Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 11 luty 1993

Odsłon: 592

NMP z Lourdes

   Tuż po północy padłem na kolana i w smutku serca zawołałem: „Matko moja daj zdrowie najbliższym...odsuń nieszczęścia, oddal uszkodzenie zdrowia u córki, syna, żony, a mnie daj sprawność służenia innym...Matko moja!" 

   Wciąż wraca rozterka: czy mam prosić o dar uzdrawiania? Właśnie mam otworzyć II tom „Pieśni o Bernadecie”, gdzie na stronie 127 są słowa: „Jeśli chodzi o uzdrowienia /../". Po latach napłynie, że dając moje świadectwa „uzdrawiam duchowo"...

    Z ciężkiego snu zrywa budzik, a w mojej słabości napłynął obraz  o a z y  na pustyni, którą jest Kościół Pana Jezusa. W drodze na Mszę Św. rozpocząłem moje modlitwy (poranne i różaniec Pana Jezusa), gdzie właśnie wypada wołanie za rodzinę. Jakże to piękne ułożone duchowo...

    Przykro mi, bo dzisiaj zerwano wielu ludzi ludzi (posiedzenie Sejmu RP), a ja ja zagrażam spokojnym obradom. To zarazem niszczy mój pokój i radość z tego pięknego dnia. „Dziel i rządź”...to zostawili nam okupanci, a dodatkowo Szatan nienawidzi Matki Bożej i jej czcicieli.

   Nawet teraz skierował mnie do kiosku, gdzie stary aparatczyk „podgląda” jaka prasę kupuję. Dałem się skusić i gadałem do niego: „przepraszam Matko...przepraszam!” W kościele było kilka osób: „nie chcą Ciebie Matko!” Jeszcze raz poprosiłem o objęcie mojej rodziny i przesunięcie w Czyśćcu dusz zmarłych aż do pradziadków.

   Po odmówieniu modlitw zapalono światło, a spóźniony kapłan nawet nie wspomniał o dzisiejszym święcie! Popłynie Słowo, gdzie zdziwi powstanie Ewy z żebra Adama, ale dzisiaj mamy już odkryte komórki macierzyste z których możemy hodować to, co jest potrzebne w ubytkach tkanek.

   Zawołałem też za „duszę chłopca, który był porażony i jeździł na wózku inwalidzkim”. W tym czasie siostra zaśpiewała: „Matuchna Wiecznego Pana”, a ja pozostałem po nabożeństwie wołając:

    „Matko! Ty pragniesz mojego zbawienia i stałego wybierania Boga, abym przebywał z Tobą w Niebie. Tobie pragnę poświęcić moje życie”. Podczas powrotu z radością powtarzałem to zdanie i w tej radości zapaliłem lampion pod figurą Matki Bożej Niepokalanej, która przyszła pod nasz blok.

    W przychodni było niby mało ludzi, ale zeszło do 14.30. Dzisiaj wskazywałem chorym, aby zgłaszali się po pomoc do Matki Bożej i prosili o prowadzenie, bo zbyt mocne wierzymy w możliwości lekarzy, którzy mylą się, leczą źle rozpoznane choroby lub dobrze rozpoznane, ale złymi lekami. To zarazem pomogło w odczycie intencji tego dnia: za niewierzących w cudowne uzdrowienia i da możliwość modlitw na dyżurze w pogotowiu.

    Podczas karetką od małego pacjenta z radia Watykan popłyną słowa Jana Pawła II, a właściwie od Pana Jezusa do mnie (odpowiedź dotycząca uzdrawiania): ważniejsze od uzdrawiania jest pójście do chorego i bycie z nim! Dobrze, że w kabinie było ciemno, bo jęknąłem: „och Jezu mój”, a łzy zalały oczy.

