Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 24 listopad 2007

Odsłon: 1169

słowa kluczowe; oracz, rodząca.

     Pan Jezus pozwolił, abym mógł ruszyć ten kamień...właśnie dzisiaj (chodzi o przekaz elektroniczny). Całe życie pisałem na maszynie...jak zakonnik (codziennie trzy strony), bo nie wiedział, że jest już era druku! Ja natomiast drukowałem ręcznie w erze elektronicznej! Musiałem przestawić się całkowicie...

     W głębi serca nie wierzyłem, że to się stanie i dotrę do Ciebie, bo towarzyszyło mi zwątpienie; „nie dam rady, nie potrafię", ale wiedziałem, że jest to próba mojej wytrwałości. Takie przeszkody czekają każdego, który orze dla Boga. To bolesny poród, po którym nastąpiło niewypowiedziane szczęście.

    Nie zmarnuj tych świadectw, bo napisanie ich to wielki wysiłek. Nigdzie nie spotkasz takich relacji z każdego dnia i ”prosto z frontu” naszego wygnania! Dopiero po czasie ujrzę  dlaczego Pan wybrał mnie do Swojej Służby.

    Na ten moment w ręku znalazły się „Wysokie Obcasy" ze zdjęciem bezrękiej matki, która stopami przewija swoje dzieciątko. Zobacz jak Pan ukazuje nasze „trudności". Właśnie pokazują salę porodową. Teraz kobiety mogą rodzić w znieczuleniu, ale to poprawianie Pana Boga. Wczoraj byłem u takiej ofiary...po znieczuleniu rdzenia kręgowego nastąpiło porażenie ciała „od pasa w dół" (operowano nerkę).

   W bólach rodzi się także nowy rząd. Jak oddzielić życie duchowe od polityki? Przecież oni też zaczynają we łzach, ale Pan nasz nie błogosławi nieprawym...pusto wówczas brzmią słowa; „tak mi dopomóż Bóg". Przykro mi, ale widzę, że to nie jest od naszego Jedynego Boga.

   Tutaj jest bardzo ważna uwaga. Początek może być diabelski z takimi łzami, ale na końcu (vide; Kwaśniewski „mordo ty moja" oraz Miller „nie ważne jak mężczyzna zaczyna").

    Wczoraj zjawiło się wielu chorych (8 g. pracy bez wytchnienia), ale ja lubię pomagać, staram się, pocieszam oraz wskazuję cel naszego życia. Nie potrafię leczyć tylko ciała fizycznego. Większość wierzących boi się śmierci (dla mnie prawdziwego życia) i do końca trzyma się „prochu".

    W środy i piątki poszczę dla Matki Zbawiciela. Dzięki temu przeżyłem swój czas. Każdy dzień naszego życia przynosi różne cierpienia. Potrafię odczytywać zadziwiające także mnie znaki (tzw. „duchowość zdarzeń" ) wskazujące na intencje modlitewne (łac. intentio - cel, motyw działania, zamiar, zamysł, pragnienie).

    Poproś o ten dar, a sprawisz wielką radość Bogu. Patrz na znaki, bo po włączeniu telewizora ujrzysz dzieciątko wołające do taty lub biegnące w jego objęcia, a z radia lub  tytułu gazety padnie potrzebne słowo, możesz mieć sen lub otworzy się książka...wielu szuka wskazania otwierając tak Biblię.  

   Doba duchowa nie odpowiada naszej...wydarzenia mogą przebiec błyskawicznie lub ciągnąć się 2-3 dni. Pan mówi przez wszystko...nawet przez "Manifest Komunistyczny”.

   Dzisiejsze kłopoty z pisaniem wywołały bezsilność i łzy, ale w nagłym błysku wróciła moc, gdy kapłan pięknie śpiewał psalm: "Kto we łzach sieje, żąć będzie w radości". Tak odczytałem tą intencję! Po spowiedzi zostałem rozgrzeszony, a przed Eucharystią chciałem wykrzyczeć: "Tato! to Ty na mnie spojrzałeś...Twoje Usta dziś wyrzekły me imię".

