Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 19 luty 1992

Odsłon: 646

    Demon już od rana budził zwątpienie:

- czy tutaj jest twoja ojczyzna? przecież jesteś osaczony, trzeba poskarżyć się, wszystko opisać, a nawet wyjechać stąd! 

- Ojcze przekazuję Ci to cierpienie, przecież Pan Jezus w swojej ziemskiej ojczyźnie także był prześladowany i zapowiedział, że tak samo będzie z nami!

    Dodatkowo w drodze do pracy zawołałem: „Matko Miłosierdzia uproś - przez Serce Syna Twego, Pana Jezusa zmiłowanie u Ojca Przedwiecznego nad duszami czyśćcowymi”…

   Zacząłem moją długą modlitwę (jest w instruktażu ma witrynie)...jakże te dusze pragną naszego wsparcia. Podczas przyjęć chorych napłynęła ich bliskość...zrozumiesz to, gdy ma nadejść ktoś bliski. Nie dojdziemy „na jakiej fali” płynie wzajemna miłość.

    W połowie pracy z serca wyrwało się ponowne wołanie do Matki Bożej: „Matko Miłosierdzia, Najświętsza Pani...Jezu mój, Chryste Panie...Ojcze Wszechmocny dajcie łaskę Miłosierdzia tym duszom”. W tym czasie w okolicy mojego serca pojawiło się słodkie pociesznie oraz radość z pracy (pomagania):

• Współczuję panu, ile pan musi pisać!

• Lubię pisać, dlatego zostałem lekarzem!

• Może jakieś lepsze leki..no wie, pan!

• Wyleczę panią i kogo będę leczył?

   Teraz głucha babcia prosi, aby zapisać jej „mysie gówienka na zaparcia”, a przy tym sama się śmieje, a mnie jest trudno taić rozbawienie.

   Dzwonią w kościele...Pan wyzwolił dwójkę moich pacjentów:

1. wierząca i modląca się babcię, która była męczona przez syna współżyjącego z córką

2. dennego alkoholika, który po przepiciu pięknej willi spadł z rusztowania i zabił się...

    Jak nigdy o 12.00 nie było nikogo i w pokoju mogłem odmówić „Anioł Pański”. Dwie osoby poprosiłem, aby czyniły to w intencji dusz czyśćcowych. Po powrocie do domu grałem na akordeonie, a serce zalewało pragnienie chwalenia Jezusa i Jego Matki.

   W drodze z pracy Pan zetknął mnie z kapłanem: kupowałem żarówkę, a on oddawał kasetę video. Nawet zawołałem:

- Boże! Co to za znak?

- ty jesteś moim kapłanem!

   Fakt faktem, że w tym czasie odmawiałem modlitwę za kapłanów i dusze takich. W programie telewizyjnym „Rewizja nadzwyczajna” wspomniano zdradzieckie uprowadzenie siedmiu osób z komórki konspiracyjnej (w czasie wojny). Mam zawołać dodatkowo za te ofiary.

   Padłem na kolana i odmówiłem pozostałe części różańca, a pomiędzy dziesiątkami prosiłem Boga Ojca, aby w intencji tego dnia przyjął wszystkie cierpienia Matki Prawdziwej podczas Narodzin Jezusa, ucieczki do Egiptu (wygnania) oraz zagubienia się Jezusa w Świątyni Jerozolimskiej.

   Zaznaczyłem też, że „większość dusz czyśćcowych nie wiedziało za życia, że Ty Jesteś...tak, jak większość żyjących nie wierzy, że Jesteś! Nie poznali Prawdy, a więc nie mogą w pełni odpowiadać!"

   Na ten czas doznałem pocieszenia, ponieważ trafiłem na świadectwo wiary malarza Mariusza Mikołajki z Wrocławia. Mówił to, co wiem o Panu Jezusie i św. Obecności Boga Ojca! 

