Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 03 sierpień 1994

Odsłon: 401

    Na dyżurze w pogotowiu...po godzinie snu zerwano do porodu. Płyniemy pustą jezdnią, pięknie przesuwają się białe pasy. Wraca ciężki dzień z opuszczonymi i przestraszonymi ludźmi: wodniak pęcherzyka żółciowego u babuszki, złamanie kręgosłupa szyjnego, zagrożenie zawałem, poparzenia i porażenie słoneczne napady zaburzeń czynnościowych, a także potrącenie przez samochód.

    Jakże lud jest zmęczony na tym wygnaniu. Dołącz do tego wojnę, zniszcz szpitale, zabierz wszelką pomoc! "Jezu mój!". Wrócił obraz odrzuconego krzyża w oddziale wewnętrznym, który Pan dał mi do ręki, a przy okazji mówiłem o wszechobecności Boga Ojca „Ja Jestem” i naszym wygnaniu, o prawdzie naszej wiary i Matce Zbawiciela.

   Teraz płynie różaniec Pana Jezusa, gdzie jest zawołanie o wypełnianiu woli Boga Ojca z zawołaniem za kapłanów i zakonników oraz specjalnie służących (za mnie).

    Rodząca  stęka, pasowałaby część radosna różańca...w czasie oczekiwania na przywitanie dzieciątka. Jednak wołam w części chwalebnej: "Zmartwychwstał Pan", a w tym wołaniu wspominam wszystkich z rodziny, znajomych i tych z którymi współpracuję. To naprawdę płynie z głębi serca. Pod szpitalem trafiliśmy na straszliwy smród, ponieważ obok wytwarzają mączkę w kości!

    O 6:00 popłynie Anioł Pański z radia „Maryja” z szybkim odmawianiem. Gdzie się spieszą? Przecież przed nami jest wieczność. Natomiast z radia karetki z taśmy popłynie ”piosenka rozrywkowa” z bluźnierstwami.

    Zdecydowałem się być na Mszy świętej porannej 7:30, a z serca wyrwało się wołanie do Matki Najświętszej: "Matko moja! Bądź proszę bądź z każdym z mojej rodziny, z żoną i z dziećmi, z każdym z nas!"

   W Ewangelii (Mt 15,21-28)  była o niewieście proszącej Pana Jezusa o uzdrowienie ciężko chorej córki, a ja zawołałem do Boga Ojca w intencji mojej córki. Łzy leciały strumieniami na ławkę, a ból zalewał serce i duszę. Napłynęła wielka bliskość Boga Ojca i Pana Jezusa! Kapłan dodatkowo prosił o modlitwę w intencji uzależnionych. Eucharystia w tej intencji. Jakże z nieba zaskakują, jakże ciekawe jest życie w łączności z Panem Jezusem.

    Zaczynam pracę, upał, nawał ludzi. Przesuwają się przestraszeni, słabi, bojący się śmierci, mający różne bóle, a wśród nich inwalida starający się o rentę i proszący o lewe zwolnienie...trafiła się pokąsana przez owady.

    Na pocieszenie przybyłą wdzięczna, ale bogata. Ja naprawdę pragnę bezinteresowności, bo to oznacza czystość, ale sam lubię być wdzięczny. „Och! Jezu wybacz!” Dopiero na działce mogłem odmówić modlitwę w intencji tego dnia. Bardzo dobrze znoszą post w intencji pokoju na świecie (stosujemy z żoną środy i piątki).

     Teraz poszliśmy na Mszę świętą wieczorną, popłynie droga krzyżowa, a nabożeństwo będzie cichy...jak lubię. Spore miasto, a tu 15-20 wiernych. „Panie! Sprawa, abym wołał głośno o Tobie, na dachach”.

    Po Eucharystii...zjednaniu z duchowym Ciałem Pana Jezusa wyszliśmy odmienieni. Żona robi się otwarta, a ja w tym czasie pragnę milczenia, ucieczki od świata. Ból serca  koi „św. Agonia” Pana Jezusa odmawiana dziesiątkami. Wielki ból sprawiało spotykanie znajomych. Znam tych pacjentów, ich przypadłości, niepewny byt: ten podlewa trawę, inny zamiata, tamta zamyka kiosk, a dyżurująca stoi w oknie.  

