Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 06 styczeń 1994

Odsłon: 1332

Objawienie Pańskie

    Żona krząta się mimo napadu migreny. Niedbale odmawiałem „Anioł Pański”. Nawet zwrócono uwagę, że tak nie wypada, bo w środku modlitwy znalazłem się w łazience.

    W pokoju wychodzę na Mszy św. o 7.00. Zły podsuwał nabożeństwo „o 9.00 lub inne”. Zapisuję to, bo w jego propozycjach jest  z a w s z e  inna godzina lub nieokreślona!

     Płynie Różaniec Pana Jezusa, gdzie wołam za każdego z mojej rodziny. Łzy zalały oczy podczas podziękowania za żonę, bo jej modlitwy sprawiły moje nawrócenie! Przelatują obra­zy pijaństwa, nie wracania do domu...”Jezu mój". Prawie wstrząsnęło moją duszą.

    Po wejściu do kościoła znalazłem się w przedsionku Nieba! W  sekundzie ujrzałem wszystkie łaski Boga Ojca. Jedną z nich jest spowiedź święta. Właśnie do konfesjonału podchodzi brat zmarłego, a mały chłopczyk po rozgrzeszeniu otrzymał podpis na zdjęciu Twarzy Pana Jezusa. Ja wiem, że w konfesjonale przebacza nam grzechy Sam Bóg...przecież kapłan robi to w Jego Imię! Teraz do kratki zbliża się kobieta i w wielkiej delikatności - dając znak ręką - pyta: „może ktoś przede mną”?

    Płynie lamentacja „Panie zmiłuj się nad nami”, a ból chwyta za serce. Na ten czas Bóg mówi ustami mojego ulubionego proroka Izajasza: „[...]..Ci wszyscy zebrani zdążają do Ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, [...]”. Iz 60,1-6 Psalm 72  „Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi" oraz Ef 3,2-3a,5-6, gdzie słowa o udzieleniu mi łaski, bo przez Objawienie została odkryta  tajemnica „[...] przez Ducha świętym Jego apostołom [...]". O tym marzyło wielu proroków Starego Testamentu!

     Idę do św. Hostii i dziękuję za nawrócenie i odrzucenie śmierci...za obdarowanie, bo doczekałem się nadejścia Pana Jezusa. Jako poganin zostałem powołany na Jego małego apostoła i stałem się współuczestnikiem dzieła zbawienia. Nie mogę wyjść z kościoła.

    W wielkim uniesieniu jadę do pracy. Natchnienie sprawiło, że zawróciłem pod „mój” krzyż Pana Jezusa i zapaliłem dwie lampki. Pokój Boży zalał duszę, a serce napełniła moc potrzebna dzisiaj, bo zabezpieczam oddział wewnętrzny i przychodnię.

     Nawał, cały korytarz ludzi, telefony, pomyłki, a w gabinecie głucha babcia. Zły męczy mnie i ludzi, bo cześć przychodzi z jego natchnienia! Właśnie wpada potrzebująca zaświadczenie na kierowcę! Niepotrzebnie zaprotestowałem z krzykiem. Smutek zalał serce, bo mam wielką łaskę...łaskę pomagania. Jakże cierpi Pan Jezus, gdy widzi naszą nędzę!

     Koi koronka, a Ewa Demarczyk śpiewa: „[...] wątłe mięśnie naprężasz [...]”. Wiem, że to słowa do mnie, bo cóż oznacza moje przepracowanie („naprężanie wątłych mięśni”) w stosunku do obciążenia lekarzy w Sarajewie? Napłynęła bliskość Matki Bożej, a w domu zastałem „Echo" Medziugorja z informacją, że Vassula Ryden będzie w Polsce! Jakże chciałbym ją spotkać.

    Dyżur w pogotowiu. Na kolanach płynie koronka do miłosierdzia „za moje niegodziwości”. Po chwilce snu znalazłem się u chorego, który leży w barłogu zniszczony alkoholem...ginie fizycznie i duchowo.  Ja wiem, co Pan - przez to - mówi do mnie i stąd moja bezgraniczna  wdzięczność. W wielkim smutku odmawiam „św. Osamotnienie Pana Jezusa” z koronką do ukrytych cierpień Pana Jezusa w ciemnicy (ucc). 

     Daleki wyjazd. Noc, gwiazdy, koją kolędy (Wodecki, Frąckowiak, Majewska, Korcz). Radość zalała serce, bo karetką przejeżdżamy obok „mojego” krzyża z płonącymi lampkami!  Trafiłem do staruszki leżącej pod obrazami: Pana Jezusa oraz Matki Bożej otoczonej aniołami.