   Od razu zacząłem odmawiać moją modlitwę (od „św. Osamotnienia Pana Jezusa”) w intencji tego dnia: za wszystkich niewierzących w cudowne uzdrowienia. W pokoju lekarskim „Słowo” otwiera się na tekście: „W każdej modlitwie mówimy do Niej, jak do kogoś, kto jest tu i teraz! Ludzie wybrani przez Boga widzą tę Jej obecność.” W sercu odczułem, że są to słowa też do mnie...

   Jakże koi głęboki sen, a budzę się całkowicie odmieniony...wyjazd, całe niebo w gwiazdach. Jakże Matka potrafi obdarować! Właśnie pasuje cz. chwalebna różańca (Wniebowstąpienie Pana Jezusa i Wniebowzięcie NMP). Wprost nie mogę się nadziwić.

    Ten wyjazd był zbyteczny, bo lekomanka obudziła się przy nas po 10 tabletkach relanium, ale ja nie miałbym tych przeżyć duchowych. Wówczas odmówiłem cały różaniec, a cz. bolesną skończyłem w ciemności, skulony na łóżku!

                                                                                                                                        APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 10 luty 1993

Odsłon: 632

    Przed pracą wołałem do Pana Jezusa z powodu darów płynących od ludzi! Nie chcę tego...”Panie Jezu! Ty wiesz, że nie chcę tego. Ty wiesz, Panie Jezu, że pragnę tylko mówić o Tobie, tak, jak ten młody człowiek z wczorajszego programu telewizyjnego."...

    Zarazem przepływają obrazy walki duchowej: pismo „Nie”, kabaret „Polskie ZOO” oraz klub parlamentarny niewiast „wyzwolonych” w naszym parlamencie. Jak trafić do takich z tym, że jesteśmy po śmierci...każdy może, że Szatan jest (stąd ich pomysły).

   W tym smutku miałem wielkie pragnienie być blisko Pana Jezusa...nawet „patrzyła” Jego wielka figura! Nagle napłynęło poczucie łączności z Bogiem Ojcem i Jego "dotknięcie" (ułamek sekundy), które wywołało wielką moc i chęć do pracy, niesienia pomocy, radość i bezinteresowność! Inni muszą to ćwiczyć..."układać się", a ja wiem, że to spłynęło z Nieba!

   Zawołałem do Pana Jezusa, aby objął Swoją opieką szereg rodzin i dodałem do nich moje dzieci: "och Jezu - to także Twój syn, oddałem Ci go...poprowadź też córkę, zalej ją Twoim Światłem, niech odejdą od niej ciemności!”

    Popłynęły modlitwy poranne, a w pracy przewijały się ludzkie tragedie. Dziadek z nowotworem płuca poprosił, abym mu pomógł! Wszystko ma ustalone i jest leczony przez specjalistów. Dotknąłem jego głowy i powiedziałem, że nie mam daru uzdrawiania. Nagły zgrzyt na poczekalni. Tłumaczę młodej pacjentce, że przepuściła dwie chore i mogła uczynić to jeszcze raz z miłością...

    Około 14.30 zrobił się ponowny nawał chorych, a ostatnim był przestraszony staruszek, któremu tłumaczyłem działanie Złego, który „atakuje modlących się, wpuszcza im strachy, zwątpienia i lęki.”  Nie mógł zrozumieć o czym mówię, ale pomogła rycina. Nawet podziękował.... 

   Dzisiaj Sejm RP walczy, a Wałęsa grozi! Moje serce zalewa wielki smutek, ponieważ mu zawierzyłem (nabrałem się), a mówił o Matce, a jak u niego z Eucharystią? Czy profanował? 

    Z radia popłynie: „Kyrie, Gloria...Agnus Dei”. Co oznaczają te słowa (łac. Baranek Boży)? Wróciła wczorajsza rozmowa z przedstawicielem Hare-Kryszna, który nie rozumiał wielu spraw duchowych.