    Ból sprawił reportaż w którym wspomniano Kalinę Jędrusik o której znajomy mówił, że klnie jak szewc. Popłynął obrazy, sceny z filmów i z jej wyjazdów. Jakże Ona czuje się tam?

    Natenczas spojrzał Pan Jezus w koronie cierniowej, bo pokażą relację z obchodów w obozie, gdzie dokonywano eksterminacji na Romach. Cyganie płaczą, a ja z nimi.

   "Ojcze dlaczego mnie opuściłeś"...powtarzam słowa Pana Jezusa na krzyżu. Ojciec nie opuścił Go, ale Zbawiciel nie czuł Jego obecności, a to było dodatkowe cierpienie. To zawołanie w modlitwie zawsze odmawiam „dziesiątkami” i tak jest dotychczas (22 lutego 2022).

    Jak dobrze żyje się z Bogiem Ojcem, zewnętrznie nie zauważysz tego, bo prowadzę normalne życie. Podziękowałem Panu Jezusowi za dzień...

                                                                                                    APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 02 sierpień 1994

Odsłon: 389

    Straszna noc: budzą poty, duszność, córka zostawiła budzik, który zerwał mnie w środku nocy, a do tego trzaskały pioruny po kilku kroplach deszczu.

    Rano napłynęło współcierpienie duchowe ze Zbawicielem z powodu ujrzeniem niosących diabelski krzyż. Łaska wiary oznacza rozdarcie ciała z duszą pragnąca świętości. To także konflikt ciała z tym światem. Napłynął obraz małżeństwa modlącego się wspólnie oraz ludzi butnych udających „nauczycieli” naszej wiary...

    W smutku jechałem do kościoła: „Ojcze mój”, płynie różaniec Pana Jezusa z wołaniem za biednych. Przykro mi z powodu inwigilacji, bo bracia marnują czas. Nagle ujrzałem łaskę, bo Pan Jezus też został odrzucony przez swoich z Jego Świątyni oraz przez Rzymian...

    W tym stanie nie obchodzą mnie prześladujący, oszukani przez chory system...żal mi tych ludzi i nie boję się, ponieważ moja moc jest z Boga Ojca, a ochroną jest Jego Opatrzność.

    Później Pan Jezus powie do mnie przez Vassulę (t. 1 str. 258 „Prawdziwego Życia w Bogu): „Przyciągnę cię jeszcze bliżej Siebie, maleńki, przykryję cię Moim płaszczem , kiedy będzie ci zimno. Nakarmię i uniosę do Mojego Serca, gdy będziesz z w ucisku”.

    Od Ołtarza św. popłyną słowa do mnie (Jr 30,1-2.12-15.18-22): „Dotkliwa jest twoja klęska, nieuleczalna twoja rana. Nikt się nie troszczy o twoją sprawę, nie ma lekarstwa, by cię uzdrowić. Wszyscy, co cię kochali, zapomnieli o tobie, nie szukają już ciebie, gdyż dotknąłem ciebie, tak jak się rani wroga, surową karą. Przez wielką twą nieprawość pomnożyły się twoje grzechy”.

   Ewangelia: Mt 14,22-36 w której Pan Jezus przyszedł do uczniów - w łodzi miotanej falami - krocząc po jeziorze. Oni tez potrzebowali cudów.

     Po Eucharystii wołałem: „Ojcze mój! Ojcze! Dziękuję za wszystko...powtarzając to słowo oraz za łaskę wiary i łaskę współcierpienia z Panem Jezusem”. Poprosiłem Pana Jezusa, aby przekazał tę św. Hostię Bogu Ojcu, od wszystkich współcierpiących z Tobą, jako dziękczynienie”.

    Padłem na kolana i chciałbym tak trwać, ale trzeba iść do pracy, a to jest dodatkowe cierpienie. Bo w ekstazie trafię na ponowny „młyn” w przychodni z chorymi umęczonymi w upale, a dzisiaj nie mam wczorajszej werwy...

    Nawet napływają dary i to od babuszki, która jeszcze nie wzięła emerytury i od bezrobotnego! Dodatkowo obdarowuje mnie sąsiad z działki! Inna podarowała mi butelkę wódki...od męża! Zobacz naszą nędzę! Ja pragnę bezinteresowności, a jak się wytłumaczysz przed Izbą Lekarską?

    Obecnie staram się każdego przyjąć, nie odmawiam nikomu i daję to co mu się należy. Naprawdę nie potrafię odmówić, a wiele jest ludzkich cierpień: od strachów do hemoroidów.

