Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 31 marzec 2007

Odsłon: 805

W wolne soboty bierz się do roboty...

    Żona dała mi zadanie; pomalowanie drzwi do łazienki z wymianą zamków, a ja jestem bezsilny po wczorajszym spracowaniu w przychodni i na dyżurze w pogotowiu.

    Po jej wyjeździe padłem w fotelu i w tej niemocy wołam do Pana Jezusa, bo chciałbym ją pocieszyć. Powiesz, że uczę odczytywać wolę Boga Ojca, a czynię to, o co prosi żona.

    Ja wiem, że trzeba słuchać się żony i robić odwrotnie. Normalnie przed takim zadaniem modlę się, czekam na pozwolenie i wówczas wszystko się układa, a podczas pracy proszę dodatkowo o pomoc św. Józefa.

    Normalny człowiek będzie się z tego śmiał, ale wypróbuj moją radę, a przy okazji dowiesz się, że istnieje św. Robotnik, św. Opiekun biednej rodziny z Nazaretu.

   Na Mszy św. łzy płynęły po twarzy, bo płynęła pieśń; „więc podaruj, podaruj mi Panie słowa, które rzekłeś Magdalenie /../ tylko jedno, tylko Twoje przebaczenie”.

    Praca bez uświęcenia nie szła. Wydałem 100 zł (zamiast 40), bo kupiłem niepotrzebne materiały i zły zamek, a biała farba nie nadawała się do tego malowania (sprzedawczyni wcisnęła mi do malowania metalowych kaloryferów). Drzwi malowałem na słońcu, ale zerwał się wiatr, a ja nie mogłem wnieść ich do mieszkania. Nie miałem benzyny do umycia ubrudzonych rąk. Pracy było na dwie godziny, a ja straciłem cały dzień.

    Następnego dnia s. organistka dała mi nuty pieśni ze słowami Boga do mnie; „dość się nad tobą napracowałem”. To była pomoc w odczycie intencji, a napłynęły potwierdzające ją obrazy;

- starzy ludzie w wielkim domu, który budowali „z odjęciem sobie od ust” dla wszystkich dzieci, które rozproszyły się

- niedokończone budowy...u nas jest taki kino-teatr (pomysłodawca już zmarł)

- fabryka żelatyny (przekręt)

- piramidy, mur chiński, betonowa zapora na granicy Izraela z Palestyną (wystarczy zawrzeć pokój)

- ośrodki wysyłające sondy na Marsa!

    Dzisiaj, gdy to opracowuję trzeba dodać jeszcze odwierty geotermalne w Toruniu...”para w gwizdek”, bo woda jest zbyt słona i trzeba ja ponownie wtłaczać do ziemi! Jakże diabeł umęczy ludzi „dobrymi” pomysłami...nawet jest powiedzenie, że piekło jest nimi wybrukowane!

    Wszystko zakończyłem sprzątaniem mieszkania, samochodu i garażu. Padłem z powodu zawrotu głowy na podłogę z rozpostartymi ramionami jak Pan Jezus na krzyżu, a przypomniał się maleńki krzyżyk, który znalazł się w moim ręku...tego dnia z samego rana!

                                                                                                                        APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 30 marzec 2007

Odsłon: 775

    Dzisiaj w pracy miałem ciężki dzień...pod koniec przyjęć (ok. 15.00) przysypiałem. Potrafię zasnąć na kilka sekund - jak Napoleon na koniu - z przejaśnieniem na pewien czas. Dzisiaj wszystkim pomagałem z serca i starałem się jak mogłem.

    Po krótkim śnie trafiłem przed kościół, gdzie czekałem na drogę krzyżową. Wzrok zatrzymał niewielki cień krzyża, który rzuciło zachodzące słońce. Zawsze cieszą mnie cieni krzyży, które tworzy oświetlenie sąsiadującego z naszym blokiem zakładu...kiedyś naliczyłem ich 12!

