Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 23 marzec 1990

Odsłon: 944

    Bardzo ciężki i słaby jest człowiek z rana. Z wielkim trudem wstałem, a nagle napłynęła chęć do pracy. Na chwilkę otworzyłem „Dialog”, gdzie jest przestroga przed pocieszeniami, które może powodować diabeł!

    Pojawiają się wówczas różne widzenia, wewnętrzne pociechy, a to zwykła ułuda. Pocieszenie idące od Boga łączy się z chęcią natychmiastowego czynienia dobra, przenika serca, staniesz się wówczas dobry i łagodny, bo wiesz, że działasz w Imię Jezusa!

    Dziwne, bo dzisiaj, gdy opracowuję ten zapis (26.01.2017) czytałem art. „Od spirytyzmu do Spirytus Sanctus”. To życiorys bł. Bartola Longa ur. w 1841 r. w rodzinie włoskiej. Młody Bartolo dał się zwieść popularnemu wówczas spirytyzmowi, nowej, oświeconej religii, która była zalążkiem New Age.

    Na seansach spirytystycznych dochodzono - poprzez wypytywanie duchów - tajemnic świata nadprzyrodzonego. Tak doszedł do wąskiego kręgu czcicieli szatana i został wyświecony na jego kapłana. Opatrzność Boża odwróciła jego los.

• Jeżeli pani jest wierząca, to musi pani być pewna i tą pewność głosić! Nie wolno wahać się i mówić: „coś tam jest”, bo ja odbieram to, że „coś z Jezusem jest”. Niech mi pani wierzy: „Jezus Jest i to wystarczy”!

• Część ludzi to chrześcijanie niepraktykujący, a wg mnie niewierzący i tak jak Żydzi czekają na jakiś znak, na nadejście Mesjasza. Nie będzie już innego Zbawiciela...

    Około 14.00 wstąpiłem do domu, chwila odpoczynku...przycisnąłem dłonie do twarzy, bo znalazłem się w miejscu biczowania Pana Jezusa! W myślach widziałem dwóch ludzi, którzy uderzali sprawnie i celne rzemieniami zakończonymi metalowymi końcówkami.

    Jak można to wytrzymać? „Jezu mój, Jezu!”. Ja chcę być sam na Sam z Panem Jezusem, a tu dzwonek, wchodzi zdenerwowana żona, bo „córka znowu nie była w szkole” i zbliża się godzina mojego dyżuru w pogotowiu.

    W tym smutku i tęsknocie wchodzę do wspólnego pokoju lekarskiego, gdzie kolega przeklina podczas przyszywania guzika do fartucha.

- Nie klnij proszę, czy wiesz po co masz język?..mówię wolno i spokojnie.

- Do jedzenia...odpowiada.

- Nie, do chwalenia Boga...od rana do wieczora.

- Ty, to też...przecież mam wolną wolę!

- To prawda, ale wolną wole masz po to, aby czynić wszystko podobające się Bogu!

    Mój stan trwał około dwóch godzin, a teraz wiem, że w kościele jest droga krzyżowa, a ja nie mogę w niej uczestniczyć. W tym czasie odmawiałem rozważania z książeczki „Do Ciebie wołam Panie”. Przez ułamek sekundy poczułem w sercu ciężar krzyża Pana Jezusa, a w oczach zakręciły się łzy. "Widziałem" też Weronikę i płaczące niewiasty.

    Na wyjeździe zacząłem moją modlitwę płynie i było mi tak dobrze z Bogiem. Mijamy pijanego z koszulą na wierzchu i dwóch podobnych prowadzących się. Trafiła się też pijana kobieta z dwoma mężczyznami. Tak mi przykro, że ludzie nic nie wiedzą o Panu Jezusie i nie szanują dzisiejszego dnia.

   Nie potępiam ich, bo sam taki byłem i jeszcze nieraz sromotnie upadnę. Dzisiaj poszczę, nie mam nic na kolację, a pacjent dał mi całą torbę jabłek. Trafiłem też do ważnego urzędnika, a jako chory każdy jest malutki. Tacy staniemy przed Bogiem, bo tam nie liczy się nasza władza i posiadanie.