    Podczas wyjazdu na dyżur w pogotowiu w czasie odmawiania koronki do Miłosierdzia Bożego podlałem kwiaty pod krzyżem. To wszystko w intencji tego dnia: „za współcierpiących z Panem Jezusem”, łzy zalały oczy, a stanu mojego serca nie można opisać.

   Napływały sekundowe kontakty z Bogiem Ojcem: "Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie nad nami, współcierpiącymi z Synem Twoim". W tym bólu wszedłem do pogotowia, gdzie czekał na mnie daleki wyjazd, a to jest okazja do odmawiania mojej modlitwy.

    Podczas odmawiania mojej modlitwy przejeżdżaliśmy obok wielkiej figury Matki Bożej Niepokalanej przy kościele! Wycierałem  łzy udając zatarcie oka, a zarazem trwała radość z łączności z Bogiem Ojcem.

    Przypomniała się rozmowa z pacjentką pracującą w ośrodku MSW, który upada. Jakby na znak od Boga kupują go katolicy, poświęcają stawiając figurę Matki Niepokalanej i wielki krzyż Pana Jezusa...

    W tym bólu trafiłem do babuszki, gdzie był wielki obraz Pana Jezusa z błogosławieństwem dla domu, Matka Boża oraz św. Jan. To znak dla mnie...specjalnie osobiście zawiozłem chorą do szpitala, odmawiając dalej moją modlitwę.

    Teraz pędzimy do utopionego po skoku na głowę, a od niego do zawału. Jeszcze potrącony przez samochód. Trwał też nawał chorych w ambulatorium. W tym czasie wolałem: „Panie Jezu! Bądź ze mną, proszę,  pomóż”.

   Podczas Drogi Krzyżowej i św. Agonii Pana Jezusa napłynęła obecność św. Piotra i św. Pawła. Nie można tego przekazać, a oni są wprost ze mną! W nagłej jasności zrozumiałem, że oni też cierpieli z Panem Jezusem.

    Tak trafiłem do ciężko porażonego, który stanowi wielki krzyż dla opiekującej się rodziny. Pomogłem też przestraszonemu. Kolega oszukał mnie zmianą kolejki, ale przez to trafił do chorego psychicznie w szale.

     Na ten czas w Oddziale Wewnętrznym w ręku znalazł się krzyż Pana Jezusa - wielki i piękny! Zdjęli go ze ściany, a po remoncie personel bał się powiesić krzyż ponownie, bo prowadzący to ateista. Następnego dnia przyniesie go do mojego gabinetu siostra oddziałowa.

Pan był ze mną aż do emerytury, a dzisiaj ten krzyż jest na ścianie mojej izdebki. Tuż przed północą podczas kończenia mojej modlitwy przypomniał się krzyż przed którym wyrosło drzewo z trzema odgałęzieniami, symbol Trójcy Świętej. Na osiedlu mamy podobny, dębowy.

    Dopiero wieczorem dowiedziałem się, że dzisiaj jest wspomnienie Matki Bożej Anielskiej. Podziękowałem za ten dzień...

                                                                                                     APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 01 sierpień 1994

Odsłon: 389

    Po przeżegnaniu się i odmówieniu modlitwy „Anioł Pański” z otworzonego „Echa” Medjugorie wzrok zatrzymały słowa: „Bądź uzdrowiony w Imię Jezusa Nazaretańskiego” z zapytaniem...

- Czy chcesz ten dar, bo to oznacza rezygnację z normalnego życia?

    Serce i duszę zalało działanie Ducha Świętego, a przez ciało przepłynął dreszcz. W tym czasie „spojrzała” biała figurka Pana Jezusa porcelanowego, a to oznaczało prośbę o zachowanie czystości (50-ta rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego).

    Po drodze do pracy posłuchałem natchnienia, aby zapalić lampkę pod krzyżem Pana Jezusa. Łzy zalały oczy, a z serca wyrwało się wołanie: „Jezu! Jezu! Jak wielka spotkała mnie łaska, łaska służenia Tobie. Nikt Ciebie nie chce, nie mam z kim porozmawiać o Tobie! Jakże jesteś opuszczony!” Popłakałem się ponownie podczas zapisywania tych słów...po „spojrzeniu” figurki Pana Jezusa w koronie cierniowej.