                                                                                                                                APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 18 luty 1992

Odsłon: 685

    Tak się składa, że opracowuję ten zapis 06.03.2019 w Środę Popielcową ...posypany popiołem. To niby przypadek, ale „kto dużo gada wielka to wada”. Muszę zacząć naprawę, a Szatan kusi:

• Zdarzy się bardzo cierpiący i jemu też nic nie powiesz?

• Wówczas będę modlił się za tę osobę!

   Przed wyjściem do pracy podpuścił mnie do napicia się gotowanego mleka, które okazało się zważone i szybko uciekłem z domu bez jedzenia. Teraz podsunął pomysł kupienia „Słowa powszechnego” do czytania w pracy! Trzy razy napływało...”nie”! Kuszenie okaże się słuszne, ponieważ - podczas odmawiania cz. bolesnej różańca - prawie mdlałem.

   W tym stanie musiałem iść z zamkniętymi oczami i „na miękkich nogach”...sprawiło to uniesienie duszy, a w tym stanie największą udręką jest kontakt z człowiekiem. Szatan starał się przerwać ekstazę i właśnie pobiegł do mnie „natchniony” staruszek, którego przeprosiłem dając znak, że „nie, nie, nie teraz”. Na pewno był zdziwiony moją reakcją.

    Napłynęła tęsknota za Bogiem w Trójcy Jedynym, a w sercu pojawiło się poczucie ogołocenia z wzorem jakim była Osoba Pana Jezusa. Nic nie masz, a masz wszystko, bo w takim stanie zniesiesz każde cierpienie.

    W pracy cały czas trwał pokój w sercu oraz miałem moc do milczenia, nie wypiłem kawy (pobudzenie) i nie włączyłem radia (wysłuchanie „Słowa na dzień”), aby nie tracić równowagi.

   Po czasie wróciło pragnienie modlitwy z pokojem... to było „promieniowanie” płynące do duszy. Przez całe lata nazywałem to „wzmacniającą słodyczą, której nie wyrazisz ludzkim językiem  Dzisiaj, gdy to przepisuję wiem, że tak działa Duch Święty... 

   Wielkie jest cierpienie mających moją łaskę, bo w czasie tęsknej miłości za Bogiem muszę załatwiać: świerzb, kaszel, badać rozebraną do pasa kobietę, krzyczeć do głuchej babci, strofować niecierpliwych i przestraszonych, wydawać różne zaświadczenia…

    Napływa natchnienie: „zachowaj milczenie i pokorę wobec tego co boli i się sprzeciwia.” To słuszne, bo jestem drażniony przez czuwających. „Matko obejmij tych ludzi, ja im przebaczam...niech nie mają policzonego tego grzechu. Jezu Miłosierny, przecież ci ludzie nie wiedzą co czynią i komu służą”.

    Jakby dla instruktażu napłynęła osoba Jerzego Urbana świadomie manipulującego mass-mediami. Dobrze, że nie wysłałem do niego listu napisanego w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia, bo to groźny przeciwnik. Dzisiaj wypada modlitwa za dusze oziębłe:

• Och, ta przyjmuje Eucharystię...jak może? - pytam sam siebie!

• A ty co?...przyjąłeś butelkę, a innych oceniasz! Właśnie przechodziłem obok sklepu i napłynęło, aby oddać tę butelkę. Tak uczyniłem!

   Teraz już wiem dlaczego miałem nie zamieniać dyżuru, bo w telewizji płynie transmisja z Lourdes...nawet zostałem pobłogosławiony Monstrancją z tego świętego miejsca! Łzy zakręciły się w oczach i popłakaliśmy się z żoną podczas śpiewu Ewy Błoch modlitwy do Matki Bożej!

    W sercu znalazłem się w Sanktuarium MB Cudownego Medalika, a w ręku znalazły się modlitwy za dusze czyśćcowe. Dziwne, bo obecnie z kościoła wziąłem „Modlitwy za zmarłych”.

    Jak bardzo cierpią te dusze odłączone od Boga Ojca, ponieważ już nic nie mogą uczynić dla siebie i czekają na nasze wsparcie. Broszurka otworzyła się na słowach do mnie:

    „Będziemy ci zobowiązani i wstawiać się będziemy za tobą. Wciąż ofiarujemy nasze cierpienia, które nazwać można męczeństwem za ciebie i twoje duchowe potrzeby, by być przy tobie w trudnej walce z mocami piekła.”