    Płynie relacja z wojen religijnych w dawnej Francji  (protestanci i ka­tolicy), gdzie w Imię Boga Samego wybijano całe wsie...! To przykład wielkich  niegodziwości! Padłem na kolana i ze łzami w oczach ponownie odmawiam  „św. Osamotnienie Pana Jezusa" z koronką ucc.

    W ciemności świeci aura i promienie z Serca Pana Jezusa Miłosiernego. Przepływają obrazy niegodziwców: Judasza, zapartego św. Piotra oraz gorliwego proboszcza, który sam przesłuchiwał i maltretował przeciwników w w/w wojnie! Wśród nich także moja osoba.

     Dzisiaj z jasnością mam pokazany sens prób. W każdym upadku mamy  szczerze żałować, przystąpić do sakramentu pokuty, bo Bóg wie, ze jesteśmy marni. W ten sposób mamy wzrastać! Tyle przepisów ziemskich, a większość łamiemy. Powtórny wy­jazd karetką sprawia, że kończę modlitwy, a nawet płynie Koronka do św. Krwi Pana Jezusa...teraz „za dusze niegodziwców”.                                                             

    Północ. „Dziękuję Ojcze za ten dzień”.                                                              APEL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 05 styczeń 1994

Odsłon: 1208

    Dzisiaj, po przebudzeniu się w środku nocy (03.01.2014) chwyciłem twarz w dłonie i wołałem do Boga z dziękczynieniem, bo przepłynęły sytuacje w których mogłem zginąć z powodu alkoholu.

    Pojechałem na kurs i skończyłem go w barze. Innym razem zeskoczyłem z okna i mogłem zostać kaleką (złamanie kostek), nie wspomnę o ciężkich utratach przytomności.

    Prawie chce się krzyczeć z powodu wyrzutów sumienia: „Boże przepraszam! Jezu! tylko z Tobą jest mi dobrze, bo naszych pragnień nie może spełnić stworzenie i ten świat”. 

    Z moją łaską wiary nagle widzisz Opatrzność Bożą, bo złamanie zrosło się bez gipsu i następstw. Ortopeda chwycił się za głowę, gdy mnie zobaczył. 

   Przykre jest to, że okupanci specjalnie rozpijali naród, a dzisiaj chcą przemycić marihuanę. Janusz Palikot wcześniej ostentacyjnie pił „małpki” na ulicy (nie piję, ale „smak mię naleciał”), a dzisiaj na blogu napisał, że: zmieniać kodeks...zmieńmy siebie, bo to łatwiejsze i skuteczniejsze.

    Całkowicie się z nim nie zgadzam, bo nie możemy zmienić się „siłą woli” lub przy pomocy wizażysty. Szatan tylko czeka na nasze postanowienie poprawy! Bezbożnicy negują jego istnienie. To skąd biorą się ich pomysły...?

     Nie dziwię się młodemu człowiekowi, który spowodował wielką tragedię (w Kamieniu Pomorskim), bo dopiero po czasie podano, że był też pościg za pijanym policjantem, który uciekł z miejsca wypadku. W chwili obecnej robi się żarty z Polaków zapełniając więzienia rowerzystami po piwie. 

    Na forum dyskusyjnym niejaki ~ dl pytał podobnie do mojej żony: „jak to jest, że chce się pić alkohol?”. Poprosiłem w modlitwie, aby Pan jej to pokazał. Któregoś dnia wypiłem wszystko…także resztkę jej wina stojącego w lodówce, a dla niepoznaki nalałem wody.

    Wino zapomniałem odkupić, a ona miała wielkie pragnienie napicia się lampki wina. Nalała sobie wodę i nagle zrozumiała, co oznacza nałóg. Ja dzisiaj mam to za sobą, ale bez pomocy Boga trudno jest porzucić każde zniewolenie.

    Wróćmy do tamtego czasu. W swoim fałszu piłem tylko do 24.00...wódkę, piwo i szampana, a rano miałem w głowie niechęć do świata, a nawet stałem się wg Stachury „wrogiem parafialnym”. Napływała też złość polityczna i chęć żartowania z władzy, bo została dokona „przewrotka ustrojowa” w sensie, że nie ma już wrogów ludu!

    W smutku szedłem do pracy, a moje serce było puste, ponieważ miałem zabitą duszę! Pojękiwałem tylko: „Matko! Matko!” i zacząłem odmawiać różaniec Pana Jezusa.

      W przychodni trafiłem na nawał chorych, bo większość postanowiła leczyć się od  nowego roku, a w rejestracji jakaś kobieta wcisnęła mi przy wszystkich forsę do kieszeni. Brzydko i źle zacząłem pierwszy dzień Nowego Roku.