   Po otrzymaniu ostatniego i wiecznego Cudu Pana Jezusa moje serce i duszę zalała niewysłowiona słodycz oraz pokój...w takiej chwilce masz tylko jedno pragnienie - wrócić do Boga! Nie mogłem opuścić kościoła, Domu Pana na ziemi i zostałem na następnym nabożeństwie. Te uczucia są nieprzekazywalne.

"Dziękuję Ci, Matko Boża, dziękuję Duchu Święty, dziękuję św. Michale Archaniele". APEL
 

Z tego zapisu dałem apel, który jest na stronie („Dwa zdania o sobie”)...

                                                                    Bracie !

     Ten dziennik duchowy, jest wynikiem żarliwych modlitw, próśb i kosztów. Nieraz serce zalewało zwątpienie. Nędznika postawiono na górce, gdzie ma dawać świadectwo i wołać o Bogu.

   Nie zmarnuj mojego wysiłku. Tyle czekałem na to, aby przekazać Ci moje doświadczenia i opowiedzieć o łasce, którą  otrzymałem bez żadnej zasługi. Tego talentu nie wolno mi zakopać, mam wszystko opisać, bo czas nagli.

    Wiele razy „most walił się przed oddaniem”, a łzy zalewały oczy (mimo, że „prawdziwi mężczyźni nigdy nie płaczą”), ale takie przeszkody czekają każdego, który orze dla Boga.

   Nic nie szukaj! Wszystko jest prawdziwe w Kościele Katolickim. To  świątynia + Święta Ofiara, bo sam budynek nawet świecący złotem nic nie znaczy. Kościół Święty to Pan Jezus i Jego Ofiara (Eucharystia). To życie prawdziwe dla  nieśmiertelnej duszy. Cała reszta jest dodana.

    Sakrament Pojednania to Cud Ostatni po którym duszę zalewa niewysłowiona słodycz oraz pokój: „Jezu! to Ty na mnie spojrzałeś. Twoje usta dziś wyrzekły me imię". W takiej chwilce będziesz miał tylko jedno pragnienie: wrócić do Boga!

    Proszę! Zacznij nowe życie, bo nawet w tej chwilce umierają masy. Zawołaj o znak, a sprawisz wielką radość Bogu Ojcu, który przemówi; „Ja Jestem”. Czy widzisz mądrość w Imieniu Boga? Sprawdź, co znaczy twoje...Oliwia - od oliwy, Bogusława i Bogumiła - mówi samo za siebie, a Onufry - to pasterz osłów.   

                                                        

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 23 listopad 2007

Odsłon: 694

    Dzisiaj, gdy opracowuję ten zapis (20 listopada 2018 r.) napisał do mnie pan Robert, bo w dzienniku duchowym z 14.11.2018 dałem błędny wpis w którym stwierdziłem, że moje wstrząsające przeżycia po Eucharystii są argumentem przeciwko kontemplacji i medytacji...

   Panu Robertowi chodziło o to, aby u czytających nie budzić „wątpliwości czy  konsternacji”, bo celem i sensem właściwie rozumianej kontemplacji chrześcijańskiej jest zjednoczenie z Panem Bogiem, co najpełniej wyraża i dokonuje się właśnie w Eucharystii. To nie wyklucza, że w głębi serca  możemy łączyć się z Bogiem także w ciszy tj. kontemplacji, jeśli tylko chcemy. 

   Na dowód przytoczył słowa Pana Jezusa do Vassuli Ryden; „jedyna prawdziwa teologia - to kontemplowanie Mnie, waszego Boga, które jest przedsmakiem uszczęśliwiającej Wizji.” 