    W książce ambulatoryjnej znalazłem 5 tys. ale nie wiem dla kogo były te pieniądze: czy dla mnie czy dla kolegi? Sam zobacz jak trudno zostać świętym!

                                                                                                                      APEL

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 22 marzec 1990

Odsłon: 1008

    Trzeba wstawać i chwalić Boga!...mówię do współdyżuranta. Zaczynam pracę wcześniej z radością w sercu. Zgłosiła się babcia 91 lat...u której byłem w śnie o typu eksterioryzacji. Widziałem stare łóżko z drewnianym bokiem i siennikiem.

- Na takim łóżku pospałby człowiek!

- Tak, ale zajęte...odpowiedziała w śnie!

    Wspólnie śmiejemy się z tego zdarzenia, a staruszka jest pierwszy raz w życiu u lekarza! Ma sprawny umysł, dobry słuch i wzrok...

- Pani może uczyć w szkołach historii!

    Teraz opowiada o potrawach w poście. W tamtych czasach to była kapusta i jej sok, ryby, śledzie, olej, chleb, a mleko piły tylko dzieci do 4 roku życia!

   Czas odpoczynku. Pracujemy z żoną na działce...radość trwała do momentu zasadzenia przeze mnie ziemniaków...na świeżo posianej marchewce. Krzyk, szum. Nic się nie odzywam, bo to jest tylko śmieszne.

    W domu dalej układam modlitwę na czas Eucharystii i z powodu pięknych zdań nie mogę spać. Wówczas nie wiedziałem, że to będzie moja łaska (mistyka eucharystyczna). Płynie piękny śpiew, a moja myśl pobiegła do Jezusa, do Jego Świętego dzieła. U Ojca Pio znalazłem określenie, że jest to „wzajemne przenikanie serc”.

   Jezus pokazał, że człowiek składa się z dwóch części: fizycznej i duchowej. Ja stwierdziłem, że moja część fizyczna śpi, a część duchowa nawet modli się. O część fizyczną nie wolno zbytnio się martwić! Trzeba żyć danym dniem i mieć małe potrzeby.

    Człowiek, który uwierzy, że ma część stałą (duszę) musi dążyć do Królestwa Niebieskiego. To nie jest łatwe, bo trzeba prowadzić życie święte, odrzucić świat i jego uciechy, modlić się, pokutować i znosić wszystko...na końcu odrzucić wolę własną. Śmierć nic nie oznacza - smutek jest zarazem radością, bo jest to moment powrotu do Boga.

    Tak rozmyślałem i nadszedł wielki smutek: „Jezu, Jezu, Jezu...dlaczego ludzie tego nie widzą?".                                                                                                                          

                                                                                                                            APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 marzec 1990

Odsłon: 1040

   Jadę do pracy i słucham modlitwy, której towarzyszy piękna pieśń: "Popatrz Matko jak Cię kocha lud”...aż nie chce się wychodzić z samochodu. 

    Około g. 9.00 podczas badania pacjenta tęsknota za Panem Jezusem osiągnęła szczyt, bo przypomniał się wczorajszy spektakl o Panu Jezusie...o Jego łagodności i zwracaniu się do rozmówców: „dobry człowieku"...

    Przesuwają się ludzie starzy oraz strapieni różnymi kłopotami, a ja jestem z nimi. Właśnie tłumaczę żonie alkoholika, że on nie chce pić, cierpi, jest chory i lepszy od niejednego.

    Około godziny 11°° nastąpił nagły miłosny zalew serca. Nie mogę tego wytłumaczyć, bo to jest tak jak oblanie kogoś wiadrem wody. To nie jest nasza zwykła miłość. To wyraźne działanie Ducha Świętego. Ta miłość w jednej sekundzie jednoczy moje serce z innymi ludźmi. Nie da się tego wyrazić ludzkim językiem!

    Jak mam wytłumaczyć staruszce, że dom i kawałek „swojej” ziemi jest jej niepotrzebny. Mówię, że wystarczy pani jedna koszula, łyżka, laska i różaniec! Tak jej mówię, bo wiem, że jest wierzącą, ale ona tego nie przyjmuje.