     Dodatkowo, jakby na znak od Boga wezwano mnie do sąsiada, który zmarł nagle w samochodzie. Ciężki, bezwładny, siny - ot, zwłoki. W moim upadku i nędzy pojawiło się pocieszenie, bo po zmianie fali radiowej płynęły piosenki i melodie, które bardzo lubię. 

     Tak dotrwałem do 15.00, a to czas odmawiania koronki do Miłosierdzia Bożego. Wolno i z namaszczeniem płynie „Ojcze nasz, Boże Ojcze Przedwieczny przyjmij...”, ale za kogo mam dzisiaj wołać? Wzrok zatrzymała książeczka „służbowa": Jak rozpoznać, że dziecko bierze narkotyki?

    Pan Jezus w prowadzeniu skierował mnie do księgarni, gdzie trafiłem na jeden egzemplarz książki „Jezus". Łzy zalały oczy, bo to znak, że w mojej diabelskiej słabości Zbawiciel jest dzisiaj ze mną.

    W domu ukoił sen, odmówiłem resztę modlitw, a wzrok zatrzymał Pan Jezus ukoronowany cierniami, a poprzez telewizję znalazłem się w kościele w Sarajewie, gdzie pięknie śpiewali mali chłopcy. Łzy zalały oczy i zawołałem: „Matko! Matko moja! Ty niesiesz im pokój”.

     Na ten moment kupiona książeczka „Jezus" otworzyła się na obrazku pięknego Zbawiciela z małym chłopczykiem! Syn zobaczył ten obrazek i bardzo mu się spodobał...musiałem oddać ten skarb.

     "Dziękuję Ojcze za ten dzień i za to świadectwo po latach...".                                                                                                                                                                                 APEL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 04 styczeń 1994

Odsłon: 750

   Po przebudzeniu w słabości ciała i ciężkości serca byłem zły na cały świat, a nawet na żonę stękającą z powodu bólu migrenowego, która chętnie rzuciłaby się na mnie, bo muszę mieć „na kolędę”...

   Rozterkę rozwiązał Pan Jezus: „Wstań, Mój synu! Kościół potrzebuje ciebie”.* Natychmiast wiem, że mam mieć wolny dzień z Mszą św. o 7.00, bo Pan Jezus przychodzi dzisiaj do nas! Wczoraj zły kusił „wolnym dniem”, a dzisiaj „pracą”.

    To jest typowy przykład, że nie wolno nic robić z własnej woli, bo zmieniamy ułożenie przebiegu dnia, a nawet życia! Wystawiamy się wówczas na pośmiewisko sił ciemności. To jest śmiertelny bój...

    W pustym kościele zawołałem: „Jezu! Dobry Jezu! Kościół to dar Nieba”, ale moje zadziwienie dopiero nastąpi, gdy kapłan o którym myślałem we wstępnej modlitwie powie, że Kościół to dar Boga!

    Poprosił też o modlitwę za Jana Pawła II, a mam w sercu przeczytane właśnie Słowa Pana Jezusa: „Z powodu odstępstwa i niegodziwości Mój Dom znajduje się w ciemnościach /../ Ach, Piotrze przychodzę do ciebie, bo wiem, że pozostałeś Mi wierny."

    Teraz kapłan prosi o to, abyśmy potrafili odczytywać natchnienia Ducha Św. a potwierdzi to Pan Jezus: „Tych, którzy posłuchają obdarzę Moim Świętym Duchem Mądrości i Przenikliwości /../ Prawdy i Poznania /../".**

   Św. Jan Apostoł wskaże (1J3, 7-10): „Syn Boży objawił się po to, aby zniszczyć dzieła diabła”. Dodatkowo serce rozrywały słowa Ps 98/97: „Śpiewajcie Panu pieśń nową”, a w Ew (J1,35-42) mój imiennik Andrzej, brat Szymona Piotra poszedł za Panem Jezusem!

   Tak właśnie dzisiaj pobiegłem za moim Zbawicielem i teraz dziękuję za to i przepraszam za wszystkich wrogów Kościoła Świętego, a także za wyśmiewających się i tych, którzy odrzucają naszą wiarę.

   Serce zalało zadziwienie, pokój i miłość, a jeszcze przed chwilką byłem buntownikiem! Jakby na ten moment siostra śpiewa o „rzeczach niepojętych”. Tak, bo Pan Jezus przybył do królestwa ziemskiego Szatana i otworzył dla nas Niebo!

