Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 01 marzec 1992

Odsłon: 686

     Dzisiaj mam spotkać się z profesor Marią Szulc, która leczy hipnozą...chodziło o córkę, a nawet o naszą współpracę. W śnie ujrzałem stół zawalony cukierkami z moimi kluczami w środku. Ten sen "do przodu" sprawdzi się, bo na stole będą różne ciasta i smakołyki, a klucze oznaczały chęć uciekania od niej…

   Na końcu dyżuru w pogotowiu obudził mnie widok pięknego zegara...z punkcikami świetlnymi w miejscu godzin i minut oraz ruchomym pokazującym przepływ czasu! Ile możliwości pocieszenia ma Pan Bóg, bo Zły - w tym czasie straszył mnie - nagłym i dalekim wyjazdem (tak czasami bywa).

    Teraz zdziwiony słuchałem czytań z Mszy Św. radiowej:

Ks. Syracydesa 27, 4-7 o sicie, które przesiewa plewy: „błędy człowieka w jego rozumowaniu”, których sprawdzianem est jego wypowiedź. "Hodowlę drzewa poznaje się po jego owocach, podobnie serce człowieka po rozumnym słowie. Nie chwal człowieka, zanim poznasz jak przemawia, to bowiem jest próbą dla ludzi."

Ew. Łk6,39-45 o uczniu, który nie przewyższa nauczyciela, bo każdy w pełni wykształcony, będzie jak nauczyciel. Zważ, że jadę do pani profesor przekonany o słuszności tej wizyty, na której „mam mówić w Imieniu Pana Jezusa".

   W kazaniu ks. Józef Jachimczak (późniejszy duszpasterz służby zdrowia: 1994-2010) mówił o kosztach i wspaniałościach „mszy ziemskich” czyli igrzyskach, ale nie wspomniał o Szatanie i jego ziemskim królestwie!  

    Po drodze do Warszawy zdążyłem na Mszę św. 10.00 w Raszynie, gdzie przed kościołem przywitał mnie wielki napis o Woli Boga Ojca. Zawahałem się w którą stronę mam się skierować, a taka decyzja przypomina listek na wietrze. Trafiłem na "uśmiechniętą" św. Teresa od Krzyża oraz Pana Jezusa po biczowaniu. „Och, Jezu mój wszystko, co robimy dla Boga Ojca powinno dawać wielką radość!”

   Tutaj czytano list pasterski o alkoholizmie i sprawach społecznych...znowu nie wskazano na Bestię, a to jego sztuczka, bo go nie ma, on nie istnieje. Pierwszy raz – przed przyjęciem Ciała Pana Jezusa – padłem na kolana i przeżegnałem się! Podziękowałem za tę łaskę. Dzisiaj, gdy to przepisuję (01 marca 2019) czynię tak zawsze...jeden z kolegów lekarzy nazwał to "aktorstwem".

   Pani profesor mieszkała blisko kościoła św. Stanisława Kostki, gdzie został pochowany ks. Jerzy Popiełuszko (3 listopada 1984 po zamachu 19 października 1984). Pokazałem jej dowód osobisty, gdzie zauważyła Twarz Jezusa z całunu Turyńskiego...dziwne, bo miała takiego w pokoju, gdzie przyjmuje ludzi.

   To była nitka więzi, która zostanie brutalnie zerwana już na początku rozmowy o naszej duchowości i duszy! Pani profesor okazała się osobą niewierzącą, a nawet szydzącą z wiary...w stylu Joanny Senyszyn! Wizerunek Pana Jezusa z Całunu stanowił zmyłkę dla korzystających z jej usług:

Matka Boża to „kobieta, która urodziła Jezusa”…

Kościół Katolicki: „ludzie latają, a okropnie grzeszą”...

Eucharystia: "ot, tak idziesz sobie i nic z tego nie wynika"...

Różaniec „to klepanie modlitw przerywane gadaniem”...tak właśnie czyni jej okropna gosposia!

Jan Paweł II, papież: "przebrał się i kuma się z Islamem"... 