    Po wejściu do przychodni sercu ścisnął ból z prośbą, aby Pan Jezus był dzisiaj ze mną, a to sprawi, że nie będę politykował. To zarazem oznacza „My” wspólne przeżywanie cierpienia dotyczącego mnie i udręczonych chorobami, oczekiwaniem w ścisku na poczekalni (upał 35 stopni). Ujrzałem pomoc Pana Jezusa...

- oto róża podudzia, a może różyca, wykonaliśmy opatrunek, a siostra miała penicylinę, którą podaliśmy, nawet wskazałem na pomoc, którą otrzymała od Matki Bożej (nie musiała iść do apteki i wracać na iniekcję)

- wylew krwawy do kolana w wyniku nie rozpoznanej skazy w przebiegu poalkoholowego uszkodzenia wątroby

- matka z dzieciątkiem ma wykupione wczasy, a nie dano urlopu...po „spojrzeniu” MB Częstochowskiej wydałem jej zwolnienie lekarskie z prośbą, aby podziękowała Matce

- zaświadczenie do UMG (bieda), na rentę, obdarowałem biedną.

- innej powiedziałem, że ma dobrą duszę, a skomplikowane życie trzeba ofiarować Zbawicielowi.

- jeszcze ostry dysk u zabranego z pracy (otrzymał zastrzyk oraz forsę na leki, bo nie miał pieniędzy).

    Do tego przybyli przestraszeni: zdecydowana na niepotrzebną operację, mężczyźnie zaleciłem taką, bojącej się powrotu męża z więzienia wskazałem, aby modliła się za niego i była na Mszach św. z dołączeniem cierpienia Panu Jezusowi.

    Naprawdę czyniłem to z serca, a podczas rozmowy kierowniczka wypowiedziała (jak inni przekleństwo) osiem razy Imię Pana Jezusa. Zapytałem jak czułaby się, gdy ktoś tak wymawiał jej imię. W bólu, po zakończeniu przyjęć popłynie moja modlitwa w intencji tego dnia. Napłynęli powstańcy czekający na pomoc oraz obecnie mieszkańcy Rwandy.

   Na ten czas Pan Jezus powiedział („Prawdziwe Życie w Bogu” t. V str.27): „Patrzę na was wszystkich z Nieba, aby zobaczyć, czy choć jeden z was szuka Mnie bez osobistej korzyści”. Trzeba przyznać, że dzisiaj pracowałem bezinteresownie.

   Wielki ból zalał serce, zacząłem moją modlitwę, a chciałbym gdzieś się skryć. Umęczony trafiłem na Mszę św. o 18.00. W Ewangelii Mt 14, 13-21 była relacja o cudownym rozmnożeniu chleba (dla oczekujących na pomoc).

    Po Eucharystii serce zalało umęczenie tego świata. W domu skończyłem modlitwę, a z Drogi Krzyżowej przypomniały się słowa skierowania do pacjentki, aby przekazała swoje cierpienie Panu Jezusowi. Dałem je przykład cierpienia Pana Jezusa: obnażonego wobec Matki Bożej...

                                                                                                         APeeL

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 31 lipiec 1994

Odsłon: 387

  Z eskapady zagranicznej (wycieczka do Włoch) wróciła córka, ponieważ nawalił autobus. Nie miała pieniędzy i zdana na łaskę była żywiona przez tamtejszy „Caritas”. Podobnie stało się z synkiem, któremu skradziono pieniądze (naiwny).

    Powiedziałem, że Bóg pokazał im dwie sprawy: planujesz coś „skonsultuj” się ze Mną oraz dom rodzinny do którego powrót jest wielką łaską. Tak pokazane jest też Królestwo Boże z ziemskim Domem Boga (Kościołem), gdzie wracają nasze odmienione ciała...czyli wiecznie żyjące dusze.

    Przed wyjściem na Mszę św. ból zalał serce z powodu tych zdarzeń, ponieważ dzieci szukają coś w świecie bez mojej rady, a zarazem wg woli własnej w stosunku do Boga Ojca.

     Wróciły moje wycieczki na początku małżeństwa z zostawianiem żony z dziećmi. Napłynął obraz wczorajszej pacjentki pobitej przez syna (stłuczenie twarzy z wylewami krwawymi), którą skierowałem do szpitala.