   Padłem na kolana ofiarowując Eucharystię w intencji tego dnia. Nie mogłem wyjść z kościoła, stała się tak upragniona cisza! Teraz, gdy to przepisuję (04.01.2018) stwierdzam, że te same przeżycia mam obecnie, a to jest dowód na Prawdę! To zarazem jest śmiertelny bój o nasze dusze wymagający wyrzeczeń, modlitw, postów z uczestniczeniem w życiu naszej wiary.

   O mały włos poszedłbym w demonicznej złości do pracy, a Ty nie przeczytałbyś tego świadectwa wiary po 25 latach! Przykro mi, że bracia Polacy marnują czas na pilnowanie mojej osoby...z filmu dowiem się, że nie jestem już „wrogiem ludu”, ale „wrogiem parafialnym”!

   Po powrocie poprosiłem Pana Jezusa o utrzymanie czystości (wzrok zatrzymała figura Zbawiciela „porcelanowego”). Niestety, nie opanowałem ciała, a na wszystko jest odpowiedni czas, bo miłość małżeńska jest piękna, ale dzisiaj odwiedzi nas Sam Chrystus. Zobacz nasza nędzę…

   Podczas modlitwy napłynęło znajome małżeństwo lekarskie z Kościoła Zielonoświątkowego (brak Eucharystii). Teraz słucham świadectwa wiary prof. Mieczysława Gogacza (dzisiaj, gdy to przepisuję ma 92 lata)...to groźna broń dla szatana!

   Profesor pięknie mówił o Bogu Ojcu, Aniołach, Matce Bożej,Panu Jezusie, życiu wiarą, proszeniu, a za ks. prof. Józefa Tischnera dał na Mszę św. wieczystą! Napisałem list do Pana Profesora (jest poniżej z data 04.01.1994)

  Z powodu utraty czystości, a intencja jest tak poważna (Szatan wiedział o tym) „nie idzie” modlitwa...nie ma żaru ze współcierpieniem z Panem Jezusem! Im większe święto, poważniejsza intencja tym większy atak Bestii i upadek! Przekazuję to pewnym swego, „świętym”, którzy w każdej chwilce mogą pomylić nogę lewą z prawą i się wywrócić.

                                                                                                                       APeeL

* „Prawdziwe Życie w Bogu” T 2 str. 192

** „Prawdziwe Życie w Bogu T 3 str. 362

                                      Pan Profesor dr hab. Mieczysław Gogacz

   Z łaski Boga, ponieważ jestem prowadzony obejrzałem wywiad z Panem Profesorem, który przekazała red. programów katolickich! Bardzo rzadko możemy usłyszeć lub przeczytać świadectwo wiary, a Szatan zna moc tego (program Pana Profesora był zablokowany Teleexpresem).

   Dlaczego piszę? Moje poszukiwania trwały około 10 lat...teraz wszystko jest jasne dzięki działaniu Ducha Św. Chciałbym skontaktować się z Panem Profesorem i przekazać moje doświadczenie w odczytywaniu Woli Ojca, a także porównać przeżycia związane z działaniem złych sił niewidzialnych.

   Moje doświadczenia duchowe przedstawiłem w Krakowie (maj 93) na I Festiwalu pisma "Nie z tej ziemi” i potwierdzam spostrzeżenia Pana Profesora o ewidentnej pomocy Nieba.

   W codziennej praktyki lekarskiej (por. ogólna i reumatologiczna) wyraźnie widzę jak siły szatańskie omamiają ludzi: straszą śmiercią, przeszkadzają w codziennym życiu, wpędzają w nałogi i podsuwają „dobre" pomysły.

   Bardzo dużo ludzi wierzących pada pod działaniem tych sił („ja tam z szatanem nic nie mam, bo jestem wierząca”), a ludzie wierzący są bardziej uderzani. Kościół nie mówi o Szatanie. W modlitwach prosiłem o pomoc i wyczuwam, że stąd nasze spotkanie. Nie mam możliwości przekazania tych doświadczeń, bo  prasa, telewizja, radio - wszystko stoi na lewej nodze!

   W dniu wysłuchania audycji miałem intencję modlitewną <<za tych, którzy odrzucają jedność Kościoła Katolickiego>>...stąd wzmianka o ks. prof. Józefie Tischnerze, który wyłamuje się, a Prawda jest Jedna! Serdecznie pozdrawiam i proszę o kontakt...

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 styczeń 1994

Odsłon: 698

    Po północy na dyżurze w pogotowiu zerwano na wyjazd, a wzrok zatrzymał krzyżyk Pana Jezusa na ścianie: już wiedziałem, że jadę do zgonu! Przed godziną byłem w oddziale wewnętrznym, gdzie personel był smutny z powodu nagłego zgonu ich znajomego (62 lata).