    Przypomniały się moje klucze ze snu wśród cukierków...miałem tylko jedno pragnienie, aby zwiać stąd. Moje rozważanie o walce duchowej i braku naszej mocy na sztuczki Szatana ze wskazaniem na pomoc Matki Bożej pani profesor określiła jednym zdaniem: 

• Tak nie można, zawołać sobie i czekać, bowiem trzeba walczyć!

    Pani profesor uważała, że człowiek w nałogu musi polegać na sobie, na swojej silnej woli. Wskazywałem jej na błędy...nawet powiedziałem, że przybyłem do niej wykonując Wolę Boga Ojca. Rozeszliśmy się w niesmaku, a ja poczułem ulgę. Przez moją osobę pokazałem jej człowieka wykształconego, który jest wiernym Kościoła Katolickiego.

    Po powrocie do domu zapaliłem lampkę pod figurą MB Niepokalanej z prośbą: „Matko daj jej znak...Światło, że Jesteś!” Pod gwiaździstym niebem popłynie moja modlitwa w intencji tego dnia…

                                                                                                                                 APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 29 luty 1992

Odsłon: 591

    Żona opowiedziała sen w którym piękny ptaszek z uszkodzonym skrzydełkiem siedział na parapecie, a ona karmiła go z ręki okruszkami. Niedawno do budki na drzewie - przed naszym oknem - przybył taki i chwalił Boga...za to, że znalazł schronienie, gdzie sprowadził swoją wybrankę i zaczęli się urządzać.

  Pośpiech przed dyżurem, zły rozprasza i budzi lęk, ponieważ w takiej niebezpiecznej i odpowiedzialnej pracy...wszystko może się zdarzyć. Po podjechaniu pod nowe pomieszczenia pogotowia w oknie zauważyłem - jakby witającą mnie - figurkę MB Niepokalanej... 

   W ciszy pokoju lekarskiego padłem na kolana i dziękowałem Bogu Ojcu za intymność, bo dotychczas dyżurowaliśmy w piwnicznej (we dwóch). Nowe pomieszczenia zostały wyświęcone, a nad drzwiami powieszono mały krzyżyk. „Ojcze! Dziękuję za stworzenie oraz miłość do Ciebie i bliźniego, bo jest to prawdziwe szczęście”.

    Na ten moment Szatan zalał mnie nienawiścią do różnych współpracowników...pokazywał ich obrazy z jego przezwiskami budzące niechęć, a nawet nienawiść i podsuwał prośby do Boga („modlitwy”), aby ich ukarał, a nawet spowodował ich śmierć. To stosują szamani i Szatan może spełnić takie wołania, które spadną na Boga Ojca.

    Po czasie w sercu objąłem tych braci, których Bóg Ojciec kocha bardziej ode mnie. Nagle Pan pokazał mi ich serca:

- kierownik boi się o utratę stanowiska

- kierowca przezywany przez Szatana „Wałęsą” ma wielkie kłopoty z realizacją recepty dla córeczki

- a ten którego „trzeba ujawnić” jest dzisiaj zły po przepiciu!

   Dzisiaj jest piękny dzień, na dodatek dzieci z telewizyjnego magazynu śpiewały: „a kiedy dzień nadchodzi”! Łzy zakręciły się w oczach, ponieważ wyczułem, że właśnie przyszedł Pan, a to oznacza czas pokoju. 

  Teraz, gdy to przepisuję (31.03.2019) Enriko Macias śpiewa moją ulubioną piosenkę Zingarella...popłakałem się z powodu poczucia podobnej obecności Pana Jezusa, który sprawił, że mogę to świadectwo wiary przekazać Tobie.      

    W końcu zacząłem odmawiać różaniec Pana Jezusa i moją modlitwę, a Nienawistnik podsuwał mi pulchną kucharką, która zapraszała na zupę. W tym właśnie czasie napłynęły słowa bł. brata Kalinowskiego, że „nie ma brzydkich kobiet jest tylko zbyt mało wina”!

    „Ojcze! jeszcze raz dziękuję za oddzielny pokój, gdzie mogę być sam na Sam z Tobą!...och, Ojcze mój. Panie mojej duszy!" Trafiło się złamanie ręki...wówczas władza dbała o zdrowie poddanych, bo obecnie musisz przyjechać do lekarza. Dla mnie to dodatkowa możliwość modlenia się...