    Dzisiaj powtarzam  nagraną piosenkę „Białe róże”, która  stała się łącznikiem z Jezusem i dawała ukojenie. W tęsknocie wołałem w sercu (zapisałem to)...

<< Białe róże, ludzkich dusz blask to znak Twój, Panie.

    Białe róże dla Ciebie Jezu, biała chustka dla Twej Twarzy.

   Jezu mój! Jezu! nie zostawię Cię!..nie..nie..nie! >>.

    W chwilach działania Ducha Świętego staję się cichy, skłonny do milczenia, pełen pokoju wewnętrznego, na granicy smutku za grzechy moje, a także innych. Wówczas widzę rozdźwięk między tym jakim jestem, a jakim mógłbym być! Napada mnie żal z powodu mojej nędzy.

    Teraz zaczynam dyżur w pogotowiu z wolną chwilą, a Zły przypomina mi pierwszy kontakt seksualny i chce mnie wciągnąć w rozmyślania, ale nie idę na to! To jest coś innego niż wyrzut sumienia...

    Pędzimy z pacjentką do szpitala, a ja wołam: „Panie Jezu nie pragnę Twoich pociech...możesz je zabrać wg Twojej Woli - pragnę milczenia. Tylko ono sprawi, że nie powiem złego słowa. Wiem, że sam nie poradzę sobie z tą wadą!"

   Wróciłem z wyjazdu, zapomniałem o modlitwie i przez godzinę gadałem! 

                                                                                                                                            APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 20 marzec 1990

Odsłon: 472

    Nieprzyjemny sen; dziewczyna w trumnie, ale żyje, jakieś zamieszanie, mam do czynienia z  młodym lekarzem (coś źle robi), sanitariusze i kłopoty. Później kościół, pełno wiernych, gdzie w ciszy zaczynam „Ojcze nasz”. Zobaczymy co się stanie?

   Zapomniałem, że dzisiaj zastępuję kolegę w oddziale (chłopiec na posyłki, bez wolnego w przychodni), bo pan dr. jest z rodziny generała z WSI!

    Właśnie wzywają mnie do dziewczyny: „proszę przyjść, bo niewyraźna, jeszcze umrze” - mówi pielęgniarka. Oddział nie ma dyżurnego i często lekarz z pogotowia (w nocy, nie chce mu się jechać do odległego szpital) podrzuca ciężko chorego. Stwierdziłem toksyczne zapalenie płuc (dzisiaj jest to sepsa czyli przełamanie odporności, która może skończyć się śmiercią).

   Ten, który ją przysłał to nieodpowiedzialny młody lekarz ze snu. Kto odpowiadałby w wypadku jej zgonu? Zapytałem o to kierownika działu, a ten odpowiedział, że ten, który nie dał zleceń czy ja! Sam oddział jest przetępczy: to izba lekarska z ordynatorem bez specjalizacji i brakiem lekarzy dyżurnych.  Zleciłem transport z lekarzem do szpitala, a w tym czasie miałem nawał w przychodni. 

   Wieczorem w telewizji oglądałem pierwszą część filmu „Mistrz i Małgorzata” Michała Bułhakowa: ze sceną Jezusa u Piłata.  Akcja tej książki rozgrywała się w Moskwie lat 20 i równocześnie  w Jerozolimie za czasów Chrystusa. Tak właśnie jest w moim dzienniku, bo miesza się ten czas i bycie z Panem Jezusem...na początku drogi, która będzie trwała aż do śmierci.

   To mieszanka bolszewizmu i czasów Chrystusa w Jerozolimie. Autor jest niewierzącym, pokazał rozterki Piłata i pokorę Zbawiciela (u niego człowieka). Tam też była bezpieka, ale świątynna...z żądzą zabijania (św. Paweł).

    Tutaj jest bolszewizm uszczęśliwiający ludzkośc bez Boga. Zamiast krzyża na ścianach wiszą zdjęcia władców-bożków, które sprawiają większy szacunek jak Zbawicielowi (Kimowie w KRLD). Na wierzch wypływają „państwa w państwie” z udawaniem poddanych, że są zadowoleni. 

                                                                                                                                    APeeL