    Po wyjściu na spotkanie z Panem Jezusem napłynęła gra orkiestry weselnej ze śpiewem, a moje serce zalało osamotnienie z poczuciem zesłania i oddaleniem od Pana Jezusa. Popłakałem się, a łzy leciały na ziemię, a zarazem napłynęła moc z pragnieniem dania świadectwa o obrażanym Ojcu Prawdziwym.

   W takim momencie może ukoić tylko moja modlitwa ze słusznym nazwaniem pierwszej części „św. Osamotnieniem”. Tak było z Panem Jezusem w Getsemani i tak jest teraz ze mną.

   Dzisiaj (21.02.2022), gdy to przepisuję jestem zadziwiony ówczesnym stanem duchowym. Dalej popłynie koronka do ukrytych cierpień Pana Jezusa w ciemnicy. Trafiłem na śpiew ludu z moim wołaniem do Matki Bożej: „niech się nie tułamy”. Stałem się mały, skulony z poczuciem nicości.

   Od Ołtarza św. padną słowa o narodzie wybranym z pragnieniem życia w niewoli, bo wielu woli dobre życie, które kończy śmierć (Wj 16,2-4.12-15). Na ten czas kapłan wspomni o zawierzeniu Bogu przez Hioba.

    Jakże pięknie pisze św. Paweł (jeszcze niedawny prześladowca Pana Jezusa), że...trzeba porzucić starego człowieka i nie postępować jak poganie z ich próżnym myśleniem (Ef 4,17.20-24).

    Natomiast Pan Jezus wskazał, to co wiem (Ewangelia: J 6,24-35), że tylko Jego Ciało może ukoić moja tęskną rozłąkę („Jam jest chleb życia, kto do Mnie przychodzi nie będzie łaknął”). Nie chcę niczego innego aż do śmierci!

    Po Eucharystii wzrok zatrzymała figura Pana Jezusa Dobrego Pasterza. Natomiast później, gdy będę to zapisuję „spojrzy” Pan Jezus z Całunu, a „Prawdziwe Życie w Bogu” (t. 6) otworzyło się na przekazie do Vasulli, a zarazem do mnie o Winnicy, która zniszczono: „O! Panie, nasz Pasterzu, Ty, który przebywasz między nami (…) okryj ją Swoim cieniem!”

   Podczas zawołań do Boga Ojca wstałem przy siedzących wiernych...łzy zalały oczy z poczuciem mocy tego świadectwa. Nie nie obchodzi mnie lud, cały czas mam zamknięte oczy. Pozostałem po Mszy św. a stanu mojej duszy i serca nie da się przekazać. Popłynie dalsza część mojej modlitwy.

   Wróciło kazanie z błędnymi tezami, że: celem mojego życia jest ojczyzna ziemska oraz błędne traktowanie, że wiernych jest większość, a nas jest garstka. Kościół powinien dokonać spisu wiernych, bo ochrzczony członek H-K lub św. Jehowy...ich już nie ma wśród wiernych Panu Jezusowi.

    My nie walczymy, Pan Jezus nie przybył z karabinierem, bo liczą się tylko modlitwy (wołania do Boga Ojca) oraz wyrzeczenia, a Pan Bóg dokonuje reszty. Teraz.

    Przykro mi, ponieważ nie mam gdzie się modlić (brak własnego pokoiku). Napłynęło pragnienie posiadania małej kaplicy w małym domku rodzinnym. Z włączonego telewizora M. Fogg śpiewał o matce ziemskiej przed którą klękał, bo jest najpiękniejsza na świecie.

    To było potwierdzenie dzisiejszej intencji modlitewnej, bo są dzieci dobre i złe (raniące), a to samo dotyczy wobec Boga Ojca. Jakby na znak „patrzyła” MB z Dzieciątkiem oraz popłynęła melodia dedykowana kapłanowi z jakiejś parafii.

   Jakże koi moja modlitwa, jak wielki to dar Boga Ojca na tym zesłaniu. Trwałem w bólu podczas przekazania nam przez Pana Jezusa na krzyżu Swojej Matki. Wszystko trwało 3 godziny, ponieważ odmawiałem („dziesiątkami”).

    Ten dzień zakończył się filmem dokumentalnym o Powstaniu Warszawskim z Niemcami mordującymi nawet chorych w szpitalach...zmuszano do tego także dzieci! To był ich odwet na naszym narodzie z powodu ostatecznej klęski...

                                                                                                     APeeL