Na Mszę Św. o 7.15 poszedłem pieszo w nadziei odmawiania modlitwy, ale nie mogłem odczytać intencji. W świątyni zrobiło mi się przykro, ponieważ było tylko kilka osób.

    Prorok Izajasz wołał z mocą (Iz 35, 1-10) o chwale Pana i wspaniałości naszego Boga Ojca, który Sam przychodzi, aby nas zbawić.

     „Wtedy przejrzą oczy niewidomych i uszy głuchych się otworzą /../ i język niemych wesoło krzyknie /../ trysną zdroje wód na pustyni Będzie tam droga czysta, którą nazwą Drogą Świętą /../ tamtędy pójdą wyzwoleni i odkupieni przez Pana powrócą /../”.

    Dzisiaj Pan Jezus uzdrowił sparaliżowanego, a jako lekarz dusz i ciał powiedział, że ma odpuszczone grzechy. Ten wstał, wziął swoje łoże i poszedł do domu chwaląc Boga.

    Po Eucharystii położyłem głowę na ławce i nie mogłem dojść do siebie, a w drodze powrotnej czułem wielki niesmak do tego brzydkiego świata, a bliżej „mojego” miasta, które jak nigdy stało się dla mnie obce.

    Dobrze, że w końcu mojego życia przewróciła się władza okupacyjna, która nawołuje do boju 13 grudnia poprzez wszystkie swoje pogańskie szczekaczki (TVN, „Super Stacja”, "Polsat").

    Dobrze, że wróciłem na Mszę Św. o 17.00, bo napłynęła wielka bliskość Matki Bożej do której wołałem we własnej litanii i prosiłem o podziękowanie Bogu Ojcu za wszystkie dary.

    Dziwne, bo zawsze smutna MB Częstochowska...dzisiaj uśmiechała się do mnie z wielkiego baneru. „Matko moja. Słodka Pani. Mateczko dziękuję za Twoje przytulenie”. Eucharystia odwracała się w ustach i zwinęła na brzegach jakby w koronę.

    Właśnie opracowywałem zapis z kwietnia 1994 roku, gdzie są moje słowa pasujące do dzisiejszej intencji o ocaleniu. Wówczas po przebudzeniu w środku nocy padłem na kolana z zawołaniem:

    << Ojcze mój! Pełen Miłosierdzia! Panie mojej duszy i mojego serca, każdej chwilki mojego życia...wszystkiego. Ja byłem...tym kim byłem, a Ty dałeś mi łaskę powrotu do Ciebie! Nieskończenie Dobry Ojcze. Panie! >>

    Błyskawicznie przepłynęły obrazy: Bóg Ojciec, wygnanie z Raju, Kain i Abel, zesłanie z miłości i nasze odkupienie przez Pana Jezusa, który otworzył Niebo...

    Czy Ty też masz tą świadomość? Czy myślisz kiedyś o Męce Pana Jezusa?

                                                                                                                              APEL