   Pan obiecał, że „ujrzę zapaloną lampkę pod „moim” krzyżem i będę w kościele! Dziwne, bo dyżur mam do rana. Tak właśnie będzie, bo około 17.00 będziemy karetką przy obcym kościele, gdzie znajdę się przed Monstrancją.

    Moje zadziwienie było wstrząsające, dziękowałem z całego serca Bogu pełnego Majestatu, który potrafi spełnić nasze święte pragnienia. Podziękowałem za Matkę Bożą, Jej opiekę i pocieszenia!

-   Co oznacza ułożenie tego dnia mojego życia?

-   Trzeba wierzyć Słowu Pana!

-   Och! Tak, tak...trzeba wierzyć Słowu Ojca!

    Na koniec tego dnia będę przejeżdżał - karetką z krwotokiem u kobiety - obok mojego krzyża z zapaloną lampką…

                                                                                                                                          APeeL

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 28 luty 1992

Odsłon: 625

    Z samego rana spotkała mnie niespodzianka: ukręcono kłódkę przy garażu, którego nie oddałem w ochronę św. Michała Archanioła. Jakby na pocieszenie na słupie koło przychodni pięknie gruchała synogarlica.

    Dzisiaj był wielki nawał chorych. Jedna z pacjentka powiedziała, że w śnie zmarły wujek dał jej pięć pięknych różańców...”każdy krzyżyk całowałam i od tamtego czasu boje się śmierci”! Wskazałem jej na symboliczność snu: ma modlić za pięć osób.

   O 15.00 zapaliłem znicz pod krzyżem, popłynęła cz. bolesna różańca i nie mogłem odejść od tego symbolicznego grobu Pana Jezusa. Podziękowałem za łaskę wiary i w ekstazie wracałem do domu, gdzie zastałem pokój i ciszę.

   Nagle ujrzałem różnicę pomiędzy człowiekiem normalnym i wezwanym, a nawet wybranym przez Boga. Każdy z nas składa się z ciała przekazanego nam przez geny od matki i ojca oraz duszy - wcielonej tuż po poczęciu - przez Stwórcę, której nie zadowoli ten świat.

    Często jej pragnienie miłości Boga Ojca wypełniają „obiekty westchnień” (nudzące się po 2 latach) lub hołubione pieski i kotki z którymi właściciele dzielą łóżka, a nawet całują (możliwość zakażenia).

   Natomiast posiadacze dóbr powiększają swoje majątki, aby mieć spokojną starość, a nie „znają dnia ani godziny”. Jako lekarz wciąż wydaję karty zgonu zaskoczonym odebraniem ciała. Tacy nawet nie pomyślą o Bogu i Kościele katolickim, gdzie nasza dusza doznaje ukojenia…

   Podczas przepisywania tego świadectwa (31.03.2019) zajrzałem na MSN Polska. Przytoczę tylko kilka „wiadomości”:

Maja Sablewska szokuje w majtkach za 1200 zł

Dominika Tajner stwierdziła, że „życie trzeba przeżyć tak, aby wstyd było opowiadać, ale przyjemnie wspominać” (z Michałem Wiśniewskim stracili wszystko przez życie ponad stan)

Janusz Korwin-Mikke płacze nad naszą sytuacją, która „jest gorsza niż niewolników w Rzymie”, bo niewolników karmiono, a my musimy o to zabiegać! To marzenie Januszka (77 lat) już niedługo będzie spełnione…

Lech Wałęsa modlił się i jego modlitwy zostały wysłuchane. Prawdopodobnie wołał tak: „Ojcze nasz...ja nie jestem taki jak Kaczyński, Macierewicz i cała ta banda”...

    Wróćmy do tamtego dnia, gdy nagle przyszedł Pan Jezus. Zapytasz; „jak to przyszedł”? Jak mam wyrazić tę chwilkę, gdy czujesz obecność Zbawiciela? Zaraz zapytasz, a „jak czujesz tę obecność”? Poproś, a Pan przyjdzie do ciebie jeden raz i nie będziesz już pytał tylko rozpowiadał wszystkim jakie szczęście cię spotkało. Wówczas zrozumiesz, że to wszystko Prawda, a śmierć to Życie. Ja w tym czasie wołałem: „Jezu mój! Jezu mój! Jezu mój!” a serce zalała tęsknota za Panem wszystkiego i za Królestwem Bożym…

                                                                                                             APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 27 luty 1992

Odsłon: 695

    Dzisiaj jadę jako świadek do pani prokurator. Moje serce zalała łaska, bo Dzisiaj „byłem ociemniały i przejrzałem”. Spojrzałem na Jezuska Frasobliwego (w małej kapliczce na półce u córki), a z serca wyrwało się: „och, Jezu mój!”