    Moje serce zadrżało, bo w myśli pojawili się czciciele tego najświętszego znaku na ziemi. Wielu stawia krzyże i opiekuje się nimi, niektórzy noszą zawsze podczas różnych uroczystości, inni szczycą się posiadaniem na piersi, ale najważniejszy jest kult w naszym sercu.

    W bólu uczestniczyłem w nabożeństwie i po przepraszaniu, a nawet błaganiu o wybaczenie rożnych grzechów przystąpiłem do Eucharystii! Podjechałem pod mój krzyż i zapaliłem lampkę, a wielka radość zalała serce.

   Dlaczego opiekuję się tym właśnie krzyżem? Zaczęło się od jego podniesienia, bo przewrócił go czas i pękła wielka figura Pana Jezusa. Po śmierci spotkam się z tymi, którzy go postawili, bo pytałem, ale nikt nie wie jak powstał.

     W „Rycerzu Niepokalanej” wzrok zwróciła Góra Krzyży oraz Jezus na krzyżu, a na Mszy św. słowa pieśni: „weź mnie na krzyż na śmierć z Tobą” oraz ”podaruj, podaruj mi Panie, tylko jedno, tylko Twoje przebaczenie”.

    Zawołałem do o. Pio w intencji przemiany córki, bo to „mała” sprawa dotycząca zdrowia, a łzy popłynęły na posadzkę kościoła. To powtórzyło się podczas zapisywania...  

    Proboszcz prosił o leki na gardło, bo zaniemówił, a kapłan miał biegunkę. Przypomniała się kiedyś spowiedź u niego, gdy ja byłem w potrzebie duchowej. Pojechałem i zdobyłem dla nich leki.

   Ten dzień zakończy się jutro wyjazdem żony do ITAKI, bo zaginął nam syn. Teraz „patrzy” jego zdjęcie z chorą córka...

                                                                                                                                APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 29 marzec 2007

Odsłon: 1072

     W gabinecie lekarskim zapachniało czosnkiem, bo „ciężko” chory przyniósł kiełbasę i prosił o wydanie zaświadczenia. Nie zapłacił 200 zł mandatu za jazdę po pijanemu...na rowerze i teraz ma wezwanie do więzienia.

    Towarzysze nie kierują tam prawdziwych mafiosów w białych rękawiczkach, ale biedaków wcześniej rozpitych!  Nie chciał rozmawiać z nim kolega, który też jest upoważniony do wydawania zaświadczeń w sprawach sądowych. Biedaczyna biegał i kręcił się, a gdy wrócił w dokumentacji znalazłem zapis o padaczce alkoholowej. Napisałem mu odpowiednią informację.

    Po odczycie intencji wszystko stało się jasne, bo w kościele, przed Eucharystią podszedł do mnie młody człowiek i ostrzegawczo patrzył mi w oczy...stał później przy wyjściu w oczekiwaniu na moją reakcję.

    Nie kocham PO, bo to grzech, ciężko haruję i codziennie chodzę na Mszę św., ale to nie jest powód do napuszczenia na mnie mafii narkotykowej. Cóż ja mam do tego? Na pewno napisałem „anonim”.

   Zobacz jakie możliwości mają ludzie opętani przez władzę, a ja nawet nie wiedziałem, że wybuchła afera z samobójstwem policjanta i uwięzieniem ludzi.   

     Z serca wyrwało się zawołanie:  „Boże Ojcze! Któż może mnie przestraszyć, gdy Ty jesteś ze mną"?...zresztą  nie ten, co zabija ciało, ale Ten co może duszę wtrącić do piekła! Wróciły też zawołania psalmisty, że; „Pan Bóg pamięta o Swoim przymierzu. Rozważajcie o Panu i Jego potędze [...]”.

    Umocniony zjednaniem z Panem Jezusem zacząłem śpiewać; „Każdy Twój wyrok przyjmę twardy” i tak trafiłem do gabinetu lekarskiego, gdzie rozpoczął się festiwal strachów:

- pacjentka z kręczem karku ("zmora u doktora")...pyta czy to „nowotwór”?