    W intencji dusz czyśćcowych przekazałem dzisiejsze cierpienia…

                                                                                                                    APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 17 luty 1992

Odsłon: 651

    Po spokojnej nocy na kolanach odmówiłem "Anioł Pański" i „Pod Twoją obronę” z początkiem cz. chwalebnej różańca. Wówczas w ciszy wysłuchałem nagranej Mszy św. z normalnym odpowiadaniem kapłanowi, a pokój zalał serce…

    W moim uduchowieniu wielkim cierpieniem jest bałagan w przychodni, kłótnie ze złą energią cierpiących, a często rozpacz. Właśnie tłumaczę walczącej z „komuną”, że człowiek nie wygra z Szatanem, bo tutaj potrzebna jest pomoc Matki Bożej...to Ona przewraca mury i wstrzymuje użycie broni wodorowej!

    Dotrwałem do południa, obiadu, ale pragnę ciszy, milczenia i modlitwy. Nie interesuje mnie jedzenie i cały świat. Zbliża się koniec pracy, a właśnie serce zalała wielka tęsknota za Panem Jezusem. W smutku zacząłem cz. bolesną różańca, a wierz mi, że jest to jedyne wówczas pocieszenie!

    Zły zna mój ból i z zadowoleniem przeszkadza, bo na pustym korytarzu głośno gadała kobieta...o stanie wojennym! Dla pobycia w odosobnieniu wyszedłem do samochodu i wpadłem prosto w objęcia spóźnionej „znajomej” oraz poszukującego mnie policjanta! „Jezu mój! Jezu!”

    Teraz w różnych miejscach miasta odmawiałem moje modlitwy w intencji dusz czyśćcowych. Szatan nie cierpi tego...zaczął zalewać mnie rozproszeniami, podsuwał dyskusyjne monologi, a nawet zrobił mnie kierownikiem pogotowia! Wówczas w nadbrzuszu pojawia się ucisk, a w sercu nieprzyjemny niepokój. 

   Na wizycie domowej trafiłem do biednej, która z wielkim trudem chodzi (obustronne zwyrodnienie stawów biodrowych), a to utrudnia jej klękanie podczas Eucharystii. Jej opiekunka udaje wierzącą, ale jest daleka od spraw Bożych. Czy słusznie tłumaczę jej sens cierpienia?

    Powiedziałem tylko: „dam pani biodra tej chorej i zalecę pójście do kościoła...tylko tyle! Proszę jeden dzień swoich lęków przekazać Matce, nie żalić się i nie męczyć tym ludzi”. Pacjentka w tym czasie przytakiwała...

    Ledwie żywy wróciłem do domu o 16.30, a z otwartej szafki wypadł obrazek MB Różańcowej! Na ten moment syn włączył telewizję, gdzie płynęło mocne uderzenie z obrazami zdeformowanych twarzy, potwornościami wypływającymi  z oka, strasznym uzębieniem, a wszystko w piekielnych kolorach!

   W tym czasie syn zaczął się mądrzyć, a lider „Armii” śpiewał, że: „nie chcę zmieniać świata, świata nie uda się zmienić...trzeba zmieniać tylko siebie”.

   Na tę chwilę - jakby od demona - żona zaczepnie wskazała, że nie wystarczy mówić o Trójcy Świętej, ale trzeba dawać świadectwo wiary. Dopiero po 20 latach uwierzy w moją łaskę...

    Napłynęło natchnienie, abym nie zamieniał dyżuru w pogotowiu i nie brał wolnego dnia, bo w tym tygodniu mam pracować. Przekazuję to na świadectwo jak prowadzi nas od Boga Anioł Stróż.