   Przy okazji poprosiłem salową, aby - podczas krzątaniny przy chorych - kierowała ich ku kapłanowi, bo wielu ginie bez Boga.

    Podczas przejazdu karetką w ciszy nocnej zacząłem moją modlitwę: za nagle umierających. Stoimy teraz nad młodym mężczyzną bez oznak życia...pod oświetlonym barem. Nic przyjemnego, wiatr, zimno, czekamy na policję. Przy denacie znaleziono bilet PKS-u - może ustalą nazwisko, przecież w domu czeka matka lub żona. Właśnie wołam za takich w koronce do Ukrytych Cierpień Pana Jezusa w ciemnicy...

    Dodatkowo napadł na mnie Szatan i wpuszcza w myśli złość na chorych...z tego powodu "mam mieć wolny dzień” (za nadgodziny). Moje serce przedstawiało okropny stan...dobrze, że towarzyszył mi Pan Jezus Miłosierny i Matka Boża, którą poprosiłem o prawidłowe odczytanie Woli Ojca! Po chwilce napłynęła pewność, że mam być w pracy, bo wielu chorych miałoby kłopoty!

    Tak było w przychodni, bo Zły nasłał mi dodatkowo wielu "chorych":

• dwie młode przestraszone śmiercią

• ucznia po lewe zwolnienie

• dwie ciężarne po L4 przed porodem

• przepitych

• wielu po powtórki leków, a to poniedziałek

• stary pacjent wpadł o 12.00, a wie, że jest to dla mnie wytchnienia (5-8 minut)!

    Wielu chorych jest krzywdzonych przez władzę wciąż "ludową", pozbawianych pracy, rent, a oni przychodzą do mnie jak do swojego zbawcy! Często pragną uzyskać u mnie pewność dalszego życia, odsunięcia śmierci, utrzymani sprawności więdnącego ciała.

    Takim oddaję moje serce, pomagam szczególnie biednym, przepraszającym, że nie mają się czym odwdzięczyć!  Wyjaśniam także sens naszego istnienia i kierunek pragnień (zbawienie). Prawie padałem, ale nikomu nie odmówiłem...

     Umęczenie dla Matki sprawiło, że znalazłem się w Przedsionku Nieba, a mojego stanu nie ukoi nic...oprócz modlitwy! Jakże chciałbym gdzieś paść na kolana i odmówić koronkę do Miłosierdzia Bożego w intencji tego dnia.

    Z odruchowo włączonego radia popłyną słowa piosenki: „tylko Ty mnie rozumiesz”, a moje serce i duszę zalała radość Boża...nie wyrażę słowami. Wiem, że jest to łaska Pana za przybycie do pracy mimo złego poczucia. 

     Po powrocie do domu nie mogłem oderwać się od modlitwy, a z telewizora popłynął obraz szopki z demonem. Właśnie dzisiaj, pierwszy raz ujrzałem słabość diabła...w sensie utraty mocy tam, gdzie wkracza Pan Jezus oraz Matka! On może uczynić tylko tyle, na ile ma pozwolone od Boga Ojca! Tylko nie zarzucaj głupio, że Dobry Bóg nasyła na nas diabła!

    Zacząłem wołać do Pana Jezusa o pokój, bo wielu w złości przeklina z wołaniem, aby to wszystko „szlag trafił”. Nie wolno tego czynić...trzeba zawsze prosić o błogosławieństwo oraz ochronę św. Michała Archanioła. Nie zagłębiaj się w tajemnice śmiertelnego boju o dusze ludzkie, bo ja mam to dopiero ukazywane: promyczek po promyczku!

    Właśnie rozbił się Tu-144, zginęło 120 osób. Wszystkie modlitwy odmówione, ale nie ustaje współcierpienie z Panem Jezusem i dlatego płynie koronka do św. Ran i św. Krwi Pana Jezusa. Podczas wołania zostałem oderwany od tego świata...modlitwy trwały od 15.00 - 19.30!

    Teraz „spojrzał” uśmiechnięty Pan Jezus z Całunu i powiedział do mnie: „chcę, aby wszyscy ci, którzy Mnie kochają modlili się, modlili się, aby skończył się ten Bunt”.*

    W tym dniu nie pasowała obfita kolacja ze wzmocnieniem, ale wówczas tak siebie nagradzałem, a na ten moment Pan Jezus powiedział: „Moje Najświętsze Serce nie chce widzieć was upadającymi”.**

                                                                                                                 APeeL

* „Prawdziwe Życie w Bogu” t. II str. 342

** „Prawdziwe Życie w Bogu” t. II str. 406