    Dalej wskazał, że: „nie ma daru ekstatycznych uniesień", ale  codzienne trwa "przez co najmniej 15 min. w ciszy przed Panem…po prostu patrząc na Niego". 

   Potwierdziłem, że ma rację z prośbą o zrozumienie mojej drogi:

1. Mistyka eucharystyczna z tęsknotą za Bogiem w Trójcy Jedynym i pragnieniem powrotu do Domu Prawdziwego...

  W kilka minut - po zjednaniu z Panem Jezusem - staję się z człowieka-duszy, duszą-człowiekiem. Nawet w Kościele Świętym nie podkreśla się działania tego  Cudu Ostatniego... 

2. W pragnieniu odczytania intencji oraz modlitewnego ukojenia muszę wyjść na spacer, bo nie potrafię czynić tego w domu. Moja modlitwa jest wymodlona, a współcierpienie z Panem Jezusem ociera Twarz Zbawiciela.

    Jest to zmieszanie cz. bolesnej różańca z dodatkowymi zawołaniami typu koronki oraz Słowami Pana Jezusa na krzyżu. Niekiedy powtarzam 10 razy...np.; "Pragnę". Wszystko trwa około 1-2 godzin.

3.  U mnie wszystko odbywa się przy pomocy nagłych błysków z Nieba. 

    Przyznam się, że zostałem zaskoczony moim błędem, a zarazem niewiedzą dotyczącą tego tematu (medytacja i kontemplacja). Natychmiast zacząłem szukać informacji dotyczącej moich doznań...

 Wejdź: Co to jest medytacja, kontemplacja (nabyta i wlana)? Czy ... - Opoka

             https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/101_duchowosc_17.html

 

 

     Książka bp Jan Szkodoń: ”Odpowiedzi na 101 pytań o duchowość w życiu codziennym”...

 

   <<Wyższym stopniem medytacji /../ jest modlitwa kontemplacji. Ta modlitwa może być nabyta, ale dar kontemplacji może być też szczególną łaską, daną bezpośrednio od Boga. Mówimy wtedy o kontemplacji wlanej. /../ Wówczas bardziej bezpośrednio przeżywana jest obecność, bliskość z Bogiem. /../ Człowiek wtedy bardziej bezpośrednio doświadcza natchnień Ducha Świętego. /../

   Jest to pełne miłości obcowanie człowieka z Bogiem w jego sercu. To zjednoczenie może przybierać postać mistyki, czyli najwyższego tu na ziemi stopnia zjednoczenia z Bogiem. Taka kontemplacja nabyta lub wlana, w historii duchowości nosi nazwę zaślubin duchowych albo zaręczyn mistycznych.>>

   Moje doznania potwierdzają słowa s. Faustyny, która towarzyszy mi na Mszach Św.; „Dusza /../ poznaje, ale poszczególnie w „błyskach”, w zbliżeniach się Boga. I nie trwa to długo, bo nie zniosłaby tego światła. /../ Ten błysk poznania Boga pociąga jej duszę i rozpala miłość ku Niemu” (Dz, 95).

   „Umysł poznaje w jednym momencie więcej niż przez długie lata gruntownego zastanawiania się i rozmyślania /../ ” (Dz, 882).

   Kończąc przekażę, że w moim wypadku podczas modlitwy serca napływa łaska współcierpienia z Panem Jezusem podczas Bolesnej Męki. Wówczas znajduję się na Via Dolorosa, bo Zbawiciel dalej jest krzyżowany i prosi, aby Mu towarzyszyć.

   To wyjaśniło nieporozumienie, a ja dowiedziałem się, że jestem zaślubiony duchowo z Panem Jezusem...moją Ostatnią Miłością! W środku ciemnej nocy popłakałem się, a u mnie jest to test  p r a w d y!

                                                                                                                                 APeeL

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 22 listopad 2007

Odsłon: 810

     Wielkim darem Boga są pieśni religijne , które niekiedy rozrywają serce; "O Boże! O Boże, Panie mój nie pamiętaj, że czasem było źle"...