    Teraz usiadłem w ciszy, skulony...z głową na biurku lekarskim i tak odmawiam koronkę do Miłosierdzia Bożego. Nagle "ujrzałem", że Bóg Ojciec kocha nas wszystkich...także wrogów naszej wiary. Jak wielką radość w Niebie sprawiłby powrót do Boga pewnego siebie Piotra Gadzinowskiego z „NIE”. Przecież uczniowie tez nie pojmowali „trudnej mowy” Pana Jezusa!

   Podczas oglądania filmu „Don Kichot” pomyślałem o wszystkich błędnych rycerzach w świecie duchowym: filozofach poszukujących Prawdy, a droga już znana! W tej intencji będę kontynuował moją modlitwę.

   Wśród takich jest mój syn, który nie może odnaleźć swojej drogi życiowej. „Synu mój! Najważniejsze jest odczytanie Woli Ojca, ponieważ to prowadzi do wykonywania powołania! Zły mąci, kusi, mami światem i innymi zajęciami. Módl się, aby Ojciec objawił ci Swoją Wolę!"

    W chwili, gdy to piszę słuchaczka protestuje przeciw śpiewaniu przez zespół bitowy słów Pana Jezusa na krzyżu: "Eli, Eli lama sabahtami”, a „Gazecie wyborczej” prymas powie o „wyrzuceniu Boga i lekceważeniu Go”.

      Padłem na kolana kończąc moją modlitwę w intencji tego dnia...

                                                                                                                               APeeL

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 09 luty 1993

Odsłon: 680

    Po straszących snach padłem na kolana: „Panie Jezu spraw, abym milczał...Jezu bądź dzisiaj ze mną!”...3 razy przeżegnałem się wodą św.! W pokoju wzrok padł na otwartą książeczkę z modlitwą za lekarzy: „Wiesz, Panie, że częściej nam potrzeba ich dobrego słowa niż lekarstwa /../ oni też noszą w swoim sercu cierpienie.”

    Nie udało się zakończyć modlitw porannych, które bardzo lubię, bo musiałem zabrać do samochodu koleżankę, a „czuwaje” są już na stanowiskach, bo dzisiaj Wałęsa zaczyna bój z Sejmem RP. W pracy nawałnica, nawet nie można wypić kawy i wyjść do ubikacji.

• Proszę nie oddzielać obecnego życia od Prawdziwego! Zalecam to chorej dziewczynie dwa razy i wiem, że Matka Boża zniweluje jej przebieg ciężkich napadów astmy!

• Musi pan drgnąć w kierunku życia duchowego, ponieważ ma pan ogłoszoną średnią życia mężczyzn (66 lat). Pomyślałem o ciągach kombinacji komputerowych, które narysowałem starszemu panu...

• Nic nie uda się bez modlitwy, bo tylko ona obezwładnia szatana!

• Proszę nie zabijać w myślach, bo wszystko jest rejestrowane!

• Niech pani uświęci cierpienia, ponieważ zły może wpuszczać zwątpienie, a nawet kusić samobójstwem (w dużych bólach)...

• Muszę pani dać zwolnienie, taki rozkaz z Nieba, wiedzą tam o pani, za miesiąc proszę przejść na emeryturę..tutaj leki, w braku poprawy oddział wewnętrzny. Faktycznie chciałem pozbyć się tej ciężko chorej (wysokie ciśnienie rozkurczowe), która za miesiąc będzie na emeryturze i ma chorą córkę, ale napłynęło „daj!” (zwolnienie)...wydałem cały miesiąc.

   Przykro mi, że nie mogę spokojnie przejść na obiad...dlaczego już nasze służby napadają na Polaków? Teraz błyskawicznie przepływają zdarzenia:

• wczorajszy film „Ojciec Piotr” z jego słowami o potrzebie drgnięcia ku zbawieniu

• wcześniejsza rozmowa z pacjentem o św. Łotrze...ostatni pierwszym, bo nawet w chwili śmierci Pan Jezus obdarza Rajem!