- matka rozpacza nad 35 - letnim „synalkiem”, który po pijanemu „dostał po żebrach”.

- prawie płacze „chory na serce” z naderwanym przyczepem mięśnia piersiowego!

- cała chmara babć bojących się „cholesterolu, reumatyzmu, połamania, leżenia”, a na końcu wszystkiego śmierci...

    Pytam: dlaczego nie boi się pani uderzenia przez ruski sputnik, zakrztuszenia się, zatrzymania serca podczas śmiechu, ugryzienia przez wściekłego psa lub ukąszenia przez szerszenia?

     Z radia Maryja padnie słowo ”boję się”. Otwieram „Nasz Dziennik”, gdzie czytelnik pisze o książce „Strach” Grossa, w „Super Stacji” padają słowa o  „polityce strachu”, a ktoś nadmienia, że w szkole był zastraszany.

    Dzisiaj, gdy to przepisuję znajoma wróciła ze szpitala i przestała przychodzić na Mszę świętą, bo boi się „przeziębienia” w zimnym kościele, a dwóch kapłanów z tego powodu odprawia nabożeństwa w biretach. Ogarnij cały świat ludzkich lęków; przed kradzieżą, zdradą, oszustwem, wypadkiem, napadem...

    Mnie jest bardzo przykro, że w ludziach jest tak mała wiara w Opatrzność Bożą, która jest gwarancją naszego bytu na tym zesłaniu. Ja wiem, że mam Ojca Prawdziwego i nie boję się śmierci...matki wszystkich lęków!                                                                                 APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 28 marzec 2007

Odsłon: 785

    Na nabożeństwie rozprasza b. oficer polityczny z mojej jednostki wojskowej, który siada na „swoim miejscu” czyli „blisko mnie”...zawsze przychodzi w czasie Komunii Świętej! Pomijając sytuację polityczną tak nie wypada, ponieważ w tym Świętym Czasie sapiesz i człapiesz do swojego miejsca.

    Płynie śpiew; „Błogosławiony jesteś Wiekuisty Boże”. W przychodni mniej ludzi, ale taki niespodziewany dar zawsze marnuję. Nie cieszy mnie już ten świat, mecze i biesiady. Ludzie pragną podobać się innym, a nie Bogu.

   Moja radość to codzienne zadziwianie przez Boga oraz głoszenie słowa i dawanie świadectwa wiary. Słucham nagranych słów J.P.II i muzykę gospel, którą powtarzam wielokrotnie, bo to koi duszę. To pieśni błogosławiące Boga Ojca.

    Dzisiaj będą marsze życia (W-wa)...przeciw zabijaniu nienarodzonych i eutanazji. Żona przyniosła ulotki Stow. Ruch Obrony Życia „Pro Life” reklamujące protest, gdzie jest lista posłów opowiadających się za życiem.

    Teraz na dyżurze próbuję wołać za nich, ale modlitwa „nie idzie”, bo intencja jest odwrotna. W błyskach przepływają zwolennicy zabijania w otoczeniu, a przecież jest to służba zdrowia. Popłakałem się podczas wołania do Boga.

    Jakże taka modlitwa koi duszę, bo jest to współcierpienie z przenikaniem serc: mojego i Boga Ojca. Podczas tego zjednania łzy płyną po twarzy i w takim stanie - w środku nocy trafiłem - do chatki pod lasem z chłopczykiem leżącym pod wielkim obrazem Pana Jezusa z Najść. Sercem.

   To dziecko zostało porzucone po porodzie i adoptowała i pokochała para prostych ludzi. Wracam, a z nieba spływa piękny, żółtawy księżyc. Z serca wyrywa się; „Niech będzie błogosławiony Pan, niech błogosławią Go moje usta”.

    Chwilka snu postawiła mnie na nogi...

                                                                                                                         APEL