    Dzisiaj jest wspomnienie św. Cecylii, męczennicy, którą wymyślnie torturowano, aby wyrzekła się wiary...w końcu została ścięta. Zobacz, co czynią nieświadomi słudzy Przeciwnika Boga! Siostra śpiewała o Panu, Stwórcy, który w Swoich Dłoniach dzierży nasz los.

   Wczoraj słuchałem relacji o ks. Jerzym Popiełuszce...lubiany, pokorny, wiedział, że go zabiją. Wchodzę do pokoju lekarza dyżurnego i stawiam obrazek Jezusa z Całunu, ale niedawno dołączyłem do niego zdjęcie ks. Jerzego. Czy to było przypadkowe?

    Nigdy nie wiadomo co przyniesie dzień, a ten zaczął się dobrze, ale my - często zaskoczeni dobrem Pana - nie potrafimy wykorzystać danego daru. Ja właśnie złoszczę się wezwaniem na daleki wyjazd, a przecież jestem powołany do niesienia pomocy i jeszcze mi za to płacą!

   Marnuję też czas, gadam i źle załatwiam dwie chore babcie z mojego rewiru, a dodatkowo pochwalony przez personel..."zwalniają nas z pracy, będziemy pana dobrze wspominać", bo chodziło im o postawienie wódki z zakąską.

    Straciłem forsę i dodatkowo zgrzeszyłem, bo złamałem przysięgę, że nie będę tego czynił! Nawet niechcący obudziłem lekarza dyżurne. Jak to się dzieje, że robię wokół tyle zamieszania? Niesmak i zażenowanie aż przepraszam Tatę za takie zachowanie.

    Zrozum, że wiem o otrzymanym darze (bardzo spokojny dyżur), który marnuję. Cała noc przespana, ale nie wiedziałem, że w przychodni będę miał bardzo ciężki dzień (8 godzin pracy bez wytchnienia). Z tego powodu prześpię Mszę św. wieczorną, a dodatkowo będzie mi zimno i zostanę zalany pokusami. W domu padłem udręczony. 

    Z radia płynie wystąpienie nowego premiera...3 godziny o niczym (jak F. Castro). Zażenowanie, a to spotykamy wszędzie...od żartu nie wczas do złego ubrania się i różnych sytuacji! Właśnie spowiadam się z częstowania wódką...pijanemu kapłanowi! Jak Pan to układa??

     Dzisiaj, gdy to opracowuję (10.09.2016) przykładem zażenowania jest prezydent Warszawy, która - wobec ewidentnych faktów rozkradania nazywanego reprywatyzacją pod jej przewodnictwem - złapała się fotela i nie chce go opuścić, a PO (Pełni Obłudy) tłumaczą nam, że jest to postępowanie słuszne, ponieważ PiS wprowadzi swojego komisarza.

     Jak takich ludzi sądzić, a wielu z nich stanie przed Bogiem Ojcem „jeszcze tej nocy”...

                                                                                                                                     APEL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 21 listopad 2007

Odsłon: 874

Ofiarowanie NMP

    Dopiero na nabożeństwie dowiedziałem się, że dzisiaj jest wielkie święto. W kościele napłynął obraz nieposłuszeństwa Ewy i pokora Matki Bożej. W czytaniu był opis męczeństwa za wiarę: na oczach matki zabito jej 7-miu synów! Wołała tylko, że otrzymają nagrodę od Boga: życie prawdziwe, a ostatniego prosiła, aby się nie załamał.

   Po Komunii św. w sekundzie nastąpiła przemiana mojego serca; z buntownika stałem się pokorny, straciłem butne ciało i stałem się mały, pragnący milczenia i odosobnienia. Możesz to zauważyć w opisach z różnych lat...nie ma tutaj żadnej techniki. Moją przemianę zawsze sprawia Ciało Zbawiciela...w krótkim czasie staje się cud, łzy zalewają oczy, a słodycz serce, a nawet usta!