• spóźnieni pacjenci, których przyjąłem z miłością...sam byłem tym zadziwiony…

   To chyba w ramach dzisiejszej intencji modlitewnej: za zgłaszających się do Pana Jezusa w ostatniej chwili. Napłynął obraz: normalnego człowieka - Kościół - Pan, a spóźniony pomija Kościół i zgłasza się bezpośrednio! Tak było z ostatnią pacjentką, która nawet nie była zarejestrowana, a do tego obca! Takie właśnie jest Miłosierne Serce Boga.

    Popłynie koronka do Miłosierdzia Bożego i nawet nie chciało się wracać do domu, bo zapragnąłem modlitwy w ciszy o która tak trudno... 

                                                                                                                             APeeL

 

 

 

 

 

 

Szczegóły

Autor: APeeL

Opublikowano: 08 luty 1993

Odsłon: 627

    W środku nocy zerwałem się z powodu stanu mojej ojczyzny. Napłynęła postać Pana Jezusa, który płakał nad Swoim miastem i Swoją ojczyzną. Padłem na kolana wołając: "Panie Jezu, Ty też tak płakałeś nad Twoim ludem i Twoim miastem, spraw, aby zły utracił moc w mojej ojczyźnie...".

    Na Mszy Św. porannej z czytań napłynie, aby „do przełożonych odnosić się z szacunkiem!” Dzisiaj mamy wspólny dyżur w pogotowiu...przekaże mu te słowa. Wczoraj dzwonił „żartując", abym na dyżury nie brał mojej czarnej teczki... 

    Zrobiono ze mnie szpiega, bo zanotowałem numery rejestracyjne dwóch samochodów (myślałem, że jest to wynik działania kolegi mocnego w WSI na którego zostałem napuszczony)...kartkę spaliłem w naszej kotłowni.

   To wszystko, ale dalej trwają głupoty bolszewickie („bolkowizna”), przecież jako szpieg muszę mieć teczkę...najlepiej czarną. Ponadto cały czas pisałem i piszę dziennik duchowy chowając zapiski przeżyć. One mają trafić do wszystkich, ale dopiero po opracowaniu.

    Raz naznaczony przez czerwoną zarazę nie wyrwiesz się już nigdy. Minęło tyle lat (przepisuje to 12.02.2019), a moja sytuacja nie zmieniła się. Zastosowano wobec mnie psychuszkę, ale to nic nie zmieniło. Chory psychicznie dalej jestem szpiegiem.

    Na przełomie 2018/2019r. w Gold-GSM - w mojej obecności - zrobiono transmisję zawartości mojego komputera. Tak zacięci są bolszewicy, a ten duch wciąż krąży nad naszą ojczyzną...

   Zaczynam dyżur, który wczoraj Szatan zalecał zamienić. Zawołałem do Matki, a przebieg dzisiejszego dnia wskazał, że to było kuszenie, bo wszystko poznasz po owocach!

   Chwilami trwał nawał chorych, ale lubię dalekie wyjazdy na których mogę wołać do Nieba w moich modlitwach (cały różaniec)...jakże piękna jest to modlitwa, bo jej tajemnice pasują do różnych nastrojów dnia. Dodatkowo wówczas trafiam na różne sytuacje duchowe: krzyże lub figury Matki Bożej.

    Wszystko jest darem naszego Taty, w tym możliwość modlitwy. Jak żyłem dotychczas? Obecnie wsłuchuję się w natchnienia dotyczące modlitwy, a po latach będzie to tylko modlitwa serca, zjednanie z Panem Jezusem, na Jego zaproszenie, dla Jego pocieszenia przez współcierpienie!

    Tuż przed północą trafiłem na film-reportaż „Ojciec Piotr” o zakonniku. Jakże jest to dla mnie jasne, bo klasztor daje możliwość oderwania się od świata...tam padły też słowa o zbawieniu wszystkich, ale „trzeba drgnąć.” Na kolanach podziękowałem Bogu Ojcu za ten dzień…

                                                                                                                                 APeeL