    Zły przeszkadzał w modlitwie...wpuszczał ciągi myślowe i monologi. Po  przeżegnaniu się wodą od s. Faustynki napłynęło natchnienie, aby zabrać odbitki moich modlitw i wręczyć komuś, ale komu? Po drodze zabrałem biedną emerytkę.

    Rozmawialiśmy o modlitwach, a ona wspomniała, że pochodzi z parafii w Lewiczynie (tam doznałem ostatecznego oczyszczenia przed powrotem do Boga). Przekazuję jej moje modlitwy ze słowami: „wiedzą o pani w Niebie!" Potwierdziła, że modli się razem z mężem.

    Teraz siedzę przed panią prokurator, a myśl uciekła do Pana Jezusa...u Piłata i Heroda. Jakże chciałbym rozmawiać, bo przesłuchująca mnie nawet słuchała rady, aby w ciężkich i niejasnych sprawach wołała do Nieba.

   Po wyjściu moją uwagę zwróciła tabliczka na kamieniu z informacją o paniach, które zasadziły drzewo obok...w setną rocznicę urodzin Adama Mickiewicza. Jak teraz mnie wszystko zadziwia! Co sprawia, że widzę rzeczy, których przedtem nie widziałem!

   W księgarni usłyszałem słowa piosenki, że "wrogów można tolerować, ale nigdy kochać i im przebaczać!” Ma Szatan wysłanników na ziemi. Teraz na targu trafiam na zamieszanie przy straganie, bo „były skarpetki...forsa wzięta i gdzie są?” Powiedziałem, że demon ma różne sztuczki i pragnie nas poróżnić! Skarpetki leżały pod torbą kupującego...

   Podczas powrotu omdlewałem przy mojej modlitwie...nawet musiałem wolno jechać. Po drodze wstąpiłem do Lewiczyna, ale Sanktuarium było zamknięte. Wzrok zatrzymał obraz Matki Bożej Pocieszycielki Strapionych...

   Tam oparłem się o wielki kamień, a do serca wpadło zalecenie: „zachowaj pogodę ducha wobec tego co boli i się sprzeciwia.” Podczas drogi krzyżowej poszedłem wokół kościoła, a na trzecim już kamieniu zauważyłem wyryty wizerunek MB z Dzieciątkiem.

    Podczas odmawiania "św. Agoni" ze słowami Pana Jezusa wyszło słońce. Po przekazaniu mnie Matce: "oto syn Twój" wracałem do domu z towarzysząca mi muzyka country z akordeonem!  Na spacerze z żoną trafiamy na wielkie kamienie.

   Dzisiaj przekazałem Bogu moje cierpienie wynikające z gadulstwa! W takich chwilach biorę do ust mały kamyk...tak już czyniłem. Dzisiaj odwiedził nasz dom ks. Paweł Piotrowski...poprzez telewizję. Jakże pięknie mówił o Kościele Świętym jako „Rodzinie Dzieci Bożych!”

   Od dzisiaj będę pytał dziwnie mówiących: „czy pan jest z naszego kościoła, z kościoła Pana Jezusa?” Wspomniał o Eucharystii, która łączy nas wszystkich i o swoim pochodzeniu z Baniochy. Pamiętam z dzieciństwa, że tam przegrała nasza drużyna piłkarska: 12 do 0!

   Teraz wróciłem do tego świata: kurczak, wódeczka „Ułańska” o wyszukanej produkcji. Napłynął podział stanów upojenia alkoholowego: I - może pić II - jeszcze może pić III - już nie może pić IV - wszystko może!

   Kończy się ten dzień, żonka chrapie po winie, a mnie zły podpuszcza, abym pisał na maszynie!                                                                                                                                                APeeL