   W drewniany budynek katedry w Szartr (Francja) uderzył piorun, który spowodował spalenie miasta. Tam przechowywano szatę Matki Zbawiciela w której była podczas porodu. Suknia była relikwią i dla ludu stanowiła łaskę (ok. 800 r.), a przetrwała skrywana przez zakonników. Poganie nie wierzą w cuda. Natychmiast zbudowano nową, wspaniałą świątynię w charakterze krzyża (z Boskim majestatem porządku).

    Żona przez dwa dni porządkowała przy figurze Matki Niepokalanej, która przyszła pod nasz blok. Nikt jej nie pomógł mimo spacerujących pań, które dawały dobre rady.

    W telewizji zapowiadają film o matce z Czeczenii, oglądam matki z dziećmi, w ręku znalazł się instruktaż karmienia niemowlęcia, a z półki "wygląda" MB Częstochowska (książeczka). Nie znam intencji, ale wiem już, że „coś z Matką”.

    Z szuflady zabrałem kasetę magnetofonową z której płynie piosenka o Matce, a moje serce rozrywa tęsknota: „Matko! Matko Jedyna! ja wiem, że pamiętasz o mnie i czekasz na mnie noce i dni, nie smuć się, otrzyj łzy, daruj mi zło. Wprost czuję gest Twej kochanej Ręki i Tobie zawierzam mój los. Matko Pana mojego Jezusa Chrystusa”.

    Nie przekażę ci tego poczucia rozłąki, oddalenia, rozstania, a nawet porzucenia. Ja wiem, że sprawia to miłość, abyśmy ujrzeli sieroctwo. Jakże pasują tutaj słowa z piosenki „Konik na biegunach”, gdzie „kłopotów miałem sto”, ale z winy własnej!

    Nawet teraz, gdy to piszę łzy zalewają oczy, a przez serce przepływa dreszcz. Łączność ze światem duchowym jest nagła i porażająca. Wołam tylko: „Ojcze! przepraszam Matkę Bożą, ponieważ wiele lat raniłem Jej Najśw. Serce". 

    Spieszę się na dyżur w pogotowiu, na stole czeka obiad, a napływa łączność z Matką Zbawiciela...nie mogłem jeść i mówić. Ta bliskość Matki Bożej będzie trwała jeszcze w pracy.

    To cierpienie jest nieprzekazywalne, a można je porównać do relacji syna i matki. Właśnie byłem u mojej matki ziemskiej...nawet zrobiłem nagranie rozmowy, bo jej życie kończy się.

    Tak się złożyło, że jedziemy karetką do szpitala ze złamaniem u starszej osoby. Siedzimy obok z kierowcą, ale nie odzywamy się, bo 04.04.2007 też jechaliśmy ze złamaniem, a on wówczas pędził bez powodu 130 km/godzinę i wyprzedzał samochody po stronie prawej.

    W tym czasie krzyczała z bólu pacjentka z powodu złamania żeber. Zwróciłem mu uwagę, bo jako kierownik odpowiadałem za bezpieczeństwo zespołu i chorej. Wówczas wpadł w furię i nazwał mnie synem suki...nie przeprosił i nie kłaniał się pierwszy. Nie każdy nadaje się do pracy zespołowej i to w służbie zdrowia.

    Teraz, gdy odmawiam moją modlitwę w programie „Co z tą Polską” atakują radio Maryja, a katolik Stefan Niesiołowski mówi, że „o. Rydzyk powinien założyć sobie radio, ale w więzieniu”.

    Zobacz jak czuje się Pan Jezus, gdy obrażają Jego Świętą Matkę. W moim wypadku to był jeden człowiek, a Matkę Bożą obrażają miliony...

                                                                                                                                            APEL