    Teraz w ciszy zdumiony czytam, że w 1215 roku we Florencji objawiła się Matka Boża, która opłakiwała nienawiść i wojnę, która tam wówczas panowała. Wielu mężów ze znakomitych rodów w pobliskich skałach stworzyło cele pokutne służące modlitwie. Tak w 1233 roku powstał katolicki zakon Serwitów, którego celem było rozważanie boleści Maryi i naśladowanie jej cnót.

   Dodatkowo mam otworzyć pisma św. Bonawentury, gdzie trafiłem na słowa: „Zobacz /../ jak wielkie dobrodziejstwo wyświadczył ci Bóg /../ stworzył, odkupił i powołał /../ ze świata przepełnionego nędzą, pełnego zasadzek szatańskich /../ powołał cię, abyś Go wielbił i kochał /../”...

                                                                                                                              APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 16 luty 1992

Odsłon: 693

    W środku nocy padłem na kolana przepraszając Boga Ojca: „Ojcze przepraszam, wiem, że Pan Jezus także był kuszony, ale - w moim przypadku - to przykrość.” Poprosiłem Anioła, aby obudził mnie o 6.00, bo planuję pójście do kościoła.

    Faktycznie zostałem obudzony o 5.50, a po wypiciu resztki piwa wróciłem do sił. Po drodze do pracy pojechałem na Mszę Św. a przywitały mnie słowa z księgi proroka Jeremiasza:

    „To mówi Pan...przeklęty mąż /../, który w ciele upatruje /../ a od Pana odwraca swe serce. Jest on podobny do dzikiego krzaka na stepie /../ wybiera miejsca spalone na pustyni.”

   To słowa wprost do mnie i do mojego serca! Przykro mi i smutno. Nadszedł czas Eucharystii, a ja pytam: czy mogę przystąpić do Stołu Pańskiego? Napływa delikatne nie, które potęgowało się. Graficznie wyglądało tak: „nie...nie!...nie!! i Nie! Nie wolno mieszać przyjemności ziemskich z duchowymi!"

   To wielka prawda, bo można jeszcze znieść radości ziemskie po uczcie duchowej, ale nigdy odwrotnie! Dzisiaj proboszcz zbierał na tacę w czasie Podniesienia! Naprawdę przesadził: „Bóg zapłać! Bóg zapłać!”...to płynęło podczas klęczenia pochylonych wiernych. Dzisiaj wyszedłem z kościoła tak jak inni ludzie: „normalny”, szybko i bez przeżyć!

    Podczas dyżuru trwał wielki pokój, który był zapowiedziany w śnie. Udało się przepisywanie przeżyć, układanie modlitw i wołanie do Boga. Teraz pociesza stary obraz nad chorą - z aurą wokół główki małego Jezusa - z Józefem oraz Matką Bożą z czułością patrząca na Dzieciątko.

    Dziwne, ale dzisiaj pierwszy raz zauważyłem przepiękną błękitną Matkę...ze złożonymi na piersi rękami. Odczuwam, że cieszy się ze mną z powodu mojej rezygnacji z przyjęcia św. Hostii!

    Zbliża się pora Teleexpressu...spieszę się, właśnie w mojej modlitwie wypada „św. Poniżenie”, a Anioł podpowiada: „zrezygnuj z telewizji w intencji tych dla których jest ona celem życia, bo otrzymasz inne pocieszenie”!

    Zrezygnowałem, a właśnie trafił się wyjazd karetką! Jakże to pięknie ułożone, ile nieskończonych możliwości. Prosta próba, ale jak trudna...dla żyjących tym światem.

   Kończę moje modlitwy: „Niewiasto, oto syn Twój”, a w tym momencie trzaska żarówka. Nie lubię tego zdarzenia, bo zawsze ostrzega przed Szatanem (ciemnością). Po wyjściu trafiłem na specjalnie rozłożone pismo pornograficzne w przedsionku pokojów lekarskich.

    Opanowałem wzrok i powiedziałem: "Matko to dla Ciebie w intencji żyjących pornografią.” Na dalekim wyjeździe skończyłem modlitwy...to był prawdziwy dzień z Księciem Pokoju.

                                                                                                                                 APeeL